1...2...1...2...Misirlou speaking

Xρονια περιμενα τη στιγμη που θα τρυπωσω εδω μεσα.

Η κοντεσινα μου βλεπετε,δε μου το επετρεπε!!!

Δε γραφω σωστα λεει...μμμμ

 -Ανευ συντακτικου,ορθογραφιας και τονων,δε περνας το κατωφλι της επαυλης μου.

Κατακρεμνιζονταν ολες οι ονειρωξεις μου!!!

Ματαια προσπαθουσα να αποδειξω οτι ημουνα μορφωμενη και λογιστικα κατΕΕΕρτισμενη!!!

Μεταξυ μας,πιστευω οτι ζηλευει την ομορφαδα μου και το αναστημα μου...δε μου το βγαζεις απ`το μυαλο!

Ελα ομως που εχει ο καιρος γυρισματα...και η τσαρινα μου κουλαμαραααα!!!

Επεσε στην αναγκη μου σας λεω!

Αχ μα τι λεω... εσεις δε κατεχετε τα γεγονοτα.

Δειξτε υπομονη και θα  σας τα εισαγαγω αμεσως....

Η αγαπητη σε ολους μας Todo-Rizzi (μιλαμε για τεραααστιο γενεαλογικο δενδρο,πλατανος!!!οχι αστεια),

επειτα απο χρονια ενασχολησης με το ντεκουπαζ,το βελονι,το μυστρι και αλλα ευγενη αθληματα...επαθε το συνδρομο του τενιστα!!!!

Εδω θελω χορωδιακο γελιο,μη ντρεπεστε...οσο λειπει η οικοδεσποινα.Απο αυριο ομως,μαζευτειτε,σας προειδοποιΑωωω )

Μα...μη το παρακανετε,σταματηστε τους γελωτες!!!

Τεννις ειπα...γιατιιι σας φαινεται παραξενο?????

Κουζινα ,μπανιο με μια ρακετα η Ζαργανα μου κυκλοφορει.

Ααα δε τη ξερετε καλα,ειναι πολυυυ του αθληματος.Οπως και ολη η οικογενεια...

Εξου και τα ατυχηματα που παθαινει!

Το ποδι  στο σκι....το χερι στο τεννις...η μεση στη zumba.

Tετοια δραστηριοτητα,σας λεω,δε τη βλεπετε ευκολα σε ανθρωπο και μαλιστα του παρελθοντος αιωνος!

(μετα απο αυτο δε θα με ξαναδειτε,αλλα τωρα που βρηκα ευκαιρια θα γραψω οτι προλαβω)

Που λετε...οταν επηλθε το μοιραιο,η κουλαμαρα εννοω,

ο γιατρος της συνεστησε ξεκουραση και πληκτρολογηση χωρις ΤΟΝΟΥΣ!

θΟΥ ΚΥΡΙΕ ΤΩ ΣΤΟΜΑΤΙ ΜΟΥΥΥ!!!

Η Ζαργανομπεκατσα μου να γραψει χωρις τονουυυς?

Ειπαμε λιτο βιο αλλα μη τα ισοπεδωσουμε κι ολα γιατρε μουυυ!

Με το ζορι κραταει τις περισπωμενες στο μονοτονικο...που να αντεξει τον πονο του ατονου!!!

Τι να κανει και το Χαρουλιω...το εριξε στο πιοτο...ουπς με το μπαρντον, στα ΚΕΦΑΛΑΙΑ!

(Δε θελω γελιααα...εδω περναμε εναν οδυρμο)

Αχ ουτε η λυση των κεφαλαιων μας εσωσε...και η Φρεγατα του Ιονιου μας αποκοπηκε απο τη κοινωνια!

Facebook,blog,tweeter,mails κομενα.

Αλλα και στη οικια της, οι αγαπημενες καθημερινες ενασχολησεις της ητο απαγορευμενες!

Τεννις,βολει,γκολφ (ασε που ο κωστακης δε κουρεψε παλι το γκαζον )

Πληξη σκεπασε το κτημα των TODO RITSI.

Mεγαλος ο θεος ομως!!Ο θειος απο το Σικαγο,ηθελα να πω!

