Και μου το λέω,να πεις οτι δε μου το λέω,αλλά στου κουφού την πόρτα...παρ την πόρτα και φύγε! Μια ζωή αγούρμαστη,όπως μ έλεγε η γιαγιά μου. Τώρα υπερώριμη έχω γίνει αλλά παραμένω αγούρμαστη, που σημαίνει οτι δεν ακούω θεύ βροντή,όχι απο κουφαμάρα αλλά απο ξεροκεφαλιά
Τέλος πάντων,θέλετε να μάθετε γιατί με βρίζω; εμ μου χω πει τέτοιες ώρες περασμένες (με τα κοκόρια φτιάχνομαι) μη γυρίζεις πίσω κοπελιά(τρόπος του λέγειν,αλλά με λέω χαϊδευτικά να μετριάζω τον πόνο της επίπληξης),γιατί και η γυναίκα του Λωτ τόκανε και έμεινε άλας!
Και έχουμε και πιεσούλα ανεβασμένη (μόνο αυτή η αναθεματισμένη βρήκε ν ανέβει) κι ο γιατρός μας το απαγόρευσε.
Μπαααα...ποιός ήταν κουφός στην ιστορία της ανθρωπότητας;ο Μπετόβεν,ε!μία από τα ίδια χωρίς τη μουσική ιδιοφυΐα εγώ.
Ναι βρε κορίτσια με πιάνει νοσταλγία και γυρίζω πίσω και τι αντικρίζω η αλατισμένη;;;ενα χαμό! Όχι δ ε μιλάω για τις αράχνες στο αρχοντικό μου, που έχει καταντήσει χειρότερο απο του "ΤΡΥΠΑ" στην Κέρκυρα (εκεί προσφέρει κι ένα δίσκο καλούδια,εδώ κι απ αυτά ξεραϊλα πια),αλλά αντικρίζω χαμένες υπάρξεις και με παίρνει το παράπονο,όχι οτι έχασα τους σχολιαστές,όχι προς θεού αυτό δε τόχα ποτέ καημό,το ζητούμενο είναι: που πήγαν όλοι;;;;
Μπήκα στη "Για τα μάτια σου μόνο" κι έμεινα άφωνη. Τόσα άτομα,τόσα τραγούδια,τόσος χαμός,τόσο γέλιο,πού πήγαν όλ αυτά και να να με τσούζουν τα μάτια από το αλάτι των δακρύων που καιροφυλακτούν στην κόχες να τσουλήσουν! Σαν να ζάρωσε ο κόσμος ένα πράμα,μίκρυνε ρε γαμώτο!
Πώς να μη γυρίζω πίσω αφού εδώ μέσα έγιναν τα ωραιότερα του know as better, με μωσαϊκό ή όχι, με τακούνια ή παντόφλες, χορέψαμε στους πιο όμορφους ρυθμούς,κάναμε τα ωραιότερα ταξίδια χωρίς να το κουνήσουμε από το πληκτρολόγιο.
Ακόμα τα γέλια μας κονταροχτυπιόνται με το χτύπημα των πλήκτρων να γράψουμε την ατάκα πριν μας την πάρει η άλλη από το στόμα.Πού χαθήκατε γμτ;
Πώς μπορώ να μην κοιτάζω πίσω; είναι η "παιδική μας ηλικία", τα χρόνια της αθωότητας που τα ζήσαμε όλες μαζί σαν να περνούσαμε την ίδια εφηβεία!
Δε ξέρω με πονάει πολύ αυτό το πισωγύρισμα,αλλά παράλληλα όπως όλες οι αναμνήσεις μου θυμίζει πρόσωπα,χαμόγελα,μυρωδιές,καταστάσεις,ανταμώματα,χωρισμούς,αγκαλιές,αποχωρισμούς.
Τώρα μόνη μου τα λέω ,μόνη μου τ' ακούω...πού είσαι ρε Παναγιωτάκη,ρε Παράκελσε ,γύρνα πίσω και δε θα ξαναπώ τίποτα για τ' όνομα που διάλεξες,σάμπως κι εγώ βαφτίστηκα αλλιώς; Κάντο μ' αγάπη! και;;;ποτέ σου μη το κάνεις,ααα μας έχεις ζαλίσει.
Εμ έρχεσαι στη χάση και στη φέξη εμ μας ζαλίζεις τον αναμινάλε με την κλαούρα σου.
Ας μην έφευγες κι εσύ!
