Χριστουγεννιάτικοι "φοίνικες"

 Προσοχή: αν δείτε να διαβάζετε άλλα ντ΄άλλων αλλάξτε browser, εκτός και αν μόνο εμένα προσπαθεί να πείσει ο Chrome οτι εχω πάθει εγκεφαλικό😡

Κι αρχίζει η ανάρτηση:

Οχι δεν εχω σκοπό να φυτέψουμε φοίνικες, ουτε υπάρχουν χριστουγεννιάτικοι, απλά αναφέρομαι στο σύΜβολο "Φοίνιξ" που αναγεννάται εκ της τέφρας του 😉

Εσείς δε με λέτε "Χαρά της ανακύκλωσης"; ε, είπα να το επιβεβαιώσω ακόμα μία φορά!

Η αλήθεια είναι, οτι έχω καθυστερήσει δραματικά ν' ανεβάσω χριστουγεννιάτικες δημιουργίες, αλλά ενώ φτιάχνω συνεχώς και ακαταπαύστως, δεν αφιερώνω χρόνο σε αναρτήσεις, ούτε εδώ ούτε στο φβ και αυτό, όχι για κανένα άλλο λόγο, αλλά με κουράζουν απίστευτα οι φωτογραφίες!😡Σμίκρυνση τους κάνω για ν' ανεβαίνουν εύκολα και να μην φορτώνεται το blog , φαντάσου να έκανα κι άλλου τύπου επεξεργασία και φίλτρα! Παρ όλα αυτά μου τρώνε απίστευτο χρόνο, που με κουράζει και με αποδιώχνει στο να κάνω πιο συχνά αναρτήσεις.

Τέλος πάντων, σήμερα αποφάσισα και θα σας δείξω αρκετά να σας αποζημιώσω, έστω εσείς οι ελάχιστοι που με παρακολουθείτε εδώ ,να μην μείνετε παραπονεμένοι απο την παρατεταμένη απουσία και να πάρετε ιδέες απο τα πράγματα γύρω σας 😉. Γιατί πραγματικά φέτος είναι το 99% (προσπαθώ να ξεχωρίσω κάποια αγορά αντικειμένου και διαμόρφωση) φτιαγμένα εξ ολοκλήρου απο ανακυκλωμένα υλικά

Και ξεκινώ να μη χρονοτριβώ!

Αποδεδειγμένο περίτρανα, οτι σήμερα φτιάχνουν ευτελείς κατασκευές, που με την πρώτη στραβομεταχείριση, ή και όχι, χαλάνε

Εσείς ομως μη τα πετάτε με τη μία

Μπορεί οι κατασκευαστές να θέλουν να πουλήσουν, εμείς όμως θέλουμε να δημιουργήσουμε 😉

 Ετσι αν εσείς δεν τόχετε, δώστε και σώστε 😂!

 Οχι, οχι σ εμένα, εγώ πια φράκαρα για τα καλά, αλλά όλο και κάποια θα 'χει κάποια ανάγκη να τα "μεταποιήσει"

Κάπως ετσι έφτασε στα χέρια μου μία τέτοια μικροσυσκευή. 

Θα μου πείτε "εσένα δεν σου έχει χαλάσει τίποτα μέχρι σήμερα;"

 Εννοείται πώς ναι, απλά τότε που συνέβησαν δεν είχα το μυαλό (;) την έμπνευση(; σίγουρα αυτή οχι) να τα εκμεταλλευτώ καταλλήλως.

Μη νομίζετε, κι αυτό τελευταία στιγμή μετά απο μια λάμψη ιδέας σώθηκε απο τα σκουπίδια. 

Το 'χα ήδη πετάξει, μέχρι που ήρθε το όνειρο και έλαμψε η ιδέα και το απέσυρα απο τον κάλαθο, που ευτυχώς δεν τα αδειάζει αυτοστιγμεί και έτσι μένουν αρκετό διάστημα στο "αρχείο" των σκουπιδιών😉😀

Ανατρέχοντας λοιπόν σε βίντεο και ιδέες παλιότερων ετών, ξαναθυμήθηκα μία δημιουργία, που μου είχε κάνει εντύπωση όταν την είδα. 

Ηταν ένα καρουζέλ  απο άδειο γκαζάκι !!!Τρελάθηκα και με την ιδέα και με την εκτέλεση απο τον αξιότατο και φοβερά καλαίσθητο φίλο Νίκο Bar.

Είχα κρατήσει όντως ένα άδειο γκαζάκι αλλά δεν μου ρχοτανε ηθικά και δημιουργικά καλά, να αντιγράψω την ιδέα. 

Αφού λοιπόν ψιλοαπέρριψα την ιδέα του γκαζιού, έλαμψε η ιδέα του πεταμένου κάδου του πολυκόφτη  και απο εκείνη τη στιγμή άρχισε στο μυαλό η επεξεργασία της δημιουργίας

Αστάρωσα, χρωμάτισα τον κάδο να μην κάνει διαφάνεια και κόλλησα πάνω ένα ριζόχαρτο, όσο το δυνατόν πιο ουδέτερο αλλά και να παραπέμπει σε παιχνιδιάρικο. 

Με πηλό και αντίστοιχα καλούπια έφτιαξα 3 αλογάκια καρουζέλ. 

Πάνω κάτω κόλλησα ένα ξυλόγλυπτο. Για να καλύψω το καπάκι δοκίμασα διάφορες εκδοχές και τελικά κόλλησα στοιχεία πηλού πάνω σε κομμάτια χαρτονένια (δεν είναι το πιο επιτυχημένο που θα μπορούσε να γίνει αλλά...) Με χαρτονάκι έφτιαξα και την σκεπή. 

Στη συνέχεια κόλλησα τον κάδο πάνω σ' ένα καπάκι βιτάμ, μετά πάνω σ' ένα καρούλι κορδέλας και απο κάτω του για να του δώσω ύψος ενα καπάκι απο γιαούρτι, όλα διάφανα. Έτσι δημιουργήθηκε κενό σαν νάχει βάση με πόδια και τύλιξα κορδόνι χριστουγεννιάτικο ελαφρώς παλαιωμένο απο τον ίδιο το χρόνο, όπως επίσης ενα χάντρινο κολιέ. Τα αλογάκια βάφτηκαν διαφορετικά χρώματα  και ιδού το carusel!

Κουδουνάκια:

Αρχικά έφτιαξα μία τεράστια καμπάνα απο κουτί Panetone. Προπερσυ, έφτιαξα μεγάλα κουδούνια απο μπομπέ διάφανα καπάκια καφέ

Πέρσυ κουδούνες αιγοπροβάτων απο ρολά χαρτιών υγείας, φέτος για το γάμο κουδούνια καλλιτεχνικά απο πλαστικά ποτήρια με πηλούς και κορδόνια και τώρα αναζητούσα σαν τρελλή να φτιάξω μικρά κουδουνάκια. Ετσι για να ολοκληρωθεί η κλίμακα!

