Η προσκύνηση των Μάγων

Αν την απλότητα δεν είχες, πως σ' εσένα

θα συνέβαινε ό,τι τώρα φωτίζει τη νύχτα;

Ο Θεός, δες, που πάνω από νεφέλες οργιζόταν,

μαλακώνει κ' έρχεται, μέσα σου, στον κόσμο.

Τον φαντάστηκες τάχα πιο μεγάλον;

Μέγεθος τί 'ναι; Δύναμη, μέσα απ' όλα τα μέτρα,

που, ξεπερνώντας τα, την ίσια της ακλουθά κλήρα.

Δρόμο παρόμοιο δεν έχει ουδέ κι' αστέρι.

Βλέπεις; Οι βασιλιάδες τούτοι είναι μεγάλοι

Μελχιόρ προσφέροντας χρυσό

και σου φέρνουνε προς στα γόνατά σου

θησαυρούς που μεγίστους τούς θεωρούσαν,

κ' εσύ εκπλήσσεσαι, ίσως, μπρος σε σωρό τέτοιον-:

μα μια ματιά, μες στου μανδύα σου τις πτυχώσεις

ρίξε, όπου, Εκείνος, τα ξεπέρασε όλα κιόλας:

Γάσπαρ προσφέροντας λιβάνι

το κεχριμπάρι, που μακρυά το ταξιδεύουν,

Βαλτάσαρ προσφέροντας Μύρα

κάθε χρυσαφικό και κάθε μύρο

που φευγαλέο την αίσθησην υγραίνει:

γρήγορη συντομία τα ΄πλασεν όλα τούτα

και, στο τέλος, κανείς το μετανοιώνει.

Αλλά (θα δεις): Αυτός, νιώθει ευφροσύνη.

[Ράινερ Μαρία Ρίλκε, Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Ποιήματα, εκδ. Κάδμος, μτφρ. Άρης Δικταίος] 

«...Οι δε ακούσαντες του βασιλέως επορεύθησαν· και ιδού ο αστήρ όν είδον εν τη ανατολή προήγεν αυτούς, έως ελθών έστη επάνω ού ήν το παιδίον· ιδόντες δε τον αστέρα εχάρησαν χαράν μεγάλην σφόδρα, και ελθόντες εις την οικίαν είδον το παιδίον μετά Μαρίας της μητρός αυτού, και πεσόντες προσεκύνησαν αυτώ...» Το Κατά Ματθαίον, Κεφ. Β', Στίχοι 1-12. Η προσκύνησις των Μάγων.

Εικαστική απεικόνηση της προσκύνησης των Μάγων με πέτρες της θάλασσας 

Για όποιον επιθυμεί περισσότερα ΕΔΩ & ΕΔΩ.

Και βιβλιοπροτάσεις για να περάσετε όμορφες ώρες με τα παιδιά σας,εκτός κουζίνας και εντός αγκαλιάς .Μη χάσετε αυτές τις όμορφες στιγμές!

Καλά Χριστούγεννα

με Ειρήνη και Υγεία σ' όλο τον Κόσμο.

