Νέος, ωραίος και ταλαντούχος!

Οχι, το blog δεν το γύρισε σε στήλη συνοικεσίων.
Προωθεί όμως ταλέντα! Τι κι  αν τα ταλέντα διαβιούν στη γηραιά Αλβιώνα; Ούτε ο Beckam είναι, υπομονη δεν μπορείτε  να 'χετε;
Λοιπόν, έφυγε ένα πουλί για την αυλή την αντικρυνή , λέγε με Αγγλία, απο αυτά που τελευταία εξάγει η Ελλάδα κατά κόρον. Τρομάρα μας! 
Εκεί αποφάσισε να πραγματοποιήσει τα ονειρά του, όπως κάθε ονειροπόλος νέος της ηλικίας του. Την ηλικία του μην σας την πω και πικραθείτε,... Εχει πάντως μπροστά 2.! Χριστούλης, ψηλά-ψηλά ο νονός!φάγατε κι ένα σκασμό το Πάσχα μη μου πνιγείτε!!!
Απο τον έρωτα που του χτύπησε την πόρτα (κατά δική του γραπτή ομολογία, δεν εκθέτω κόσμο εγώ) ανακάλυψε το γράψιμο. Κι όπως συμβαίνει με τα πάθη τον συνεπήρε! Στο πρόσωπο μάλλον ατύχησε,αλλά ενώ αυτή έχασε,  η Τέχνη κέρδισε ένα Καλλιτέχνη! Διότι εκτός του γραπτού λόγου εκφράζεται και με την αποτύπωση στιγμών. Φωτογραφία.
Σήμερα όμως ο λόγος της αναφοράς είναι το γράψιμο.
Απηυδισμένος  απ ότι συμβαίνει στον εκδοτικό τομέα,αποφάσισε να αναμετρηθεί με τις δυνάμεις του και να εκδόσει διαδικτυακά τα διηγήματά του.
Ακόμα κι εγω δηλωμένη fun του χαρτόδετου βιβλίου, με τη δική του ειδική εικονογράφηση, γραμματοσειρά, ΜΥΡΩΔΙΑ, αλλά ανοικτή σε νέες προκλήσεις θα το "κατεβάσω" και θα το απολαύσω. Είμαι σίγουρη γι αυτό, γιατί έχω δείγματα γραφής του Στέφανου.
Ε, μετά απο πολλά φτάσαμε και στ΄ ονομα!
Ο φέρελπις λοιπόν αυτός νέος, που ζητά την προσοχή μας και τα "κλικαρίσματά" μας  είναι ο ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΛΙΒΟΣ, που διατηρεί και το http://stefivos.wordpress.com/  (για συχνές επαφές 3ου τύπου).
Ας του δώσουμε λοιπόν την ευκαιρία να εκτεθεί, κόντρα στο ρεύμα και στα εκδοτικά συμφέροντα και να μας δείξει δείγματα της ευαισθησίας του.


Στεφανέ μου κι απο εδώ να σου ευχηθώ να ακολουθήσεις τα όνειρά σου χωρίς εκπτώσεις και καλή επιτυχία στο εγχείρημα.


Οσο για την προώθηση ...να σου γίνει μάθημα και να μην με καλέσεις να μιλήσω σε καμιά παρουσίαση βιβλίου. Πρόσωπα σαν εμένα και τον Πητ,απόφευγέ τα, για καλό σου!!!

Η Ημέρα της Λαμπρής

Καθαρώτατον ήλιο  επρομηνούσε
της αυγής το δροσάτο ύστερο αστέρι,
σύγνεφο, καταχνιά δεν απερνούσε
τ' ουρανού σε κανένα απο τα μέρη¨
και απο κεί κινημένο αργοφυσούσε
τόσο γλυκό στο πρόσωπο τ' αέρι,
που λες και λέει μεσ' της καρδιάς τα φύλλα:
Γλυκειά η ζωή κι ο Θάνατος μαυρίλα.



Κεραστείτε απο τα  ΚΟΥΛΟΥΡΑΚΙΑ ΜΟΥ!



Χριστός Ανέστη! Νέοι, γέροι και κόρες,

όλοι, μικροί, μεγάλοι, ετοιμαστήτε

μέσα στες εκκλησιές τες δαφνοφόρες

με το φως της χαράς συμμαζωχτήτε¨

ανοίξτε αγκαλιές ειρηνοφόρες

ομπροστά στους  Αγίους και φιληθήτε

φιληθήτε γλυκά χείλη με χείλη,

πέστε Χριστός Ανέστη, εχθροι και φίλοι



ας τσουγκρίσουμε απ τ'  ΑΥΓΑ ΜΟΥ!



Δάφνες  εις κάθε πλάκα έχουν οι τάφοι,

και βρέφη ωραία στην αγκαλιά οι μανάδες,

γλυκόφωνα , κοιτώντας τες ζωγραφισμένες

εικόνες, ψάλλουνε οι ψαλτάδες

λάμπει το ασήμι, λάμπει το χρυσάφι,

απο το φως που χύνουνε οι λαμπάδες¨

κάθε πρόσωπο λάμπει απ΄το αγιοκέρι

οπου κρατούνε οι Χριστιανοί στο χέρι.

                                 Ποίηση: Διονυσίου  Σολωμού



ΑΥΓΟ  ΠΟΡΣΕΛΑΝΙΝΟ  ΜΕ  DECOUPAGE ΧΑΡΤΟΠΕΤΣΕΤΑΣ
επίσης έργο των χειρών μου



κι ας πούμε:

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!!!

