Αγάλια-αγάλια το φιλί για νάχει νοστιμάδα λένε κι εγω αργώ για να παρανοστιμίζει, μέχρι λύσσα μη σας πω να γίνεται ;) χαχαχαχα
Οχι δε τόχω σκεφτεί έτσι κατά βάθος, αλλά έτσι μου βγαίνει.
Λίγο τα δικά μου ανεβοκατεβάσματα, λίγο τα τρέχοντα, που δε τα λες και λίγα, είναι η αιτία των μεγάλων μου εξαφανίσεων.
Λυπάμαι που σας ανησυχώ κατά περιόδους τελευταία, αλλά άμα είναι να πέσουμε περισσότερο καλλίτερα η σιωπή.
Η αλήθεια είναι, οτι μπορεί να χάνομαι, αλλά ήσυχη δε κάθομαι.
Αυτό δα έλειπε! αν ακούσετε κι αυτό να καταλάβετε οτι είναι πολύ κακά τα πράγματα.
Κάτι λοιπόν που η αντίστροφη μέτρηση για τα Χριστούγεννα έχει αρχίσει, κάτι η αντίσταση κατά της μαυρίλας και των άσχημων, επιβάλεται η χειρωνακτική απασχόληση περισσότερο απο ποτέ.
Τίποτα καλό δεν ακούγεται ή δε γίνεται τελευταία.
Κάτι οι εξτρεμιστικές ενέργειες σε αέρα και γη με εκατόμβη θυμάτων, κάτι το μεταναστευτικό κύμα που ξεβράζει συνεχώς άψυχα κορμιά, ήρθε κι ο σεισμός και μας απόσωσε!
Τι να πω;;; Μας ήρθαν χύμα μας ήρθαν και τσουβαλάτα
Ασχημες καταστάσεις , άσχημη ψυχολογία κι εμείς πάντα εφ όπλου να βγάλουμε ο ένας το μάτι του άλλου.
Δεν είχα ζήσει, λόγω νοσηλείας μου τότε, τον πόλεμο του δημοψηφίσματος, έζησα όμως τον πόλεμο της σημαίας!
Όσοι περιοδεύετε στο F/b εννοείται τι εννοώ.
Πολύ πίκρα για το πόσο έτοιμοι είμαστε να εναντιωθεί απαξιωτικά ο ένας στον άλλον.
Είναι πολλές φορές που αναρωτιέμαι "αν υπάρξει μία έξωθεν απειλή (οχι στα λόγια,γιατί απο αυτές ποτέ δεν έχουμε τελειώσει) θάμαστε ομόφωνοι & ομόψυχοι στην αντιμετώπισή της;" Ευχομαι να μην χρειαστεί να το μάθω!
Και μετά απο τα πικρά, έρχεται ένα σεισμοκούνημα (γερό-γερότατο, δε το υποτιμάμε) κι εκεί μετράς τους ανθρώπους που σ ε νοιάζονται κι ανησυχούν για σένα.
Αρκεί ένα μηνυμα, ένα "είσαι καλά;" ακόμα κι ένα απλό "ανησυχώ" για να καταλάβεις οτι για κάποιους ανθρώπους σημαίνεις κάτι. Κι ας μην εχεις ειδωθεί ποτέ κι ας μην εχεις ανταλλάξει πέρα απο τα τυπικά
Ειλικρινά κάτι τέτοιες στιγμές, νοιώθω να πλημμυρίζω απο ευτυχία και χαίρομαι γιατί αυτό το "κάτι" που έδωσα εδώ μέσα, φαίνεται δε πέρασε απαρατήρητο απο κάποιους, το εκτίμησαν και το ανταποδίδουν.
Και είναι τόσο σημαντικό και πολύτιμο όλο αυτό, που το "ευχαριστώ" είναι λέξη κενή.
Μια λοιπόν και πέρασε τόσος καιρός απο την προηγούμενη ανάρτηση, ας μη μείνουμε μόνο στα γλυκόπικρα.
