Τέλος Αυγούστου αρχές Σεπτέμβρη

 Φίλοι μου χαθήκαμε, αλλά οι μέρες ήταν φορτωμένες και φορτισμένες, σε σημείο που δεν μπορούσα να κάνω κάτι περισσότερο από "επιχειρήσεις εσπρέσο" 😉

Έτσι χάθηκα και από το μπλογκάκι μου αλλά ...νέος μήνας κι εγώ ξανά εδώ!

Λοιπόν, όταν κάθομαι να γράψω μία νεα ανάρτηση, διαπιστώνω οτι τελικά έχω περισσότερα πράγματα να δείξω απ' οσα νόμιζα. 

Εσπρέσο εσπρέσο αλλά μικρά και λυτρωτικά! Γιατί όπως σας εχω εξομολογηθεί, χωρίς δημιουργία η μέρα που περνά είναι μέρα κενή και διαγράφεται❌

Αυτό το Καλοκαίρι λοιπόν, λόγω του ατυχήματος μου το Μάιο, που δυστυχώς με ταλαιπωρεί ακόμα, προσπάθησα να μην το επιβαρύνω περισσότερο και ετσι έπρεπε, όοοταν αποφάσιζα για μπάνιο, νάναι οι θάλασσες αμμουδερές. 

Αλλά δεν έφταιξε μόνο αυτό για την μη παραγωγή πετρωτών, αλλά και η μειωμένη μου διάθεση και έμπνευση.

Παρ όλα αυτά τα μείον, έτσι για το τέλος του ημερολογιακού καλοκαιριού, έφτιαξα ένα με τα πρόσφατα μαζεμένα πετραδάκια.

Όμως συγχρόνως με τη γοργόνα και το ναύτη (προηγουμενη ανάρτηση 😉)είχα φτιάξει κι ένα Νησιώτικο Τοπίο, αποτελούμενο από σπιτάκια αυτοξηρούμενου πηλού, πάνω σε μια καρτολίνα και  φόντο αποτυχημένης ζωγραφικής. 

Η φωτό το αδικεί😔

Ενα θαλασσόξυλο με τοξωτό σχήμα, εκτελεί χρέη γέφυρας για να καθήσουν δυο κυρίες (αυτές κι αν είναι μινιατούρες! ούτε καν φαίνονται)

αποχαιρετώντας τα πλοία, που επιστρέφουν, φορτωμένα τους παραθεριστές του Αυγούστου, στον Πειραιά. 

Βράχια-κυματοθραύστες ολοκληρώνουν την εικόνα του λιμανιού, με  ένα ακόμα καραβάκι ελλιμενισμένο στους κόλπους του.

 Δεν είναι και άσχημο, ε τί λέτε;

Προχωρώντας στις καλοκαιρινές δημιουργίες, μικρά κομμάτια από μάρμαρο που έσπασε, έγιναν πίνακες με νησιωτικές εικόνες,

που τα περισσότερα έγιναν δωράκια αναμνηστικά σε φίλες που μου έκαναν την τιμή νάρθουν στον Τόπο μου και να μ αναζητήσουν😍

Και για να ολοκληρώσουμε...

Χρόνια λύσσαγα για στρείδια, αλλά αφ ενός δεν ξέρω αν τα σήκωνε η τσέπη και να εύρισκα , αφ ετέρου δεν ήξερα καν αν υπήρχαν στην τοπική αφορά, όταν έμαθα από την κόρη μου οτι έφαγε στρείδια και πέταξε τα όστρακα, μόνο που δεν την έφαγα!😠

-Ααα μου λέει εδώ τρώμε συχνά, αλλά σιγά μην πλήρωνα τελωνεία να σου στείλω στρείδια, απάντησε με περισσό  θράσος το σπλάχνο μου που και προ Brexit  το ίδιο σκρουτζάκος ήταν

Τέλος πάντων, κάμφθηκε από τα παρακάλια της άμοιρης μάνας και έκανε τη μεγάλη θυσία να μου φέρει 6!!!

Παρασφίχτηκε, αλλά καλά κι αυτά γι αρχή 😉

 Γιατί όταν είδε πώς τ' αξιοποίησα δεσμεύτηκε οτι θα μου κρατήσει για το επόμενο ταξίδι, να μου φέρει.

Την προηγούμενη φορά είχαν γίνει Αγιοβασίληδες αλλά αυτά είχαν άλλη μορφολογία κι αποφάσισα να τα χρησιμοποιήσω με την εσωτερικής τους επιφάνεια και να τα κάνω λουλούδι με decoupage  και χρύσωμα, που συνέδεσα με εποξική κόλλα κολλώντας στη μέση ένα χαρτί από καφέ φίλτρου, ένα καψουλάκι από βελανίδι χρυσωμένο κι αυτό και μια χρυσή μπίλια ομοίως. 

Εμένα μ άρεσε αυτό το πέτρινο λουλούδι, εσάς;

Ακόμα δεν μπορώ να πιστέψω οτι αύριο συμπληρώνεται ενας χρόνος απο την Εκθεση Πετρωτών και ακόμα το βίντεο δεν τοχω ανεβάσει 😔

Κι εδώ σας αφήνω να μην σας κουράζω. 