Η κακία είναι για τους αδύνατους
η συγχώρεση για τους δυνατούς...
Ανάσταση στις καρδιές μας!

το αυτό εκ του πλαγίου!

Ομορφη και παράξενη Πατρίδα

http://youtu.be/oFZsRZ8PU24

Ανοίξτε  τον σύνδεσμο και ακολουθήστε με... σε μια εκτός προγράμματος ανάρτηση-βόλτα.

Μ.Τετάρτη!
Μέρα λαμπρή κι ενα δώρο, το παιδί μου εδώ! Εστω και το ένα...τι να γίνει.

Με την κόρη μου πάντα μας άρεσαν τα ίδια ή σχεδόν τα ίδια πράγματα.

Σήμερα λοιπόν μου ζητησε να κάνουμε ένα συνηθισμένο αγαπημένο περίπατο με το αυτοκίνητο.

Κάθε φορά, που κι εγω θέλω να ξεφύγω, κάνω την ίδια διαδρομή. Μόνο που σήμερα με την γλυκειά της παρέα δίπλα μου, αισθάνθηκα μυρωδιές και αποκόμισα εικόνες, που πριν δεν έδινα σημασία.

Διασχίσαμε δρόμους ανάμεσα στο πράσινο απο τη μία και το γαλάζιο της θάλασσας απο την άλλη!

Μου πρότεινε και λιγάκι βαριεστημένα ομολογώ (διότι δεν ήμουν προετοιμασμένη για μια... Κύρου ανάβαση!), αποδέχτηκα να χωθούμε στους πρόποδες του Κάστρου και να κατηφορίσουμε ένα ιστορικό βενετσιάνικο πλακόστρωτο (όσο έχει απομείνει) τη strada Giustigniana ή Σαρτζάδα και να φτάσουμε σε μια Εκκλησία (Πικριδιώτισσα) που κάποτε ήταν το όριο της στεριάς του νησιού.
Γι αυτό εκεί υπάρχει και ο Φάρος που βοηθούσε στους ναυτικούς πλόες.

δε με είχατε απεθύμια, αλλά ανεχθείτε με λόγω της ημέρας!

 Αργότερα με τους επανειλημμένους  καταστρεπτικούς σεισμούς και την επέκταση της πόλης επι των επιχώσεων, προστέθηκε άλλη τόση έκταση και η εκκλησία έμεινε βιγλάτορας στην κορυφή του λόφου.

Κατηφορίζοντας λοιπόν ανάμεσα σε πελώρια πεύκα και μικρότερες ελιές, 

αναπνεύσαμε την μυρωδιά των κωνοφόρων, αντικρύσαμε την ταπεινότητα των ανοιξιάτικων λουλουδιών που ξεπρόβαλλαν απο τα πιο απίθανα σημεία , σκορπώντας φως με την εναλλαγή των χρωμάτων τους.

 Απο το πιο  εκτυφλωτικό κίτρινο της μαργαρίτας

ώς το πιο φωτεινό μωβ του ...γαιδουράγκαθου !

Πλησιάσαμε με ευλάβεια απομεινάρια παλιών εκκλησιών, μοναχικά προσκυνήματα τώρα

και ρεμβάσαμε τον ανοικτό ορίζοντα που δεν μας απέκλειε τίποτε απο τις ακτές της Πελοπονήσου μέχρι τον κόλπο του Λαγανά και το Μαραθωνήσι!

Κι ετσι γεμάτη, συναίσθημα, εικόνες, μυρωδιές, χρώμα ανεφώνησα εντός μου τον τίτλο του τραγουδιού της αρχής...

Για το Δημήτρη που τέτοιες μέρες "έφυγε"...

Η Μ.Εβδομάδα της καρδιάς μου!

Φίλοι μου συχνά-πυκνά σας γράφω για την πατρίδα μου τη Ζάκυνθο.

Είκοσι χρόνια ζούσα μακρυά της και ριγούσα στην εικόνα των αναμνήσεων μου που δεν έφευγε από το μυαλό μου. Η αναφορά και μόνο του ονόματός της, μου έφερνε δάκρυα στα μάτια.

 Ώσπου γύρισα...για να δω μία άλλη, άγνωστη Ζάκυνθο. Δεν θ αναφερθώ στ αρνητικά της, άλλωστε αυτά αφορούν εμάς που την ζούμε, θα σας ξεναγήσω για άλλη μια φορά στα έθιμά της.

Στο ζακυνθινό Μεγαλοβδόμαδο!

  

Αυτό, που όσα χρόνια κι αν περάσουν, θα εξακολουθεί να
με συγκλονίζει.

Αυτό, που όσα χρόνια ζω, ουδέποτε το έζησα μακρυά του.

Αυτό, που όμοιο του δεν υπάρχει πουθενά στην Ελλάδα

Η Μ.Εβδομάδα στη Ζάκυνθο έχει το δικό της χρώμα, το δικό της εθιμοτυπικό, την δική της ιδιαιτερότητα στις θρησκευτικές τελετές, που γίνονται με ιδιόμορφη θρησκευτική λαμπρότητα και μέσα σε κατανυκτική ατμόσφαιρα.


