Γιορτάζω και το φωνάζω!

Μια αναπνοή πια από τα Χριστούγεννα και λίγες ώρες από το να πατήσω ένα ακόμα σκαλί από το σύνολο που μου έγραψε ο Θεός να ζήσω.
Και νάθελα να το κρύψω πάντα κάποιος με μαρτυράει και αρχίζουν πρώιμα οι ευχές.
Νάμαι λοιπόν έτοιμη να τις δεχτώ, απενοχοποιημένη και ευγνωμονούσα !

Το εξώφυλλο του κουτιού 3d με χαρτιά scrapbooking και διάφορα διακοσμητικά

Όσο το βιβλίο ήταν κλειστό και οι σελίδες άγραφες, ουδείς μπορούσε να προβλέψει τη συνέχεια!

Προ πολλού σε καθοδική πορεία, είναι πάντα μια μέρα που με αναγκάζει να κοιτάζω πίσω τα σβηστά κεριά και ν απορώ, πώς διανύθηκαν τόσα χρόνια,το ξεκίνημα (όσο θυμάμαι)τη συνέχεια ,τα όνειρα,τις ανατροπές,τις πραγματοποιήσεις...
Κάποτε,στα χρόνια της φοιτητικής ζωής,που πολλοί θέλαμε να μάθουμε με κάποιο τρόπο το μέλλον γιατί βιαζόμασταν να μάθουμε τα μελλούμενα και να είμαστε έτοιμοι (;) βρέθηκε κάποια και διαβάζοντας το χέρι μου είπε οτι κάπου στα  μισά θα μου δοθεί μία δεύτερη ευκαιρία.
Τότε κάπου κλονίστηκα αλλά και πάλι στα 18 του χρόνια ποιός πιστεύει οτι στα μισά θα κοπεί η πορεία του! κάπου το αγνόησα ηθελημένα να μην μ' επηρεάζει.
Και όμως ήρθε και επαληθεύτηκε!
Το μεταφυσικό πάντα με φόβιζε, όμως ήρθε κι επιβεβαιώθηκε εκείνη η μάντισα σε μια στιγμή που όλα φάνταζαν οτι είχαν ευθυγραμμιστεί.
Κάπως έτσι, η ζωή σου υπενθυμίζει, οτι εσύ είσαι ένα απλό πιόνι,που αρκεί ένα δυνατό φύσημα  να σε ρίξει από τη σκακιέρα της . Από εκεί και πέρα μπορεί να σου δοθεί η δυνατότητα να το παλέψεις ή να σ' αποκάμει
Κι εμένα μου δόθηκε, κι εκεί που είχα σχεδόν παραδοθεί, μια φλογίτσα μέσα μου έγινε ελπίδα και ασθενικά στην αρχή με πιο πείσμα μετά, έγινε όπλο και πολέμησα και νίκησα.
Μ αυτή την ημερομηνία θάμουν πολύ ικανοποιημένη να τη γιορτάζω γιατί τότε θάμουν ακόμα νήπιο, αλλά τώρα νοιώθω ευγνωμοσύνη γι αυτή την ευκαιρία και όσα αυτή έφερε μαζί της.
Σαν να ξανάγινα έφηβη και να ξανάκανα όνειρα από την αρχή. Πιο ώριμα,πιο συνειδητοποιημένα με το απόσταγμα πλέον της πείρας και χωρίς την αθωότητα του παιδιού.
Από εκεί και μετά μου δόθηκαν ευκαιρίες που δε πίστευα ποτέ οτι θα είχα στη ζωή μου.
Τα όνειρα της εφηβείας ξαφνικά πήραν σάρκα και οστά κι ο,τι δεν έκανα τότε τα έκανα μαζεμένα μετά.
Βέβαια θάθελα να τα είχα ζήσει μαζί με τον πατέρα μου που ήταν ο άνθρωπος που θέλοντας να με προστατεύσει από την βιοποριστική ανασφάλεια με απέτρεψε από τα αρχικά μου όνειρα.
Πού να έβλεπε λοιπόν οτι έτσι από το πουθενά άρχισαν να πραγματοποιούνται, εκεί που όλα θα μπορούσαν νάχαν τελειώσει ή που πολλοί παροπλίζουν τη ζωή τους και θεωρούν οτι ο προσωπικός κυκλος ζωής τους ολοκληρώθηκε και αφιερώνονται αποκλειστικά στην ανάστηση των εγγονιών τους
Παραβλέποντας λοιπόν το αριθμητικό, ως απλά ενα νούμερο και επειδή μέσα μου νοιώθω οτι διανύω μία ακόμα εφηβεία ξαναπαίρνω τη ζωή από την αρχή.
Ξετυλίγω το νήμα κάνω κόμπους σ ε κάθε στάση και φυσικά απολαμβάνω με παιδιάστικη διάθεση τα Χριστούγεννα
Στολίζω το δέντρο που μου στόλιζε ο μπαμπάς ξημερώνοντας τα γενέθλιά μου,οχι κυπαρίσσι φυσικό πια,αλλά ψεύτικο όπως ψεύτικα είναι πολλά πράγματα γύρω μας,μπορεί τα στολίδια του να μην είναι κυπαρισσόμηλα τυλιγμένα με χρυσόχαρτα,γυάλινες μπάλες και λουλουδένια πλαστικά φωτάκια,αλλά άλλα πιο βιομηχανοποιημένα, το χιόνι δεν είναι ανοιγμένο με προσοχή μπαμπάκι να φαίνεται σαν πάχνη,αλλά τούλι και σκόνη χιονιού,αλλά προσπαθώ να αντικαθιστώ τις μνήμες και να δημιουργώ νέες για τη συνέχεια που δεν έχουμε δικαίωμα να σταματήσουμε,επειδή είναι η προσωπική και οικογενειακή μας ταυτότητα
Το τζάκι καίει τα ξύλα τρίζουν παραδομένα στις πύρινες γλώσσες  και η θαλπωρή του ζεσταίνει το σπίτι τις κρύες μέρες του χειμώνα.
Τα τζάμια αχνίζουν και ποτάμια υγρασίας κυλάνε κάθετα  διαθλώντας την εξωτερική εικόνα και σβήνοντας σκέψεις πικρές.
Η κουζίνα είναι οι μέρες αυτές που παίρνει φωτιά και μυρωδιές διαχέονται στην ατμόσφαιρα.Η κανέλα και το γαρύφαλλο είναι το αρωματικό χώρου των ημερών.Μ αρέσει να σκέφτομαι οτι αυτό είναι το προσωπικό μου άρωμα,ζεστό,θελκτικό που σκαλίζει εκτός απο όσφρηση και γεύση,την καρδιά και ξεγυνώνει αναμνήσεις.
Δεν μ απασχολεί πια αν θα μου πέσει το ηύρεμα της χριστουγεννιάτικης κουλούρας,το δικό μου το ηύρεμα ευτύχησα να το κερδίσω για δεύτερη φορά και δνε ηταν αυτό το δέυτερο που βάζουμε για να ξεγελάμε τα παιδιά!
Σκοπεύω δε να το αξιοποιώ κάθε μέρα με όλη τη φλόγα της καρδιάς μου με ελπίδα και ευγνωμοσύνη.
Αυτά είναι τα πραγματικά μου γενέθλια!!!
Σας καλώ λοιπόν να σας κεράσω,στο "ζεστό" μου σπιτικό, ν ανταλλάξουμε ευχές ,να σας πω πόσο χαρούμενη με κάνετε με το πέρασμά σας κάθε φορά και πάνω απ όλα την αγάπη σας,που είναι αμοιβαία!