 Μέχρι που χθες βράδυ η πολύ σκέψη μου έφερε την ιδέα! 

Είχα πάρει απο ένα μνημόσυνο τα σφηνάκια που δεν χρησιμοποιήσαμε, κι επειδή κάποια τα είχα κάνει ήδη φανοστάτες, μαζί με κάποια άλλα ίδιου τύπου αλλά διαφορετικής προελεύσεως έγιναν η βάση. 

Μετά ήρθε ο προβληματισμός πώς θ αποκτήσουν καμπύλη ,αλλά κι αυτό λύθηκε χάρη στ αυγά Kinder, απο τα οποία έκοψα το μικρό καπελάκι και το κόλλησα με σιλικόνη στη βάση του σφηνακίου, που ήρθε ακριβώς! 

Στη συνέχεια με χρυσή κλωστή κρέμασα κουδουνάκια στη μέση του εσωτερικού και για κρεμαστήρι, σ' ενα στυλό τύλιξα ισομεγέθη χαρτονάκια και τα κόλλησα στην κορυφή. Όλα μαζί τα έβαψα με χρυσό αντικέ σπρέι. 

Ετσι όλα μαζί κρεμάστηκαν αρμαθιά και για την  φωτογράφιση χρησιμοποίησα ένα παλιό αγαπημένο γούρι, σταλμένο απο αγαπημένη φίλη (Νικούλι το θυμάσαι;) που ταίριαζε στη vintage ματιά που ήθελα να τους δώσω.

 Δεν είναι γλυκούλια;

Καπάκια και χαρτόνια.

Στα σκουπίδια του αδελφού μου είδα πεταμένα κάτι μεγάλα κόκκινα καπάκια απο κάδους χρώματος. Φυσικά δεν έχασα χρόνο και τα μάζεψα. Μέχρι στιγμής έχω φτιάξει μόνο αυτό που θα δείτε, έπονται τα άλλα δύο, που σαν μεγέθη, είναι ιδανικά για διακόσμηση εξώπορτας, μόνα τους ή συνδυαστικά

Εκοψα λοιπόν ένα στρογγυλό χαρτόνι απο κούτα συσκευασίας (θεόσκληρη να κοπεί η αφιλότιμη) κόλλησα χριστουγεννιάτικο ύφασμα, στόλισα με φιόγκους και πομ πομ, χριστουγεννιάτικα λουλούδια κι ένα ξύλινο Αγιο Βασίλη και πήρε μορφή χριστουγεννιάτικης μπάλας. 

Μην πείτε οτι δεν θα σας άρεσε να την φτιάξετε 😉

Και πριν ολοκληρώσω τα καπάκια πήρα ξανά το χαρτόνι κι έφτιαξα ένα γαντάκι (μάλλον θαπρεπε να τα ζευγαρώσω 😏) και μία μπότα. 

Εκοψα και για τα δύο το περίγραμμα και κόλλησα πάνω τους μπρος πίσω χριστουγεννιάτικα υφάσματα. τα στόλισα με φιόγκους, κορδόνια και λοιπά διακοσμητικά κι έγιναν κι αυτά μέρος της Γιορτής 🎉

Κουτιά πάσης φύσεως
Σήμερα θα σας δείξω τη μεταμόρφωση μεταλλικών κουτιών  απο καφέ, βρώμη κι ό,τι  καθένας μπορεί να χρησιμοποιεί στη διατροφή του. Επίσης, τυχόν μεμονωμένα πιατάκια ή ακόμα και σπασμένα, που επανασυγκολήθηκαν με εποξική κόλλα(θεϊκή! κολλάει και σίδερα που λέει ο λόγος, γιατί δεν τοχω δοκιμάσει), γίνονται ιδανικές βάσεις,. 
Τα κουτιά λοιπόν αυτά είναι πολύ συνηθισμένα στις χριστουγεννιάτικες κατασκευές αλλά 3 ακόμα δεν έβλαψαν ποτέ κανέναν 😊. Κορδέλες λοιπόν διακοσμητικά χαρτονένια και μεταλλικά δεν τα λυπήθηκα, όπως κάθε τί που φτιάχνω ,όσο ευτελές υλικό κι αν είναι, θέλω νάναι άψογο αισθητικά

και για το τέλος για σήμερα(μην ανησυχείτε θα κουραστείτε στη συνέχεια, χαχαχα)

Παγωτά μεσ το χειμώνα!

Φίλτρο απορροφητήρα, γλωσσοπίεστρα, κουρελάκια, κουδουνάκια και μαύρος μαρκαδόρος

Τόσο απλά! Γιατί δε τα λιγουρεύεστε εσείς;

και ΤΕΛΟΣ,

ποιός να φανταζόταν την βασιλική Βρετανική φρουρά φτιαγμένη απο μπουκάλια αποσμητικού;

Τίποτ άλλο απο σπρέυ 😊😋

Τίποτα σπουδαίο αλλά χαριτωμένο το λες, ή μήπως όχι;

Με τούτα και μ' εκείνα θέλω να καταλήξω οτι με πολύ απλά υλικά κι ο,τι διαθέτετε στο σπίτι σας, φτιάχνετε υπέροχα έργα να το στολίσετε ανέξοδα, μόνο η σιλικόνη θα σας κοστίσει κάτι παραπάνω γιατί χρησιμοποιείται παντού η άτιμη 😂

Κατόπιν όλων αυτών εχω άδικο να τα χαρακτηρίζω: ΦΟΙΝΙΚΕΣ;;;;