Ενα Χωριό σε γυάλα

Οι μέρες περνούν κι όλο και πλησιάζουμε στη μαγεία των Χριστουγέννων
Αυτή τη μαγεία που μας ακολουθεί απο τα παιδικάτα μας και την αναζητούμε ακόμα και σήμερα, προκειμένου να ξεφύγουμε απο τα κίβδηλα των καιρών που μας περιτριγυρίζουν.
Δυστυχώς ούτε αυτά που πιστεύαμε πολύτιμα,  είναι πάντα.
Ισως γιατί εμείς έχουμε ανάγκη να βλέπουμε μία λάμψη που δεν έχουν, ίσως γιατί έτσι μας  βολεύει, ίσως γιατί έτσι κατευνάζονται οι αντιρρήσεις μας.
Ποτέ όμως δεν είναι αργά ν'  αποδομείς οτι υπερεκτίμησες και ας δεις και το βασιλιά χωρίς ρούχα, κι αυτό απο μόνο του είναι ένα ξεκαθάρισμα,απ οτι σε θάμπωνε να δεις καθαρά
Προχωράς λοιπόν αποτινάζοντας οτι σε πλήγωσε, οτι σ'  έφερε σε δύσκολη θέση, οτι ενδεχομένως σε ταπείνωσε προκειμένου να εξιψωθεί το ίδιο και ακολουθείς το δικό σου μοναχικό δρόμο, αυτόν που δε λοξοδρόμησες ποτέ γιατί τον πίστεψες, του δόθηκες με ειλικρίνεια και ανυστεροβουλία και ίσως κάπου νάχει φυλαγμένη την αστερόσκονη των παιδικών σου ονείρων.
Αυτές οι σκέψεις, μπορεί να προκλήθηκαν απο μια αναπάντεχη αποκάλυψη, ασύλληπτης λογικής που μ έκανε για άλλη μια φορά να αναλογιστώ πόσο εύκολα πείθομαι απο "τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα" που κάποιοι έχουν την ανάγκη να πιστέψουν για τους εαυτούς τους,αλλά όταν έχεις όμως καθαρή συνείδηση και ενσυναίσθηση του τι έδωσες και γιατί και δευτεροτρίτες σκέψεις δεν υπάρχουν στο μυαλό σου, τότε δεν υπάρχει λόγος να μένεις σ' ότι χωρίς να το προκαλέσεις σε στοχοποίησε , τ΄ αφήνεις στη μιζέρια που περιχαρακώθηκε και συνεχίζεις να φτιάχνεις όνειρα.
Κάποια πράγματα αξίζουν μια δεύτερη ευκαιρία, κάποια άλλα την καταστρέφουν απο μόνα τους.
Ετσι οταν μου έσπασε το ένα απο τα δύο photophores  που είχα πάνω σ'  ένα οικογενειακό μου έπιπλο λυπήθηκα πολύ και δε θέλησα να το πετάξω παρά το βαρύ τραυματισμό του.
Μου είχε δώσει μέρες όμορφες, ζεστές , φωτεινές κι ακόμα διατηρούσε αναλλοίωτο στο σχήμα του
Ετσι παραγκωνισμένο πλέον έπαθε κι άλλες ζημιές, ένα  ράγισμα, ενα σπασιμο επι πλέον στο μακρύ του πόδι....
Και πάλι δεν πετάχτηκε.
Περίμενε με καρτερία να του δώσω την πρέπουσα σημασία
Εγω ήξερα απο την πρώτη στιγμή τι  θα το έκανα,ομως το πρόβλημά μου ήταν πως να κόψω το γυαλί
Μέχρι που φέτος αποφάσισα οτι ήρθε η ώρα να φτιάξω το μαγικό μου κήπο!
Εστειλα το ογκώδες στον τζαμά να το ακρωτηριάσει και να γίνει μια μεγάλη "καμπάνα"
Ηθελα μία σταθερή βάση και τη βρήκα στο κατάλοιπο ενός καρουλιού κορδέλας και ενός γυάλινου πιάτου φρούτου.
Για τα δέντρα, που ήταν κι αυτά απωθημένο χρόνων, έγινε μετά μυρίων βασάνων παραγγελία στο ΠΛΑΙΣΙΟ στα είδη μακέτας, αφού όσα μ'  άρεσαν έπρεπε να έρθουν εξ Αμερικής, σπιτάκια μας είχαν περισσέψει απο τη μπότα (είν αυτό που λένε "Οποιος έχει πολύ πιπέρι βάζει και στα λάχανα"!)κάποτε είχα πάρει και κάτι μικρά "ξωτικά" και ήρθαν κι αυτά κι έδεσαν στο γενικό ονειρικό σύνολο.
Χιόνι φυσικά εσωτερικά κι εξωτερικά,ενα βελουτέ αυτοκόλλητο περιμετρικά να καλύψει τα τραύματα.

Ενα άλλο "ξωτικό" έκατσε στην κορυφή του και χαλβαδιάζει στα γόνατα  ο,τι μαζεύεται γύρω του κι έτσι το τσακισμένο fotofor μπορεί νά παψε να διαχέει το φως του κεριού απο τα σωθικά του, ξεχύνει όμως λάμψεις παιδικότητας και ονείρου, που όλοι έχουμε ανάγκη τούτες τις γκρίζες μέρες και διώχνει τις σκιές  που στοιχειώνουν.






Θα μπορούσε νάναι μία μεταμόρφωση σ' ένα επόμενο "ΑΛΛΑΞΕ ΤΟ" της Αριστέας, όμως δε μπορούσα να περιμένω τέτοια πρόκληση, ήθελα ανυπόμονα να το δω να παίρνει τη θέση που του άξιζε και να το θαυμάζω.

Before - Το αρχικό

Ετσι το ένα καμαρώνει στο ύψος του, με χριστουγεννιάτικο κι αυτό περιεχόμενο σε  στυλ βάζου, το άλλο ανάποδα, σκεπάζει  ενα χριστουγεννιάτικο χωριό στολίζοντας  τη λευκή γωνιά του σπιτιού.

Το καμαρώνω  σαν μικρό παιδί, που περιμένει τον Αη Βασίλη να φανεί, κάπου ανάμεσα στα δέντρα με το έλκηθρο!

After

Ελπίζω να το σεβαστεί κι ο σεισμός και  να μην το σωριάσει γι άλλη μια φορά κάτω,τώρα που η βάση του είναι δανεική.

Απο τον Ατλαντικό στο Ροβανιέμι, μια νύχτα μόνο έφτασε

Τι ωραίο να συγκατοικείς μ'  έναν άνθρωπο με τις ίδιες καλλιτεχνικές ανησυχίες, που τα βρίσκεται σε ΟΛΑ και γελάτε μέχρι ...ακράτειας!!!
Ευσεβείς πόθοι θα μου πείτε.
Συνήθως αναγκαζόμαστε σε ανεκτική συγκατοίκηση με πολύ λιγότερα πλεονεκτήματα...
Δεν σας αδικώ, γιατί δεν είναι όλοι τυχεροί!
Οταν βρίσκετε όμως την ευκαιρία, μην την αφήνετε να σας ξεφύγει ;)
Ετσι έπραξα κι εγω και δε το μετάνοιωσα βεβαίως βεβαίως.
Και αρχίζω την εξιστόρηση
Η εποποιϊα των χριστουγεννιάτικων έχει αρχίσει ένα μήνα τώρα.
Εχω χρησιμοποιήσει ό,τι υλικό είχα πρόσφορο και το απόλαυσα μπορώ να πω,αλλά τούτο το τελευταίο ήταν απωθημένο καιρού και ήρθεν η ώρα του!