Η έναρξη σηματοδοτείται από την Κυριακή του Βαγιώνε,
κατά τη ζακυνθινή ντοπιολαλιά, με το κρέμασμα του βαγιού,
όπου “βαγί” είναι τα εσωτερικά φύλλα του φοίνικα,
τα οποία πρώιμα τα φασκιώνουν και τα προφυλάσσουν από
τον ήλιο κι έτσι παραμένουν υποκίτρινα. Μ' αυτό
(και όχι με δάφνη) κατασκευάζουν οι “νόντσολοι” των
εκκλησιών βαγιοφόρες, περίτεχνους σταυρούς, αλογάκια
και ήλιους . 

Κι ενώ στην πρωινή λειτουργία κυριαρχεί χαρμόσυνος βαγιοστολισμός, από το μεσημέρι και μετά το σκηνικό αλλάζει σε πένθιμο με μαύρα “πεύκια” παντού, από τα άμφια μέχρι τα ιερά σκεύη. Όλη η Εβδομάδα συνεχίζεται με κατανυκτικές λειτουργίες, μέχρι την Μ.Πέμπτη που οι καμπάνες των εκκλησιών “χηρεύουν”.

Οδηγούμαστε πλέον στην κορύφωση του θείου δράματος. Αλλά δε χηρεύουν μόνο οι καμπάνες, πενθούν τα πάντα. Μαύρα λάβαρα κρεμιούνται από τα μπαλκόνια των σπιτιών, οι σημαίες κυματίζουν μεσίστιες, ο κόσμος μαυροντυμένος.

Το βράδυ στις εκκλησίες ψάλλεται στην ιδιάζουσα ζακυνθινή εκκλησιαστική μουσική το “Σήμερον κρεμάται επί ξύλου “ μπροστά στον Εσταυρωμένο που εδώ βγαίνει μετά το 11ο Ευαγγέλιο.

Είναι μια στιγμή που κι ο πλέον αδιάφορος θα ανατριχιάσει σ αυτό το άκουσμα. Στη συνέχεια λιτανεύεται ο Εσταυρωμένος εντός του Ναού σε κατανυκτική ατμόσφαιρα.

Και τώρα ξημερώνει η Μεγάλη Μέρα για τη Ζάκυνθο.

Η δική μου Μοναδική και πολυαναμενόμενη μέρα!

Η Μ.Παρασκευή!

Η Μέρα του Μεγάλου Πάθους, η Μέρα που ακόμα κι η Φύση συμμετέχει ενεργά.

Δεν θυμάμαι Μ.Παρασκευή στη ζωή μου απόλυτα ηλιόλουστη. Πάντα ένα σύννεφο σκιάζει την ατμόσφαιρα. Η θλίψη είναι διάχυτη. Ο κόσμος μαυροφορεμένος και ντυμένος επίσημα. Τα τελευταία χρόνια αυτοί που κρατάνε αυτή την ενδυματολογία είναι οι παλιοί ζακυνθινοί και μόνο.

Στις 2 μ.μ. ακριβώς από την ιστορική εκκλησία του Αγ. Νικολάου του Μώλου, βγαίνει εν πλήρη σιωπή, υπό τους ήχους του κομματιού “Ινα τι εφρύαξαν έθνη...”, με την συγκίνηση να διαπερνά κάθε ψυχή,ο Εσταυρωμένος κι ακολουθεί μεγάλη λιτάνευση ανα την Πόλη.

Στην επιστροφή στην Πλατεία, ο Μητροπολίτης υπό του ήχους μιας υποβλητικής μουσικής υπόκρουσης σταυρώνει τα συγκεντρωμένα πλήθη, κάνοντας το σημείο του σταυρού στα 4 σημεία του ορίζοντα.

Το βράδυ πια ακολουθεί ακόμα μια συγκλονιστική εμπειρία.

Η περιφορά του Επιταφίου!

Παντού ανα την Ελλάδα περιφέρονται όλοι οι Επιτάφιοι των εκκλησιών και συναντώνται σ ένα σημείο της Πόλης, εδώ περιφέρεται ο ένας και μοναδικός της Μητροπόλεως.

Ο επιτάφιος είναι βαρύς ξυλόγλυπτος, με επένδυση φύλλου χρυσού και βελούδου, πραγματικό έργο Τέχνης, γι αυτό και δεν στολίζεται με λουλούδια.

Η εικόνα δε του νεκρού Χριστού είναι αμφιπρόσωπη ξυλόγλυπτη αγιογραφία και ονομάζεται “Αμνός”.

Ξημέρωμα  πλέον (4,30) βγαίνει από την εκκλησία της Μητρόπολης, στην πλ. Αγ. Μάρκου αυτή τη φορά, ο Επιτάφιος για βραδυνή περιφορά ανα την Πόλη.

Η ατμόσφαιρα βαραίνει από την διάχυτη μυρωδιά του λιβανιού, ανακατεμένη με την ευωδιά των λεμονανθών και των πασχαλιών από τα παρακείμενα περιβόλια. 

Εμένα η ανάμνηση αυτής της ημέρας έρχεται από τα παιδικά μου χρόνια, όταν ανησυχούσα μήπως αποκοιμηθώ και δεν με ξυπνήσουν οι δικοί μου και δε μου κολλούσε ύπνος και στη συνέχεια, μεγαλώνοντας, κατεβαίναμε ποδαράτο (3 Χιλ.) υπό τη συνοδεία μόσχων από τα περιβόλια, ομάδα παιδιών που δρόμο-δρόμο πολλήστευε.