Στο τσακ τη γλυτωσαμε τη καταθλιψη!(πουυυυ να ναι ο ισκιοοος σου θεε μου,να ρθωωω να γονατισω)

Ναν'  καλα το δεμα απο τα Ηνωμενας Πολιτειας Της Αμερικης

Χρονια να δινει ο θεος στους μεταναστες μας!

Ανοιξε το κουτι η Αντουανετα μου και ολες της οι συμφορες σβηστηκαν ως δια μαγειας!

Ξεπροβαλε μια ολοζωντανη ,σπαρταριστη,ΣΕΞΙ κασετινα χρωματιστων μολυβιων.

(μη με ρωτησετε με τι ζωγραφιζε μεχρι τωρα,γιατι θα εκραγω!!!μαζι και η Βιλλιωτη!)

Να ζωγραφισει ακομα δε μπορουσε,βεβαια,

αλλα μπορουσε να τα φωτογραφισει και να τα

αναρτησει στο μπλογκ της!(SHELFIE ME TA PRISMACOLOR!)

Θα μπορουσε να μοιραστει τη χαρα της με το κοινο της!!!!οποιααα συγκινηση...

Πως ομως ?Αναρτηση με ΚΕΦΑΛΑΙΑ????

 -Θες να στα γραψω εγω Χαρουκλακι μου που ειμαι και ειδικη στο "ατονο"?

Για πλακα της το `πα και να που καταντησα (αλλο που δεν ηθελα),να γραφω την αναρτηση της

για να παρουσιασω τα κομψα,εισαγωμενα μολυβακια της!

Εκανα για λιγο τη δυσκολη αλλα η λυσσα μου να μπω εδω μεσα,ηταν ισχυροτερη!

Να μπω και να κανω ενα σαματα ασυντακτο και ανορθογραφο βρε αδελφε μου!

Μα πειτεεε κι εσεις επιτελους ...καλα δε περναμε? 

Πηξαμε εδω μεσα με το μεστο λογο,τη ποιηση και τα δοκιμια!

Εχει και η decadance την ομορφια της.

Αχ παλι ξεφυγα απο το θεμα..

Το θεμα μας ειναι η καινουργια κασετινα της Χαρουλιτας!

Aν και οι  συμφορες της Ζακυνθινης μου γαλερας παντα τραβανε τα φωτα της δημοσιοτητας.

Σας προειδοποιω οτι την εχει  ντεκουπαρει κιολας....με το αριστερο χερι.

(Σφιξε τη καρδια σου Βιλλιωτακη!!!και τη Μονα λιζα να της χαριζανε,φιογκους θα της εβαζε!!!)

ΠΟΤΕ ΠΡΙΝ ΔΕΝ ΕΙΧΑ ΤΟΟΟΣΑ ΜΟΛΥΒΙΑ!!!

Λοιπον εγω σας αφηνω τωρα....προσωρινα, μη νομιζετε...

Γεραματα ερχονται,μια  οσφυαλγια,μια αγκυλωση θα τη παθει η Τσαρινα μου....και τοτε θα επανελθω δριμυτερη και ανανεωμενη.

Σας μερσω και ορε ντουβαρ!!!!

Misirlou

Y.Γ. ΤΗΣ ΚΑΤΟΧΟΥ (ΑΝΑΡΩΤΙΕΜΑΙ ΑΝ ΕΙΜΑΙ ΑΚΟΜΑ;) ΑΜΑ ΕΧΕΙΣ ΤΕΤΟΙΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ...

Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΔΕΝ  ΠΙΣΤΕΥΑ ΝΑ ΤΟ ΤΟΛΜΗΣΕΙ,ΤΩΡΑ ΟΜΩΣ ΤΟ ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΤΟΟΟΣΟ ΠΟΛΥ!!!!

ΤΟ ΜΙΣΙΡΛΑΚΙ ΠΟΥ ΓΝΩΡΙΣΑ ΚΙ ΑΓΑΠΗΣΑ,ΓΥΡΙΣΕ ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΜΕ ΜΕ ΤΑ ΚΡΕΜΜΥΔΑΚΙΑ (ΟΧΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΟΘΕΛΑ!)
ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΗ ΑΝΑΡΤΗΣΗ,ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΘΕΡΜΑ ΓΙΑ ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΣΑΣ ΚΑΙ ΥΠΟΣΧΟΜΑΙ Ν ΑΠΑΝΤΗΣΩ ,ΟΠΩΣ ΠΑΝΤΑ,ΣΕ ΠΡΩΤΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΚΑΛΛΙΤΕΡΕΥΣΗΣ.