Μαγικά φίλτρα και ιστορίες μαγισσών

 Κάθε χρόνο το βράδυ της 31ης Οκτωβρίου, παράξενα και… τρομακτικά πράγματα συμβαίνουν στους δρόμους πολλών πόλεων του κόσμου.
Φωτισμένες κολοκύθες, ανθρώπινοι σκελετοί, χαρούμενα (ή και όχι τόσο) φαντάσματα, μάγισσες καβάλα σε σκούπες κάνουν την εμφάνισή τους στους δρόμους των πόλεων. Παιδιά γυρίζουν από σπίτι σε σπίτι τραγουδώντας και ρωτώντας trick or treat (φάρσα ή κέρασμα) και οι νοικοκύρηδες τους προσφέρουν κέικ η ζαχαρωτά για την ανάπαυση των ψυχών.
Το Halloween
Οι ΗΠΑ και ο Καναδάς γιορτάζουν το Χάλογουιν (Halloween), μια γιορτή με μαζική συμμετοχή που θυμίζει καρναβάλι και κάλαντα μαζί, όπου ο φόβος δύσκολα ξεχωρίζει από το γέλιο και ο τρόμος από το ξεφάντωμα.
Τι σημαίνει η λέξη Halloween
Ο όρος Halloween είναι συνεπτυγμένη μορφή των λέξεων All-Hallow-even και σημαίνει το «Βράδυ πριν από την Ημέρα των Αγίων Πάντων», που γιορτάζεται την 1η Νοεμβρίου στις καθολικές χώρες.
Η γιορτή χάνεται στα βάθη των αιώνων. Έχει ειδωλολατρικές ρίζες και σχετίζεται με τη λατρεία των Δρυίδων από τους Κέλτες στην Ιρλανδία.
Πιστεύεται ότι οι ψυχές των ανθρώπων που πέθαναν κατά τη διάρκεια του έτους ψάχνουν να μπουν σ’ ένα σώμα για να κερδίσουν την αθανασία.
Οι ζωντανοί από την πλευρά τους, ντυμένοι με παράξενα κοστούμια και κάνοντας θόρυβο, προσπαθούν να φοβίσουν και να διώξουν τα πνεύματα. Τη γιορτή έφεραν στην Αμερική Ιρλανδοί μετανάστες κάπου στα μέσα του 19ου αιώνα. Στη συνέχεια η γιορτή αυτή εξαπλώθηκε σε όλο τον κόσμο, με αποτέλεσμα τα τελευταία χρόνια το Halloween να γιορτάζεται δειλά – δειλά και στην Ελλάδα.Με το Halloween να πλησιάζει, η εικόνα της μάγισσας μπορεί να βρεθεί σχεδόν παντού στη Βόρεια Αμερική. Το πώς αποκτήσαμε εμμονή με τη φιγούρα και την εικόνα της μάγισσας είναι μια ιστορία με περισσότερη ιστορία από ό, τι μπορεί αρχικά να έχετε φανταστεί. Όπως και με τις δίκες μαγισσών του Σάλεμ, ξεκίνησε με παράλογο φόβο και συνέβαλε στη διάδοση ψευδών ισχυρισμών περί μαγείας. Έξω από την αίθουσα του δικαστηρίου, η αμερικανική κουλτούρα έχει διατηρήσει μια σταθερή γοητεία με τις μάγισσες μέσω της λαογραφίας, των τοπικών ιστοριών, των παραμυθιών, των εθίμων του Halloween και τελικά της τηλεόρασης και του κινηματογράφου. Από τότε που τα άτομα άρχισαν να ντύνονται μάγισσες για το Halloween πριν από έναν αιώνα, μια ενιαία προσωπικότητα μάγισσας έχει σχηματιστεί στην αμερικανική λαϊκή κουλτούρα, με το στερεότυπο μυτερό καπέλο, σκουπόξυλο, μαύρη γάτα και καζάνι.

Η Λαογραφία των Μαγισσών

Πώς συνδέθηκαν οι Μάγισσες με το Halloween;

Οι μάγισσες συνδέονται πλέον στενά με το Halloween. Η σύγχρονη αντίληψή μας για μια μάγισσα προέρχεται άμεσα από τις ανησυχίες του ύστερου μεσαίωνα για τη μαγεία και την Ιερά Εξέταση.

...

Το καζάνι

Ένα καζάνι, σύμφωνα με την ευρωπαϊκή λαογραφία, ήταν ένα δοχείο που χρησιμοποιούσαν οι μάγισσες για να παρασκευάσουν φίλτρα και δηλητήρια. Έχει χρησιμοποιηθεί ως σύμβολο και όργανο από μάγισσες και μάγους για αιώνες. Το καζάνι, σύμφωνα με τη λαογραφία, αντιπροσώπευε πάντα μια μαγική δύναμη στον πολιτισμό μας. 

...

Μαύρες γάτες 

Από την αρχαιότητα, οι άνθρωποι έχουν δει τις γάτες ως μαγικά όντα που συνδέονται με το υπερφυσικό. Τα αμφίθυμα συναισθήματα που έχουν οι άνθρωποι για τις μαύρες γάτες δεν διαφέρουν από αυτά που έχουν για τις μάγισσες. Οι γάτες συνδέονται είτε με καλή είτε με κακή τύχη, θεραπεία ή βλάβη, παρόμοια με τις μάγισσες σε ορισμένες περιπτώσεις. Η γάτα είναι ένα κοινό σύμβολο μαγείας, μαγείας και προφητείας στη μυθολογία. Υπάρχουν αμέτρητες δεισιδαιμονίες γάτας. Θεωρήθηκε ότι οι μάγισσες θα μπορούσαν να μεταμορφωθούν σε γάτα εννέα φορές. Ο θρύλος λέει ότι ο ίδιος ο διάβολος κατοικεί μαύρες γάτες. Οι μαύρες γάτες ήταν συνήθως στόχος σε μέρη της μεσαιωνικής Ευρώπης, όπου συχνά συναντούσαν ένα φλογερό τέλος λόγω των δεισιδαιμονιών που τις περιβάλλουν και της σύνδεσής τους με μάγισσες.

...

Πετώντας με τη σκούπα

Οι τρόποι με τους οποίους οι μάγισσες συνδέθηκαν με τη σκούπα και το πέταγμα μπορεί να μην είναι αυτό που περιμένατε. Μερικοί ανθολόγοι θεωρούν ότι οι αγρότες της υπαίθρου πηδούσαν και χόρευαν πάνω σε στύλους, δίκρανα ή σκούπες υπό το φως της πανσελήνου ως μέρος μιας παγανιστικής τελετής γονιμότητας για την προώθηση της ανάπτυξης των καλλιεργειών τους, η οποία μπορεί να είναι η προέλευση της σχέσης μεταξύ μαγισσών και σκουπών. Κατά κάποιο τρόπο, αυτός ο «χορός σκουπόξυλων» μπερδεύτηκε με ιστορίες μαγισσών που πετούσαν όλη τη νύχτα καθ' οδόν προς πάρτι γεμάτα με τραχιά συμπεριφορά και άλλες φαύλες συγκεντρώσεις. Η αρχική "σκούπα" ήταν ένα φυτό ή θάμνος από τον οποίο κατασκευάστηκαν πρώιμα εργαλεία σάρωσης.

...

Συμπέρασμα
Πριν από την εξάπλωση του καθολικισμού σε όλη την Ευρώπη, οι παγανιστές ασκούσαν μια μεγάλη ποικιλία πεποιθήσεων και τελετουργιών που είχαν τις ρίζες τους στη φύση, συμπεριλαμβανομένης της χρήσης μαγείας, και τιμούσαν μια μεγάλη πληθώρα θεοτήτων. Πριν η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία θεωρήσει τη μαγεία αίρεση, η πίστη ήταν ευρέως διαδεδομένη σε πολλές κοινωνίες.
Η εικόνα της μάγισσας μπορεί να βρεθεί σχεδόν παντού στη Βόρεια Αμερική, με τη γοητεία της να πηγάζει από τον παράλογο φόβο και τη διάδοση ψευδών ισχυρισμών μαγείας. Συμπερασματικά, η μαγεία και η γνήσια μαγεία έχουν εξελιχθεί με την πάροδο του χρόνου, με τη σύγχρονη κοινωνία να γίνεται όλο και πιο αποδεκτή από τις μάγισσες και τα μοναδικά χαρακτηριστικά τους.
Την επόμενη φορά που θα δείτε το σύμβολο της μάγισσας θα έχετε μια βαθύτερη κατανόηση της παρουσίας και της δύναμής της στις παραδόσεις σε όλο τον κόσμο.