Αξέχαστα χρόνια, ανεκτίμητες αναμνήσεις!

Κι όταν πια με το αχνοβγάλσιμο του Ήλιου (αλησμόνητη Ανατολή!) ο Επιτάφιος γυρίζει στην εκκλησία, γίνεται η πρώτη Ανάσταση (Gloria) ή το “κομμάτι” (όπως το λέμε στα ζακυθινά), όπου ακολουθεί ομοβροντία από το σπάσιμο των πήλινων σταμνών από το πλήθος που έχει συγκεντρωθεί πλέον στην Πλατεία, ενώ μέσα στην εκκλησία με διάφορους ήχους αναπαριστάται ο σεισμός του Γολγοθά .και βγαίνει θριαμβευτικά από την Ωραία Πύλη ο δέσποτας κρατώντας ψηλά την εικόνα της Ανάστασης.

Παλαιότερα, κατά τη διάρκεια εκείνης της νύχτας, θέλοντας ν αναπαραστήσουν την αναστάτωση που προκάλεσε αυτός ο βιβλικός σεισμός, ανακατάτασαν τις ξύλινες ταμπέλες των καταστημάτων με σκωπτική διάθεση (π.χ του φαρμακείου σε κάποιο κατ/μα ενδυμάτων ή κοσμηματοπωλείο κ.λ.π.). Σήμερα αυτό έχει παραφθαρεί σε τέτοιο βαθμό που δεν αξίζει να υπάρχει.

Επίσης όταν απαγορευόταν αυστηρά η σφαγή ζώων πριν το Μ.Σάββατο, γινόταν μεγάλο σβιντάρισμα (συναγωνισμός) μεταξύ των κρεοπωλών, ποιος με την πρώτη καμπάνα της Α΄. Ανάστασης θα έσφαζε γρηγορότερα και θα έμπαζε στη Χώρα το σφάγιο, ώστε προσφέροντας το “κομμάτι” (εξ ου και η ονομασία που παραμένει) στον τότε άρχοντα του νησιού έπαιρνε κάποιο βραβείο. Ούτε αυτό βέβαια υπάρχει σήμερα .

Κι αφού ο κόσμος διαλύεται στην Πλατεία, αγοράζοντας το εθιμικό του “ματζέτο” κι μια κουλούρα φτάζυμο (εφτάζυμο), μετά από μια στάση για ζεστή σοκολάτα λόγω του ξενυχτιού και της πρωινής δροσιάς, γυρίζει στα σπίτια να συνεχίσει τις προετοιμασίες των υπόλοιπων ωρών.

Για μένα προσωπικά, ό,τι περίμενα ένα ολόκληρο χρόνο έχει τελειώσει, όμως το βράδυ ολοκληρώνεται με την Αναστάσιμη θεία Λειτουργία στην ίδια Πλατεία, ανάμεσα σε πλήθος κόσμου,με τα μάτια στραμμένα πυρετικά στο Ρολόι του Φόρου, για να δούμε αν θα χάσει λεπτό στην εκφώνηση του “Χριστός Ανέστη” ο Δεσπότης. Αλλά εις μάτην, 'e sempre giusto!!!

τα αυγά μου βαμένα παραδοσιακά

Εδώ ολοκληρώνεται το τελετουργικό των ημερών, με τον κόσμο να προστρέχει να πάρει το Νιο Φως από το χέρι κάποιου, τα φιλιά να δίνουν και να παίρνουν και το “Χριστός Ανέστη”- “Αληθώς ο Κύριος” να ανταποδίδεται με ζέση.

Ακόμα και γαστριμαργικά το ζακυνθινό Πάσχα είναι διαφορετικό αν και τελευταία το σουβλιστό αρνί εξοστράκισε το παραδοσιακό Αυγολέμονο (οχι απο όλους...). Χοιρομέρι λοιπόν ψημένο στον ήλιο , τυρί ντόπιο πικάντικο και καλή διάθεση και παρέα η συνταγή του Πάσχα!!!

Οι ημέρες που ακολουθούν είναι σ άλλο κλίμα, χαρούμενο, εορταστικό, αναστάσιμο και ανοιξιάτικο. Τα χωριά μας γιορτάζουν με ανοιξιάτικα πανηγύρια, μ ένα από τα ωραιότερα λόγω θέσης, της Ζωοδόχου Πηγής (Χρυσοπηγής, στα καθ ημάς) στην Μπόχαλη, με περιφορά των Υπέρβαρων σκαλιστών εικόνων ανάμεσα από μοσχοβολιστά και ανθισμένα περιβόλια και με κορύφωση την Κυριακή του Θωμά με το Λαϊκό Πανηγύρι τουΑγ.Λύπιου, στο προάστιο του Καλλιτέρου.

Από όλα αυτά που εκτέθηκαν παραπάνω κι όσα δεν μπορούν λόγω όγκου, αντιλαμβάνεσθε οτι εμείς οι ζακυνθινοί βιώνουμε έντονα και διαφορετικά αυτή την ιδιαίτερη θρησκευτική περίοδο.

Αξίζει να το ζήσετε έστω για μια φορά.

ενα Αναστάσιμο ματζέτο 

αφιερωμένο  στους εν θαλάσση μακρά, τόσο κοντά όμως ψυχικά ΠΑΝΤΑ, που ξέρω οτι θυμούνται και νοσταλγούν...
Πάρτε μια γεύση κι εδώ: http://decoupageaddict.blogspot.com/2011/04/blog-post_17.html

Σιγά τα ωά!