Το παλαι ποτέ, μου είχαν δωρηθεί  ενα πακέτο όστρακα
και κοχύλια Ατλαντικού
Μεταξύ άλλων ωραίων ήταν και κάτι κακοτράχαλα όστρακα, στρείδια θαρρώ,          που λόγω χρωματος, και όγκου ήταν δύσκολο να φαντασθώ άλλη χρηση τους, ούτε καν της διακοσμητικής.                                                                              
                                                                                             

Ομως ομολογώ με εξίταραν περισσότερο των άλλων.

Ωσπου ενώ παρέμεναν παραγκωνισμένα κι ανενεργά έπεσα πάνω σε μία φανταστική δημιουργό στο PINTEREST και ...κολλησα! Μιλάμε μαγεύτηκα,γιατί ήταν αυτό ακριβώς που ήθελα.
"Ηθελα"...μια κουβέντα είναι αυτή, αλλά πως πραγματώνεται;;;
Τα κοιτούσα απο εδώ,τα κοιτούσα απο κει κι αναρωτιόμουνα σα χαζή "μα καλά, πού βρήκε πεδίο να τα ζωγραφίσει;;;"
 Η απορία δε λυνόταν όσο ήμουν μόνη και χαζή,γι αυτό κι οι Χιώτες πάνε δύο -δύο
Επρεπε νάρθει το Βιλλιωτάκι,να της δείξω το αντικείμενο του πόθου μου, να της δείξω τα όστρακα, να το ψάξουμε και ...δεν ήταν και τόσο δύσκολο τελικά,μια που οι ξένοι δημιουργοί δεν διακατέχονται απο τη δική μας μικρόνοια και δε φοβούνται ν' αποκαλύψουν τα μυστικά της τεχνικής τους.
Ετσι η θαυμαστή Denise Williams, μας άνοιξε το δρομο να πραγματοποιήσω την ποθούμενη μεταμόρφωση και ώρα 11+ κι ενώ ήταν ένα βράδυ αρκετά βαρύ ψυχολογικά, μια που θάταν το τελευταίο, έπεσε  η πρόταση απο μεριάς Βιλλιώτη
- "δε κάνεις τα όστρακα;"
Δεν ήθελα θαρρείς δεύτερη κουβέντα!
Σαν έτοιμη απο καιρό, άδραξα την ευκαιρία και τα υλικά,καθίσαμε δίπλα δίπλα και εν μέσω σιωπής , επιμονής και ποοοολυυύ γέλιου βγήκε το πρώτο!
Η κυοφορία δύσκολη.
Τι κουτάλες και πράσιν άλογα,εδώ μιλάμε για γέννηση κουλουβάχατα!
Εγω καλά το πήγαινα,αλλά είπα ν ακούσω μια φορά την υπόδειξη της "Κυρίας" μου,κι ενώ άρχισα να "οικοδομώ" μία φάτσα παιχνιδιάρικη με κατεβασμένο στα μισά του προσώπου σκουφί, τ΄ άλλαξα να την κάνω all face! Κι αυτό οδήγησε σ ε κωμικοτραγικές καταστάσεις

Τρόμαξα να τη συνεφέρω και να μη μοιάζει στο Γέρο του Μωριά.

 Μιλάμε τέτοια ομοιότητα πριν κοκκινήσουμε το "σκουφί" ούτε παραγγελία να είχα απο τους απογόνους του να του κάνω προτομή επι οστράκου!

Απο δω τον είχα απο εκεί τον πήγαινα , δε ξέφευγα απο την Επανάσταση του '21, μέχρι που κάποια στιγμή σκεφτήκαμε μήπως δεν έπρεπε να ακολουθήσουμε τ αρχικό σχέδιο που ήταν ο καλοκάγαθος παππούλης απο το Ροβανιέμι και να τ αλλάξουμε προς Ήρωες της επανάστασης και λοιποί συγγενείς.
Καραϊσκάκη, Ανδρούτσο, Νικηταρά τον Τουρκοφάγο, άσε πια  ένα Παπαφλέσσα που θα έβγαζα!!!

Αλλά επειδή έχω το διάολο καβάλα οταν θέλω,η επιμονή μου φόρεσε κόκκινο σκουφί με το έτσι θέλω στον άμοιρο Θοδωρή,που φυσικά πέρασε και σ άλλες φάσεις,ακόμα και γνωστές οικείες φάτσες,μη σας πω οτι στο ζωγράφισμα  έφερνε και του Λάκη με τα ψηλά ρεβέρ (εχει ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό στα χείλη ;))
Τελος πάντων, όσο με δυσκόλεψε η πρώτη απόπειρα κι αυτό μόνο και μόνο επειδή δεν ακολούθησα τη φυσική μου κλίση (να τα παραδεχόμαστε αυτά Μαράκι), τόσο εύκολα μου βγήκαν τα επόμενα τρία.
Ετσι αφού στέγνωσαν σε χρόνο dt  στο καλοριφερ, δεν υπήρχε και χρονος  να σπαταληθεί σ αναμονές, πλακώσαμε τη ζωγραφική.