Έφευγε η μία πίσω από την άλλη,έκανες εσύ λίγο την καμπόσα "αααχ οοοχιιι...μηηη καλεεέ...δεεε θεεέλω 😊😌" και μετά;;;ενέδωσες,μπας και χάσεις το κελεπούρι του ζουμπά, ζόμπι, Ζούκερμπεργκ, πως τον λένε.
Νάταν και κανένας ωραίος τρομάρα του!Ένα ξεπλυμένο ξανθοκουνούπιδο.
Αφού ποτέ εσένα δε σου άρεσαν οι ξανθοί,τι στο διάτανο του ζήλεψες; Είναι καλλίτερος από το στεφάνι σου που ροχαλίζει στεντόρεια στον καναπέ;
Άσε κάτι ξενέρωτα που σου λέει!
"Καλημέρα Χαρά,πώς νοιώθεις; τι σκέφτεσαι;"
Αυτές οι ευγένειες σε έφαγαν!
Ναι μωρέ, με την έννοια σου ξύπνησε ο Μαρκ να σε ρωτήσει πού έχεις σφάχτη!
Άσε κάτι ηλιθιότητες που κυκλοφορούν και πρέπει να τις αναπαράγει, μη σε πούν και καθυστερημένη τα σπίρτα.
Πού είναι τα βραβεία μας, που σου έρχονταν ομαδικά λες και σε πετροβολούσαν; Και τι τίτλο δεν είχες πάρει!Μόνο Star Hellas δεν είχες στεφθεί! Πού ξέρεις αν έμενες πιστή ίσως σου ερχόταν κι αυτός.
Αλλααά...πρόοδος,σου λέει!ο κόσμος πάει μπροστά,ακολουθεί την εξέλιξη...μμμμ μη σου πω και φρίξεις.
Αν δεν έφευγες θα έμεναν κι άλλες,τώρα ρούφα τ΄ αυγό σου και κολύμπα(ποτέ με γεμάτο στομάχι).
Αλάτι,πολύ αλάτι παιδιά,λύσσα μιλάμε, αλλά εσείς οι παλιές που μείνατε πιστές και μας περιμένετε κάθε φορά να γυρίσουμε οι άσωτες,είμαι σίγουρη με καταλαβαίνετε τι εννοώ.
Αν πισωγυρίσετε και στα δικά σας κονάκια, θα καταγράψετε πολλές απούσες και θ αναρωτηθείτε ¨ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΑ;" εγώ αυτό με πονάει που για πολλές δεν ξέρω και εύχομαι από την καρδιά μου νάναι και να χαίρονται΄, με όποιο νέο παιχνιδάκι έχουν ανακαλύψει.
Τέλος πάντων για να μη σας αφήσω με τα παράπονα και τη κρεββατομουρμούρα (σωστότερα μουρμούρα, χωρίς κρεββάτι, που με περιμένει) κι έτσι φουλ στο αλάτι, θα σας κεράσω "αλμυρά" και σήμερα και μάλιστα γερή δόση, μπας και σας καλοπιάσω και δε μου θυμώσετε πολύ για την αργοπορία.
Για να υποσχεθώ και πάλι οτι δε θα αργήσω, δε θέλω, γιατί όταν δίνω λόγο θέλω και να τον κρατάω και το φετινό Καλοκαίρι μ έβγαλε εκτός από πολλούς λόγους
Να ξέρετε όμως οτι εδώ ανάμεσα στις σκόνες (και στο σπίτι μου γράφεις στα έπιπλα) και τις αράχνες ακουμπάω την καρδιά μου και σας αφήνω τ' αποτυπώματά μου από το ψάξιμο στην άμμο,που από περιττό έγινε μνήμη,ανάμνηση,εικόνα
Η νοικοκυροσύνη και η πάστρα μόνο στα γυαλάκια μου βγήκε,μη νομίσετε οτι η μπουγάδα πάει σύννεφο.
Τέλος πάντων,θέλετε να μάθετε γιατί με βρίζω; εμ μου χω πει τέτοιες ώρες περασμένες (με τα κοκόρια φτιάχνομαι) μη γυρίζεις πίσω κοπελιά(τρόπος του λέγειν,αλλά με λέω χαϊδευτικά να μετριάζω τον πόνο της επίπληξης),γιατί και η γυναίκα του Λωτ τόκανε και έμεινε άλας!
Και έχουμε και πιεσούλα ανεβασμένη (μόνο αυτή η αναθεματισμένη βρήκε ν ανέβει) κι ο γιατρός μας το απαγόρευσε.
Μπαααα...ποιός ήταν κουφός στην ιστορία της ανθρωπότητας;ο Μπετόβεν,ε!μία από τα ίδια χωρίς τη μουσική ιδιοφυΐα εγώ.