Γενικά είμαι προκομένη και αντιρρήσεις δεν δέχομαι.
Φέτος λοιπόν που εκτός τους τίτλους της εργαζόμενης και νοικοκυράς είμαι ΚΑΙ blogger είπα να φτιάξω για κακή μου τύχη  και διαδικτυακά αυγά!



Τόσα χρόνια γιόρταζα το Πάσχα με κόκκινα αυγουλάκια, βαμένα είτε με χημικές βαφές και χορταράκια της φύσης, αντι χαλκομανίες, και πέρσυ με κρεμμυδόφλουδα για ακόμα περισσότερη εμβάθυνση στην οικολογία.
Φέτος ήθελα decoupage!  Καλά να πάθω.

ΞΥΛΙΝΑ ΑΥΓΑ με decoupage & κρακελέ

Μαρτύρησα η γυναίκα! φαντασθείτε να καταπιαστώ με τα κεντητά που έχω θαυμάσει στα ξένα blogs ...
ΠΟΤΕΕΕΕ, ορκίζομαι (μην το δέσετε και κόμπο...). Εκτός αν θελήσω να αυτοτιμωρηθώ....παίζει κι αυτό (είδατε που σας τάλεγα; με μένα κρατάτε πισινή)...
Ευκαιρία να με δουλέψει κι η Ανεράϊδα!!! ευχαριστώ δε θα πάρω,προτιμώ να θαυμάζω τα δικά σου!

Λοιπόν αφού με παίδεψαν να τα πιάσω, 
να τα βάψω ομοιόμορφα,



να βρω μοτίβα μικρής επιφάνειας

 και αφού τα "ξαπόστειλα" εκεί που δεν υπάρχει γυρισμός πολλές φορές, ιδού το αποτέλεσμα.

ξύλινα αυγά μόνο για διακόσμηση!

Δεν γράφω περισσότερα, γιατί δεν τους χρωστώ καμία υποχρέωση και το styling της φωτογράφησης και πολύ τους πήγαινε.
Και τώρα θα ησυχάσετε από μένα (άντε άλλη μιά ανάρτηση) θα σας απαλλάξω για όλη την Μ.Εβδομάδα. Εμ, έχουμε κι άλλες δουλειές,(είπαμε προκομένη) αυγά,κουλουράκια περιμένουν την σειρά τους
                                         Καλό Πάσχα σε όλους !!!



Easter Dividers

Με Άρωμα γλυτσίνιας...

Ας ξεκινήσουμε από την παραδοχή (γνωστό τοις πάσι) οτι αγαπώ τα λουλούδια (ήμερα - άγρια) και εξειδικεύοντας θα ομολογήσω οτι, ενώ οι περισσότεροι άνθρωποι αγαπούν τα τριαντάφυλλα, εγώ ΛΑΤΡΕΥΩ αυτό εδώ:

ανθισμένη γλυτσίνια απ τον κήπο μου.

Δεν ξέρω που οφείλεται αυτή η μεγάλη αδυναμία, ή μάλλον θέλω να πιστεύω οτι είναι μέσα στο αίμα μου, οτι έχει κάτι από το χαρακτήρα μου (ναι, το πιστεύω).
Τόχω συνδέσει άρρηκτα με το Πάσχα ως άνθηση (είναι στην εποχή της ανθοφορίας του), το αντίκριζα από το παιδικό μου δωμάτιο, με υπέβαλε το χρώμα του, τόσο "μελαγχολικό"  και παρεξηγημένο, αλλά συγχρόνως τόσο αισιόδοξα ανατρεπτικό και μ' απογείωνε η ευωδιά του!
Είναι τόσο ντελικάτο και τόόόσο εφήμερο! Η άνθιση του διαρκεί ελάχιστα κι εξαρτάται πολύ από τους καιρικούς παράγοντες (μια ολιγόλεπτη βροχή αρκεί για να μαραθεί).
Ακόμα κι ο κύκλος της  ζωής του είναι εντυπωσιακός. Απο εντελώς γυμνά κλαδιά ξεπροβάλλουν τα μπουμπούκια της, που θα μετεξελιχθούν σε μωβ αρωματικά τσαμπιά, στη συνέχεια υποχωρούν μπροστά στην παμφυλλία που το κατακλύζει και μετά μια ασθενική άνθηση τον Σεπτέμβριο απογυμνώνεται ξανά μέχρι την επόμενη Ανοιξη, που θ αρχίσει απο την αρχή.
Έτσι, ήταν το πρώτο φυτό που φυτεύτηκε στο νέο μου σπίτι όταν εγκαταστάθηκα ξανά στη Ζάκυνθο.

ρολόι με κρακελέ ενός συστατικού και decoupage χαρτοπετσέτας

Η γλυτσίνιά μου, είναι στην πλήρη της άνθιση αυτές τις ημέρες! 

Κάθε βράδυ με καληνυχτίζει μ ένα μεθυστικό άρωμα που τρυπώνει ύπουλα απ' τις γρίλιες του παραθύρου μου και κάθε πρωί μου χαρίζει την "καλημέρα" της φωτεινή και χαρούμενη. 

Οι Μεγάλες Ώρες!!!

