Διάγω την περίοδο που όλο το χρόνο καρτερώ ν αμολήσω το ατίθασο παιδί που κρύβεται μέσα μου και να κάνει ό,τι αταξία του έρθει στο κεφάλι. Παρόλη την κουραση που σας αφηγήθηκα στην προηγούμενη ανάρτηση και οι δημιουργίες καλά κρατουν και χωρίς αυτές θα ήμουν ήδη ταβλωμένη στο κρεββάτι πότε το ένα να πονάει πότε το άλλο. Ολο το σπίτι στα χρώματα του πράσινου, κόκκινου και ολίγου χρυσού με τα φωτάκια να δίνουν τον τόνο της ζεστασιάς και της θαλπωρής, οχι μόνο για τους φίλους που θάρθουν αλλά και για μας που ζουμε στον ίδιο χώρο, είναι βάλσαμο και ξαπόσταμα.
Και μη μου λέτε οτι θα ερχόσασταν ακάλεστες, αφου ξέρετε πολύ καλά οτι θάσασταν οι ΠΡΩΤΕΣ και οι απαραίτητες που θα καλούσα! Μακάρι να γινόταν, εστω μια φορά, θάμουν η πιο ευτυχισμένη γυναίκα!!!και σας το λέω με όλη μου την καρδιά ξεχωριστές μου φιλενάδες
δυστυχώς όμως η απόσταση παίζει το δικό της παιχνίδι, ομως εγω θα σας δώσω εικόνα για να φανταστείτε τί ωραία που θα περνούσαμε!
Και ξαναγυρνάω σ εμένα που ενώ δεν έχω ολοκληρώσει τίποτα όλο παρεκκλίνω της πορείας μου για κάτι καινούργιο! Είναι αυτή η ασισταγιά που απο παιδί δεν μ αφηνε να ησυχάσω. Σήμερα αυτή την ιδιαιτερότητα του παιδιού τη λέμε υπερκινητικότητα. Οι ώρες ύπνου έχουν μειωθεί, αφου ακόμα κι οταν πέσω αργάμιση στο κρεββάτι οι σκέψεις μου είναι γύρω απο τη διακόσμηση και τις δημιουργίες! Νέες ιδέες συνωστίζονται στο μυαλό μου κι ολες ζητάνε το χώρο τους ν αναδειχθούν "γιατί εκείνο κι όχι εγω" μου λένε σπρώχνοντας με τον αγκώνα την προηγούμενη ιδέα! Κι εγω αχόρταγη τα θέλω να κάνω όλα και να ικανοποιήσω και την ιδέα που χτύπησε το καμπανάκι και τον εαυτό μου. ΑΝ είχα καλλιτερο φωτισμό στο εργαστήρι ζήτημα είναι αν θα πήγαινα καν για ύπνο, αλλά αυτό με γλυτώνει απο την υπερκόπωση. Τί ωραία υπερκόπωση όμως ειναι αυτή! Καμιά σχέση απ αυτή που προκαλείται απο άλλες πεζές αιτίες
Ετσι ακόμα κι οταν κάθομαι αρκετά αργά να δω λίγη τηλεόραση να χαλαρώσω(τωρα τί χαλάρωση να εχεις μ αυτή τη μυθοπλασία φέτος, φόνοι,βιασμοί, νόθα ,πνιγμοί, είναι άλλος λόγος) πάντως το "Ναυάγιο" που παρακολουθώ με θρησκευτική ευλάβεια θέλει κάτι να το ξαλεγράρει κι έτσι ηρθαν στην πορεία του οι νάνοι.
Η περιπέτεια άρχισε μόλις τέλειωσε η πρώτη συσκευασία κρεμοσάπουνου και η αλήθεια είναι οτι εγω ξεκίνησα για ενα! Αλλά στο τελείωμα, κι αφου καμάρωνα το πρώτο βρέθηκε και δεύτερο άδειο μπουκαλάκι... και το ένα έφερε τ άλλο και είδε ο στραβός κατήφορο και άρχισε την κολοκυθιά!