Πηγές: Τι σημαίνει η λέξη Halloween και... τι γιορτάζουμε την πιο «τρομακτική» μέρα του χρόνου - ΤΑ ΝΕΑ (tanea.gr)

Τι είναι η μάγισσα; - Λαογραφία, δεισιδαιμονίες και σύμβολα της μάγισσας σε όλη την ιστορία - Kimberly Anne Inc.

Εγω επέλεξα αυτά τα κομμάτια, από τα πολύ ενδιαφέροντα άρθρα που παραθέτω, επειδή ταιριάζουν με την εικόνα του πετρωτού, το οποίο δημιουργήθηκε πριν αναζητήσω τις σχετικές πληροφορίες. 
Η έμπνευση δόθηκε απο την πέτρα -καζάνι! Οχι, πες τε μου τώρα αν εχω άδικο οτι οι πέτρες μιλάνε από μόνες τους για το πού θέλουν να ενταχθούν 😉
Και για την ολοκλήρωση της ιστορίας να πω, οτι τα μαλλιά της μάγισσας είναι απο...😉 ρίζες κρεμμυδιού  😂,οι νυχτερίδες είναι από αφρώδες υλικό (θα μπορούσαν να γίνουν και από πετρούλες, απλά για να ελαφρυνθεί η όλη κατασκευή προτιμήθηκε) η δε σκούπα, κομμάτια από διχτάκια συσκευασίας γαλάτων, που έκαψα τις άκρες τους με αναπτήρα, σγούρυνα, και τα έβαψα μαύρα

Διαβάστε και τα άρθρα, είναι πολύ ενδιαφέροντα.

ΚΑΛΟ ΜΑΓΙΚΟ  ΜΗΝΑ, μια αναπνοή πριν τα Χριστούγεννα 👀💝

Πορτοκαλί,το χρώμα του Φθινοπώρου

 Ειλικρινά, δεν μπορώ να το πιστέψω, πόσο γρήγορα πέρασε τούτος ο χρόνος και φτάσαμε κιόλας στο Φθινόπωρο και μια αναπνοή από τα Χριστούγεννα και ξανά μανά ...Καλή χρονιά κ.λ.π.😕
Και να πεις οτι ήταν άνετος!
Εδώ είχαμε γάμους, εκθέσεις!!!Πράγματα ασυνήθιστα, που ήθελαν προετοιμασία, που έλεγες δεν θα σου φτάσουν οι μέρες κι ομως! τις περίμενα ,ήρθαν, πέρασαν και δε τις αισθάνθηκα!
Από μία μεριά θα μου πεις  "καλό είναι αυτό" και δεν θα διαφωνήσω. Γιατί δεν αισθάνθηκα το βάρος τους, τόσο, που κι εγω απορώ με τον εαυτό μου, που αγχώνεται και για το πέταγμα της μύγας, από την άλλη ένα κενό το νοιώθω, ψέμματα να πω;
Τέλος πάντων, προσπαθώντας να επανέλθω στην κανονικότητα, αναζητώ την καταχωνιασμένη μου έμπνευση. Πρέπει νάναι πολύ βαθειά όμως, γιατί με τίποτα δεν βρίσκω την άκρη του νήματος, ν αρχίσω να ξετυλίγω το κουβάρι, κι αυτό μου τη βαράει στα νεύρα😡
Άλλη φορά, είχα φτιάξει από το Σεπτέμβρη το πρώτο χριστουγεννιάτικο, τώρα είμαστε αρχές Οκτώβρη και τα πράγματα μίζερα 😔
Οχι οτι δεν υπάρχει ήδη χριστουγεννιάτικο, έτσι για το καλό, αλλά άλλοτε ο Σεπτέμβρης ήταν φουλ στην δημιουργία😏
Εν πάση περιπτωσει κούτσα-κούτσα κάτι όλο και ζεσταίνω τα χέρια μου 😉, αλλά παραμένω ανικανοποίητη.
Και μια κι έχουμε μία εποχή να τιμήσουμε πριν φτάσουμε στο "χιόνια στο καμπαναριό" άρχισε η συγκομιδή της κολοκύθας! 

Η αλήθεια είναι, οτι στο Νησί μας δεν τόχουμε με τις κολοκύθες. 

Αυτές τις πρωτογνώρισα ταξιδεύοντας από Κυλλήνη για Πάτρα, που ο δρόμος είναι γεμάτος πόστα με κολοκυθοπουλητάδες. Μου έκαναν εντύπωση τα περίεργα σχήματά τους, αν και αυτές που προορίζονται για φαγητό είναι συνήθως οι μεγάλες στρόγγυλες.
Έτσι, εκτός από αυτές που είχα φτιάξει  αρχές του χρόνου, με φελιζολ στο εσωτερικό, φέτος έφτιαξα τρεις 🎃🎃🎃, διαφορετικών ειδών η καθεμία.
Η μεγάλη ήταν  ένα κομμάτι πλεκτού, που είχα κάνει για δείγμα και είχε μείνει και μισοξηλωμένο μάλιστα, η άλλη από ύφασμα και η τρίτη από κάλτσα (δε φταίω εγω αν γύριζε αταίριαστη μετά απο πλυντήριο, κακό της κεφαλής της!)! Γέμισαν και οι τρείς με γέμιση για μαξιλάρια και στήθηκαν για φωτογράφιση.

3 κολόκυθες κι ενα μαγισσοκαπέλο

Μια μέρα που ταξινομούσα τα ψώνια, κράτησα κάτι σακκούλες του μανάβη. 

Μ' αυτές, άλλες φίλες έχουν κάνει θαύματα, εγώ πάλι "μαγικά"! έφτιαξα ένα ζευγάρι μπότες μάγισσας κι ένα καπέλο (θυμάστε τη μαγισσούλα, που είχα φτιάξει πέρσυ;)
Εκοψα τις σακκούλες στο σχήμα που ήθελα, τις κόλλησα με σιλικόνη, αφού τις γέμισα για να φουσκώσουν με γέμισμα μαξιλαριών. Τις έβαψα με μαύρο σπρέϋ, μετά τις στόλισα με αγκράφες, κουμπιά και δαντέλες
Οσο για το καπέλο, το μόνο που χρειάστηκα ένα χαρτονένιο κύκλο από κουτί ζαχαροπλαστείου για τη βάση και φελιζολ που έβαλα μέσα στον κώνο για να στένει. Μία αράχνη από σύρμα, δώρο φίλου καλλιτέχνη αιωρείται από το σκοινάκι 

στολισμός μαγισσών 

Και για το τέλος ενας φθινοπωρινός αγρότης κι ενα σκιάχτρο!