Το εσωτερικό, ολα φτιαγμένα στο χέρι!

ΚΑΛΑ,ΦΩΤΕΙΝΑ και ΦΩΤΙΣΜΕΝΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ!!!

ΦΩΣ! περισσότερο φως.

Ξύλινη πλάτη απο κάδρο με πάστες και σύνθεση 3d απο χαρτί και ριζόχαρτο decoupage χριστουγεννιατικη

Καλή βδομάδα φίλοι μου!

Με την Γιορτή του Αγίου μας μπαίνουμε στην τελική ευθεία των Χριστουγέννων!

Ο καιρός συγχρονίζεται πλέον με την εποχή και τα σπίτια αποκτούν μια γλυκειά θαλπωρή και μια εσωτερική φωτεινότητα.





Εκείνο που με λυπεί είναι, οτι αυτό δε συμβαίνει παντού.
Σκέφτομαι οικογένειες που αντιμετωπίζουν προβλήματα,άστεγους μέσα στο κρύο στους δρόμους των μεγάλων Πόλεων,μια εικόνα που συναντώ στους δρόμους της Αθήνας (πρόσφατα είδα και στη Θεσσαλονίκη) τα τελευταία χρόνια και πολύ με πληγώνει.
Είναι μαχαιριά στην καρδιά αυτές οι εικόνες σε μια πρωτεύουσα τον 21ο αιώνα!
Πέρασαν τόσα και τόσα αυτά τα πολύπαθα Κράτη,πολέμους,κατοχές,επαναστάσεις και φτάσαμε μετά από μια εποχή φαινομενικής ευμάρειας σε μια κατάντια χωρίς τέλος.
Ας ελπίσουμε οτι τα λόγια με τα οποία προσπαθούν να μας πείσουν οι εκάστοτε πολιτικοί που άρχουν,οτι δηλ. ξεπεράσαμε το σκοτεινό τουνελ και τώρα πια θάρθει η ανάπτυξη (!) να ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα και να ξαναποκτηθει η αξιοπρέπεια και θα σταθούμε καλλίτερα στα πόδια μας.
Ελεύθεροι δε θάμαστε ποτέ γιατί μια ζωή η καημένη η Ελλάδα είχε πάτρονες που την κηδευμόνευαν, την κατηύθυναν, την προστάτευαν δήθεν ,στην πραγματικότητα τα δικά τους συμφέροντα υπερασπίζονταν, αλλά τουλάχιστον θα σηκώσουμε λίγο κεφάλι από αυτή την κατάντια των τελευταίων ετών.
Αισιόδοξη; δε θα τόλεγα,απλά ελπίζουσα σ ε μια εποχή που εκτός των άλλων ο από ανατολάς κίνδυνος όλο και βρυχάται.
\

Ξύλινη κορνίζα με pachwork απο χαρτονάκια και ξύλινα στοιχεία

Δε ξέρω τι μ έπιασε πρωινιάτικα με όλο αυτό το παραλήρημα,μια ανάρτηση χριστουγεννιάτικη είπα να κάνω και μου βγήκαν αυθόρμητα αυτές οι σκέψεις ίσως γιατί τα Χριστούγεννα περισσότερο από μια θεολογική προσέγγιση και ερμηνεία είναι ΑΓΑΠΗ και ΕΙΡΗΝΗ και αυτή η αγάπη στις μέρες μας, δίνεται με το σταγονόμετρο και η ειρήνη αναζητάται κάτω από βόμβες και από στρατιές προσφύγων που εγκαταλείπουν την πατρώα γη να εξασφαλίσουν ζωή!

Τις μέρες αυτές αναζητάται περισσότερο η Ανθρωπιά.
Το να δώσεις χέρι στο διπλανό σου, ν αγγίξεις τα προβλήματά του, παραβλέποντας για λίγο τα δικά σου.
Ν' απαλύνεις τον πόνο  εσύ που ξέρεις απο πόνο,αλλά αναγνωρίζοντας οτι δεν ειναι τίποτα ο δικός σου

μπροστά σ άλλους.Μη θεωρήσεις ποτέ οτι εσύ εχεις τα περισσότερα εαν δε δεις τα χειρότερα!
Και αυτές οι σκέψεις δεν μπορούν να μη σου γεννηθούν οταν τη βοήθεια τη ζητάνε παιδιά!
Δύσκολη η ζωή για πολλούς,που δεν τους χάιδεψε,αντίθετα τους έδειξε το πιο σκληρό της πρόσωπο.
Ας αρθούμε λοιπόν στο ύψος των περιστάσεων και ας δώσουμε νόημα και ουσία στο μήνυμα των ημερών που έρχονται
Μέσα από τα ζεστά και στολισμένα μας σπίτια,από τα γεμάτα τραπέζια και τις ζεστές αγκαλιές,ας θυμηθούμε οτι εκεί εξω δεν είναι όλοι ευτυχισμένοι και καλά τα αναβοσβήνοντα λαμπιόνια,αλλά πιο ωραίο η φωτεινή και γεμάτη καρδιά ,που είναι εκεί  που υπάρχει ανάγκη και μοιράζει και προσφέρει από το υστέρημά της.
Μόνο τότε θα νοιώσουμε οτι κάτι πραγματικά κάπου γεννιέται!
Η καρδιά του καθενός είναι η φάτνη που γεννάει την ελπίδα και την έχουμε τόσο πολύ ανάγκη στις μέρες μας!
Και για να μην σας αφήσω  ετσι θα φωτίσω το τέλος

Φωτιζόμενο Υαλοτουβλο

Σε πρωινή λήψη

Προσθήκη λεζάντας

Χαρτινο κουτί συσκευασίας χριστουγεννιάτικο "φαναράκι" με ξωτικό

Τρίο καρώ

Με τούτα και μ' εκείνα βρεθήκαμε στο Δεκέμβρη!!!!