Το Πάσχα μου λοιπόν, έχει άρωμα γλυτσίνιας!
Κι έτσι γλυκά, τρυφερά κι ολίγον μελαγχολικά μεταφέρθηκε σ αυτό το ρολόι, σε συνδυασμό με γιουλάκια (κι αυτά αγαπημένα)

λεπτομέρεια...

Κι αν βιαστείτε να μ' αποπάρετε, υπενθυμίζοντάς μου οτι το λουλούδι θυμίζει πασχαλιά κι όχι γλυτσίνια να  αντιτάξω λέγοντας οτι : ο καθένας βλέπει αυτό που θέλει!

και τι ζητάω; Μια ευκαιρία στον Παράδεισο να πάω!!! ΕΔΩ!
κι όποιος πιστεύει πίσω μου ελθείν...

Πιάστ' αυγό και κούρευτο...

σύνολο αυγών με decoupage

Οι μέρες “κλείνουνε”, εννοώ πλησιάζουμε ολοταχώς στο Πάσχα , οι δουλειές περιμένουν βουνό, κι εγω (....πού όρεξη γι αυτά) βιδωμένη στην καρέκλα τακ-τακ-τακ "πιο γρήγορα,πιο γρήγορα,πιο γρήγορα" (πώς έλεγε η Αλίκη στον Παπαμιχαήλ που δακτυλογραφούσε;) να γράφω αναρτήσεις, σχόλια, όταν δεν σας πιάνει αμόκ αναρτήσεων και σας προλαβαίνω κι ολίγον ...Τέχνη!

Θα πρέπει δε να σας πω, οτι αυτό που έχω διαπιστώσει στον ένα αυτό χρόνο και με τις γνωριμίες που έχω κάνει απο το "χώρο", έχουμε την διαστροφή μας.

Δεν θέλω αντιρρήσεις μιλάει η αρχηγός. Και που είσαι Μπέττυ, μην αρχίσεις τα γνωστά "άφησέ μας να σ ανακαλύψουμε", ολοένα στο Χιούστον μ ερμηνεύουν, βοηθάω την επιστήμη ξεδιπλώνοντας τις χάρες μου!

Άμα δε μπλέξουν δύο τρελλές, εκεί να δεις επιτυχίες!!! Οταν ανέβηκα στην ΑΘήνα και συναντήθηκα με το Αγγελικούλι μου γίναμε ο φόβος κι ο τρόμος των καταστημάτων.

Γυρίζαμε ΣΤΑ μαγαζιά, βλέπαμε κάτι και σκεφτόμαστε ...πίσω απο τις λέξεις κρύβεται ο Αλέξης!

Πηγαίναμε μπροστά σ ένα σταντ βλέπαμε κάτι...κοιταζόμασταν...η μία περίμενε τη γνώμη της άλλης κι οταν διαπιστώναμε οτι μπορούσαμε να τ' "αλλάξουμε" σκάγαμε στα γέλια και μπλουμ στο καλάθι της νοικοκυράς, δεν αφήσαμε τίποτε που να μην το σαρώσουμε.

βάση ρεσώ με ανάποδο decoupage

"Οχι κυρία μου αυτό το πράμα δεν είναι γι αυγά είναι για ρεσώ". Σιγά μην τον πίστευα εγώ!Γι' αυγά το ήθελα, αυγουλιέρα θα γινόταν.

 Αν πηγαίναμε ας πούμε με την Αλεξάνδρα, πρώην Μισιρλού, νυν πως το λένε "just the 2 of us" θα μας βρίσκατε να γυρίζουμε στα σκουπίδια τη νύχτα κυνηγώντας απορριμματοφόρα μη μας πάρουν το κελεπούρι ή θα κάναμε ανασκαφές στις χωματερές. Άααλλη κλάση!

Για να τελειώνουμε και επειδή οι μέρες έχουν 

γεμίσει χοληστερίνη (θέλω να δω 
αιματολογικές μετά τις γιορτές) 

θα εκθέσω τα αυγά μου,

μήπως μου μείνει χρόνος και ξαραχνιάσω 

και το σπίτι. Γιατί διαφορετικά με βλέπω να γίνομαι έκθεμα 

κι εγω στουΤρύπα στην Κέρκυρα.

                                                           Άντε να οργανωνόμαστε!!!

 Ευχαριστώ για τις ευχές για "περαστικά", μπορεί πυρετό να μην έχω, αλλά είναι σαν νάχω καταπιεί ένα μαγκάλι κάρβουνα κι νάχω φάει ένα καταχέρι  ξύλο. Σας  άκουσα...το χρειαζόμουνα είπατε;;; 

λεπτομέρεια

Sorry για τα σκαμπανεβάσματα της γραμματοσειράς δεν είναι επιλογή μου, ο Blogger αποφάσισε να παίξουμε (άλλους κάλεσα,άλλος ανταποκρίθηκε) δείξτε κατανόηση στον άρρωστο!

Παίζω,παίζεις, παίζει.Παίζουμε;;;;

Καίγομαι! Καίγομαι! Ρίξε κι άλλο λάδι στη φωτιά!!!
Παρότι Άνοιξη, παρότι όλο το Χειμώνα δεν με πλησίασε ίωση, εν τούτοις ο πρώτος χρόνος blogging έκλεισε ...πυρετώδης!
Με πυρετό, με χωρίς πυρετό, έδωσα μία υπόσχεση και εγω το λόγο μου τον κρατάω.
H Ginger (η ξενιτεμένη Κεφαλλονίτισα ) με πολύ άγχος με κάλεσε σ ένα Αμερικανόφερτο quiz. Μου είπε οτι θαναι “μπελάς” , αλλά ό,τι σε κάνει να χαμογελάς δεν λέγεται μπελάς, αρκετή σοβαροφάνεια κυκλοφορεί γύρω μας.

