Και όλο αυτό συμμετέχει στην πρό(σ)κληση της conchi
Τετάρτη 30 Νοεμβρίου 2022
Η σφαίρα της φαντασίας
Παρασκευή 18 Νοεμβρίου 2022
Οι μποτούλες οι κροκό και τα κουδούνια του ελκηθρου
-Μάζεψα χιονάκι απο τον Πόλο και έφτιαξα ενα μικρή σκηνή απ αυτές που ζούμε καθημερινά με τα ξωτικά, τα ελαφάκια, τα ταρανδάκια (αυτά δεν μου κάθονταν αλλά εννοείται οτι ζουν μαζί μας) και φυσικά και μια εικόνα σου απο τότε που σε θυμάμαι οταν σε περίμενα παιδί!
Γιατί να το πούμε αυτό να μην υπάρξει σύγχυση, μια διαφορά την έχουμε και μάλιστα μεγάλη, μη κοιτάς που ο έρως χρόνια δεν κοιτά 😍
-Επιμένω να τις δω
-Ορίστε
-Ιιιιιιιιιιιιι;;; Πόσα χρώματα έχουν απάνω τους; Θα τρίζουν τα κόκκαλα του συχωρεμένου
-Δε φταίω εγώ. Έστειλα ένα ξωτικό σου να μου φέρει μπογιά μαύρη αλλά είχε αχρωματοψία δεν ήθελε να ρωτήσει τους πωλητές να το ξεστραβώσουν μη δώσει λαβή για σχόλια και αντί για μαύρη μου έφερε καφέ και τ άλλα χρώματα που του ζήτησα αχταρμά μου τα έφερε, ευτυχώς μόνο το χρυσό πέτυχε. Έλαμπε βλέπεις Δεν είναι και σαϊνια όλα τα ξωτικά σου να τα λέμε κι αυτά
Οταν βάφτηκαν τα κόλλησα ανά δύο και επειδή δεν έπιανε ο μαρκαδόρος για να φτιάξω τις μαύρες τρυπούλες και τ αστεράκια ενός κανονικού κουδουνιού, έκοψα με το κοφτάκι απο ένα μαύρο γυαλιστερό χαρτονάκι και τα κόλλησα.
Αυτή ήταν όλη η κατασκευή!
Ευτυχώς που υπάρχει αυτή πανέμορφη γιορτινή αναμονή που το διαδικτυο κατακλύζεται απο ιδέες και έτσι χώνομαι και απολαμβάνω μοναδικά δημιουργήματα και εικόνες που με ταξιδεύουν και με κάνουν να σκαρφίζομαι οδούς διαφυγής απο τη ζοφερή πραγματικότητα.
Γι αυτό αντιμετωπίστε με με επιείκεια, δεν είμαι τρελή ,πολύ ταλαιπωρημένη είμαι😵
Πέμπτη 10 Νοεμβρίου 2022
Τα διζυγωτικά διδυμάκια
Για φανταστείτε με αυτό που περνάω να γκαστρωνόμουν κιόλας!
Ευτυχώς αυτό το θέμα τοχω λύσει προ πολλού, αλλωστε και να υπήρχε περίπτωση (εκτός Σάρας) τώρα μ είχε απορροφήσει άλλη αγάπη που δεν θάθελα να μοιράζομαι.
Δοξα τω Θεώ η φύση μου χάρισε δυο καλά παιδιά (είδατε πόσο συγκρατημένη είμαι στους χαρακτηρισμούς 😊) και έτσι ο κύκλος της αναπαραγωγής και της διαιώνισης του είδους έκλεισε, οχι όμως και της χειροτεχνίας! Αυτός αν κλείσει ...κλάφτε με 😞
Τις μέρες λοιπόν του Νοσοκομείου, παρά τα όσα διαδραματίστηκαν που τώρα νομίζω οτι ήταν ένας εφιάλτης κι οχι οτι τοζησα πραγματικά, κάποια στιγμή άρχισα να μαζεύω οτι πετούσαν οι νοσηλεύτριες. Και πετούσαν πολλά ομολογουμένως 😠 Το μουτράκι το βάζω γιατί εμένα μπορεί να μ ευνόησε αυτό, αλλά έδειχνε αδιαφορία για το χώρο που ζουσαν οι ίδιες κι οχι μόνο οι ασθενείς.
Μάζεψα λοιπόν, οχι μονο απο το δικό μας δωμάτιο αλλά και απο γειτονικό, διάφορα καπάκια από τους φλεβοκαθετήρες, μικρούτσικα λευκά καπάκια που κάπου θα κολλήσουν ελπίζω στο μέλλον, το βράδυ έφερναν τα χάπια μέσα σε κάτι λιλιπούτειους δοσομετρητές.
Κόβεις απλά δυο λωρίδες χαρτονάκι ο,τι χρώμα θέλεις (εγω προτίμησα το κόκκινο αντί του μαύρου που είναι το αυτονόητο), το κάνεις σταυρό και το κολλάς στη βάση του δοσομετρητή για μένα.
Αγάπησα πολύ αυτά τα διδυμάκια που όπως διαπιστώνεται είναι γονιμοποιημένα διαφορετικά, είναι δηλαδή διζυγωτικά δίδυμα 😂