Πότε πέρασε ένας χρόνος ολάκερος,ούτε που το κατάλαβα (ένας λόγος είν' αυτός,αλλά λέμε...).
Σαν ρόδα γυρίζει και τρέχει στην κατηφοριά, από τη στιγμή που θα καβατζάρει την Πρωτοχρονιά, κι άντε να την φτάσεις!!!
Άλλοτε με καλά κι άλλοτε με άσχημα,όπως είναι ούτως ή άλλως διανθισμένη η ζωή, για να αντιλαμβανόμαστε καλλίτερα τη γλύκα της,ξαναφτάσαμε, μια ανασεμιά, στα Χριστούγεννα.
Πάλι θα ευχηθούμε τα καλλίτερα,πάντα θα ελπίσουμε γι αυτά και στις περισσότερες των περιπτώσεων θα ...διαψευσθούμε πανηγυρικά.
Όμως εμείς δεν θα πάψουμε να ελπίζουμε,να ευχόμαστε ,να προσπαθούμε γι αυτά και φυσικά να δημιουργούμε όμορφες εικόνες μπας και κάνουμε τούτο τον κόσμο το μικρό το μέγα,καλλίτερο.
Μικρές οι δυνάμεις μας,αλλά αν ενωθούμε χέρι χέρι,όλοι μαζί, μπορούμε
Οχι οτι θα σταματήσουμε τους πολέμους,τις εδαφικές διεκδικήσεις μεταξύ των Κρατών,την ανισονομία,με τις δημιουργίες,απλά θα προσφέρουμε ενα ψήγμα καλοσύνης και αισιοδοξίας στη μαυρίλα που μας περιτριγυρίζει.
Θα οραματιζόμαστε έναν κόσμο πιο φωτεινό και αισιόδοξο,που όλοι θάχουμε λόγο ύπαρξης
Θα πρεσβεύουμε το καλό έναντι του κακού.
Γιατί κάθε δημιουργία,μικρή ή μεγάλη,είναι ένα βήμα προόδου,η ίδια η ΖΩΗ είναι δημιουργία!
Και για να ελαφρύνουμε λίγο την κατάσταση,ας μοιραστούμε χρώματα & έργα, για ένα ευοίωνο ποδαρικό στον καινούργιο μήνα.

Έχουμε λοιπόν το 3 καρώ!
Πότε άλλοτε είναι πιο επίκαιρο τούτο το μοτίβο αν οχι τα Χριστούγεννα;
Ένα καλαπόδι λοιπόν, που έπεσα τυχαία πάνω του σ ενα παλιατζίδικο στου Ψυρρή,κι ένοιωσα τόσο τυχερή γιατί χρονια έψαχνα ανεπιτυχώς για καλαπόδια! Πήρα τότε 3 ,τα δύο φτιάχτηκαν σχχεδόν αμέσως,το άλλο βολόδερνε το έρμο δώθε κείθε  και μάλιστα κοντά στο τζάκι με κίνδυνο σε κάποια ανέμπνευστη στιγμή να γίνει καυσόξυλο.Αλλά οοοχιιι!!!! αυτό αντισταθηκε σθεναρά και πέτυχε την πλήρη του μεταμόρφωση,μετά απο μια ανεπιτυχή πρώτη.






Δε θέλησα να το κάνω 100% χριστουγεννιάτικο,έτσι διάλεξα το αγαπημένο καρω σαν διαχρονικό μοτίβο και η μόνη χριστουγεννιάτικη προσθήκη,ειναι η χαρτοπετσέτα με τα γκυ,που μπήκε στο κομμάτι που ουτως ή άλλως ειναι ξέχωρο απο το συνολικό,υπο τύπον "κάλτσας",εξ ου και το κορδόνι,να κάνει "μπαρέτα".


















Τα διακοσμητικά απο ρητίνη ,με παίδεψαν αρκετά,γιατί λόγω της καμπυλότητας του καλαποδιού,δεν κολλούσαν άνετα στα πλάγια,αλλά ελπίζω οτι τα μισοκατάφερα.

Το άλλο είναι ένα καδρακι, προιόν ανακύκλωσης από ένα δώρο που πέταγε ο γιός μου.
Πού θα ξανάβρισκα όμως ένα τέτοιο κομμάτι ξύλου; Έτσι διασώθηκε,
ντύθηκε κι αυτό με την καρώ χαρτοπετσέτα,
στολίστηκε παντοιοτρόπως (decoupage πάνω στο κεντρικό στρογγυλό ξυλο, chipboard, μεταλλικά διακοσμητικά,κορδόνι,φιογκάκι)και ιδού ενα χαριτωμένο καδράκι για εορταστική ατμόσφαιρα οπουδήποτε.



Και για την συμπλήρωση του τρίο,ένα πινέλο,που λόγω χρήσης αχρηστεύτηκε, έγινε ο ιδανικός

καμβάς για έναν αλλοιώτικο Αη Βασίλη.

Εκ του αποτελέσματος,
δε θα ταν κρίμα να πήγαινε χαμένο;;;
Για μένα είναι ένας πολύ γλυκός Αη Βασίλης,όπως αυτός που φανταζόμαστε από παιδιά.
Ροδαλός,γεματούτσικος,καλοκάγαθος και κουβαλητής!!!

Μακάρι να κουβαλήσει σ όλους μας ΥΓΕΙΑ και χαρά σε μας και σ όσους αγαπάμε,όλα τ άλλα είναι μηδαμινά μπροστά σ αυτά και καλά είναι, να μην τα επιδιώκουμε διακαώς, σαν το μόνο ζητούμενο,όταν το πρώτιστο και το πιο πολύτιμο είναι η ΥΓΕΙΑ!
Μ' αυτό λοιπόν το ποδαρικό σας αφήνω μέχρι την επόμενη φορά.

ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ Σας ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ και ΣΑΣ ΑΓΑΠΩ!