Αλλωστε είπα να προσφέρω στην ανθρωπότητα, δεν δικαιούμαι τέτοιο εγκέφαλο να τον κρατάω μόνο για πάρτη μου...

Α, Μαράκι για να μην άγχεσαι άλλη φορά, μην έχεις πρόβλημα μαζί μου, τσαλακώνω την εικόνα μου μόνη μου...απελπιστικά διαθέσιμη!!!


1. What do you order at Starbucks?  Τι παραγγέλνεις στα Starbucks?
Δεν είμαι φανατική μαζικών χώρων εστίασης. Μ αρέσουν τα μικρά ατμοσφαιρικά artistic cafe και σ' αυτά μ' ανοίγει η όρεξη και ο καφές συνοδέυεται με γλυκάκι!
2.What's one thing in your closet that you cannot live without? Eνα αντικείμενο απο τη ντουλάπα σου χωρίς το οποίο δεν μπορείς να ζήσεις 
Δεν έχω φετίχ.
3. What's one thing that most people probably wouldn't know about you? (Τι είναι αυτό που οι περισσότεροι άνθρωποι δεν θα γνώριζαν γιά σένα) 
ούτε εγω δεν έχω μάθει ακόμα τον εαυτό μου, εσείς περιμένετε; Κουνια που σας κούναγε με την ανισόρροπη!
4. Name one thing that you want to do before you die (Ονόμασε κάτι που θα ήθελες να κάνεις πριν πεθάνεις) 
Να προσευχηθώ και να εξομολογηθώ μήπως; να μην πάρω όλο το βάρος μαζί μου, δεν θα με σηκώνει κι ο άγγελος!  Ελπίζω να μην έχω χρονο να το σκεφτώ.
5. What's one food that you cannot live without? (Μιά τροφή χωρίς την οποία δεν μπορείς να ζήσεις) 
ΓΛΥΚΑΑΑΑΑΑΑ!!!Ο,τι σε ζάχαρη γενικά...να βουλώσουν καλά οι αρτηρίες!
6. What quote/phrase do you live your life by? (Μιά φράση που χαρακτηρίζει τον τρόπο που ζεις)
 “Μην κάνεις ο,τι δεν θες να σου κάνουν!” (Μαράκι είδες που ταιριάζουμε; ΜΟΤΟ ζωής)
7. What's your number one most listened song on iTunes?(Ποιό είναι το τραγουδι που ακούς περισσότερο στο i Tunes) 
δεν ανέχομαι τίποτα στ' αυτιά μου,προτιμώ ν' ακούω στη διαπασών, ανάλογα με την διάθεση, τα πάντα. Απο τα πιο κλαψιάρικα μέχρι τα πιο ανεβαστικά...ψυχοπάθεια!
8. What kind of style would you define yourself as having? (Tι στυλ θεωρείς ότι έχεις)
 Κι αυτό ανάλογα την διάθεση και την περίσταση. Απο boho μέχρι elegant classic. Πάντως sic! όχι παίζουμε
9. Favorite number  (Αγαπημένος σου αριθμός) 
δεν έχω τυχερούς κι άτυχους αριθμούς. Κάθε νούμερο που αυξάνει (όόόταν) το μισθό μου, αυτόματα γίνεται αγαπημένο!
10.Two hobbies (Δύο χόμπυ σου) 
blogging και χειροτεχνίες
11. Two pet peeves (Δύο χαρακτηριστικά που μισείς ή σε ενοχλούν) 
τους δήθεν και να με νομίζουν  χαζή και να με "δουλεύουν" ψιλό γαζί.
12. Guilty Pleasure (Απόλαυση που σου δημιουργεί ενοχές) 
Αν ήμουν η Θεοπούλα θάλεγα άλλο, (ας κάνουμε και λίγο πλάκα) αλλά πριν φάω κράξιμο ... Τα γλυκά φυσικά. Δεν μπορώ ν' αντισταθώ όσο κι αν έχω φάει.
13. Ποιο είναι το αγαπημένο σου vampire 
ΧΧΧ
14. Αγαπημενα Cartoon 
Συλβέστερ-Τουίτυ  και Τομ -Τζέρυ,
τώρα μόλις διαπιστώνω οτι μονίμως είμαι δίδυμο και “παίζουμε” κυνηγητό! 
Ν ανησυχήσω εγω ή ...οι άλλοι;;;;  Και ξεκαθαρίζω:  ταυτίζομαι με ...το θύμα!!!
15.  Ποιο είναι πιο σημαντικό:αγάπη, φήμη, δύναμη, ή  λεφτά? 
ΑΓΑΠΗ-ΑΓΑΠΗ-ΑΓΑΠΗ! τό μόνο που σου χαρίζεται αν το δικαιούσαι ,όλα τ άλλα έρχονται μόνα τους.
16. Αν μπορούσες να ζεις σε οποιαδήποτε χρονική περίοδο, ποια θα ήταν, και γιατί;
Στην Αναγέννηση! Με γοητεύει η έξοδος απο το σκοτάδι στο φως! Σήμερα;;; Ζητείται Ελπίς!!!
17. Μπορείς να θυμηθείς, τι έκανες σαν σήμερα, ένα χρόνο πριν;
 Το μόνο που μπορώ να θυμηθώ (εκτός κι αν πρόκειται για ιατρικούς λόγους οπότε να πιεσθώ) οτι έστηνα το blog

Ολοκλήρωσα, επιτυχώς ή όχι τ' αφήνω στην κρίση σας.