«Οι πόρτες»

Πέρασα μπροστά από τόσες πόρτες
μέσα στο διάδρομο των χαμένων φόβων και των φυλακισμένων ονείρων
άκουσα πίσω απ’ τις πόρτες δέντρα που τα βασάνιζαν
και ποταμούς που προσπαθούσαν να τους δαμάσουν
Πέρασα μπροστά απ’ τη χρυσή πόρτα της γνώσης
μπροστά από πόρτες που έκαιγαν και δεν ανοίγαν
μπροστά από πόρτες που κουράστηκαν να μένουν πολύ καιρό κλειστές
κι από άλλες σαν καθρέφτες απ’ όπου περνούσαν μόνο οι άγγελοι
Υπάρχει όμως μια πόρτα απλή, δίχως σύρτη ούτε μάνταλο
στο βάθος του διαδρόμου, απέναντι απ’ το ρολόι
η πόρτα που οδηγεί πέρα από σένα-
κανένας δεν τη σπρώχνει ποτέ

IVAN GOLL
(Ποίημα από την έκδοση «Ποιήματα, 1920-1950″, εκδόσεις Στιγμή)

Perché il cuore batte ancora forte

"... Κι όταν θ' ανοιχτούν μπροστά σου τόσοι δρόμοι και δεν θα ξέρεις ποιον να διαλέξεις, μην ακολουθήσεις ένα στη τύχη, αλλά κάθησε και περίμενε. Πάρε βαθιές, γεμάτες εμπιστοσύνη ανάσες, όπως τη μέρα που ήρθες στον κόσμο, χωρίς ν' αφήσεις τίποτα ν' αποσπάσει την προσοχή σου. Περίμενε, περίμενε κι άλλο. Μείνε ασάλευτη, σιωπηλή κι άκουσε την καρδιά σου. Κι όταν σου μιλήσει, πήγαινε όπου σε πάει εκείνη..." Από το βιβλίο '' Όπου σε πάει η καρδιά '' της Susanna Tamaro

Αυτά λέει το βιβλίο της κας Tamaro, εγω πάλι τ΄ακολουθώ κατά γράμμα!

Μόλις έκλεισε ο ένας, που νόμιζα μοναδικός, μου ανοίχτηκαν όλως παραδόξως και αιφνιδίως, πολλοί δρόμοι μαζί. 

Στάθηκα αναποφάσιστη, ποιόν έπρεπε να διαλέξω...

Δύσκολη η απόφαση!

Ενοιωσα σαν τον Ηρακλή, μόνο που εκείνος είχε να επιλέξει μεταξύ της Αρετής και της Κακίας, κι όχι ανάμεσα σε περισσότερα όπως εγώ. Και πάλι όμως, όπως κι εκείνος επέλεξα φυσικά το δρόμο της Αρετής, που είχε πολλούς παράδρομους...και τους ακολούθησα όλους, και πέταξα!

Με την τεχνική του decoupage σύννεφα πάνω σε χαρτονάκια και ανάγλυφα πάνω σ' αλουμινοκαπάκια αερόστατα

Αυτή είναι η μαγεία του ταξιδιού. 

Να απολαμβάνεις κάθε στιγμή, κάθε τι που θα συναντάς σε κάθε στροφή της ζωής σου. Να τ΄ αποδέχεσαι,να το ζεις, να το κουβαλάς,να το μετουσιώνεις...

Ετσι λοιπόν απολαμβάνω κάθε τι που μου χαρίζεται, ειδικά τα δύο τελευταία χρόνια που λες και  άνοιξε κάποιος το χρυσό μου κλουβί και πέταξα ελεύθερη σε μια πραγματικότητα που δεν ήλπιζα οτι θα συναντούσα έστω κι αργά!

Κι επειδή μιλάω για τη χειροτεχνία σ΄ όλες τις μορφές κι επειδή με βάση αυτή κάνει συνεχή ταξίδια το μυαλό και η καρδιά μου, έτσι άνοιξα το κουτάκι των αναμνήσεων της πιο ανέμελης περιόδου της ζωής μου κι είπα να τις τακτοποιήσω , έτσι ούτως ώστε να τις έχω και εικόνα καθημερινή.