Οι γιορτές θέλουν γλύκα και φαντασία

Νάμαστε και πάλι εδώώώ!!!!
Και πως να μην είμαστε;
Μετά από ένα ταξίδι αστραπή(πιο αστραπή 😢δε γίνεται) στην λατρεμένη Θεσσαλονίκη,για ένα πολύ χαρούμενο γεγονός, με το να πλησιάζουμε όλο και περισσότερο στην πιο όμορφη Γιορτή του χρόνου 🎅,πού αλλού θα μπορούσε νάμαστε;;;
Η Θεσσαλονίκη με γέμισε χαρά, συγκίνηση με τα καντάρια,περηφάνεια και ολα αυτά τα θετικά συναισθήματα ήρθαν και μεταμορφώθηκαν σε μια γιορτινή ανακύκλωση -κατασκευή.
Στην αρχή, όπως πάντα, δεν υπήρχε σχέδιο,αλλά όπως η όρεξη έρχεται τρώγοντας και έχεις καταβροχθίσει ένα πανετόνε σε χρόνο dt,έτσι και η δημιουργία.
Μπορεί να αποφεύγεις το ανέβασμα στη ζυγαριά,δεν αποφεύγεις όμως με κανένα τρόπο την έμπνευση όταν έρχεται.
Και κάπως έτσι άρχισε το ταξίδι αυτού του κουτιού,γιατί περί κουτιού πάλι πρόκειται, αλλά μεγάλων διαστάσεων αυτή τη φορά.
Κάθε χρόνο αγοράζω οπωσδήποτε ένα panettone,μ' αρέσει πολύ(και τι δε μ' αρέσει θα μου πείτε που έχει ζάχαρη; μαλλί της γριάς νάναι κι ο,τι νάναι!)
Παλαιότερα τ' αγόραζα μέσα σε μεγάλα μεταλλικά κουτιά με vintange χριστουγεννιάτικες παραστάσεις, μέχρι που δεν είχα χώρο πια να τα βάλω (φυσικά σήμερα κοσμούν το γείσο των ντουλαπιών της κουζίνας μαζί με άλλα ομοειδή,που ίσως κάποια στιγμή σας δείξω,να καταλάβετε από πότε άρχισε η μούρλα μου ή  μάλλον αν είχε σταματήσει ποτέ!απλά είχε άλλες μορφές) τα τελευταία λοιπόν χρόνια, τ' αγοράζω μέσα σε μεγάλη χαρτονένια συσκευασία,όπως αυτή:

Ένα ωραίο ιδιαίτερο και μεγάλο κουτί,που μέχρι τώρα πήγαινε χαμένο.
Αυτή τη φορά αφού συροκέλαγε για καιρό από καναπέ σε τραπέζι στην κουζίνα και τουμπαλιν,πήγε τελικά στο εργαστήρι, χωρίς να έχω σκεφτεί τι θα το έκανα 👀,απλά κάτι μου ψιθύριζε μυστικά 👂να το κρατήσω κι έχει ο Θεός!
Μόνο που ο Θεός μπορεί νάχει, το εργαστήρι όμως είναι φίσκα,τόσο που ούτε εγώ χωράω πολλάκις 😡.
Έτσι κάτι έπρεπε να γίνει και γρήγορα μάλιστα.
Κι ένα βράδυ που έβρεχε καταρρακτωδώς όπως χθες να πούμε, ένα βράδυ μαγικό,από τα τελευταία μαγικά που η μοναξιά ήταν η μόνη μου συντροφιά και τι ευτυχία(!!!) αλληλοκοιταχτήκαμε 👀👀και έτσι μυστικά, μου πέρασε την ιδέα να το πιάσω στα χέρια μου... και το ένα έφερε τ άλλο.

Μέχρι σχεδόν την ολοκλήρωση δεν είχα ιδέα γιατί έφτιαχνα αυτό το σπιτάκι.

Στην αρχή σκεπτόμουν να το κάνω φωτιζόμενο και με το εσωτερικό διακοσμημένο.
Όμως έπρεπε να το αποσυνθέσω και φοβήθηκα μήπως το καταστρέψω και τίποτα δεν κάνω.
Ετσι άνοιξα μόνο τη βάση του,  συνέρραψα τα τέσσερα "αυτιά" στις πλευρές του κουτιού να γίνει και πιο σταθερό ακόμα,οπότε σχηματίστηκε μία "καμπάνα"
και εκεί κατά το τέλος,αφού θυμήθηκα το κορδελάκι για το κράτημα που έχει αφ εαυτού του για τη μεταφορά,σκέφτηκα γιατί οχι να μην αποκτήσει ενα "χεράκι" και αυτό και να γίνει κάλυμα για οτιδήποτε χωρούσε αποκάτω και να στολίζει γιορτινά το τραπέζι;
Οπερ και εγένετο!

Μόνο που επειδή δεν είχα εξ αρχής προνοήσει, γιατί μυρμήγκι δε με λες,μάλλον τα τζιτζίκια που μάζευα παιδί μ έχουν καταραστεί να τους μοιάσω, δεν μπορούσα να έχω κορδελάκι ,έτσι επιστράτευσα τη φαντασία μου για άλλη μια φορά,δοκίμασα διάφορα χερουλάκια συρταριών και κατέληξα στο ξύλινο κουβαριστράκι, που μ ένα μανιταράκι στην τρυπούλα του, απέκτησε μορφή "καπνοδόχου" αλλά και χεράκι για να το σηκώνεις.

Η μεγάλη πόρτα είναι ξυλόγλυπτο.
Ένα πανέμορφο ξυλόγλυπτο, που μαζί με πολλά άλλα εντυπωσιακά επίσης της εταιρίας artemis douros, που σ΄ ένα διαγωνισμό στο fb, που διοργάνωσε η ταλαντούχα Ελένη μας,είχα τη μεγάλη εύνοια της τύχης να κερδίσω 🎉🎉και θερμά ευχαριστώ γι αυτό και τη διοργανώτρια και τον χορηγό. Ηταν όλα ΥΠΕΡΟΧΑ!!!!

Πόρτα από ξυλόγλυπτο και το κοριτσάκι με την πουτίγκα χαρτοκοπτική απο κάρτα πολλών ετών!!!

Κι αφού από γλυκό προερχόταν σε γλυκοκάλυμα μεταμορφώθηκε.

Ένα ξύλινο τετράγωνο με διαχωριστικά χώθηκε δίκην βιτρίνας καταστήματος στη μια πλευρά και λαχταριστές τούρτες στόλισαν το τζάμι του.