Ένα μικρού μεγέθους μπουκαλάκι αναψυκτικού γέμισε άμμο για το βάρος, ντύθηκε με φθινοπωρινά υφάσματα, κρατάει δε στα χέρια του με περηφάνεια την κολοκύθα 🎃 (από αυγό-έκπληξη 😉)που μόλις έκοψε από το χωράφι. 

Οσο για το σκιάχτρο, ένα μίνι μπουκάλι, αναμνηστικό ξένης Χώρας, που είχε κάποια στιγμή γίνει κηροπήγιο, με διάφορα σκουπιδάκια, πήρε νέα μορφή κρατώντας στα χέρια καλαμπόκι και κολοκύθα από χάντρες και τα δυο 

Με τούτα και μ' εκείνα, πάλι μέσα στο πνεύμα της εποχής είμαι 😉.

Και εγένετο ΕΚΘΕΣΗΣ!

 Ενας Σεπτέμβρης κοντεύει να περάσει κι εγω άφαντη! Εχετε δίκιο...αλλά μάλλον λίγο πολύ όλοι έχετε μάθει το λόγο που χάθηκα 😉😊

Ε ΝΑΙ!!! Εκανα ΕΚΘΕΣΗΗΗ!!! Μετά απο 7 χρόνια ήρθε η ώρα! Καρμικός όντως αριθμός το "7"!!!

Η ΑΝΑΓΓΕΛΙΑ:

Χρόνια το πάλευα και δε καθόταν και ξαφνικά έστρεψε ,που λέγανε κι οι παλιοί. Σήμερα λοιπόν θα τα δείτε ολα μαζί, έναρξη -λήξη να μην σας κουράζω κι έτσι να υπάρχουν στο αγαπημένο μου μπλογκόσπιτο.

-Τρέχα Μπάμπαινα να σου πω μία νοβιτά!

-Τί εστάθηκε πάλε; Ωφου του τί εχω ν' ακούσω η καψερή!

-Μη κάνεις έτσι ωρή, δεν ειναι και του πεθαματού. Εκείνη η “κοπεεέλααα” (χαλάει τα μούτρα τση) του Θοδωρίτση, κάνει πάλε εξιμπισιόνε

-Τί είναι ευτούνο ευτού ωρή, κολλητικό;

-Ωσκε πανάθεμά σε! Εξιμπινσιόνε, δεν το νογάς

-Ήπρεπε;

-Ναι ωρή, τόμου έχει κι άλλες καμωμένες

-Εξιμπισιόνες;;;

-Αμήήή!!!Μία με πέτρες, μία με πιντούρες, μία και και με τα δυο μαζί και στη Χώρα και στην Πρωτεύουσα. Περνιέται για εικαστικός στα τελευταίααα, αρτίστα παναπεί. Επήε κι έβαψε τα μαλλιά τσης και τα έκαμε μαρασκινί, κάτι αναμεταξύς ράπανο και κοκκινογούλι. Βέρο αρτίστικο, παναπεί, το πεθερίστικο λέει, τέλεψε!

-Ωρή, εσενσάρισες; Δε μου ξηγάς κάνε, τι είναι ευτούνες ευτού οι εξιμπισιόνες;

-Εκειά εκεί που τα κρεμάνε…

-Σφαχτά είναι και τα κρεμάει στα τσιγκέλια; και ποία τα βότσαλα και ποία οι πιντούρες;

-Μπα που να σο ΄ρθει πλούτη! Τι σφαχτά και τσιγκέλια μου τσαμπουνάς, να δεις πως το λένε ελληνικά… Παραλοϊσα κι εγω με τούτους τσου ξένους τόσους μήνους το χρόνο και ξέχασα να μιλώ αθρωπινά. Ααα να μωρέ το ματαθυμήθηκα, ΕΚΘΕΣΗ!

-Ααα Μόστρα, παναπεί. Και τι θα μοστράρει, το προικιό τσης; ;

-Ποίο προικιό, το φαωμένο; Με έκαμες κι εγέλασα! Αμή ώρα είναι να την ξαναπαντρέψουμε. Δε σου είπα πως λογιάζεται για αρτίστα; Έκθεση, Έκθεση με πέτρες

-Τί πέτρες; απο το νταμάρι;

-Οχι γιαμά, τσι μαώνει στη θάλασσα και τσι κάνει κουάδρα

-Κουάδρα; και στέκουντε οι πέτρες;

-Τσι κολλάει χριστιανή, δε κάνει και θάματα

-Ααα ευτούνο είναι ούλο κι ούλο το μυστικό; μα ευτουνη ψυχη μου κάθε τρεις και λίγο είναι σε μία έκθεση. Ηταν να μη πάρει το κομπί τση αέρα

Αμή πού θα τηνε κάμει;

-Στο Φόρο, στο απάνου Καζίνο

-Θάχει και χορό;

-Αντακάπου! Πού να χει χορό, Καρναβάλια έχουμε;

-Τόμου μου πες Καζίνο! Πού να ξέρω η καψερή έδωπα πού κάθουμαι και μαθαίνω καμία νοβιτά οτι κάνει και εξιμπισιόνες το Καζίνο! Αμή δε σε ρώτησα, πότε θα τηνε καμει;

-7 του μηνού μεχρι του Σταυρού κάθε απόγιομα, απογιοματόβραδο!

-Και τί θα πας κι εσύ;

-Γιατί να μη πάω; Λίμπερα θάναι, όγοιος θελει πηαίνει

-Ε κυράδες να δούνε τα μάτια σου που θα μαωχτούνε!!!Tήραξε να ραφτείς ωρή κουμπάρα, μη σε πιάσουνε στο στόμα τσους οτι είσαι τέλεια χωριάτισσα

-Άλλη όρεξη δεν είχα! Ενα τσίτι που έχω αφόριο και α τση αρέσει! Δε φτάνει που θα τση κάμω πόληψη, θα με ξομπλιάσουνε κι απο πάνου!

-Άμε και πολλά τα είπαμε, θα σ’ ασπετάρω να μου τα πεις με το νι και με το σίγμα

-Senz’ altro!

-------------------------------------------------------------------------

Και για όποιον δεν καλοκατάλαβε τα ελληνικά μου , ΤΟ ΑΛΛΟ ΣΑΒΒΑΤΟ, σήμερο 8 παναπεί, ΕΧΟΥΜΕ ΕΚΘΕΣΗ!!!