Σαν καλοκουρδισμένες μηχανές, έδινε η μία στην άλλη και συνέχιζε το δικό της χρώμα
Μία απολαυστική συνεργασία που έφτασε 3.30 το πρωί να τελειώσει (μακάρι να υπήρχαν κι άλλα) παρότι ήμασταν ξάγρυπνες και κουρασμένες απο το ολοημερο γυροβολιό! Μάτι δε πετάριζε,λέμε, κούραση δε μας κολλούσε!
Εκεί σκυμένες με προσοχή και αγάπη στη μεταμόρφωση

Και τ΄ αποτέλεσμα μας γέμισε χαρά και τις δυό ^_^ ^_^


Καταλάβατε λοιπόν γιατί είπα στην αρχή για ευτυχή συγκατοίκηση;;;
Δυο μέρες μόνο και βγήκαν δυο διαμαντάκια (το δεύτερο, που ουσιαστικά ήταν πρώτο, σ' επόμενη ανάρτηση) που μου έδωσαν πολύ χαρά να καμαρώνω.
Δείτε κι εσείς,νομίζω δεν θα μας αδικήσετε.

(Ανα)κύκλοσ(η) είναι και γυρίζει!

Αγάλια-αγάλια το φιλί για νάχει νοστιμάδα λένε κι εγω αργώ για να παρανοστιμίζει, μέχρι λύσσα μη σας πω να γίνεται ;) χαχαχαχα
Οχι δε τόχω σκεφτεί έτσι κατά βάθος, αλλά έτσι μου βγαίνει.
Λίγο τα δικά μου ανεβοκατεβάσματα, λίγο τα τρέχοντα, που δε τα λες και λίγα, είναι η αιτία των μεγάλων μου εξαφανίσεων.
Λυπάμαι που σας ανησυχώ κατά περιόδους τελευταία, αλλά άμα είναι να πέσουμε περισσότερο καλλίτερα η σιωπή.
Η αλήθεια είναι, οτι μπορεί να χάνομαι, αλλά ήσυχη δε κάθομαι.
Αυτό δα έλειπε! αν ακούσετε κι αυτό να καταλάβετε οτι είναι πολύ κακά τα πράγματα.
Κάτι λοιπόν που η αντίστροφη μέτρηση για τα Χριστούγεννα έχει αρχίσει, κάτι η αντίσταση κατά της μαυρίλας και των άσχημων, επιβάλεται η χειρωνακτική απασχόληση περισσότερο απο ποτέ.
Τίποτα καλό δεν ακούγεται ή δε γίνεται τελευταία.
Κάτι οι εξτρεμιστικές ενέργειες σε αέρα και γη με εκατόμβη θυμάτων, κάτι το μεταναστευτικό κύμα που ξεβράζει συνεχώς άψυχα κορμιά, ήρθε κι ο σεισμός και μας απόσωσε!
Τι να πω;;; Μας ήρθαν χύμα μας ήρθαν και τσουβαλάτα
Ασχημες καταστάσεις , άσχημη ψυχολογία κι εμείς πάντα εφ όπλου να βγάλουμε ο ένας το μάτι του άλλου.
Δεν είχα ζήσει, λόγω νοσηλείας μου τότε, τον πόλεμο του δημοψηφίσματος, έζησα όμως τον πόλεμο της σημαίας!
Όσοι περιοδεύετε στο F/b εννοείται τι εννοώ.
Πολύ πίκρα για το πόσο έτοιμοι είμαστε να εναντιωθεί απαξιωτικά ο ένας στον άλλον.
Είναι πολλές φορές που αναρωτιέμαι "αν υπάρξει μία έξωθεν απειλή (οχι στα λόγια,γιατί απο  αυτές ποτέ δεν έχουμε τελειώσει) θάμαστε ομόφωνοι  & ομόψυχοι στην αντιμετώπισή της;"  Ευχομαι να μην χρειαστεί να το μάθω!
Και μετά απο τα πικρά, έρχεται ένα σεισμοκούνημα (γερό-γερότατο, δε το υποτιμάμε) κι εκεί μετράς τους ανθρώπους που σ ε νοιάζονται  κι ανησυχούν για σένα.
Αρκεί ένα μηνυμα, ένα "είσαι καλά;" ακόμα κι ένα απλό "ανησυχώ" για να καταλάβεις οτι για κάποιους ανθρώπους σημαίνεις κάτι. Κι ας μην εχεις ειδωθεί ποτέ κι ας μην εχεις ανταλλάξει πέρα απο τα τυπικά
Ειλικρινά κάτι τέτοιες στιγμές, νοιώθω να πλημμυρίζω απο ευτυχία και χαίρομαι γιατί αυτό το "κάτι" που έδωσα  εδώ μέσα, φαίνεται δε πέρασε απαρατήρητο απο κάποιους, το εκτίμησαν και το ανταποδίδουν.
Και είναι τόσο σημαντικό και πολύτιμο όλο αυτό, που το "ευχαριστώ" είναι λέξη κενή.
Μια λοιπόν και πέρασε τόσος καιρός απο την προηγούμενη ανάρτηση, ας μη μείνουμε μόνο στα γλυκόπικρα.