Η "βιτρίνα" ρηχή ξύλινη βάση με κουτάκια,"επένδυση" τέντα, στεφάνια
και τούρτες από χαρτιά scrapbooking, "γυαλί" από κουτάκι διαφανές

πρόσθετο κουτάκι διαμορφωμένο σαν σαχνισί

 
Στην άλλη  πλευρά, ένα  κουτί από τα ενέσιμα(μη ξεχνιόμαστε 😏) που εσωτερικά είχε ένα "παράθυρο"  από μόνο του, έγινε σαχνισί ( επιρροή από παραδοσιακή λαική αρχιτεκτονική) και μέσα από το άνοιγμα του παραθύρου του βλέπεις ήδη τον Αγ. Βασίλη ν΄ αφήνει τα δώρα του!

Έτσι πλησιάζοντας ο Δεκέμβρης σ' απόσταση αναπνοής  πλέον, ανοίγουμε τα σπίτια μας αλλά και τις πόρτες της καρδιάς μας να μοιράσουμε και να δεχτούμε ΑΓΑΠΗ!

χαρτιά scrapbooking και ξύλινο αυτοκινητάκι

Σας εύχομαι μία όμορφη και μοναδική βδομάδα 💝

Μια "στέγη" για τις επιθυμίες μας

Φίλοι αγαπημένοι,ενώ ο καιρός συνεχίζει μ' αρκετές μεταπτώσεις, πάντα όμως με νοτιάδες,εγώ συνεχίζω το δημιουργικό οδοιπορικό μου προς τα Χριστούγεννα.
Θα προσπαθήσω να οδηγηθούμε εκεί σιγά σιγά, χωρίς καιρικές υπερβολές,που ούτε καν στα ψηλά βουνά δεν έχουν αρχίσει ακόμα 😉😊😀
Έτσι τα χιόνια θα περιμένουν λίγο ακόμα.
Προς το παρόν μπορεί τα πρωινά νάναι ζεστά, αλλά το βραδάκι ένα κρύο τοχει και τότε εκτός από ζεστή ζακετούλα και χουχούλιασμα, όταν έχεις και καλή παρέα ένα τσαγάκι το θέλεις να γλυκαθεί και να ευφρανθεί το μέσα σου!
Και αφου έχουμε όλα τ άλλα απαραίτητα σύνεργα, τσαγιερό, φλυτζανάκια, σουρωτηράκια να μην έχουμε και σπιτάκια αποθήκευσης φακελακίων τσαγιού 😏;
Αν κι εγώ προτιμώ το χύμα, που μου φέρνει το κοριτσάκι μου εξ Αγγλίας,γιατί έχει κάτι μίξεις που σε παραπέμπουν καρφί για τα Χριστούγεννα με τις φρουτώδεις γεύσεις τους και τα αρώματά τους, κάποιοι άλλοι όμως προτιμούν τα συσκευασμένα.
Ε! γι αυτούς τους "κάποιους" έχουμε τα σπιτάκια,για να ταξινομούνται τα φακελάκια πιο εύκολα

Τα συγκεκριμένα βέβαια σπιτάκια πωλούνται μ΄ άλλο σκεπτικό (ως πουλόσπιτα), αλλά ποιός μας εμποδίζει να τους αλλάξουμε χρήση;
Θα τους κακόπεφτε μήπως νάναι μέσα στο ζεστό σπιτικό, να συνοδεύουν χαλαρές κουβέντες πάνω από αχνιστό τσαγάκι;;; Οχι βέβαια!
Έτσι γίνονται κι αυτά μέρος της γιορτινής κι οχι μόνο ατμόσφαιρας,γι αυτό τα θέματα που επιλέχθηκαν να ντυθούν δεν είναι απόλυτα χαρακτηρισμένα χριστουγεννιάτικα,εκτός του ενός.
Η αλήθεια είναι, οτι πολλοί φίλοι, μου ζητάνε για δώρα δημιουργίες όλων των εποχών. Όμως οταν πλησιάζουν Χριστούγεννα κι επικρατεί δημιουργικός οργασμός,καμιά έμπνευση δεν προσαρμόζεται σε μη γιορτινή διακόσμηση, όση προσπάθεια κι αν καταβάλω.
 Ίσως επειδή κι εγώ όταν μου φέρνουν δώρα αυτή την εποχή θέλω νάναι χριστουγεννιάτικα.
Για τα άλλα, υπάρχουν  άλλες 360 μέρες το χρόνο.
Έτσι τα "παντός καιρού" είναι πολύ λίγα.

Κι αφού εξασφαλίσαμε σπιτάκια για το τσάι,σκεφτήκαμε και την αποταμίευση.
Ποιός ξέρει ίσως κάποια στιγμή πάω κι εγώ η ίδια να διαλέξω και να φέρω το τσάι μου από το εξωτερικό 👀
Δεν είναι βέβαια αυτό απαραίτητο,μια που και η εγχώρια αγορά δεν έχει τίποτα πλέον να ζηλέψει της του εξωτερικού,απλά θάναι ένας ακόμα λόγος, μπας και πάω επιτέλους να δω τη Χώρα, που φιλοξενεί, τόσα χρόνια τώρα, το κοριτσάκι μου 😯🙏.
Γιατί η αλήθεια είναι οτι μ όλες τις αναποδιές που μου έχουν προκύψει,δέκα χρόνια τώρα δε βρέθηκε έστω μια εβδομάδα χαλαρή να την επισκεφθώ.
Ελπίζουμε λοιπόν και μέχρι τότε,ένας κουμπαράς για ταξιδιάρες ψυχές που προβλέπουν και μαζεύουν "πριν  πεινάσουν", σαν μυαλωμένα μυρμηγκάκια έγινε με συρραφή κομματιών (τύπου πατσγουορκ) από διάφορες χαρτοπετσέτες με εικόνες από διάφορα μέρη του εξωτερικού, Αγγλία, Ιταλία, Ν.Υ,Γερμανία, τυλιγμένος με κορδέλες ευχετήριες κι ένα μεταλλικό αεροπλανάκι έτοιμο για απογείωση!

Ο  άλλος είναι ντυμένος με ήρωες παραμυθιών, απ' αυτούς που μεγαλώσαμε μαζί τους,ο Πινόκιο με την συνείδησή του,το μικρό γρύλο, η Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων, η Κοκκινοσκουφίτσα κι ο,τι μας κάνει ακόμα να νοιώθουμε παιδιά.

Δυο κουμπαράδες λοιπόν για διαφορετικούς χρήστες και καλή αποταμίευση!
Αυτά είναι δυο ακόμα δημιουργικές ενότητες,συνέχεια του προηγουμένου και αναμείνατε για τις επόμενες😉😋
Μέχρι τότε να περνάτε καλά και να ονειρεύεστε!
Δεν ξοδεύετε δραχμή και νοιώθετε ευτυχισμένοι 😍

Ουδέν κακόν αμιγές καλού

Η πολυφαρμακία μας χαρακτηρίζει ως λαό.