Θα σας περιμένω senz altro

ΤΟ ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

“Η γοητεία των μικρών πραγμάτων”

Εκθεση της Χαράς Θεοδωρίτση

7 με 14 Σεπτέμβρη

στο χώρο της Λέσχης ο Ζάκυνθος

Επειδή σωρεύτηκαν πολλά έργα και πέρασαν αρκετά χρόνια από την τελευταία φορά, έρχομαι με νέα Έκθεση Πετρωτών, την 3η ατομική μου .

Εργα μοναδικά (γιατί δεν επαναλαμβάνονται), αποκλειστικά φτιαγμένα από, “γεννήματα” απο τις θάλασσες του Κόσμου, πέτρες, κοχύλια, γυαλάκια , γυαλόξυλα ακόμα και γυαλινόροι, χωρίς καμία επέμβαση, πέραν λούστρου!

Η έκθεση «Η γοητεία των μικρών πραγμάτων», προσκαλεί τους επισκέπτες να ταξιδέψουν με ούριο άνεμο, στις δυνατότητες που μου δίνει η θάλασσα και το κάθε τι που βρίσκω και αγγίζω.

Σε αυτές τις μικρές εικόνες καταγράφονται στιγμές από την καθημερινότητα, τις γιορταστικές περιόδους, τα παραμύθια της παιδικής μας ηλικίας, που λειτούργησαν σαν σπινθήρες έμπνευσης και δημιουργίας.

Ο Χρόνης Μπότσογλου έλεγε: "Το σώμα μας είναι σπίτι. Ο καλλιτέχνης πρέπει να κάνει το σπίτι του δρόμο".

Αυτός λοιπόν είναι ο δικός μου “δρόμος” που σας καλώ ν’ ακολουθήσετε και να βρείτε ψήγματα από τη δική σας μνήμη και συνήθειες.

Ωρες επισκέψεων 7,30 -10,30 μμ

Είσοδος ελεύθερη.

λιγο πριν τη λήξη:

Απόψε φθινοπώριασε... αλλά το όνειρο οχι μονάχα δεν ξεθώριασε, αλλά έλαμψαν τα χρώματά του, από την ευλογία των λόγων, που έπεσαν σαν πολυπόθητη βροχή στο φρυγμένο χώμα!

Τα μαγιώ θα φυλαχτούν ενώ οι κυρίες θα βγάλουν τα ντεμί σαιζόν και τις ομπρέλες τους απο τις ντουλάπες, ο μπαλονάς θα μαζέψει όσα μπαλόνια του απέμειναν να μην τα πάρει ο άνεμος, ο Νίλς Χόλγκερσον θα συνεχίσει το ταξίδι του προς το Βορρά, τα ζευγάρια θα συνεχίσουν τις διαφωνίες και τις αγάπες τους εν οίκω πια, οι Κοντεσίνες δεν θα σουλατσάρουν στην Πλατεία Αγίου Μάρκου, και ο Δον Κιχώτης θα συνεχίσει, αθέατος ξανά, να ξιφουλκεί με ανεμόμυλους, με μόνιμη παρέα του τον Σαντσο Πάντσο.

Ολοι εσείς, που με συντροφέψατε σ' αυτό το απίθανο ταξίδι, πήρατε τα μηνύματα που ήθελα ,μου ανταποδώσατε μεγάλο συναισθηματικό φορτίο, ώστε να ξεχειμωνιάσω δημιουργικά, ευχαριστώ για τα δώρα υλικά και άυλα και εύχομαι πάντα ν ανταμώνουμε σε τέτοια πεδία δημιουργίας και αγαλλίασης ψυχικής.

ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΠΕΡΙΠΑΤΟΣ ΑΠΟΨΕ ΣΤΗ "ΛΕΣΧΗ ο ΖΑΚΥΝΘΟΣ", ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΤΗΝ ΕΠΙΣΚΕΦΘΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΞΑΛΑΦΡΩΣΟΥΝ ΛΙΓΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΜΑΤΟ ΤΟΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ

και η ληξη!

-Ωωω κουμπάρα μου καλώς εκόπιασες! Ηρθες το λοιπόν

-Μα δε σου δωκα το λόγο μου οτι θα ματάρθω να σου πω τί έτρεξε στη Χώρα;

-Ναίσκε και σε πίστεψα, αλλά δε το ασπετάριζα τόσο ογλήγορα

- εψές εφινίρισε ψυχή μου, μην ξαστοχήσω και κάτιτίς

-Λοιπό, λοιπό ;

- Ο,τι και να σου ιστορήσω λίγο θάναι. Το τί εγίνηκε δε ματαστάθηκε !Τολάχιστον για την Θοδωριτσοπούλα ήταν ανέρπιστο

-Μα τόμου είχε ξανακάμει, τί ήλεγε ότι δε θα επάτειε ψυχή γεννημένη;

-Οσκε κι έτσι καψερή μου, αλλά και τούτο που εγίνηκε ήτουνα αλλουνού παπά βαγγέλιο

-Για πες τα ένα ένα με σέστο, γιαμά!

-Να σου πω οτι γιόμισε ο Φόρος κόσμο; μα, μα το θέο θα ανεβήκανε, από 400 άτομα και βάλε, τσι σκάλες του Καζίνου!!! Αλλοι γνωστοί, άλλοι άγνωστοι, άλλοι φαμόζοι, άλλοι απλοί σα κι εμάς, ήτουνα εκεί και το πουλί πουλάκιιι, μέχρι και παιδοβόλια μέχρι και τρείς Αρχιμανδρίτες, τρία καμάρια! Μιλούμε για πόπολοοο!!! αλλά ούλους, χωρίς εξαίρεση, τσου περίμενε σορπρέζα μεγάλη, τόσο από τα κουάδρα, που ήταν απάνου από 100, όσο και από τη μανιέρα τση κοπελός!

Ούλοι λέγανε “τα ήγλεπα, αλλά, ετούτο μάτια μου, είναι άλλο πράμα!”

Μετά θαγμάζανε τσι λεπτομέρειες και μετά ενθουσιασμός!

Γυρίζανε ένα γύρω και δε ηξέρανε πού να πρωτοτηράξουνε. Πηαίνανε από δώθε τσου αρέσανε, πηαίνανε από κείθε πούλιο πολύ, δεν αλάργευε κανείς από πάνω τσους, δεν διαλέανε.

Ωωω κιάσα, ω χαρές, ω συχαριάσματα!!!!

Σου λέω δεν περιγράφονταιιι.

Φεύγανε μ' ένα μούτρο φεγγάρι ολόγιομο και ματάρθανε πολλοί, πρώτη και δεύτερη βολά!