Mixed media σε καμβά με στενσιλς,χαρτοπετσέτες, σφραγίδες, φωτογραφίες,κουμπιά κ.λ.π.

Οι αναμνήσεις δεν ωφελούν όταν τις κρατάς φυλακισμένες σε κλειστά συρτάρια, μουχλιάζουν και μαραζώνουν κι εγώ τις θέλω πάντα φρέσκες και ζωηρές.

Ετσι απλώθηκαν πάνω στο τραπέζι φωτογραφίες, φυλλάδια , εισιτήρια,γράμματα,εκθέσεις και όλα αυτά έγιναν "αποτύπωση" στον καμβά. Κέντησα το παρελθόν μ'  ό,τι διαμαντάκι μου δώρισε.

Γιατί όπου κι αν πάει η καρδιά πάντα εκεί γυρνάει

Νιότη, ενθουσιασμός, ανεμελιά, ελευθερία, διάθεση για ανακάλυψη!

εστιάζουμε στις λεπτομέρειες

Δεν ξέρω αν εφάρμοσα σωστά την τεχνική που μαθήτευσα πρόσφατα (κυρία ελπίζω να μη θεωρείτε οτι χάσατε το χρόνο σας μαζί μου;)), αν λέγεται mixed media, art journal ή  collage, το μόνο που ξέρω, οτι ξετύλιξα το κουβάρι μου και το περιτύλιξα σαν αράχνη που με σπουδή συνδέει τον ιστό της και αυτό την κρατάει σταθερή στην πραγματικότητά της!

Αυτό το δίπτυχο λοιπόν είναι η αναμόχλευση κι ανάδειξη των  αναμνήσεων της Τοσκάνης.

Δίπτυχο σε καμβά  με την τεχνική του mixed media κ.λ.π.

Αν σας φαίνεται κάπως  υπερβολικό, είναι γιατί υπερβολικό παραμένει  κι ως  συναίσθημα, γιατί όπως λέει η φράση που έκλεψα απο μια διαφήμιση: "Perché, il cuore batte ancora forte" , δηλ. επειδή, η καρδιά χτυπάει ακόμα δυνατά. 

Δε θα μπορούσε λοιπόν να είναι αλλιώς...:I

2 θέματα σε φλογερό ΚΟΚΚΙΝΟ!

Θα τόχετε  απο καιρό καταλάβει οτι δεν είμαι κι ο πιο εύκολα διαχειρίσιμος άνθρωπος
Είμαι λίγο αγύριστο κεφάλι, θέλω λίγο να τ' αποφασίσω πρώτη εγω και να μην μου το επιβάλουν, θέλω το χρόνο μου, θέλω γενικά ναχω τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο... "Ναι, θέλω να το κάνω"!
Γενικώς  & ειδικώς μουλαρώνω, αλλά όταν  ξε-...,  ενθουσιάζομαι κι αναρωτιέμαι "γιατί άργησα;"
Το ίδιο έπαθα με τη ζωγραφική, που ακόμα δεινοπαθούν οι "δασκάλες" μου να με πείσουν, το ίδιο και με κάθε τι νέο που μου φαίνεται βουνό ή που  το "φοβάμαι" με την πρώτη ματιά.
Είμαι και του κεραυνοβόλου, τρομάρα μου!
Τέλος πάντων θα αναρωτιέστε και με το δίκιο σας γιατί αυτή η μεγάλη εισαγωγή- αυτοανάλυση; Τόχω το ρημάδι το κουσούρι, αλλά τι να πρωτοκόψω;
Λόγω απόστασης δεν είναι εύκολο να παρακολουθώ όλα τα σεμινάρια που γίνονται στο άντρο της ακολασίας (λέγε με Μισιρλού) .
Ζηλεύω-ξεζηλεύω, αυτή είναι η πραγματικότητα.
Κάθε φορά λοιπόν που ανέβαινα στην Αθήνα, ο χρόνος περιορισμένος που να τα χωρέσει όλα!
Ενα παραπονάκι τ΄ακουγα εκτός κι εκτός μου, είναι η αλήθεια "μ όλες κάνεις  εργαστήρι, δεν έρχεσαι να σου δείξω κι εγω" και εκεί έλυωνα...
Της έχω αδυναμία και δεν ήθελα να της χαλάσω χατήρι, αν και η συγκεκριμένη τεχνική κάπου με μπέρδευε γιατί ήξερα οτι έχει πολλά τσιμπλιμπλίκια κι εγω είμαι του λιτού ...τι δεν τόχετε καταλάβει;;;;ιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι! το μαθαίνετε τώρα λοιπόν.
Λοιπόν η ουσία είναι οτι κάτι ο χρόνος που δεν έφτανε, κάτι η πληθώρα  υλικών  που μ' αποθάρρυνε, τα mixed media με περίμεναν στη γωνία
Και σε μία στροφή που πήρα πολύ κλειστή, συγκρουστήκαμε μετωπικά!
Σε τέτοια περίπτωση ή τ' αφήνεις στις  Ασφαλιστικές ή τα βρίσκετε με τον συγκρουόμενο κι εμείς προτιμήσαμε το δεύτερο, μια που το Μισιρλάκι έχει κάτι μαγικό που στο  μεταδίδει.