Η ανάγκη της επιβίωσης,το αίσθημα της αυτοσυντήρησης,ο φόβος του θανάτου μας οδηγεί στα φαρμακεία,πολλές φορές με δική μας πρωτοβουλία, να εφοδιαστούμε με φάρμακα, να αντιμετωπίσουμε ό,τι μας απασχολεί θεραπευτικά

Πολύ κακό αυτό, όταν γίνεται με δική μας πρωτοβουλία αλλά και όταν κάποιοι γιατροί,με το δέλεαρ των δώρων των φαρμακευτικών εταιριών σε φορτώνουν φάρμακα, που μπορεί στην τελική να μη σου είναι απολύτως απαραίτητα.

Πολλές φορές δε έχω σκεφτεί, πόσο πιο απλά ήταν τα πράγματα όταν δεν υπήρχε όλη αυτή η υπερκατανάλωση των φαρμάκων και τα φαρμάκια που ποτίζουμε τον οργανισμό μας.

Βέβαια θα μου πείτε πέθαινε και κόσμος,αλλά και τώρα παρά τα φάρμακα οι απώλειες είναι στο πρόγραμμα.

Κανένας δεν σου εξασφαλίζει την αθανασία.

Και μια που δε μπορούμε σε κάποιες περιπτώσεις να τ΄ αποφύγουμε, ας τα δούμε πιο δημιουργικά 😉

Εμ τι νομίζατε;  οτι έγινα η μετεμψύχωση της μαντάμ Κιουρί και θα σας παρουσίαζα νέο φάρμακο;

Οχι βέβαια!

Ο,τι λέω και γράφω εδώ μέσα αφορά δημιουργίες.

Και μια που ξεκίνησα από καιρό τα Χριστουγεννιάτικα, έστω και μη βοηθούντος του καιρού, σκέφτηκα να εκμεταλλευτώ ο,τι συσκευασίες ή εξαρτήματα έχω καταχωνιάσει κατά καιρούς από φαρμακευτικές συσκευασίες και να δημιουργήσω ένα χριστουγεννιάτικο αστικό τοπίο.

Βγήκαν λοιπόν τα κουτιά από τα συρτάρια κι άρχισε να χτίζεται πετραδάκι-πετραδάκι .

Κουτιά  σκληρής κατασκευής ή κουτιά με διαφάνεια στη μία πρόσοψη,έγιναν ο τέλειος καμβάς,άλλο εσωτερικά κι άλλο εξωτερικά να φορέσουν τα γιορτινά τους ,να αποτάξουν το "κακό" τους παρελθόν και να ξανακυκλο-φορήσουν με νέες προοπτικές στο μέλλον😍

Στο εσωτερικό αυτού με τη διαφάνεια, χρησιμοποίησα μία αγαπημένη χαρτοπετσέτα,"ψήνοντας χριστουγεννιάτικα βουτήματα".

Απλό και φωτιζόμενο

Εξ ου και η καπνίζουσα καπνοδόχος, αμ' όχι παίζουμε!😋
Εξωτερικά ντύθηκε με απομίμηση γρανίτη.















Στο άλλο κουτί χρησιμοποίησα εξωτερικά τη χαρτοπετσέτα, να δημιουργήσω την εικόνα εορταστικής εισόδου και χριστουγεννιάτικου εξωτερικού διάκοσμου.

Το τρίτο σπίτι,που μπορείς να το πεις και διώροφο, ντύθηκε απλά με χαρτονάκι απομίμηση τούβλου και απέκτησε ξύλινο παράθυρο για θέα αφ υψηλού 😊

Από εκεί και πέρα άρχισα να ψάχνω μανιωδώς, στα ουκ έστιν αριθμός κουτιά αποθήκευσης "υλικών", και να μεταμορφώνω κάθε τι που θεωρούσα οτι θα μου χρησιμεύσει στην ολοκλήρωση του συνόλου.

Έτσι ένα πλαστικό κουταλάκι του γλυκού έγινε το σταντ του γραμματοκιβωτίου, ένα εξάρτημα από παιχνίδι αυγού Kinder (είμαι μανιώδης και για τη σοκολάτα τους και για το δώρο -έκπληξη, η γεροντομπεμπέκα!) έγινε το έλκηθρο, προσθέτοντας βάση από έγχρωμο χαρτονάκι, ένα διάφανο κάλυμμα από ξυραφάκι ξυρίσματος έγινε η ζαρντινιέρα στο παράθυρο της σοφίτας και ο φακός από  τα γυαλιά μου στέγαστρο πάνω από την πόρτα που στηρίζεται σε βάση από συνδετήρες  και ένας φανοστάτης έγινε από πολλά ετερόκλιτα κομμάτια συσκευασίας φαρμάκων κι ενός πλαστικού,αγνώστου προελεύσεως το στέλεχος,που μαζεύτηκε από το δρόμο,μέχρι που η κορυφή του περιέχει και τη βελόνα των ενέσεών μου. 

Από το δρόμο επίσης μαζεύτηκε και το μεταλλικό (άγνωστης χρησιμότητας) που αποτελεί το στέγαστρο στο ψηλό σπίτι πάνω από το ξύλινο παράθυρο!!!

Η βάση που απλώθηκε το "χωριό των ολίγων κατοικιών" είναι ένα κομμάτι πλάτης από κάποια  κορνίζα που έσπασε το τζάμι της

Απ όλες τις πλευρές

Κατόπιν αυτού, δεν πρέπει να δώσουμε ένα συχωροχάρτι στην πολυφαρμακία, όταν σου δίνει τέτοιες δυνατότητες μεταμόρφωσης και αποφόρτισης ειδικά μιας μέρας που όλα μπορούσαν να συμβούν προς το χειρότερο ;

Ειλικρινά με ηρέμησε, μ' έβαλε σε διαδικασία να σκέφτομαι την επόμενή μου κίνηση,να ψάχνω,να βρίσκω,να εφευρίσκω,να πραγματοποιώ και στο τέλος να θαυμάζω το αποτέλεσμα με μια διάθεση πολύ ανεβασμένη και καμιά σχέση από την αρχική.