Την εκατσιάσανε στα φιλιά και τσι αγκαλιές και κείνη η κακοζούδω δεν νόγαγε τί να πει, άλαλιασμένη αλλά χαρούμενη. Ευτυχώς που δεν είναι μουρλοφαντιασμένη, να πάρουνε τα μυαλά τση αέρα, να πάρει το παπόρο και να βρεθεί τσι Λόντρες με τη μία.

Οχι πως δε θα φτασε η χάρη τση παραόξω, γιατί τί ραδιόφωνα, τί τση γράψανε στα ιντερνετια, αλλά και σ' εκειό το μπλίκο που είχε και γράφανε, είναι άλλο πράμα!

Τση το λέανε ούλοι όξω φωνή: “πρέπει να τηνε πας μακρύα, όξω από δω, να δούνε κι αλλού ετούτο το μιράκολο”

Αλλά εκείνη, πατεί τα πόδια τση στη γη και ολο ηλεγε “Σωπαίνετε μωρέ παιδία να φινίρει ετούτη και γλιέπουμε, αμέσως το τσερβέλο σας στην εξαγωγή!”

“ Μα ετούτος είναι Πολιτισμός, οχι κάτι ρεντίκουλα”

“θα δούμε, θα δούμε “ εκείνη! Ενα δίκιο τόχανε και οι δύο μερίες

Εκειά τα παραμύθια τα ξενωτικά, εκειές οι Αρχοντισσες με τσου καβαλιέρους τσους…μία και μία, τα αντέτια μας, μέχρι και ο Λαγανάς ητουνα παρόν!οχι ο σημερνός, εκειός που ητουνα κάποτε, ααα να σου πω και τούτο!

Είχε και κάτι ζευγάριααα, κάτι τζόγιες! που μία αγαπιόντανε και μία γινόντανε μαλλιά κουβάρια. Ο,τι γένεται στην πραγματικότητα παναπεί.

Αλλα να σου λέω και άλλα να καταλαβαίνεις με λίγες παρόλες. Τέτοια πιτυχία είχε να δει καιρό η σάλα του Καζίνου!

Να μην ξαστοχήσω να σου πω οτι είχε παϊδι και μία κοπέλα, μία λόντρα, μία κυρά, φιλενάδα τση, που απο ξαρχής τάχε ούλα σε όρντινο και την έβγαλε ασπροπρόσωπη! Έτρεχε και σε ούλα ήτουνα μέσα, μιλούμε για οργάνωση, οχι αστεία!

Τσου καμε κι ενα ωραίο καιρό και λες κι ο καιρός το κατάλαβε οτι φινίτο λα μουζικα πασάτο λα φιέστα, φθινοπώριασε με τη μία. Μία γλυκάδα ο Αγιος Μάρκος, αλλά με σβηστά τα φωτα τση Λέσχης τί χάρη νάχει!!!

-Κουμπάρα μου ναξερες τί χαρά μου δωκες μ’ ούλα τουτα! χαλάλι τση τση κοπελός γιατί εδωπα που τα λέμε τσ άξιζε!!!Τόσα έξοδα έκαμε, τόσο σπαβέντο και δε το χάρηκε και μοναχή τση, το μοίρασε ένα γύρω! Έσπειρε σπόρο καλόνεεε, μεγάρι να καρπίσει, την υγειά τση νάχει και σ άλλα!

***********************************************

Κι αφού ο κύκλος των ζακυθινών ολοκληρώθηκε να πω κι εγω δυο δικές μου κουβέντες: Ευχαριστώ αρχικά τη ΛέσχηΟ Ζάκυνθος που με φιλοξένησε μία βδομάδα!

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩ ΟΛΟΥΣ όσους ήρθαν, ήταν 3 κατηγορίες οι αναμενόμενοι, αυτοί που ήθελα να ρθουν αλλά δεν περίμενα να έρθουν, κι αυτοί που δεν περίμενα καθόλου!

Ευχαριστώ ένα τσικ παραπάνω, τους συμμαθητές μου σερνικούς και θηλυκούς, Δημοτικού και Γυμνασίου που με συγκίνησαν με την παρουσία τους και την αγάπη τους, που μένει αναλλοίωτη στο χρόνο χωρίς η απόσταση να παίζει κανένα ρόλο.

Ευχαριστώ τα ΜΜΕ που προέβαλαν τη δουλειά μου, ευχαριστώ όσους φίλους κοινοποίησαν στα Μέσα κοινωνικής δικτύωσης τόσες συγκινητικές αναρτήσεις και έργα μου, ευχαριστώ τους φίλους που με βοήθησαν στο στήσιμο και ξεστήσιμο, και ΠΑΝΤΑ και ΠΑΝΤΟΥ, τον αδελφό μου και σαν αδελφό μου, Νίκο και Γιώργο Θεοδωρίτση (ΛΥΣΗ Ο.Ε), τον ιδιαίτερα αγαπητό επιχειρηματία και οικογενειακό φίλο Ανδρέα Παπανδρέου, για την αυθόρμητη οικονομική τους στήριξη, το Δημήτρη Μαρκεσίνη για την επικοινωνιακή κάλυψη και την άτυπη, αλλά ουσιαστική "χορηγό" επίσης, Αθηνά ... !!!

Επίσης, να ζητήσω συγνώμη, από όλους τους φίλους, που δεν έπαψαν να μου εύχονται, όλες αυτές τις μέρες, σχολιάζοντας αναρτήσεις. Τα διάβαζα, χαιρόμουν, ευχαριστώ σας, αλλά ο χρόνος πίεζε φορτικά και έμεναν αναπάντητα

Ευελπιστώντας σε συνέχεια, αλλά όλα στον καιρό τους, ας απολαύσουμε το Φθινόπωρο που ενέσκηψε γλυκό και τρυφερό, και τόσο έχουμε ανάγκη!

ΤΟ ΤΊ ΓΡΆΦΤΗΚΕ ΔΕΝ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΤΑΙ! Ισως κάνω μία σταχυολόγηση και τα μεταφέρω εδώ, αν δεν αδικώ τους υπόλοιπους.

Το τί συναισθήματα εισέπραξα, ανομολόγητα.

Ηταν το γεγονός του Καλοκαιριού.

Ολιβερ Τουίστ (Oliver Twist) απο γυαλί

 Εj αιτίας ενός σερί μεταγαμήλιων ιώσεων, μην είμαι αχάριστη να πω οτι, ξεκουράστηκα απο κάθε έννοια και φροντίδα και ασχολήθηκα περισσότερο με τις δημιουργίες, που τόσο μου είχαν λείψει!

Η αλήθεια είναι οτι δημιουργίες ήταν και οι του γάμου, όμως, αυτές ήταν "υποχρεωτικές" να γίνουν και μάλιστα σε συγκεκριμένο χρόνο, εγώ πάλι αρνούμαι να μπω σε τέτοια καλούπια και έτσι, όποτε εύρισκα χρόνο, όλο και κάtι έφτιαχνα ενδιάμεσα των άλλων υποχρεώσεων. 