Διαφημιστικά cd σε αλλαγή ρόλου: Χριστουγεννιάτικα στολίδια

Εκτός απο τις δημιουργίες που έγιναν αυτό τον καιρό , πεθύμησα να παίξω κι έτσι απροσκάλεστη κι επειδή μ' άρεσαν όσα "Αλφαβητάρια " διάβασα απο την πρόσκληση της Μαρίνας (άλλως η μπλόγκερ της διπλανής πόρτας), είπα να κάνω την κουτουράδα.
Καλλίφωνη δεν είμαι με την καμία, αλλά το τραγούδι το λατρεύω
Ετσι προκειμένου να ευχαριστήσω την παρέα, έκανα μία επιλογή απο αγαπημένα μου ακούσματα
και σας καλώ σε συνακρόαση.
 Όπως θα διαπιστώσετε είναι όλα τραγούδια του καημού και του αναστεναγμού. Ε, αφού το ξέρετε οτι είμαι μαζόχα,αλλά ποιός ζει χωρίς αγάπη;;;
Γι αυτό αφείστε τσι τζιριτζάντζουλες κι απολαύστε τα links (όποιος θέλει βέβαια, δε θα σας τραβήξω και απο τ αυτί)

Αγάπησα (Ν.Μούσχουρη )

Βαμμένος ήλιος (Πάριος )

Για να σε συναντήσω (Ε.Ζουγανέλη )

Δώσε μου το στόμα σου (Ρ.Κουμιώτη )

Εκλαψα χθες (Μαρινέλα )

Ζ Ω (ΓΑΛΑΝΗ)

Ηρθα κι απόψε στα σκαλοπάτια σου (Πάριος )

Θέλω κοντά σου να μείνω (Γ.Βογιατζής-Τζ.Βάνου)

Ιχνος (Λ.Αλκαίου )

Κι εγω να λιώνω (Γ.Νέγκα )

Λέω να την κάνω σιγά-σιγά (Μαχαιρίτσας)

Με πνίγει ετούτη η σιωπή (Γ.καραδήμος)

Να κοιμηθούμε αγκαλιά (Παπακωνσταντίνου )

Ξαφνικός έρωτας (Βιτάλη)

Οταν έχω εσένα ( Μητροπάνος)

Πεθαίνω για σένα (Μαχαιρίτσας )

Ρεζίλι (Πάριος )

Σταμάτησε του ρολογιού τους δέικτες ( Ρ.Κουμιώτη)

Πάτωμα (το) (Τσανακλίδου)

Υπάρχει κάπου ενα παιδί (Μ. Χρονοπούλου )

Φίλα με (Κραουνάκης )

Χαρά μου (Νταλάρας )

Ψέμματα (Αφοί Κατσιμίχα )

Ωρες σιωπής (Βιτάλη )

Ελπίζω να σας άρεσαν,όσο για τις δημιουργίες μου, μπορεί νάναι μικρές σε σχέση με την μπότα του Αη Βασίλη (μη σκάτε θ ακολουθήσουν κι άλλες,υπομονή νάχετε), αλλά δεν υστερούν σε κέφι για δημιουργία και μία ακόμα απόδειξη οτι τίποτα δεν πάει χαμένο, αντίθετα ντύνεται, στολίζεται και είναι χάρμα οφθαλμών!

Η Φύση στην υπηρεσία των Χριστουγέννων!

Και συνεχίζουμε... σε πείσμα του Εγκέλαδου!

Ποίος έρχεται;;;;

Η αλήθεια είναι οτι η περιρρέουσα ατμόσφαιρα, αυτή που σου μεταφέρεται από όλα τα μέσα και με κάθε μέσον καθημερινά, δεν είναι και η καλλίτερη.
Ούτε σε προδιαθέτει για γιορτές και πανηγύρια
Αν όμως υποκύψουμε σ αυτή την ψυχολογική υποβάθμιση,τότε τίποτα δε θάναι καλλίτερο ή θα ελπίζουμε να γίνει.
Έτσι με τις όποιες δυνάμεις μας βοηθάμε στην ανακούφιση της κατάστασης και φροντίζουμε και για τη δική μας ψυχική υγεία, η οποία βάλλεται και από τα εσωτερικά μας προβλήματα, με τους Νόμους και τις επιβολές και τις δυσβάσταχτες φοροεισπράξεις και τα προσωπικά του καθενός που δεν υστερούν σε σοβαρότητα.
Βλέπετε ο εχθρός  επιχειρεί απο πολλά μέτωπα!
Εγώ έχω επιλέξει  μία αθόρυβη βοήθεια όπου κι όπως μπορώ και από την άλλη να κλείνω την τηλεόραση (χρόνια ισχύει αυτό) και να κλείνομαι στο εργαστήρι, όπου ή σας διαβάζω,ή ταξιδεύω μέσα απο τις εικόνες -δημιουργίες των άλλων ή δημιουργώ δικές μου ονειρικές εικόνες.
Είναι κι αυτό μία αντίσταση, ένα αντίδοτο στο φαρμάκι των ημερών.