Μπορεί να κάνω μια ανάρτηση το μήνα, αλλά ...μπαμπάτσικη, δεν έχετε παράπονο 😊 

Και νάχατε τί να πείτε κι εσείς μ' εμένα που μπλέξατε; 

Αλλωστε δεν μας παίρνει και να κακιώσουμε τόσο λίγοι που μείναμε 😌

Καλό γλυκό γουρλίδικο Φθινόπωρο λοιπόν🙏
και ήδη σας εχω έτοιμη την συνέχεια 💝, δεν θ αργήσει 😉

Δισκοβόλος

 Οχι του Μύρωνα της Χαράς!
Στο τελευταίο δέμα περιείχε 3 δίσκους. Τρία διαφορετικά μεγέθη, τρείς διαφορετικές "κακές εφαρμογές".

Αρχικά, όπως πάντα, σκέφτηκα να τους πετάξω.
-Πώς θα καλύψω ολ αυτά τ ανισόπεδα, τις ζάρες, τα χρυσά; αναρωτιόμουνα, αλλά και πάλι δεν μου πήγαινε καρδιά
Έτσι έμειναν.
Όχι για πολύ στην αναμονή ομολογώ. 

Γιατί μια και για μεγάλα πρότζεκτ δεν εχω ουτε κέφια ούτε έμπνευση, τα μικρά και ταλαιπωρημένα δίνουν λύση να μην μένω εντελώς άπρακτη. Οπως βλέπετε, φτάσαμε στα μισά του Αυγούστου για ν αποφασίσω να κάνω ανάρτηση 😉
Και ξεκίνησα με τον μικρότερο, μεταλλικό, που ήταν, μάλλον, γνωστού καφέ.

Ολα τα αστάρωσα πριν με σπρέυ, ειναι η εύκολη και αλάνθαστη λύση να μην κάνει γραμμές, μετά πάλι με σπρέυ λευκό ακρυλικό και τέλος χαρτοπετσέτα. 

Δεν ξέρω πού θα χρησιμοποιηθεί αλλά έγινε γλυκούλης.

Ο δεύτερος ήρθε αμέσως μετά αφού μου άνοιξε η όρεξη με τον πρώτο. 

Αυτός δεν μπορούσε να γίνει με οτιδήποτε άλλο εκτός απο ύφασμα. 

Κάτι τα διαφορετικά επίπεδα χαρτοπετσέτας, κάτι τα έντονα κόκκινα που φοβόμουν μη "ξεράσουν" και πάει στράφι η δουλειά, το ύφασμα ήταν μονόδρομος. Κι οχι ό,τι κι ο,τι ύφασμα, αλλά ταπετσαρίας, που θα πει, χοντρούτσικο. 
Εκοψα λοιπόν το ύφασμα, το κόλλησα με ατλακόλ και το γύρισα και στην εξωτερική πλευρά. Στη συνέχεια σκέφτηκα το σκοινί για να καλύψει ο,τι άλλο έπρεπε να κρυφτεί και να δώσει ενιαία και καλαίσθητη εμφάνιση και για το τέλος, δυο χερούλια απο παλιά δερμάτινη ζώνη, ήρθαν κι έδεσαν το σύνολο. 

Στη βάση κόλλησα λινάτσα και για ποδαράκια φελλούς απο κρασί.

Ο τρίτος δεν ηταν η μεγάλη έκπληξη, μάλλον τα πρωτεία τα κατέχει ο δεύτερος, αλλά κι αυτός κι αν είχε πάνω του την Αρτα και τα Γιάννενα! 
Αφου παλινδρόμησα μεταξύ των υφασμάτων κατέληξα σ ενα που είναι ασορτί με τα μαξιλάρια του καναπέ μου και του σεμέν. Ακολουθήθηκε η ίδια πορεία μόνο που αντί για φελλούς απέκτησε κομψές ξύλινες χάντρες για ποδαράκια.

Δείτε τους λοιπόν και τους τρείς μαζί σε μια μοναδική φωτογράφιση για τα μάτια σας μόνο!

Δεν ήταν κρίμα λοιπόν να τους πετούσα; Αν δεν σας έλεγα την ιστορία τους θα ξέρατε τα κρυφά τους μυστικά;
Το πού θα καταλήξουν είναι ακόμα άγνωστο και έπονται άλλα καλούδια του δέματος😉

Και με μία Κιόκα απο τζαντσαμίνια  σας εύχομαι με το καλό της Παναγίας μας!

ΕΛΛΑΔΑ: ΗΛΙΟΣ-ΘΑΛΑΣΣΑ!

