απ' του Ηρώδη το μαχαίρι.
Τι ωραίοι στίχοι και πόσο επίκαιροι!
Και να που βρισκόμαστε στη ρωγμή του χρόνου!
Μια ανάσα ν' αποτινάξουμε από πάνω μας αυτό το άτυχο 2020 και να φορτώσουμε τόσα και περισσότερα στο '21! Λες και θα κάνουμε την επανάσταση του '21 ένα πράμα, το λάβαρο μας λείπει και ο Παλαιών Πατρών Γερμανός να ηχήσει η σάλπιγγα του ξεσηκωμού! Αλλά τι Π.Π.Γ λέω εδώ έχουμε κοτζαμάν Γιάννα, στ' άρματα στ΄ άρματα εμπρός στον αγώνα παιδία, ούτε πουλί πετούμενο να μη βρεθεί μπροστά μας!
Τώρα να πω την αμαρτία μου, επειδή τα παθήματα πρέπει να γίνονται μαθήματα, κρατώ και μικρό καλάθι ως προς τι περιμένω από το νέο έτος, αλλά η ελπίδα δεν παύει να σπιθίζει ανάμεσα στις στάχτες, που αφήνει πίσω του το, πιο ελπιδοφόρο κατ εμέ σημειολογικά, 2020.
Εν πάση περιπτώσει ας ευχηθούμε ν' ανακάμψουμε, να επανέλθουμε έστω και με περισσότερη προσοχή από πριν, να ανασυντάξουμε τις δυνάμεις μας και ν αναζωπυρωθούν οι ελπίδες μας΄, οτι κι αυτό θα περάσει!
Κι αφού ζήσαμε σε virtual χριστουγεννιάτικους ρυθμούς μέσα σε Χριστουγεννιάτικες αγορές, με βόλτες στα καταστήματα και αγορές πρόσωπο με πρόσωπο, οχι click away(πόσοι νέοι όροι μπήκαν στη ζωή μας αλήθεια από το πουθενά!) ανεμβολίαστοι αλλά καθαροί, ας κλείσουμε με κάτι ακόμα στο πνεύμα της εποχής και του επερχόμενου χειμώνα.
Ένας ΑγιοΒασίλης στρουμπουλός και ροδομάγουλος, που προέκυψε από τα φεισμπουκικά πειράγματα με μια φίλη, που αυτηνής ήταν ψηλολαίμης και εντελώς αντιπαραδοσιακός, από όπως τους ξέρουμε. Και φυσικά να μην παραλείψω να πω οτι μιλάμε για κολοκυθένιο Αη Βασίλη, που επειδή λόγω καραντίνας τα υλικά όλο και έλειπαν, ο εν λόγω δεν έγινε εξ ολοκλήρου χρωματιστός, αλλά αντί λευκού ακρυλικού, απέκτησε μαλλιά και γενειάδα από γουνάκι και στα γαντοφορεμένα του χεράκια κρατάει "πραγματικό" δώρο!
Στη συνέχεια θα σας δείξω κάποια κομμάτια από mdf, που είχα παραγγείλει πέρσυ τελειώνοντας η εορταστική περίοδος, πως θα τα έφτιαχνα για το δέντρο μου, που έχω βάλει στόχο και σχεδόν τόχω κατορθώσει, ναναι όλο με χειροποίητα από μένα στολίδια. Ετσι εκτός από τις διαφόρων τεχνικών μπάλες και υφασμάτινα κρεμαστά θα έμπαιναν κι αυτά. Έλα όμως που άλλα μου λεν τα μάτια σου κι άλλα ακούν τ αυτιά μου! Τα "στολιδάκια" βγήκαν μεγαλόσωμα και επειδή χώρος πια, ουτε για μένα να κρεμαστώ, δεν υπάρχει, αποφάσισα να τα δωρήσω στους δικούς μου, στο οικογενειακό τραπέζι που κάνω κάθε Πρωτοχρονιά.
Και για να σας προλάβω, οσο λυπηρό και νάναι, ναι, φέτος είμαστε απόλυτα νομοταγείς, ακριβώς 9 αφού λείπει το κοριτσάκι μου😢
Κάθε χρόνο λοιπόν, για το καλό, τους φτιάχνω και κάτι διαφορετικό με το γούρι της χρονιάς. Φέτος λοιπόν θα πάρουν από ένα επιλογής τους, η κάθε οικογένεια (μαμά, αδελφός), μαζί με ένα δεντράκι από κουμπιά και το '21 αστραποβολόν ως άστρο της κορυφής! Σημειωτέον,το κουτί της φωτογράφισης ήταν ενα κουτί συσκευασίας προσανάματος τζακιού,που λόγω των ιδιαίτερων εγκοπών του το έντυσα όπως βλέπετε με χαρτοπετσέτα κι εκεί αποθηκεύω τα σύρματα καλλιτεχνίας.
Τούτη η τελευταία ανάρτηση της χρονιάς συμμετέχει στην πρόκληση της Μίας με θέμα "Χειμώνας" και ελπίζω να είμαι στο πνεύμα 😉
Κι αφού με τους στίχους του τραγουδιού του Μανώλη Ρασούλη ξεκινήσαμε μ' αυτούς και να τελειώσουμε:
Χαίρομαι που τελειώνει τούτος ο δίσεκτος χρόνος και είμαστε όλοι παρόντες και υγιείς και εύχομαι έτσι να παραμείνουμε και στη συνέχεια. Σας ευχαριστώ από καρδιάς που με συντροφέψατε κι εφέτος με πολύ αγάπη, νοιάξιμο και φροντίδα ακόμα κι αν δεν ήμουν το τέλειο παιδί! Και σας χρωστώ ευγνωμοσύνη γι αυτό.
Φιλάκια πολλά και ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ... ΑΜΑΣΚΑΡΕΥΤΟΙ!