Και τι ωραιότερο οταν καρτερείς νάρθουν Χριστούγεννα;;;
Μία εποχή του χρόνου που από μόνη της σου φέρνει χαμόγελο αισιοδοξίας στα χείλη.
Έτσι ανάμεσα σε καμβάδες, υφάσματα, ξύλινα,χαρτοπετσέτες, ριζόχαρτα, ένας απίστευτος αχταρμάς που αν τον φωτογραφίσω κάποια στιγμή θάμαι το όνειδος της κάθε νοικοκυράς, αλλά η χαρά του crafter προσπαθώ να κλείνω τ αυτιά στα κακά νέα και ν ανοίγω νέους ορίζοντες φωτεινούς για μένα και τους άλλους.
Κάπως έτσι ,μ αυτές τις σκέψεις, με βαρειά καρδιά απο όλα τα παραπάνω κι οχι μόνο, έκανα την αρχή
Και πιστέψτε με, ...σα να αλάφρυνα!
Σαν να πέταξα έννοιες, άγχη, προβλήματα και να φορτώθηκα αγνό, απάτητο χιονάκι που όχι μόνο δε με βαραίνει αλλά μου ξαλαφρώνει την καρδιά!
Με οδηγεί σε παιδικά παραμύθια και πατάω πάνω στις πατημασιές του Αγίου των παιδιών ,κι όλο γεννάω ιδέες και οι ιδέες δημιουργίες!

Λεπτομέρεια απο την μύτη. Σπιτάκια χάρτινα και δεντράκια απο σύρμα

Σήμερα λοιπόν,έτσι για το καλό του Μήνα και για να κάνουμε καλό ποδαρικό στο Πανηγύρι που οργανώνει κάθε χρόνο με περισσή φροντίδα η Κάτια μας, μια Αγιοβασιλιάτικη γαλότσα!
Μια γαλότσα,που ένα χρόνο και περίμενε υπομονετικά στη γωνία, αλλά νομίζω ανταμείφθηκε πιο πλούσια απ ο,τι και η ίδια ήλπιζε!

Santa's boot with 3d Decoupage

Φτιάχτηκε με πολλή Αγάπη και επιμέλεια και έγινε αμέσως κτήμα ενός πολύ αγαπημένου μου προσώπου.
Πόσο χαίρομαι όταν τα μικρά και ασήμαντα δημιουργήματά μου επιλέγονται να στολίζουν κάποια σπίτια, άλλες φορές γνωστών ,άλλες αγνώστων.
Θάχουν κάτι απο μένα, με πολύ πολύ έννοια και σεβασμό.
Μείνετε λοιπόν συντονισμένοι,γιατί ακολουθούν χριστουγεννιάτικες κατασκευές,γεμάτες χρώμα,μεράκι και αισιοδοξία.
Μη ξεχνάτε, η χειροτεχνία είναι η καλλίτερη ψυχοθεραπεία!!!

Αναπόληση μέσα απο ένα ποίημα

Για σκέψου να μην πρόφταινα

κι αυτό το καλοκαίρι

"Πατίνι"
δημιουργία απο πετραδάκια της θάλασσας

να δω το φως ξανά εκτυφλωτικό

να νιώσω την αφή του ήλιου στο κορμί μου

να οσμιστώ δροσερές και χαλασμένες μυρωδιές

να γευτώ γλυκόξινες και πιπεράτες γεύσεις

ν’ ακούω τα τζιτζίκια ως τα κατάβαθα της νύχτας

να καταλαβαίνω τούς δικούς μου που αγαπώ

να μην αδημονώ μ’ αυτούς που με στηρίζουν

να σκέφτομαι κι εκείνους που θέλησα να ξεχάσω

να βρίσκω φίλους που έρχονται από μακριά

ν’ αφήνω κι άλλες ζωές να μπαίνουν στη δική μου

να κολυμπάω σε θάλασσες ζεστές

ν’ αντικρίζω φρέσκα σώματα γυμνά

ν’ αναπολήσω έρωτες, να ονειρευτώ καινούργιους

"Ποδηλάτισσα"

ν’ αντιληφθώ τα πράγματα που αλλάζουν.

Έτσι καθώς τα πρόφτασα αυτό το καλοκαίρι

λέω να ελπίζω για προσεχή Χριστούγεννα

για κάποια επόμενη Πρωτοχρονιά

Χριστουγεννιάτικο δέντρο απο κελύφη αχινιών,με βάση ένα σπασμένο πόδι ποτηριού

– άσε να δούμε και για παραπέρα.

[Τ. Πατρίκιος, Άλλο ένα καλοκαίρι || H.Cartier-Bresson, Sifnos, Greece, 1961

Τελικά οι αναρτήσεις εδώ γίνονται για 2-3 φίλους που δεν έχουν φατσόλιμπρο, αλλά όπως και νάχει ,για όποιους κι αν μ επισκέπτονται, πάντα θα γίνονται και πάντα θα καταθέτω την ψυχή μου!
Ετσι κι αυτό το ποίημα μου μίλησε στα κατάβαθά της και μ' έκανε ν αναπολήσω όλα όσα έζησα,όχι μόνο ετούτο το Καλοκαίρι που ήταν και ιδιαίτερο,αλλά και όλα τα Καλοκαίρια της ζωής μου. 
Οντως ήμουν ευλογημένη που το (τα) πρόλαβα!
Κάπως έτσι  ξεθάφτηκαν απο τα άδυτα της μνήμης τα παιδικά παιχνίδια (οχι πως είχαν ξεχαστεί ποτέ) κι έγιναν δημιουργίες με πέτρες, αλλά ...με πολύ καρδιά!
Ήδη ξεκίνησαν δειλά-δειλά και κάποιες Χριστουγεννιάτικες κατασκευές και συνδυάστηκαν απόλυτα με την ποίηση.
Το τι θα μας φέρει το αύριο ουδείς γνωρίζει,εύχομαι όμως νάναι ΤΑ ΚΑΛΛΙΤΕΡΑ!!!!