Ποιός δε θυμάται το ποίημα του Ιωάννη Πολέμη, των μαθητικών μας χρόνων;

                                                               Τί εἶναι ἡ πατρίδα μας

Τί εἶναι ἡ πατρίδα μας; Μὴν εἶν᾿ οἱ κάμποι;

Μὴν εἶναι τ᾿ ἄσπαρτα ψηλὰ βουνά;

Μὴν εἶναι ὁ ἥλιος της, ποὺ χρυσολάμπει;

Μὴν εἶναι τ᾿ ἄστρα της τὰ φωτεινά;

Μὴν εἶναι κάθε της ρηχὸ ἀκρογιάλι

καὶ κάθε χώρα της μὲ τὰ χωριά;

κάθε νησάκι της ποὺ ἀχνὰ προβάλλει,

κάθε της θάλασσα, κάθε στεριά;

Μὴν εἶναι τάχατε τὰ ἐρειπωμένα

ἀρχαία μνημεῖα της χρυσὴ στολή,

ποὺ ἡ τέχνη ἐφόρεσε καὶ τὸ καθένα

μία δόξα ἀθάνατη ἀντιλαλεῖ;

Ὅλα πατρίδα μας! Κι αὐτὰ κι ἐκεῖνα,

καὶ κάτι πού ῾χουμε μὲς τὴν καρδιὰ

καὶ λάμπει ἀθώρητο σὰν ἥλιου ἀχτίνα

καὶ κράζει μέσα μας: Ἐμπρὸς παιδιά!

Με πόση τρυφερότητα και περηφάνια μας μπόλιαζαν εκείνα τα χρόνια!

κάτι τέτοιο ίσως στριφογύριζε στο μυαλό μου και μετά τις αυγοκούκλες πήραν σειρά  άλλα κουκλάκια με άλλα υλικά.

Πρώτη η Γοργόνα των Ελληνικών θαλασσών που ακόμα αναζητά τον αδελφό της τον Αλέξανδρο, μόνο που τωρα ρωτώντας μαθαίνει για τον ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ 😠. 

Ο Μ.Αλέξανδρος χάθηκε μαζί μ όλη του την ένδοξη ιστορία, ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ όμως έχει πέσει σε καλά χέρια και παρόλο που η θάλασσα έχει άλλα σχέδια, το Ελληνικό  Πολυτεχνείο, μάλλον απο περίσσια χρήματος, θα του ρίξει μερικά εκατομμύρια να μην χάσουν κάποιοι τη μπάζα τους (έτσι για να μαθαίνετε και τα καθ ημάς οχι μόνο η Κρήτη να λιβανίζεται😉)

Ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ για όσους δεν τον ξέρουν ήταν ενα  λαθρεμπορικό που η ανταρσία των ναυτικών του για τα όβολα φυσικά το έριξε στον όρμο του Σπυριλή στο Βόρειο τμήμα του Νησιού. 

Ο όρμος ήταν ανέκαθεν γοητευτικός όμως τ απόκρημνα βράχια τον έκαναν απροσπέλαστο απο ξηράς κι όσοι τον είχαν ανακαλύψει πήγαιναν δια θαλάσσης. 

Μετά τον ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ, μαζί με τα λαθραία τσιγάρα που γέμισε η θάλασσα και επωφελήθηκαν οι ορεινοί , μαθεύτηκε και παγκοσμίως η παραλία του Ναυαγίου κι ετσι έγινε το "οικόσημο" της Ζακύνθου, διαγράφοντας ,φευ, όλη την πολιτιστική ιστορία του Νησιού, σαν να μην υπήρξε ποτέ τίποτ άλλο πριν απο τον ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ.

Κι ενω η θάλασσα που είναι άγρια σ' εκείνο το σημείο, γιατί χάσκει στο ανοιχτό πέλαγος, που συνεχίζει απο Αδριατική και γίνεται Ιόνιο, κάποιοι επιμένουν να θέλουν να συντηρήσουν το κατασκουριασμένο κουφάρι που φέτος εχει μείνει το 1/3. 

Με τις υγείες μας!

Ετσι η γοργόνα μου φωτογραφήθηκε μπροστά στο αξιομνημόνευτο σκαρί, που για να δικαιολογήσουν το χρήμα ,τον βάφτισαν και αντιστασιακό!!!

Μπορεί λοιπόν νάχασε τον Αλέξανδρο, βρήκε όμως τον ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ!Πηγαινε γυρεύοντας😠

Και επειδή η Ελλάδα μας ήταν ανέκαθεν φύσει και θέση ναυτότοπος, τί άλλο θα ταίριαζε σε τούτο το μανταλάκι, εστω κι αν λέγεται σουηδικό; 

Ενας ναυτόπαις!

Προτίμησα να το ντυσω με πηλό. 

Δεν είναι γλυκούλης; Οχι πείτε μου!

Τα παπούτσια του είναι λίγο ταλαιπωρημένα αλλά θα επανορθώσω μόλις βρω στο νούμερό του 😉😀

Αυγολούλουδα

Πώς λέμε αυγοφέτες; καμμία σχέση αλλά και μια μικρή την έχουν!😋

Σας υποσχέθηκα να τα λέμε και να που δεν άργησα! ή κρατάς το λόγο σου ή όχι 😉

Είπαμε οτι κατά τη διάρκεια της ανάπαυσης δεν πολυ-λειτούργησα, προσέξατε το "πολύ" 😉λιγάκι όμως, έτσι για να μου περνάει ο καημός...

Εγω λοιπόν μισοανάπηρη και τροφαντή να θέλω να κάνω δίαιτα, ο σύζυξ αρτιμελής και σε διαδικασία πάχυνσης (συμβαίνουν κι αυτά τα ανήκουστα 😠) έφερνε τις συσκευασίες των αυγών πέντε πέντε! πέταξα την πρώτη, πέταξα τη δεύτερη, στην τρίτη κοντοστάθηκα και το ξανασκέφτηκα.