"Πρόσκληση για καφέ στο εργαστήρι" ήταν το τυράκι στη φάκα!
...και την πάτησα,χαχαχαχα

Το χειρότερό μου οτι ξεκινάμε χωρίς στόχο.
Οχι οτι εγω σ όλα τ άλλα βάζω στόχο, τουλάχιστον κάτι αχνοφαίνεται, άσχετα αν στην πορεία οταν ξεκαθαρίζει είμαι αλλού ντ αλλού.
Εδώ έχουμε πλήρη ανυπαρξία στόχου.
Πως θα πορευτώ;;; χωρίς ένα σπιτάκι, ένα δεντράκι, μία πέτρα βρε αδελφέ,κάτι!
Τέλος πάντων έβλεπα να πασαλείβουμε ατάκτως -τακτικώς και με σπουδή  χρώματα (τουλάχιστον ήταν επιλογής μου!χαχαχα) αλλά φως από πουθενά.
-Σπιτάκια θα κάνουμε;
-Ο,τι θες, αλλά δεν το ξέρουμε
-Πότε θα το μάθουμε;;
-Αργότερα...
Ξανάπλακωνόμαστε στα χρώματα,στα χαρτιά, στις πάστες... σ' αναμμένα κάρβουνα η μαθήτρια!
-Θα βάλουμε κάτι;;;
-Οχι ακόμα
Χρώματα ετερόκλιτα, υλικά ετερόκλιτα, άντε να φαντασθώ τ αποτέλεσμα.
Εδώ στένσιλ, εκεί σφραγίδες,μοτίβο πουθενά.
-εδω χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα
...μούγγα και οι στρώσεις συνεχίζονται...
- δε θέλω να κάνω σπιτάκια που κάνουν όλες - λέω σιγανά
-κάνε ό,τι θες
-ναι, αλλά ΤΙΙΙ θα κάνω;;;
-ο,τι θες είπαμεεεε
Μωρέ οτι το είπαμε το είπαμε, αλλά έλα που δε βλέπω φως. Σε ποίο πάτο χρώματος θα το βάλω;;;
-οποτε θες,γιατί έχει και συνέχεια αν θες
-εγω θέλω καρδιά. (Οχι που δε θα έβαζα!)

Αλλά εκεί που πήγαινα για καρδιά, μου έπεσαν κατακέφαλα κάτι πολύχρωμα σύννεφα.

Κιτρινοπρασινογαλάζια, γιατί μετέφεραν Σαχαρόσκονη, αλλιώς δεν εξηγείται γιατί τα σύννεφα είναι λευκά, άντε γκρίζα με βροχή




-Πού θα τη βάλω αφού μου έβαλες σύννεφα;;;
-οπου θες εσύ (Αυτό που μου αφήνεις το ελεύθερο,με τρελλαίνει!!!)










Σιγά που δε θα εύρισκα να την κοτσάρω, καρδιά είναι αυτή!
Παντού πάει!