Εκτός απο τις δημιουργίες που έγιναν αυτό τον καιρό , πεθύμησα να παίξω κι έτσι απροσκάλεστη κι επειδή μ' άρεσαν όσα "Αλφαβητάρια " διάβασα απο την πρόσκληση της Μαρίνας (άλλως η μπλόγκερ της διπλανής πόρτας), είπα να κάνω την κουτουράδα.
Καλλίφωνη δεν είμαι με την καμία, αλλά το τραγούδι το λατρεύω
Ετσι προκειμένου να ευχαριστήσω την παρέα, έκανα μία επιλογή απο αγαπημένα μου ακούσματα
και σας καλώ σε συνακρόαση.
Όπως θα διαπιστώσετε είναι όλα τραγούδια του καημού και του αναστεναγμού. Ε, αφού το ξέρετε οτι είμαι μαζόχα,αλλά ποιός ζει χωρίς αγάπη;;;
Γι αυτό αφείστε τσι τζιριτζάντζουλες κι απολαύστε τα links (όποιος θέλει βέβαια, δε θα σας τραβήξω και απο τ αυτί)
Ελπίζω να σας άρεσαν,όσο για τις δημιουργίες μου, μπορεί νάναι μικρές σε σχέση με την μπότα του Αη Βασίλη (μη σκάτε θ ακολουθήσουν κι άλλες,υπομονή νάχετε), αλλά δεν υστερούν σε κέφι για δημιουργία και μία ακόμα απόδειξη οτι τίποτα δεν πάει χαμένο, αντίθετα ντύνεται, στολίζεται και είναι χάρμα οφθαλμών!
Και συνεχίζουμε... σε πείσμα του Εγκέλαδου!
Οχι δε τόχω σκεφτεί έτσι κατά βάθος, αλλά έτσι μου βγαίνει.
Λίγο τα δικά μου ανεβοκατεβάσματα, λίγο τα τρέχοντα, που δε τα λες και λίγα, είναι η αιτία των μεγάλων μου εξαφανίσεων.
Λυπάμαι που σας ανησυχώ κατά περιόδους τελευταία, αλλά άμα είναι να πέσουμε περισσότερο καλλίτερα η σιωπή.
Η αλήθεια είναι, οτι μπορεί να χάνομαι, αλλά ήσυχη δε κάθομαι.
Αυτό δα έλειπε! αν ακούσετε κι αυτό να καταλάβετε οτι είναι πολύ κακά τα πράγματα.
Κάτι λοιπόν που η αντίστροφη μέτρηση για τα Χριστούγεννα έχει αρχίσει, κάτι η αντίσταση κατά της μαυρίλας και των άσχημων, επιβάλεται η χειρωνακτική απασχόληση περισσότερο απο ποτέ.
Τίποτα καλό δεν ακούγεται ή δε γίνεται τελευταία.
Κάτι οι εξτρεμιστικές ενέργειες σε αέρα και γη με εκατόμβη θυμάτων, κάτι το μεταναστευτικό κύμα που ξεβράζει συνεχώς άψυχα κορμιά, ήρθε κι ο σεισμός και μας απόσωσε!
Τι να πω;;; Μας ήρθαν χύμα μας ήρθαν και τσουβαλάτα
Ασχημες καταστάσεις , άσχημη ψυχολογία κι εμείς πάντα εφ όπλου να βγάλουμε ο ένας το μάτι του άλλου.
Δεν είχα ζήσει, λόγω νοσηλείας μου τότε, τον πόλεμο του δημοψηφίσματος, έζησα όμως τον πόλεμο της σημαίας!
Όσοι περιοδεύετε στο F/b εννοείται τι εννοώ.
Πολύ πίκρα για το πόσο έτοιμοι είμαστε να εναντιωθεί απαξιωτικά ο ένας στον άλλον.