💭Κρίμα δεν είναι να πετιόνται; σκέφτηκα

Είχα και μία καρτέλα Σουηδικά μανταλάκια, που μου είχε στείλει η κορούλα μου, που πάντα σκέφτεται τις καλλιτεχνικές μου ανησυχίες και είπα να μην τ αφήσω άλλο παραπονεμένα. 

Ετσι άρχισε το κόψε ράψε κόλλα που δεν ήθελε ορθοστασία.

Το πρώτο χαρίστηκε στη μητέρα, μια που στη Γιορτή της Μητέρας οχι μόνο δώρο δεν της έκανα, για πρώτη φορά, ούτε καν πήγα αφού δεν...👣

Το πρώτο νεραιδολούλουδο από αυγοθήκες ήταν γεγονός, αλλά παρέμεινε αφωτογράφητο 😠, έτσι πήραν σειρά και τ' άλλα και βγήκαν 5 'λουλουδάκια"

Δεν νομίζω οτι χρειάζεται να σας αναλύσω διαδικασία. Απλά κόβεις τις αυγοθήκες και μοντάρεις πάνω στο σώμα του μανταλακίου. Η κάθε μία με τη δική της χάρη κι ομορφιά

Ετσι έγιναν λυγερόκορμα κορίτσια από μίσχους λουλουδιών, μπορεί παπαρούνες να μην είναι , αλλά θα συμμετέχουν στην πρόσκληση των κοριτσιών ως "οτιδήποτε"

Τα σπιτάκια που έγιναν η γειτονιά τους είναι από κουτιά συσκευασίας που ντύθηκαν με χαρτόνια και απέκτησαν ξύλινες πορτούλες και παράθυρα από πηλό.

Και μεταξύ αυτών μία μαγισσούλα, αυτή που μάγεψε τις αυγοθήκες και τα έκανε λουλούδια!

Παρότι η ανάρτηση τρέχει ένα ακόμα λουλούδι προστέθηκε στη συντροφιά. ΠΑΠΑΡΟΎΝΑ,το θέμα μας 😉

Της μαμάς:

Αντε και την επόμενη φορά θαλασσινό το θέμα 😉👍

Μια έκθεση ακόμα

Φτάνουμε και στο τέλος του Ιουνίου κι εγώ χαμένη. 

Κι οχι γιατί ενδιάμεσα δεν είχα κάτι να σας ανακοινώσω . 

Το αντίθετο μάλιστα.

Έχετε δίκιο αλλά ο τραυματισμός μου με απομάκρυνε από κάθε δημιουργική διαδικασία. 

Τις περισσότερες ώρες με το πόδι ξαπλωμένο αφού το βάδισμα ήταν πρόβλημα κι ακόμα περισσότερο, να μην μπορώ να καθίσω ούτε για φαγητό, γιατί ολο το βάρος του τραύματος κατέβαινε στο πέλμα πρηζόταν και με πονούσε.

Τέλος πάντων σήμερα, μετά από ένα πακέτο φυσιοθεραπειών (που συνεχίζεται ακόμα), πάω πολύ καλλίτερα και αρχίζω να επανέρχομαι στους φυσιολογικούς μου ρυθμούς. Κι έτσι παρόλο που το Καλοκαίρι κάνει περισσότερο απο το πρέπον αισθητή την παρουσία του θα τα λέμε...ελπίζω. 

Θα ξεκινήσω λοιπόν απο κάτι που δεν πρέπει μείνει στη σιωπή, ως μη γενόμενο, έτσι για να υπάρχει στο χρονολόγιο αυτό.

Για δεύτερη χρονιά πραγματοποιήθηκε η εικαστική συνάντηση των Νησιών των Επτανήσων και μπορεί εγω να μην παρευρέθηκα λόγω του ατυχήματος, είχα όμως επάξια εκπροσώπηση και οι εντυπώσεις του κοινού έφτασαν μέχρις εμένα και πολύ χάρηκα που η συμμετοχή μου δεν πέρασε απαρατήρητη.

Στο χρονικό διάστημα λοιπόν 16-18/5/2025 στα πλαίσια και του ετήσιου εορτασμού για την Ένωση των Επτανήσων, που γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 21/5, προκηρύχθηκε και πραγματοποιήθηκε εικαστική έκθεση καλλιτεχνών, διαφόρων ειδικοτήτων και όχι μόνο ζωγραφικής, όπως είχε γίνει πέρσυ.

Φέτος λοιπόν συμμετείχαν ζωγραφικά έργα, έργα γλυπτικής , ξυλογλυπτικής, φωτογραφίας, κολλάζ.

Εγω ακολουθώντας το κείμενο της προκήρυξης συμμετείχα με έργα που αφορούν αποκλειστικά  το Τοπικό παρελθόν.