Γράφε-σβήνε

βερεσέδια; ψώνια;;; ο,τι σου είναι περισσευούμενο και μη επιστρεπτέο;;; Υπενθύμιση;
Ο,τι νομίζει ο καθένας οτι σκέφτηκα μεταμορφώνοντας το Νο 2 για το Αλλαξέ το της Αριστέας.

Πάντως αυτό προ μεταμόρφωσης

ήταν ένα ξύλο που είχα ακριβοπληρώσει και φυσικά μετανοιώσει, που κάλυπτε τη γούρνα του νεροχύτη από τα αδιάκριτα βλέμματα στα άπλυτα που θα συσσωρεύονταν

Γι αυτό το πήρα, άσχετα που πολλές φορές η στίβα δεν επέτρεπε  την απόκρυψη και το ξύλο βγήκε στην  αχρηστία.

Γύριζε γύρω-γύρω στην κουζίνα και με διαόλιζε να βρίσκεται συνεχώς μπροστά μου και να μου θυμίζει  το πόσο ξόδεψα για πάρτη του, για ναναι πλέον εμπόδιο στο πέρασμά μου.

Ετσι παροπλίστηκε στο πλάι ενός μπουφέ,μέχρι που αράχνιασε και ξεχάστηκε

Όλο όμως υπήρχε στην άκρη του μυαλού μου να γίνει κάτι χρήσιμο.

Τόσα λεφτά δε τα πετάς έτσι ελαφρά τη καρδία!

Το τι θα το κάνω το είχα σκεφτεί προ διαγωνισμού, χρόνο δεν εύρισκα να το αλλάξω.

Οχι οτι πήζω, αλλά γενικά είμαι όσα παίρνει ο άνεμος κι έτσι άλλο ήθελα να κάνω κι άλλο έκανα στην τελική.

Ωσπου ήρθεν η ώρα του!

Σήμανε ο διαγωνισμός, γιατί μόνο με την κουδούνα θάμπαινα στη διαδικασια να συντομεύσω.

Ηθελα ένα μαυροπίνακα να γράφω τις ελλείψεις της κουζίνας  την ώρα που θα τις θυμόμουν, πριν καταγραφούν στη Σαββατιάτικη λίστα.

Το κενό βέβαια έπρεπε με κάτι να γεμίσει κι έτσι εκεί ντύθηκε με μπάλσα και απο πανω με φύλλο φελλού για να καρφιτσώνω συνταγές, σημειώσεις και ο,τι άλλο θέλω να βλέπω

Εβαψα το κάτω κομμάτι με χρώμα μαυροπίνακα και το γύρω-γύρω με χρώμα κιμωλίας.

Εκανα decoupage σε κάποια σημεία ,ενώ στην κορυφή του ξύλου με στένσιλ  και πάστα διαμόρφωσης,

έκανα μία γιρλάντα τριανταφυλλάκια

Μπορεί νάναι Κουζίνα,αλλά ρομαντικιά κουζίνα! ΑΜ πως.

Στη συνέχεια σειρά είχαν τα διάφορα τσιμπλιμπλίκια, που ως γνωστόν τρελαίνομαι να προσθέτω (και σε κάποιες "έδωσαν" στεγνά την ταυτότητά μου ;) ) και έτσι το θαύμα ολοκληρώθηκε.

Τώρα αφού πέρασε το στάδιο της βαθμολογίας (δε τα πήγε κι άσχημα),  κρεμάστηκε πανηγυρικά σ ένα κενό κομμάτι της κουζίνας (αυτό κι αν ήταν δυσκολώτερο να βρεθεί!) και με τη βοήθεια της κιμωλίας γράφω ο,τι θυμάμαι και δε χαίρομαι...

Ελπίζω η μεταμόρφωση να σας αρέσει για μένα πάντως είναι πολύ λειτουργική και δεν το κλαίω πια

Μαυροπίνακας σημειώσεων με decoupage για ξεχασιάρηδες

το κάτω μέρος του

Την αγάπη μου,μαζί με την ευγνωμοσύνη μου για το πέρασμά σας στην προηγούμενη ανάρτηση και τα καλά σας λόγια, ασχετα αν δεν απάντησα.Υπόσχομαι να τοκάνω έστω και κατόπιν εορτής.
Μακάρι η χιονόμπαλα να φερνε τη χαρμόσυνη ατμόσφαιρα που ευαγγελίζεται σ όλους μας!