Νομίζω οτι όχι μόνο σας έδωσα μία ιδέα δημιουργικής εορταστικής ανακύκλωσης,αλλά και μία ανάσα αισιοδοξίας,οτι όλα μπορούν ν' αλλάξουν προς το καλλίτερο, αρκεί να το επιδιώξουμε 😉


Υ.Γ. Ξέρω οτι δείχνει λίγο δυσανάλογο τα ύψη με τη μινιατούρα,αλλά επειδή την αγαπώ και μου την έχει τραυματίσει ο σεισμός,ήθελα να συμμετέχει έστω και δυσαρμονικά στο εορταστικό σύνολο. Δείξτε κατανόηση🙏...ΚΑΙ για άλλο ένα λόγο...οτι στην προσπάθειά μου να καλύψω όλες τις λήψεις και να καταφέρω και μια καλή φωτιζόμενη εικόνα...έπεσε😈😡και έγινε εις τα εξ ων συνετέθη. Ευτυχώς το συνέφερα εκ νέου 😤😤

Την αγάπη μου μέχρι την επόμενη φορά & ΚΑΛΟ, ΥΓΙΗ,ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟ ΜΗΝΑ!!!!<3 p="">

Χρώματα πήρα και καμβά

Σεισμό προκαλεί κάθε μου νέα ανάρτηση,οχι μεταφορικά,κυριολεκτικά!!!χαχαχαχαα αλλά ποιός τον χαμπαριάζει; συνηθισμένοι στα κουνήματα,άλλωστε πλησιάζει η 26 Οκτωβρίου και ο κυρ Εγκέλαδος από καιρό τώρα απαιτεί ...γενέθλια 😡 

Μη φάει,έχουμε γλαρόσουπα!

Τέλος πάντων εκείνος τη δουλειά του κι εμείς τη δική μας,όσο δεν φέρνει τα πάνω κάτω εμείς συνεχίζουμε ακάθεκτοι. 

Ετοίμασα λοιπόν καφεδάκι μερακλίδικο κι ελάτε να τα πούμε😍

Ακουαρέλα και πενάκι

Ο Οκτώβρης πλησιάζει στο τέλος του,αλλά η εποχή επιμένει Καλοκαίρι. 

Ζέστη καλοκαιρινή, ζέστη και υγρασία,τα τζιτζίκια τραγουδούν το κύκνειο άσμα τους, τα κουνούπια επιμένουν ακάθεκτα και απομυζούν το λίγο αίμα που μ' απέμεινε,αλλά τα πρωινά,αχ τα πρωινά!!!! 

Τι όμορφες εικόνες μας δίνουν τα πρωινά φωτολουσμένα με την πρωινή πάχνη και τους ιστούς των αραχνών πάνω στα δροσισμένα φύλλα,να δημιουργούν ασύλληπτες εικόνες ομορφιάς και τέχνης!!!

Απίθανες εικόνες που μόνο ένας επαγγελματίας φωτογράφος θα μπορούσε να τραβήξει και νάναι αυθεντικές,μέχρι τότε εγώ τις απολαμβάνω εκ του φυσικού και ευγνωμονώ για άλλη μια μέρα που μου χαρίστηκε!

"Ρεμβασμός" Χρωματιστά μολύβια

Παρ όλα αυτά όμως, το εργαστήρι έχει από καιρό μεταμορφωθεί, ως συνήθως, στο εργαστήρι των ξωτικών...Χριστουγεννιάζει!!!!
Κι ενώ έξω η ζέστη χτυπάει υψηλά για την εποχή νούμερα,μέσα το χιόνι πέφτει αμείωτο.
Δε φαντάζεστε πόσο με γλυκαίνει αυτή η αναμονή! ο,τι κακή διάθεση κι αν έχω τον προηγούμενο καιρό,με το πρώτο χριστουγεννιάτικο, αλλάζει άρδην.

"Σβούρα" ξηρά pastel

Γίνομαι παιδί με την ίδια λαχτάρα της αναμονής, κι ας μην περιμένω πια δώρα,μια που το μεγαλύτερο δώρο μου είναι νάρθει, έστω για ελάχιστες μέρες, η κόρη μου απο το εξωτερικό!
Τι άλλο περισσότερο θέλω;
Μέχρι τότε απασχολώ μυαλό και χέρια μ' ό,τι πέφτει σ αυτά, ανακυκλώνω,μεταμορφώνω  και νοιώθω δημιουργική και ωφέλιμη.






Σήμερα όμως, μια που η φύση εξακολουθεί να φοράει τα φωτοχρώματά της, θα μοιραστώ μαζί σας όλα τα ζωγραφικά έργα αυτού του καιρού της απουσίας μου και δεν είναι λίγα.

Μετά την έκθεση του Μαρτίου, στα πλαίσια της οποίας πήρα ένα μάθημα κάρβουνου,αγάπησα το κάρβουνο και έκανα τις πρώτες μου μοναχικές προσπάθειες.

Ισορρόπησα στις πουέντ μου και απόδωσα το όνειρο κάθε μικρής,που η πρώτη της εξωσχολική δραστηριότητα είναι  το μπαλέτο

....και οχι μόνο!

Κάρβουνο και παστελ

Στη Γιορτή της Μητέρας,αυτό ήταν το δώρο για τη μητέρα μου

"Τρυφερότητα" κάρβουνο

Στη συνέχεια,τις ώρες που δεν είχα διάθεση για κάτι άλλο,έπαιρνα τις ακουαρέλες μου και τα πινέλα μου,χωνόμουν στον καναπέ,έβλεπα φωτογραφίες επωνύμων ή ανωνύμων φωτογράφων και αποτύπωνα τις εικόνες που μ' ενέπνεαν.

Έτσι  σήμερα βλέπετε μία πινακοθήκη έργων, διαφόρων τεχνοτροπιών,από χρωματιστά μολύβια,παστέλ,κάρβουνο και ακουαρέλα

ΤΟΠΙΑ ΖΑΚΥΘΙΝΑ & ΜΗ

Νομίζω σας αντάμειψα για την υπομονή σας,εεε;;; έχω άδικο;😉

Τις φωτογραφίες προσπάθησα να τις συμπτύξω σε ομάδες για να μη κουράσω,ελπίζω να είναι ευκρινείς