Κι όσο κι αν από την περιγραφή δε το πιστεύετε, βγήκε αυτό το αριστούργημα!!!! (σόρρυ αλλά εγω έτσι το βλέπω)

Καδράκι  με την τεχνική του mixed media

Παρότι μου συνέστησε οτι "πολλά άλλα μπορούμε να κάνουμε ακόμα",εγω κράτησα επίπεδο και παρέμεινα εγκρατής, χαχαχαχα
Η αλήθεια είναι οτι είναι εντυπωσιακή τεχνική, αρκεί εκτός απο μπόλικα υλικά, να διαθέτεις απύθμενη φαντασία, που όσο πάει και μου λιγοστεύει,γιατί εγω Μισιρλού δεν είμαι .
Ισως αν μαθήτευα λίγο μαζί της να την εξασκούσα, αλλά κι αυτά που μου έμαθε να εφαρμόσω, θαρρώ δεν θα την απογοητεύσω αν προσπαθήσω

Αυτό το μαγικό έχει μία πρόσκληση για καφέ στην παρέα μας.
Σε μπάζουν ύπουλα σ ένα κόσμο που μέχρι τώρα τον έβλεπες και τον θαύμαζες, αλλά ποτέ δεν τόλμησες να πάρεις το κλειδί να τον ανοίξεις
Κι όταν οι δημιουργοί είναι τόσο ικανοί και ταλαντούχοι, εκεί παραδίδεσαι αμαχητί
Μισιρλάκι, ευχαριστώ πολύ γι αυτό το μάθημα στο πόδι, όπως το λες, που για μένα ήταν άκρως ... καλλίγραμμο!;)

Εεεεε πού πάτε;;; δεν τέλειωσα ακόμα, μπαααα βιασύνη!
Ανοιξη  μυρίζει παρά τις συνεχείς βροχοπτώσεις και μια που η Μαρία  έβαλε στοLife Images # 11 θέμα "Ανεμώνης" που λατρεύω, καταθέτω τη πενιχρή μου συμμετοχή  μ' αυτό το τρίπτυχο:

Α ν ε μ ώ ν ε ς

Κάτω, χαρούλες, κι όλο φως οι μυγδαλιές

τρελό χορό μέσα στους δρόμους αρχινίσαν

κι εδώ στους λόγους ανεμώνες αγκαλιές

μια πρώιμη άνοιξη, χιλιόχρωμη σκορπίσαν..

Μια πρώιμη άνοιξη!...Πώς φεύγουν οι καιροί...

Ήταν και τότε όπως και σήμερα ο λόφος

κι εσύ παιδούλα σαν αγάπη τρυφερή

μάζευες λούλουδα στο δειλινό χρυσόφως.

                                         Σ' αναθυμούμαι όπως ερχόσουν ντροπαλά

με το μικρό μπουκέτο σου γλυκιά και μόνη

κι εστάθης δίπλα μου και μου 'δωσες δειλά

μιαν ανεμώνη.

Αθήνα, Άνοιξη 1952

Τάκης Χατζηαναγνώστου

Εικαστικό οδοιπορικό με τα μολύβια της καρδιάς μας

Η ζωή μας μια σπείρα, μ' αμέτρητες στροφές, που όλο κλείνει  περικλείοντας μέσα τις ανθρώπους, εμπειρίες,συναισθήματα!
 Όμως πολλές φορές τα πολλά λόγια δεν ωφελούν και θαμπώνουν την εικόνα.
Έτσι προτιμώ να μιλήσουν αυτές πιο εύγλωττα.
Από κάποια στιγμή και μετά η μηχανή  τρύπωσε στη θήκη της κι άφησε το "σκληρό δίσκο" να απορροφά τους κραδασμούς και ν αφομοιώνει τις εικόνες
Άλλωστε τι καλλίτερη αποθήκευση  από την καρδιά;
Ξεκινάμε λοιπόν το εικαστικό οδοιπορικό μας, από πού αλλού φαντάζεσθε;;;
Μα φυσικά από εδώ!

γύρω απο εδώ ακουμπά πάντα η καρδιά και ξαναφορτίζεται

 είτε πρωί είτε βράδυ, ασκείται η ίδια γοητεία!

Όλοι οι δρόμοι στη συνέχεια οδηγούσαν στο booart-cafe

Η γειτονιά εικαστική ούτως ή άλλως (και λίγα σας δείχνω)

Καιρός να αρχίσουμε όμως, γιατί παρασουρτουκέψαμε

η πρώτη μέρα...στήνουμε!