Είναι πολλές φορές που αναρωτιέμαι "αν υπάρξει μία έξωθεν απειλή (οχι στα λόγια,γιατί απο αυτές ποτέ δεν έχουμε τελειώσει) θάμαστε ομόφωνοι & ομόψυχοι στην αντιμετώπισή της;" Ευχομαι να μην χρειαστεί να το μάθω!
Και μετά απο τα πικρά, έρχεται ένα σεισμοκούνημα (γερό-γερότατο, δε το υποτιμάμε) κι εκεί μετράς τους ανθρώπους που σ ε νοιάζονται κι ανησυχούν για σένα.
Αρκεί ένα μηνυμα, ένα "είσαι καλά;" ακόμα κι ένα απλό "ανησυχώ" για να καταλάβεις οτι για κάποιους ανθρώπους σημαίνεις κάτι. Κι ας μην εχεις ειδωθεί ποτέ κι ας μην εχεις ανταλλάξει πέρα απο τα τυπικά
Ειλικρινά κάτι τέτοιες στιγμές, νοιώθω να πλημμυρίζω απο ευτυχία και χαίρομαι γιατί αυτό το "κάτι" που έδωσα εδώ μέσα, φαίνεται δε πέρασε απαρατήρητο απο κάποιους, το εκτίμησαν και το ανταποδίδουν.
Και είναι τόσο σημαντικό και πολύτιμο όλο αυτό, που το "ευχαριστώ" είναι λέξη κενή.
Μια λοιπόν και πέρασε τόσος καιρός απο την προηγούμενη ανάρτηση, ας μη μείνουμε μόνο στα γλυκόπικρα.
Διαφημιστικά cd σε αλλαγή ρόλου: Χριστουγεννιάτικα στολίδια |
Καλλίφωνη δεν είμαι με την καμία, αλλά το τραγούδι το λατρεύω
Ετσι προκειμένου να ευχαριστήσω την παρέα, έκανα μία επιλογή απο αγαπημένα μου ακούσματα
και σας καλώ σε συνακρόαση.
Όπως θα διαπιστώσετε είναι όλα τραγούδια του καημού και του αναστεναγμού. Ε, αφού το ξέρετε οτι είμαι μαζόχα,αλλά ποιός ζει χωρίς αγάπη;;;
Γι αυτό αφείστε τσι τζιριτζάντζουλες κι απολαύστε τα links (όποιος θέλει βέβαια, δε θα σας τραβήξω και απο τ αυτί)
Δώσε μου το στόμα σου (Ρ.Κουμιώτη )
Εκλαψα χθες (Μαρινέλα )
Ζ Ω (ΓΑΛΑΝΗ)
Ηρθα κι απόψε στα σκαλοπάτια σου (Πάριος )
Ιχνος (Λ.Αλκαίου )
Κι εγω να λιώνω (Γ.Νέγκα )
Με πνίγει ετούτη η σιωπή (Γ.καραδήμος)
Να κοιμηθούμε αγκαλιά (Παπακωνσταντίνου )
Ξαφνικός έρωτας (Βιτάλη)
Πεθαίνω για σένα (Μαχαιρίτσας )
Ρεζίλι (Πάριος )
Πάτωμα (το) (Τσανακλίδου)
Υπάρχει κάπου ενα παιδί (Μ. Χρονοπούλου )
Φίλα με (Κραουνάκης )
Χαρά μου (Νταλάρας )
Ψέμματα (Αφοί Κατσιμίχα )
Ωρες σιωπής (Βιτάλη )Ελπίζω να σας άρεσαν,όσο για τις δημιουργίες μου, μπορεί νάναι μικρές σε σχέση με την μπότα του Αη Βασίλη (μη σκάτε θ ακολουθήσουν κι άλλες,υπομονή νάχετε), αλλά δεν υστερούν σε κέφι για δημιουργία και μία ακόμα απόδειξη οτι τίποτα δεν πάει χαμένο, αντίθετα ντύνεται, στολίζεται και είναι χάρμα οφθαλμών!
Η Φύση στην υπηρεσία των Χριστουγέννων! |