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΥ ΗΣΑΣΤΑΝ ΕΔΩ 💓💖💕

Δώσε κλώτσο να γυρίσει,παραμύθι ν' αρχινίσει

 Αγαπημένοι μου φίλοι, όσοι απομείνατε δηλαδή κι όσοι με πήρατε χαμπάρι, οτι άνοιξα το σπίτι ν' αεριστεί,πέρασε πολλές φορές από το μυαλό μου ετούτη η επιστροφή. Μόνο που δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ
Δεν έχει πια κανένα νόημα να δικαιολογηθώ.
Τι δικαιολογίες πιστευτές να εφεύρω οτι χάθηκα από το Μάρτιο;
Ούτε καν φωτογραφίες από την έκθεση, που με τόση χαρά μου ευχηθήκατε και σας ευχαριστώ ,δεν ανέβασα.
Κάποια στιγμή σκέφτηκα ν' αλλάξω τίτλο στο μπλογκ μου και να το ονομάσω "Οι 4 Εποχές" οχι του Βιβάλντι φυσικά, της εξαφανισμένης Χαράς,αλλά πέρασε η Άνοιξη,μας αποχαιρέτησε και το Καλοκαίρι και εισερχόμαστε δόξη και τιμή πλέον στο Φθινόπωρο. Οπότε με φαγωμένες τις δυο από τις τέσσερις,πάλι ανακόλουθο θα ήταν.
Παραμένουμε λοιπόν στο "Κάντο μ αγάπη" γιατί σίγουρα δημιουργίες υπάρχουν και αγάπη περισσή,αλλά πολλές φορές ένας ιδιόμορφος μοναχισμός που με κατατρέχει,είναι ο ανασταλτικός παράγοντας της παρουσίας μου εδώ.
Βλέπω κάποια βράδυα στα κλεφτά αναρτήσεις σας,πάω να γράψω κανένα σχόλιο,σαν αναστάς Λάζαρος,αλλά ακόμα και το πληκτρολόγιο με λοιδωρεί και μου σβήνει τα σχόλια. Οταν κάνω μία- δύο ανεπιτυχείς  προσπάθειες  (πολλές φορές κάθομαι στου συζύγου το pc οπότε μου ζητάει πεθαμένου κόκκαλα ) τα παρατάω,εγώ, που κάποτε η επιμονή μου έσκαγε γάϊδαρο!
Τώρα έχω αραιώσει και στο fb.
Με βολεύουν καλλίτερα κάποια καθημερινά post που γράφεις λόγια μεγάλων σοφών (οι δικές μου σοφίες εκεί περιττεύουν), κάποιο έργο,κάποια φωτογραφία από τη φύση, διαρκεί 24 ώρες και σβήνει μόνη της,σε βομβαρδίζουν με 👍 & 💓,ένας δύο ίσως σου γράψουν και μια κουβέντα,τις περισσότερες φορές άσχετη (Καλημέρα π.χ.) οι άλλοι, απλοί αριθμοί, φαίνεται οτι την είδαν,βγαίνουν εκείνοι από την υποχρέωση,ικανοποιείσαι εσύ και ετσι και η πίτα ολόκληρη και ο σκύλος χορτάτος (τώρα ποια η πίτα και ποιός ο σκύλος παίζεται). Θέλω να πω εκεί δεν αισθάνεσαι  καμιά υποχρέωση, ένα σμπάρο... κι όποιον πάρει ο Χαρος!
Εδώ και που κάνω τις αναρτήσεις ντρέπομαι,που εγώ που έκανα ολόκληρες αναρτήσεις μέσω των σχολίων τώρα δεν απαντώ.Το θεωρώ, και είναι, πολύ εγωιστικό και ανάγωγο από μέρους μου,αλλά κάθε φορά υπόσχομαι στον εαυτό μου οτι θα διορθωθώ και κάθε φορά αυτοδιαψεύδομαι.
Σας απαλλάσσω λοιπόν, από την όποια υποχρέωση, αφού εγώ δεν είμαι εντάξει απέναντί σας.
Θ' αποθέσω την πραμάτεια μου να τη διαφυλάξω στο σπιτικό μου, κι εσείς ,όποιοι καταλάβατε την παρουσία μου και πείτε έκπληκτοι "Βρε ζει αυτήήή;;;" κάνετε ο,τι σας λέει η καρδιά σας.
Δε θα σας παρεξηγήσω, γιατί δεν αξίζω άλλη συμπεριφορά
Ο χρόνος αυτός, που σχεδόν πέρασε, έφερε μεγάλες αναστατώσεις και μέσα απ αυτές & τις ψυχολογικές, ως είναι επόμενο αναταράξεις, ανάλογες ήταν και οι δημιουργίες. Οι δημιουργίες θα υπάρχουν όσο υπάρχω,πολλές ή λίγες θα ευνοούνται πάντα από την κατάσταση που θα επικρατεί τη δεδομένη χρονική στιγμή. Όταν θα σταματήσουν  θάναι ένα γενικό τέλος.
Γι αυτό, παρ' όλες τις αναστατώσεις που προείπα,με βοήθησαν κι αυτό τον καιρό να μην τελματώσω εντελώς.
Μετά την έκθεση, που ειρρήσθω εν παρόδω είχε επιτυχία, μ' έπιασε μία ζωγραφική ρέντα με κάρβουνο, αφού ήταν το νέο υλικό που έμαθα να χειρίζομαι.
Στη συνέχεια δειλά δειλά,χωρίς πολύ έμπνευση,εμφάνιση έκαναν τα πετρωτά και εκεί κόπηκαν για μεγάλο διάστημα.
Στο διάστημα του Καλοκαιριού,που η ζέστη με κατέβαλε και όχι μόνο, μία παρουσία έδωσαν και οι ακουαρέλες και φτάνουμε στο σήμερα που από ένα τυχαίο τεστ,αναζωπυρώθηκε η έμπνευση των Πετρωτών κι έτσι άρχισαν να "οπτικοποιούνται" γνωστά κι αγαπημένα παραμύθια.
Αυτή την τελευταία ενότητα θα σας δείξω σήμερα και για να εξιλεωθώ κάπως, μ ένα ακόμα παραμύθι (Το "Χάνσελ & Γκρέτελ"), που δημοσιεύεται εδώ για πρώτη φορά 😉

"Χάνσελ και Γκρέτελ"

"Ο Κοντορεβυθουλης"

"Τα Καινούργια ρούχα του Βασιλιά"

"Η στιγμή της μεταμόρφωσης της Σταχτοπούτας"

Και για να θυμηθούμε αυτά που προηγήθηκαν

"Η Κοκκινοσκουφίτσα"

"Η κακιά μάγισσα" που παίζει σχεδόν σ ολα τα παραμύθια

"Η Χιονάτη και η κακιά μητριά"

"Η κατασκευή του Πινόκιο"

Αυτά από μένα με πολύ πολύ ΑΓΑΠΗ & ευχές για ένα όμορφο και γαλήνιο Φθινόπωρο που κάνει ποδαρικό επίσημα αύριο!