Τώρα στο χορό θα μπει το Ιόνιο και αν δεν χορέψετε καλά κορίτσια κανένα πρόβλημα, δεν κάνουμε γυμναστικές επιδείξεις:

      *   Ρεγγίνα http://anemondixtia.blogspot.com/ πέρδικα μικρή, πέρδικά μου παινεμένη, σέρνεις το χορό!
     *    Ρεβέκκα http://momof2princes.blogspot.com/ Ιθάκη εν όψει!

     *    Μαριάννα http://artinlovemarianna.blogspot.com/ Ζάκυνθος, Ωραία και μόνη!

     *    Mαράκι http://decoupageaddict.blogspot.com/ σχέσεις καρδιάς

     *    Μαριάννα http://withlovemarianna.blogspot.com/ επίσης...

     *    το Λουρδάκι μου http://lourdi-wwwpolutexnitissa.blogspot.com/ Κεφαλλονίτισα, τι κι αν μας την πήρε το Κρητικό;;;

           και το χορό κλείνει 

     *   η Μάγδα http://decouplace.blogspot.com/ που εγκατέλειψε το Ιόνιο για τη Νύμφη του Θερμαϊκού!!!

Και  τέλος, να ευχαριστήσω όλους όσους έκαναν τον κόπο να έλθουν με την καρδιά γεμάτη να μου ευχηθούν για τα blogογενέθλια στην προηγούμενη ανάρτηση. Δεν έχω λόγια...

Ακούστε το τραγούδι της Αλκηστης που προαναφέρω (Απελπιστικά διαθέσιμη) αφιερωμένο εξαιρετικά απο μένα για ΣΑΣ!!!

Ενας ρόδινος χρόνος!

Απο την ομορφάδα σου παίρνουν τα ρόδα χρώμα

και γίνουνται πιο κόκκινα και πιο δροσάτα ακόμα

Τριαντάφυλλο είσαι την αυγή, ρόδο το μεσημέρι,

εμένα την αγάπη μου κανένας δεν την ξέρει.

Σήκω τα ρούσα σου μαλλιά να ιδώ το πρόσωπό σου

και να φιλήσω την ελιά πούχεις στο μάγουλό σου. 

(για να ευλογήσω ... την ελιά μου!χαχα)

καθρέφτης με κρακελέ + decoupage χαρτοπετσέτας
και τελείωμα με δαντέλα!

Δυο ήλιοι  δυο φεγγάρια, που εβγήκαν σήμερα,

το ένα στο πρόσωπό σου, τ άλλο στα σύγνεφα.

Μου θάμπωσες το φως μου, μικρό και νόστιμό μου

μου θάμπωσες το φως μου και δεν μπορώ να ιδώ.

Τι μ΄ωφελεί η άνοιξη τα ρόδα κι αν ανθίζουν,

τα μάτια μου τα μάτια σου αφού δεν αντικρύζουν;

Όποιος αγαπάει τα ρόδα
πρέπει να 'χει υπομονή
να τονε τσιμπάει τ' αγκάθι
και να λέει "δεν μου πονεί".

****

Αρέκιες απο την συλλογή:

"Ω, τι ωραία που τραγουδείς..." και άλλες αρέκιες  της Φιλόμουσης Κίνησης Ζακύνθου


κι αυτό απο Εμένα για  ΕΣΑΣ

για την ολοκλήρωση ΕΝΟΣ ΟΝΕΙΡΕΜΕΝΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΜΑΖΙ!

Σας έδωσα ένα όνομα ΧΑΡΑ
και μου το επιστρέψατε Χαρούλα (έτσι με λένε όσοι με γνωρίζουν απο παιδί), Χαρουλάκι, Χαρουλίτα, Χαρουλίτσα, Χαρουλινίξ ( έγινα ηρωϊδα παιδικού παραμυθιού!!!) μεταλλάχθηκα σε  "καλλικάντζαρος" (ακόμα κι αυτό μ΄αρεσε) Τρελλάρα (αχ, Ναντιάκι μου η αγάπη σε κάνει επιεική!)για να ανέλθω στα ύπατα αξιώματα ώς Μαρία Αντουανέττα ή "η Αντουανέττα της Αγάπης" (ουάου τίτλος Τιμής! Μαράκι θέλω παρέα νοιώθω μοναξιά.)  Μαργαρίτα Γκωτιέ (κατά "Ρεγγίνα", πάντα Κυρία) και τελευταία να επικρατεί η Ζαργάνα (κατά Μισιρλού, ο δικός μου Παναγιωτάκης)!!!

Για όλα αυτά που την 6/4/2010 (ΣΤΙΣ 10:52:00 Μ.Μ.) δεν είχα καν φαντασθεί κι όσα ακόμα έλθουν (καλοδεχούμενα) αν δεν στερέψει η φαντασία σας ή ...η αγάπη σας για μένα 

ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΑΠΟ ΚΑΡΔΙΑΣ, μ' έχετε σκλαβώσει !