Τα πορτραίτα λοιπόν του Ουγκου Φώσκολου και του Δημήτρη Λάγιου, διαφορετικής τεχνικής μεταξύ τους και μ ένα πετρωτό απο τη σειρά "Μεσαιωνικά κοστούμια" μια που δεν είχαν παρουσιαστεί στην  προηγούμενη συνάντηση της Ενωσης Επτανησίων Ελλάδος που ήταν η διοργανώτρια αρχή. Παρ όλα αυτά την παράσταση έκλεψαν τα πορτραίτα ίσως γιατί η πλειοψηφία μη γνωρίζοντας την καλλιτεχνική μου γκάμα αγνοούσαν τα ζωγραφικά τα οποία οι φίλοι του φβ τα έβλεπαν μόνο στην πλατφόρμα και ήταν η πρώτη φορά που τα έβλεπαν απο κοντά.

Χάρηκα λοιπόν πάρα πολύ για την ενθουσιώδη υποδοχή τους. Το ενα δε το πορτραίτο του αδικοχαμένου Δημήτρη Λάγιου είχε ήδη τοποθετηθεί και κάλυψε ενα ΚΑΦΑΟ του Ο.Τ.Ε στην ομώνυμη πλατεία προς τιμήν του.

Το κοινό λοιπόν τίμησε την έκθεση και τα σχόλια ήταν ιδιαίτερα τιμητικά για μένα που απάλυναν την πίκρα της φυσικής μου απουσίας

 και τουλάχιστον δεν πήγε χαμένη η θυσία της φίλης μου που παραστάθηκε αντί εμού και τις δύο μέρες της έκθεσης και μάλιστα παρέλαβε τον τιμητικό έπαινο

Αυτά και εις άλλα με υγεία και παρούσα, εύχομαι 🙏

Εαρ συντετριμμένον

 

Δεν ξέρω αν ο συχωρεμένος ο Καρούζος τόχε γράψει οντως για την Μεγάλη Εβδομάδα, που το χρησιμοποιούμε κατά κόρον , εμένα όμως μου ταιριάζει γάντι, αφού μία πολύ όμορφη Πρωτομαγιά, έπεσα και συντρίφτηκα!

Ετσι, η Άνοιξη, για πρώτη φορά έγινε οδυνηρή, αν και ευτυχώς, ο καλός Θεός με προστάτεψε και δεν έσπασα κάτι, αλλά νοιωθω συντετριμμένη και τεταπεινωμένη, μη σας πω και ακόμα χειρότερα, παροπλισμένη. Ολη μέρα στου Ξαπλόπουλου, αφού οι οδηγίες είναι να μην πατηθεί το τραυματισμένο πόδι, αλλά και χωρίς αυτό, δεν μπορώ να το πατήσω! Ετσι είπα να κάνω μία ανάρτηση παρηγορητική, όπως λένε οι γιατροί για τις εγχειρήσεις, χωρίς ουσιαστική θεραπεία, αλλά παρηγοριά στον άρρωστο μέχρι να βγει η ψυχή του😢

Το χρονικό της πεσίας θα σας την μεταφέρω αυτούσια απο το φβ όπως την κατέγραψα , ετσι για να μείνει στο ιστορικό του blogger 
"Καλή εβδομάδα εις άπαντας!

🎼 Ο,τι αρχίζει ωραίο τελειώνει με πόνοοο

οι πληγωμένες καρδιές, το ξέρουνε μόνοοο 🎶🎵

Ετσι ακριβώς τέλειωσαν οι χοροί και τα τραγούδια της Πρωτομαγιάς, βράδυ Σαββάτου!

Είπα να επιβεβαιώσω τον κανόνα για την Τρίτη ηλικία, να δω αν ισχύει βρε αδελφέ! και ω του θαύματος, ισχύει και με το παραπάνω

Και αν δεν σαβουριάστηκα στο ανώμαλο έδαφος, είπα να δοκιμάσω στο ίσωμα και εντός οικίας...μια χαρά τα κατάφερα!

Λίγο ακόμα, αν δε με προστάτευαν οι Αγιοι και θα ήμουν εις τα εξ ων συνετέθην.

Μέχρι κι ο γιατρουδάκος στο Νοσοκομείο με κοίταζε μ' απορία και θαυμασμό (ναι,ναι, τα διέκρινα στο εξεταστικό του βλέμμα και τα δύο, ασχέτως αν έθιξε την ηλικία μου και τα κιλά μου, για κοπλιμάν τα είπε).

Ευτυχώς όμως, κάτι τα εμπόδια που βρέθηκαν στο δρόμο μου, κάτι τα λίίίγο παραπάνω κιλάκια (μόνο ο Bodero τα εκτίμησε δεόντως.Τί λυσσάμε και τρέχουμε στις διατροφολόγους;, να ξέρατε τί γλυτώνουμε απο Ορθοπεδικούς θά πρεπε να τους κάνουμε κόνισμα ! τσάμπα λεφτά μιλάμε) που διατηρώ (και τωρα πια θα καμαρώνω), με γλύτωσαν απο το χτίσιμο πατώκορφα.

Γενική ανοικοδόμηση θάθελα. Έχετε δει κάτι χτισμένους στα Νοσοκομεία στις ελληνικές ταινίες, χέρια ,πόδια που φαίνεται μόνο ένα κεφάλι; Αυτό!