Αυτό είναι και μία απάντηση στην απορία της Στεφανίας μας "μα καλά εσύ δε σταματάς ποτέ;"!

 Οχι δεν σταματώ ποτέ. Το μυαλό γυρίζει συνεχώς γύρω απο το τί θα φτιάξω

Και είχα λοιπόν να πιάσω και τις πετρούλες μου, δεν θυμάμαι καν πια ήταν η τελευταία φορά.

΄Η μάλλον τώρα θυμήθηκα και ανέφερα κιολας τ' όνομά της!!!!

 Ετσι, με αφορμή κάποια δωράκια που ήθελα να κάνω, ξαναβγήκαν στην επιφάνεια τα γυαλάκια αυτή τη φορά κι είναι η πρώτη που φτιάχνω πίνακα εξ ολοκλήρου με γυαλάκια.

Πρέπει να σας εχω πει (αλλοίμονο στα δεκαπέντε χρόνια να μην τοχω ξαναπεί), οτι το πρώτο βιβλίο που διάβασα στα πολύ παιδικά μου χρόνια ήταν ο Ολιβερ Τουιστ.

 Ένας ξάδελφός μου είχε μία παιδική βιβλιοθήκη, ολ' αυτά τα γνωστά Ντίκενς, Εκτορα Μαλό, Αντερσεν,  και πήγαινα και δανειζόμουν βιβλία και δεν τα χόρταινα. 

Πόσες φορές διάβασα τον Ολιβερ Τουίστ ουτε που θυμάμαι κι άλλες τόσες πάσχισα μαζί του, πόνεσα, έκλαψα (απο τότε μου έμεινε το κλαψιάρα), μαζί τριγυρνούσαμε στα ορφανοτροφεία  και στους βρώμικούς δρόμους του Βικτωριανού Λονδίνου προσπαθώντας να βρει τροφή κι αγάπη, αλλά και πελάτες να ξαφρίσει, υπο τις οδηγίες του αλητήριου που τα καθοδηγούσε

Πόσα όμορφα ταξίδια μου προσέφεραν αυτά τα βιβλία, πόση ευαισθησία γέμισαν την παιδική μου ψυχή, πόσα με δίδαξαν και πόσο με στεναχωρούσαν οι περιπέτειες των ηρώων και πόσο τυχερή ένοιωθα που δεν ήμουν κάποια απ αυτά που που διάβαζα και με πονούσαν! 

Με δεδομένο οτι για αρκετά χρόνια ήμουν μοναχοπαίδι, αλλά και μετέπειτα η διαφορά ήταν μεγάλη με τον αδελφό μου, το βιβλίο ήταν η ωραιότερη συντροφιά των παιδικών μου Καλοκαιριών, ειδικά που είχα  άπλετο χρόνο ν' ασχοληθώ μ ό,τι με ευχαριστούσε! 

Και ολα αυτά αποτέλεσαν και μία πυξίδα για το μέλλον

Αγάπησα βαθειά και ουσιαστικά τη λογοτεχνία.

Η σύνδεσή μου με τα βιβλία δεν σταμάτησε ποτέ, ακόμα και τώρα που οι ώρες δεν επαρκούν, για όλα όσα θάθελα να κάνω, τα βιβλία πάντα είναι εκεί, πάντα αναπληρώνω κενά και πάντα προμηθεύομαι νέες εκδόσεις, παρόλο που το βιβλίο έχει απομονωθεί απο τη νέα γενιά και με λυπεί βαθειά αυτό. 

Εγω αδυνατώ να διαβάσω ενα βιβλίο αυτό μία οθόνη. 

Μ αρέσει το φυλλομέτρημα, το μελάνι, η μυρωδιά του χαρτιού και τα τελευταία χρόνια, που ψάχνω και στα ιντερνετικά παλαιοβιβλιοπωλεία, η χαρά μου είναι απερίγραπτη οταν βρίσκω το αντικείμενο το πόθου και φαίνεται οτι ειναι διαβασμένο και οχι της κόλλας και κάποιες φορές , εχει και ιδιόχειρη αφιέρωση του συγγραφέα και νοιώθω πολύ τυχερή για το νέο μου απόκτημα.

Θεωρώ οτι αυτή η αγάπη και η συνήθεια που πέρασε και στην κόρη μου, απο τις ατέλειωτες ώρες αγκαλιάς και διαβάσματος, εγινε η επιλογή της και για την επαγγελματική της ιδιότητα. Λογοτεχνική μετάφραση! 

Μπορεί να μην το εξασκεί στην πράξη ομως απο τη στιγμή που οι βάσεις είναι γερές ποτέ δεν ξέρεις τί επιφυλάσσει το μέλλον.

Και μετά απο όλη αυτή την φλυαροεισαγωγή να σας δείξω και το έργο.

Η βάση είναι μία εικόνα απο ριζόχαρτο που παραπέμπει νοητά στην εποχή που εκτυλίσσεται η ιστορία του μικρού τρυφερού Ολιβερ και δυο φιγούρες αποκλειστικά απο γυαλάκια της θάλασσας (εκτός απο το παντελόνι του κυρίου), ενός ευτραφούς αριστοκράτη  που διαβάζει αμέριμνος το βιβλίο του, ενώ ένα μικρό χαμίνι, έρχεται ύπουλα απο πίσω του, να του κλέψει το πορτοφόλι. 

Μία σκηνή εμπνευσμένη απο το βιβλίο του Κάρολου Ντίκενς που με τόση γλαφυρότητα περιέγραψε τη φρίκη μιας εποχής για μια κοινωνία που ήταν χωρισμένη σε πάμπλουτους , άσπλαχνους και αναίσθητους και υπερβολικά φτωχούς που τυφλώνονταν απο την πείνα και η παιδική εργασία ήταν αυτονόητη γιατί η αύξηση της παραγωγής με τις μηχανές και ο ανταγωνισμός με τις άλλες Χώρες, έπρεπε να κρατήσουν χαμηλά τα ημερομίσθια κι αυτά μόνο με την παιδική εργασία το επέβαλαν

Αυτό ήταν και το χαρακτηριστικό στην πλειοψηφία του 19ου αιώνα, η φτώχεια των μαζών σ' ένα φόντο αυξανόμενης ευημερίας 

Είναι το πρώτο μυθιστόρημα που γράφτηκε στην αγγλική γλώσσα έχοντας ως πρωταγωνιστή ένα παιδί.

Ο Ντίκενς δήλωσε ότι: «με τις περιπέτειες και τη δυστυχισμένη ζωή του μικρού Όλιβερ, θέλησα ν' αποδείξω ότι το πνεύμα του καλού καταφέρνει πάντα να υπερνικά κάθε αντίξοη περίσταση και τελικά να θριαμβεύει».

Τελικά το πνεύμα του καλού τα κατάφερε; Τί λέτε;