Τι ουσίες να χρειάζονται όταν η αδρεναλίνη είναι στα ύψη;;;
Τι  προκομμένα κορίτσια που είσαστε καλέ!
δε πρόλαβα να βάλω φωνή και κρεμάστηκαν ήδη

Ηδη στους τοίχους! εν αναμονή εγκαινίων...

Η συνέχεια γράφτηκε στα εγκαίνια...
Κόσμος πολύς και εκλεκτός!
Φίλοι από παντού.
Από την προσωπική μας ζωή, από τα blogs μας τίμησαν δεόντως κι ευχαριστούμε θερμά,  απο το μαρτυριάρικο f/b, καταξιωμένοι ζωγράφοι και συλλέκτες έργων τέχνης, μας τίμησαν με την παρουσία τους και τα ευμενή τους σχόλια
Χαμόγελα πλατειά, αγκαλιές, συγκίνηση,αυθόρμητα και πηγαία γέλια,ενθουσιασμός,νέες γνωριμίες (Κατερίνα & Αγγελική , ήσασταν μια ευχάριστη αποκάλυψη), δώρα, κι εμείς να αναρωτιόμαστε αν όλα αυτά γίνονται για μας, αν τα ζούμε πραγματικά.

Φωτογραφίες είδατε πολλές κι αλλού, εγω θ' αρκεστώ σε μία μόνο, με την ηθική αυτουργό!
Τα "ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ" ειπώθηκαν μ ένα στόμα μια φωνή, κι ήταν απόλυτα ειλικρινή κι από καρδιάς, μας έκανε ένα σπάνιο δώρο!

Οι μέρες περνούσαν, εμείς μπεκροπίναμε μέχρι αηδίας, η κούραση στα ύψη, εγώ έκανα καθημερινή βάρδια στο cafe σαν νάμουν "ταμένη", αλλά το χάρηκα τόόόσο πολύ!


Tο μάζεμα των πινάκων συνοδεύτηκε με το κόψιμο της πίτας μας

Οχι παίζουμε!
...και φυσικά με τα ανάλογα "νομίσματα-ηυρέματα"!!!
Οι τυχερές να τα χαρούν και να δούμε σύντομα έργα τους μ αυτά.
Και φυσικά ολοκληρώθηκε  με ποοολυυύ τραγούδι και χορό.

Έφτασε ένα ακορντεόν κι ένα τουμπερλέκι ν' ανεβάσει τη διάθεση στα ύψη (σιγά μην ήθελε και πολύ) και να γλεντήσουμε όπως δεν είχαμε ποτέ μέχρι σήμερα, κάνοντας όλο το μαγαζί μια παρέα!

Και προς ενίσχυση των λεγομένων μου,θα επικαλεστώ αυτό που η Μαρία έγραψε στο f/b:

Maria Villioti

Χθες στις 10:23 π.μ. · 

Τέτοια χημεία σε άτομα που πρώτη φορά βγαίνουν μαζί, νομίζω πως είναι σπάνιο φαινόμενο! Μια βραδιά που θα μας μείνει αξέχαστη!!! Κλείσαμε την έκθεσή μας με τον καλύτερο τρόπο. Θα το ξανακάνουμε σίγουρα!

Τι άλλο θέλετε;;;

Νομίζω σας αντάμειψα πλουσιοπάροχα για την υπομονή, την θετική σας ενέργεια όλο αυτό τον καιρό,τη φιλική σας διάθεση, την αγάπη που μας περιβάλετε.

Τα χρωματιστά μολύβια έγραψαν τη δική τους ιστορία και κατέπληξαν πρώτες εμάς φυσικά, το ταξίδι μόλις άρχισε και οι  συνοδευτικές μου καλλιτεχνικές εμπειρίες, πρωτόγνωρες κι αυτές (πρόλαβα ΚΑΙ αυτές!), θα σας τις αφηγηθώ σε επόμενη ανάρτηση

Κεντημένος σελιδοδείκτης απο μια μοναδική δημιουργό
για να μην ξεχάσουμε αυτή την μοναδική εμπειρία

Μέχρι τότε να περνάτε καλά με ο,τι κι αν κάνετε,αρπάζετε τις ευκαιρίες, δεν δίνονται βλέπετε πολλές φορές...