Σαν ταύρος εν υαλοπωλείω είχα πάρει φόρα και γονυπετής έπεσα, τόσο που πίστευα οτι θα σηκωνόμουν και οι γάμπες θα έκαναν κούνια μπέλα σαν μαριονέτα

Εγώ όμως ...μια χαρά! με ένα Π τη σκαπούλαρα😵‍💫

Αντε βρε!καλά μας μπήκε ο Μάης, μας έφτασε τό βήμα ταχύ...πιο ταχύ, δεν γινόταν.
Φωτογραφίες δεν ανεβάζω θα μας τις κόψει η λογοκρισία της πλατφόρμας, αν δε βάλουν σήμανση οτι "ανοίγετε με δική σας ευθύνη, ακολουθούν σκληρές εικόνες"!
Γι αυτό θαυμάστε γρήγορα αναρρώνουσα "

Υ.Γ. τόχω αυτό το κουσούρι, μετά τον πόνο να τα παίρνω στην πλάκα, αφού αποφύγαμε τα χειρότερα ας το διακωμωδήσουμε βρε αδελφέ! "

Κι εδώ ολοκληρώνεται η γνωστοποίηση και μια βδομάδα παρά μία μέρα, συνεχίζω κλινήρης, μελανιασμένη, πρησμένη και πονεμένη, ΑΛΛΑ θα συνεχίσω με εργάκια ανοιξιάτικα , προ και μετά πεσίματος, γιατί αν δεν απασχολήσω χέρια και μυαλό θ' αρρωστήσω χειρότερα

Μετά λοιπόν τις κονσέρβες απο τις κομπόστες, που έγιναν έτσι ωραίες κι ανοιξιάτικες, και χάριν της χαρτοπετσέτας που μ άρεσε τρελλά, έφτιαξα κι ένα "τσαγιερό"
Είχα ένα μακρόστενο κουτί απο σοκολάτα των Harrod's, φερτό μη φανταστείστε οτι έχω πατήσει ποτέ σ Αγγλικό έδαφος, το οποίο περίμενε στωικά κάτι να γίνει κι αυτό. 
Και μέσα Μαγιού ενώθηκε με μία μύτη απο το καπάκι της ένεσής μου, που είχε ήδη τέλειο σχήμα, κολλήθηκε και ένα vintage πόμολο, ασταρώθηκε, βάφτηκε λευκή η επιφάνεια και έγινε decoupage  με την περί ου ο λόγος χαρτοπετσέτα. Στο κέντρο του κουτιού κολλήθηκε ένα κομμάτι ύφασμα μ' ένα τριανταφυλλάκι, γύρω γύρω πλαίσιο απο πηλό με δύο επίσης απο πηλό τριανταφυλλάκια, που βάφτηκαν στα χρώματα του μοτίβου. Το καπάκι ήταν χωνευτό, γύρισε ανάποδα, έγινε επίσης decoupage, κολλήθηκε ένα κομμάτι απο αυγό Kinder και γύρω του κολλήθηκαν ανθάκια απο πηλό.

Το δεύτερο έργο, είναι μία πεταλούδα.

Την Πρωτομαγιά που είχαμε πάει την προσκυνηματική εκδρομή στα βουνά (χωρίον Ορθωνιές- Μοναστήρι Παναγίας Σπηλαιωτίσσης) 

Εδώ με το πιο κόκκινο μαλλί οταν δεν ήξερα τί με περίμενε 😢

και καταλύσαμε μετά για φαγητό στο επίσης βουνίσιο, αλλά πάνω απο τη θάλασσα Επισιτιστικό κέντρο ΟΡΙΖΟΝΤΕΣ, μεταξύ φαγητού, χορού και γέλιων (που μου βγήκαν ξυνά) έγινε και κλήρωση δώρων. Εγω λοιπόν τυχερή προς στιγμήν, κέρδισα 4 δώρα στους 5 λαχνούς. Ενα εξ αυτών, που ήταν όλα ομορφιάς και περιποίησης, ήταν ένα σετ vintage καρφίτσας με ασορτί σκουλαρίκια. Ήταν πολύ "πίσω" για μένα, αλλά καλόγουστα, έτσι αποφάσισα την καρφίτσα να την χρησιμοποιήσω αλλιώς😉

Είχα δει  την ιδέα εδώ, όμως εγώ προτίμησα να την κάνω πιο glamorous. Έτσι έκοψα δύο διαφορετικού διαμετρήματος κύκλους απο ένα ανοιξιάτικο ύφασμα, το τσάκισα στη μέση και το έραψα στην άκρη, το σούρωσα στη μέση κι έτσι έγιναν τα φτερά. Πέρασα την καρφίτσα υπο τύπον σώματος της πεταλούδας και ...

Καρφίτσα θάναι πάλι, αλλά πιο εντυπωσιακή και πιο σύγχρονη, δεν συμφωνείτε; 
Επειδή τα κοσμήματα μου προκαλούν αλλεργίες στο δέρμα που έρχονται σ' επαφή, γι αυτό και σπανίως φοράω κάτι για λίγο και πάλι δεν αποφεύγω τον ερεθισμό, τα σκουλαρίκια μου είναι πάντα με ασημένια κουμπώματα. Έτσι πάντα έδινα βάση σε εντυπωσιακές καρφίτσες, που ομόρφαιναν τα ρούχα και έδιναν και στυλ! όσο για τα σκουλαρίκια, θ' αποκτήσουν κι αυτά το κάτι τίς τους, να έρθουν στις μέρες μας😉.