Χριστουγεννοκρουσμένη

Ξαφνικό σας ήρθε που με ξαναβλέπετε τόσο σύντομα;;;
Δεν έχετε κι άδικο.
Σας είχα ξεσυνηθίσει.
Μάλλον  η ωρίμανση  που έλεγα στο προηγούμενο, επηρέασε και την εναλλαγή των αναρτήσεων. Ουδέν κακόν αμιγές καλού!
Αιτία γι αυτή την σύντομη επανεμφάνιση, η τελετή λήξης της διοργάνωσης και η απονομή βραβείων
Μην ανησυχείτε δε πήρα εγω το ΝΟΜΠΕΛ.
Βασικά δε πήρα τίποτα, ε ,είπαμε ,δεν είναι κάθε μέρα τ Αη Γιαννιού!
Αλλά όμως πήρα την ικανοποίηση της δημιουργίας αφ ενός και της επιλογής απο κάποιες απο εσάς των έργων μου.
Κι όλ αυτά στο ΑΛΛΑΞΕ ΤΟ Νο2!
Κοντεύει να γίνει θεσμός η μεταμόρφωση διαφόρων αντικειμένων που έχει επινοήσει η Αριστέα μας.
Μέσα στ άλλα όλα που "τρέχει", σκέφτεται κι εμάς τις μη λογοτεχνοποιήτριες, που με τα χεράκια μας βγάζουμε τα ματάκια μας και μας καλεί κατά καιρούς να παίξουμε στην φιλόξενη αυλή της!

Γλυκάθηκα απο την προηγούμενη φορά, γιατί όπως και να το κάνεις είναι μία πρόκληση να μεταμορφώσεις κάτι σε κάτι άλλο και να το παρουσιάσεις ινγκόγνιτο σε κοινή θέα και ψηφοφορία.

Αρχίζεις να ψάχνεσαι, να κοιτάς περίεργα και υπο γωνίαν Ωμέγα κάθε τι που βρίσκεται στην ακτίνα του ματιού σου, τόσο που τρομάζουν τα έρμα μπας και ήρθεν η ώρα τους!

Αυτή τη φορά η ώρα ήρθε για ένα ρολόι,ντουμπλ φας, που μου είχε κάνει δώρο ο αδελφός μου κάποια Πρωτοχρονιά και εξ αρχής ήταν ελαττωματικό. Δούλευε μονόπλευρα.

Έτσι  αρχικά, τη νεκρή πλευρά την έκανα decoupage και την άλλη την άφησα να χτυπάει ρυθμικά , μέχρι που κι εκείνη τελεύτησε άδοξα.

Εμενε λοιπόν νεκρό και σκονισμένο, να μου δίνει στα νεύρα. 

Μέχρι που πήρα σβάρνα τα ρολόγια κι άρχισα να τα κουφώνω και να τα μεταμορφώνω. Σωστά καταλάβατε προηγήθηκε άλλο, αλλά δεν τόχετε δει ακόμα.

Αυτό το είδα Χριστουγεννιάτικο, επειδή είμαι αφ εαυτού μου χαρούμενα Χριστούγεννα!

Η μία πλευρά του

Μπόλικο χώρο είχε,έτσι σκέφτηκα να του δώσω μία country όψη,ένα χριστουγεννιάτικο χωριό.

Η πλευρά β!
 (Τα αγγελάκια, είναι τα μαρτυρικά του φιότσου μου, 20 χρόνια και βάλε! αυτό μόνο σας λέω...)

Έκοψα πατρόν και με χαρτοκολλητική έφτιαξα σπιτάκια,τα έβαψα ελαφρά,τα χιόνισα,τα κόλλησα ,ενω ενδιάμεσά τους πρόσθεσα διάφορα στοιχεία .
Επιστρατεύθηκαν Χριστουγεννιάτικα κουμπιά εξ εξωτερικού, που μου είχε φέρει προηγούμενη χρονιά η κόρη μου, διακοσμητικά απο βαφτίσια και συσκευασίες δώρων απ αυτά που δεν πετάω, αλάτι χοντρό για χιόνι (μια που δεν έχουν βγάλει ακόμα τα μαγαζιά χριστουγεννιάτικα να προμηθευτώ χιόνι), τα γνωστά νανάκια μου απο τα αγαπημένα kinder, αστέρια κι αστεράκια,τζελ χιονιού κορδέλες και κουδουνάκια.
Ολ' αυτά μαζί, κλιμακωτά χώρεσαν μέσα στο χαλασμένο ρολόι κι έγιναν μία εντυπωσιακή χιονόμπαλα που ενώ όλος ο νορμάλ κόσμος περιμένει καρτερικά να χτυπήσουν οι καμπάνες Χριστούγεννα, εγω ανυπομονούσα και τάφερα νωρίτερα!
Πιστέψτε με μου άλλαξε η διάθεση.

Ευχαριστώ και απο εδώ, όσους ψήφισαν και τις δύο μου αλλαγές (η άλλη προσεχώς), περισσότερο μ ενδιαφέρουν τα σχόλια και όχι οι ψήφοι,γελάω πολύ.
Και φυσικά ευχαριστούμε την Αριστέα που κουράστηκε να οργανώσει όλο αυτό και να συγκεντρώσει 30 υπέροχες δημιουργίες
Και σ άλλα  με υγεία ...πόσες μέρες έχουμε μέχρι τα Χριστούγεννα είπαμε;;;