-
Και γιατί να κάνω 2;
- αμέ πόσα θες να κάνω ;
-Να κάνεις 3
-και γιατί να κάνω 3, να κάνω 4
-και γιατί να κάνεις 4 να κάνεις 5 ,...φτάσαμε στο επτάάά΄!!! Ξεπέρασα και τα παιδιά του Πειραιά και στούκαρα στο Θεϊκό νούμερο;;; Ε, μετά απ αυτό, πού πάει το μυαλό σας;;; Α μπράβο σας!!!ΝΑΝΟΥΣ.
Φυσικά οχι χωρίς Χιονάτη, αυτά είθισται, πάνε πακέτο
Εσείς πλένετε τα χεράκια σας ή μόνο στην πανδημία εξαντλήσατε τα κρεμοσάπουνα; δε νομίζωωω
Ευκαιρία λοιπόν με τα άδεια μπουκάλια τους να φτιάξετε νάνους, ξωτικά, αγιοβασίληδες, ο,τι τραβάει η ψυχούλα σας! Εμ τι νομίζατε οτι ήταν απο πηλό τα νανάκια; Οχι βέβαια, προϊόντα ανακύκλωσης και άκοπα παρακαλώ, διότι είναι και χωρίς ράψιμο. Ένα πιστόλι θερμόκολλας νάχετε υφάσματα , κάποια γουνίτσα απο κάποιο παροπλισμένο μπουφάν, χάντρες ίσως και τα πιάστε δουλειά. Είμαι σίγουρη οτι θ απολαύσετε τη διαδικασία, θα καταναλώσετε ρετάλια και θ αποκτήσετε μία γιορτινή κομπανία.
Οσο για τη Χιονάτη κι αυτή απο μπουκάλι δημιουργήθηκε αλλά απο Τεντούρα.
Είπαμε το Ναυάγιο θέλει καλή παρέα και η Τεντουρα το πατρινό πιοτό με βάση την κανέλα είναι οτι πρέπει γλυκό και καυτερό για τις νύχτες του χειμώνα! Τα δε καλλίγραμμα μπουκάλια της είναι ιδανικά για χειροτεχνίες
Κι οσο ακόμα οι νάνοι ήταν δύο έφτιαξα και εναν Άγιο Βασίλη, ομοίως απο πλαστικό μπουκάλι προσωπικής υγιεινής. Ε ας μη τον αφήσω παραπονεμένο εμ έχασε τα ξωτικά του, εμ τον παραγκωνίζω γιατί δε χωράει στην παρέα!
Ολοι οι καλοί χωράνε βρε
Και επειδή χωρίς καλή παρέα δε πας πουθενά σ αυτή τη ζωή, πάρτε κι έναν Χιονάνθρωπο!
Και αν στις τόσες προετοιμασίες σας σπάσει καμιά φλυτζάνα μη την πετάξετε!
Κι αυτή μπορεί να συνεισφέρει στη γιορτινή ατμόσφαιρα 😉 Η συγκεκριμένη είναι η δεύτερή της αλλαγή
Αντε κι ενα πετρωτό για το τέλος να σας υπενθυμίσω οτι και η αγορά περιμένει 😉
Να λοιπόν που κάνουμε ποδαρικό στα χριστουγεννιάτικα και έπεται συνέχεια. Νομίζω οτι σας έδωσα ιδέες με απλά υλικά, χωρίς ράψιμο να φτιάξετε χαριτωμένα μικρά πραγματάκια ,μόνες σας ή με τα παιδιά και τα εγγόνια σας να χαρείτε τις μέρες που έρχονται 😍
Μέχρι τότε να ξέρετε οτι σας αγαπώ
Υ.Γ Επειδή όλο το σπίτι είναι στολισμένο εν αναμονή και του Τεϊου δεν υπήρχε καλλίτερος χώρος φωτογράφησης απο τη βιβλιοθήκη. Ξέρω οτι σε λευκό φόντο ολα θάταν διαφορετικά, αλλά εδώ μέσα μόνο αν πέσει χιόνι υπάρχει περίπτωση να βρεθεί 😂