Ενα έργο τουλάχιστον ενός χρόνου πίσω.
 Ήταν ένα σκάκι, μάλλον κάτι διαφημιστικό, ο αποστολέας του ξέρει 😉😊. Αρχικά σκέφτηκα να το  πετάξω αλλά σε δεύτερη ανάγνωση προτίμησα να το ασταρωσω, να το βαψω, του έβαλα δύο ξυλόγλυπτα στις γωνίες,  καλόγουστα πόμολα και ποδαράκια απο χάντρες. Έγινε μεταφορά εικόνας και κρακελέ δύο συστατικών, το οποίο άγνωστο γιατί ξεφλούδισε, παρ όλο αυτά δεν παύει νάναι μια ωραία μεταμόρφωση, απο κάτι που θα πετιόταν σίγουρα στα σκουπίδια και έγινε δίσκος.

Και για να ολοκληρώσω τα Trash, έστω και παλιότερο και νομίζω οτι δεν χρειάζονται πολλά λόγια, η εικόνα μιλάει απο μόνη της 😉

Αυτά έτσι για το γινάτι και να σας επιστήσω την προσοχή, γιατί, όπως έπαθα κι έμαθα κι εγώ, ο Μάιος, εκτός από ανθοφόρος είναι και ο μήνας των οικιακών ατυχημάτων!!!

 Έτσι για να μη τον γιορτάζουμε διπλά 🥺🧑‍🦽❤️‍🩹

Αναστημένα κι Αναστάσιμα

 ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ κιόλας!
Εύχομαι ολόψυχα ΥΓΕΙΑ σ' όλους και ελπίζω να περάσατε όμορφα, ήρεμα και οικογενειακά τις μέρες αυτές. Εγώ απο το Νοσοκομείο δεν πρόλαβα να πάρω αναπνοή κι έπεσα με τα μούτρα στις Ιερές Ακολουθίες και σε μία βυθοσκόπηση αναμνήσεων και χαρμολύπης. 
Ολ αυτά και η ψυχολογική κόπωση που κουβαλούσα ήδη, μαζί με την σωματική και η αντάμωση με την κόρη μεσημέρι του Μεγάλου Σαββάτου, ανάστησε τις ελπίδες μου αλλά οχι και την δημιουργικότητά μου.
Ετσι σήμερα θα σας δείξω αρκετά μεν, ευτελή δε, Μαγιάτικα όμως, εν όψει και της Πρωτομαγιάς.

Δεν είχα ούτε καν το χρόνο να παραγγείλω και να φτιάξω λαμπάδες για τα παιδιά και τον φιότσο μου. 

Αφ ενός τα παιδιά  μεγάλωσαν, κι είναι πια  ενήλικα για πολύ στολισμένες λαμπάδες, αφ ετέρου πάντα η φιλοσοφία μου ήταν η λαμπάδα λιτή κι όλα τα υπόλοιπα δώρα μπορούν να δοθούν σε συσκευασία, κι οχι να κρέμεται η Αρτα και τα Γιάννενα σε μια λαμπάδα, που έχει άλλη αποστολή στη δεδομένη στιγμή κι οχι να κάνεις επίδειξη στολισμού και υπερβολής. 

Ετσι πρωί Μεγάλης Πέμπτης αγόρασα εξι λευκά κεριά μεγάλου μεγέθους κι έκανα αυτές, που προς έκπληξή μου, άρεσαν περισσότερο απο κάθε χρονιά σ όλους, σερνικούς και θηλυκούς 😮😍

Δεν είχα καν το χρόνο να πάω στην αγορά για δώρα. Όμως δεν είναι απαραίτητο ολα τα δώρα να δίνονται αυθημερόν, άλλωστε κι εγω είμαι άνθρωπος των εκπλήξεων, όχι κατ ανάγκη μεγάλων, αλλά το δώρο και το δόσιμο πάντα είναι ευπρόσδεκτο αρκεί να μη γίνεται καθ υπερβολή και δημιουργεί υποχρέωση ανταπόδοσης. 

Παρ όλ αυτά, οι Κυρίες μου βγήκαν στην αγορά,, αντί για μένα, κι έκαναν τα ψώνια των ημερών, για φίλους και φιοτσίδια 😉😊

Στους νάνους της προηγούμενης ανάρτησης ήρθε και προστέθηκε ένας ακόμα, king size  μέγεθος αυτή τη φορά, που ενθουσιάστηκε η νύφη μου κι έτσι έγινε δικός της. 

Ήταν ένα άδειο μπουκάλι μαλακτικού ρούχων, που δεν ήθελε να πεταχτεί και για μέρες έμπλεκε στα πόδια μου. Ε, λοιπόν ήρθε η ώρα του! Ντύθηκε στα καρώ, έβαλε με μαγκιά το χέρι στην τσέπη και με το άλλο κράτησε περήφανος ένα καλάθι αυγά, παρότι μια πασχαλίτσα έκατσε στη μύτη του και τον γαργαλούσε!

Ένα  αυγό απο φελιζολ βασισμένο πάνω σε μια ξύλινη αυγουλιέρα, έγινε ένα mini, αυτή τη φορά, πασχαλινό διακοσμητικό για το τραπέζι της Νιας Δευτέρας στο σπίτι της συμπεθέρας μέσα σ' ένα Πασχαλινό καλάθι hand made, που δεν φωτογραφήθηκε 😟

Και τέλος αυτά που πετάμε σωρηδόν μετά απο το άνοιγμά τους!😉

Θέλετε τόνους; καλά τους φάγατε, γιατί να πετάξετε το τσίγκινο δοχείο, αμαρτία δεν είναι; Κοιτάξτε τί όμορφα κηροπήγια! Λίγο χρώμα, λίγος πηλός ή ότι άλλο πιάνουν τα χέρια σας και ...voila!👇

Φρούτα φέρατε στο σπίτι σε καφασάκι; 

Ενα καφάσι ,που μπορεί να μη σου φύγει το καφάσι, αλλά μια χαρά χωράει τ' απαραίτητα δίπλα στο μάτι της κουζίνας για το μαγείρεμα και όλο αυτό, αρκεί να το ντύσετε μ' ένα χαρτί scrapbooking της αρεσκείας σας ή ακόμα και με ύφασμα. 

Τα υπόλοιπα αφήνονται στο προσωπικό σας γούστο 💝

Κι αφού είμαστε στα χρηστικά του μαγειρέματος, γιαουρτάκια τρώτε είτε διαιτείσθε είτε όχι, δεν θάταν ωραίο ένα δοχείο για τις κουτάλες; 
Και τόσο απλό! 

Ούτε καν πηλός δε χρειάστηκε, απλά και μόνο κόβετε ισόπαχα ενα ρολό απο χαρτί υγείας και το κολλάτε κάθετα, με τον ίδιο τρόπο κολλάτε περιφερειακά πάνω και κάτω σαν στεφάνια βαρελιού, κολλάτε επίσης κομματάκια απο χαρτί υγείας ή λευκής χαρτοπετσέτας και μονώνετε τη βάση και αφού στεγνώσει το βάφετε στα χρώματα της αρεσκείας σας. 
Εγω κόλλησα για χαριτωμενιά μία τρισδιάστατη παράσταση φρούτων και κόλλησα ανά διαστήματα φακούλες υπο τύπον βιδών 😉😋

Κομποστούλα τράβαγε η όρεξή σας; 

Καλοφάγωτη! (κι εμένα μ' αρέσει πολύ) αλλά τα κουτιά μια χαρά μεταμορφώνονται σε δοχεία αποθήκευσης. Είχα και κάποιους ξέμπαρκους φελλούς (να πού όλα χρειάζονται!), ενα πομολάκι χρειάστηκε να τα κάνει κλασάτα 🌟🌟  
Ετσι καιρός ήταν να αλλάξουν τα χριστουγεννιάτικα με ανοιξιάτικα και να γίνουν μέρος της καθημερινότητάς μας για καφέ, ζάχαρη και βότανα. 
Γι αυτό το λόγο δεν τα στόλισα περισσότερο και με δυσκολεύουν στη χρήση, άλλωστε είναι τόσο όμορφα κι απο μόνα τους ή μόνο εγώ τα βλέπω;😏

Και για να ολοκληρώσουμε, χωρίς νάναι κάτι σπουδαίο, οταν είδα στο φβ μια όμορφη συλλογή απο χειροποίητες κουκλίτσες που φτιάχνει η κρητικιά Μαρία, της παρήγγειλα μια για την ταξιδιάρα κόρη μου που αγαπάει και τα βιβλία. Στις μεταξύ μας συνομιλίες, μέχρι την ολοκλήρωση, της είπα "ασε την βαλίτσα και τα γυαλάκια θα τα φτιάξω εγω " ετσι θάναι η ισχύς εν τη ενώσει. Μέχρι νάρθει λοιπόν η κουκλίτσα ήρθε το δέμα απο τη Βαρβάρα και είχε μέσα ενα κουτάκι που ήταν ταμάμ για βαλίτσα!

Έσπασε κι ενας μεγάλος πλαστικός συνδετήρας κι αντί να πεταχτεί, εγινε το τηλεσκοπικό χερούλι της βαλίτσας, δύο ρόδες απο άνοιγμα φαρμάκου και πολλά αποκόμματα με ονόματα πόλεων της Ευρώπης και σφραγίδες κολλήθηκαν στην επιφάνεια της βαλίτσας. 

Ενα στριφτό μεταξωτό κορδονάκι κολλήθηκε γύρω γυρω τύπου φερμουάρ και μία ετικέτα σηματοδοτεί την κάτοχο. 

Γυαλάκια τελικά δεν ήθελε η ίδια η κάτοχος, άλλωστε τα ματάκια  είναι κλειστά γιατί φαντάζεται το επόμενο ταξίδι της!🗽✈

Αυτά ήταν για σήμερα και όσο κι αν νόμιζα οτι ήταν λίγα, απ όλα είχε ο μπαξές, έτσι για να μην πλήξετε 😊😀και να σας ευχηθώ 😉😉 🌞🌷🌺🌹🌼