Ναι βρε κορίτσια με πιάνει νοσταλγία και γυρίζω πίσω και τι αντικρίζω η αλατισμένη;;;ενα χαμό! Όχι δ ε μιλάω για τις αράχνες στο αρχοντικό μου, που έχει καταντήσει χειρότερο απο του "ΤΡΥΠΑ" στην Κέρκυρα (εκεί προσφέρει κι ένα δίσκο καλούδια,εδώ κι απ αυτά ξεραϊλα πια),αλλά αντικρίζω χαμένες υπάρξεις και με παίρνει το παράπονο,όχι οτι έχασα τους σχολιαστές,όχι προς θεού αυτό δε τόχα ποτέ καημό,το ζητούμενο είναι: που πήγαν όλοι;;;;
Μπήκα στη "Για τα μάτια σου μόνο" κι έμεινα άφωνη. Τόσα άτομα,τόσα τραγούδια,τόσος χαμός,τόσο γέλιο,πού πήγαν όλ αυτά και να να με τσούζουν τα μάτια από το αλάτι των δακρύων που καιροφυλακτούν στην κόχες να τσουλήσουν! Σαν να ζάρωσε ο κόσμος ένα πράμα,μίκρυνε ρε γαμώτο!
Πώς να μη γυρίζω πίσω αφού εδώ μέσα έγιναν τα ωραιότερα του know as better, με μωσαϊκό ή όχι, με τακούνια ή παντόφλες, χορέψαμε στους πιο όμορφους ρυθμούς,κάναμε τα ωραιότερα ταξίδια χωρίς να το κουνήσουμε από το πληκτρολόγιο.
Ακόμα τα γέλια μας κονταροχτυπιόνται με το χτύπημα των πλήκτρων να γράψουμε την ατάκα πριν μας την πάρει η άλλη από το στόμα.Πού χαθήκατε γμτ;
Πώς μπορώ να μην κοιτάζω πίσω; είναι η "παιδική μας ηλικία", τα χρόνια της αθωότητας που τα ζήσαμε όλες μαζί σαν να περνούσαμε την ίδια εφηβεία!
Δε ξέρω με πονάει πολύ αυτό το πισωγύρισμα,αλλά παράλληλα όπως όλες οι αναμνήσεις μου θυμίζει πρόσωπα,χαμόγελα,μυρωδιές,καταστάσεις,ανταμώματα,χωρισμούς,αγκαλιές,αποχωρισμούς.
Τώρα μόνη μου τα λέω ,μόνη μου τ' ακούω...πού είσαι ρε Παναγιωτάκη,ρε Παράκελσε ,γύρνα πίσω και δε θα ξαναπώ τίποτα για τ' όνομα που διάλεξες,σάμπως κι εγώ βαφτίστηκα αλλιώς; Κάντο μ' αγάπη! και;;;ποτέ σου μη το κάνεις,ααα μας έχεις ζαλίσει.
Εμ έρχεσαι στη χάση και στη φέξη εμ μας ζαλίζεις τον αναμινάλε με την κλαούρα σου.
Ας μην έφευγες κι εσύ!
Έφευγε η μία πίσω από την άλλη,έκανες εσύ λίγο την καμπόσα "αααχ οοοχιιι...μηηη καλεεέ...δεεε θεεέλω 😊😌" και μετά;;;ενέδωσες,μπας και χάσεις το κελεπούρι του ζουμπά, ζόμπι, Ζούκερμπεργκ, πως τον λένε.
Νάταν και κανένας ωραίος τρομάρα του!Ένα ξεπλυμένο ξανθοκουνούπιδο.
Αφού ποτέ εσένα δε σου άρεσαν οι ξανθοί,τι στο διάτανο του ζήλεψες; Είναι καλλίτερος από το στεφάνι σου που ροχαλίζει στεντόρεια στον καναπέ;
Άσε κάτι ξενέρωτα που σου λέει!
"Καλημέρα Χαρά,πώς νοιώθεις; τι σκέφτεσαι;"
Αυτές οι ευγένειες σε έφαγαν!
Ναι μωρέ, με την έννοια σου ξύπνησε ο Μαρκ να σε ρωτήσει πού έχεις σφάχτη!
Άσε κάτι ηλιθιότητες που κυκλοφορούν και πρέπει να τις αναπαράγει, μη σε πούν και καθυστερημένη τα σπίρτα.
Πού είναι τα βραβεία μας, που σου έρχονταν ομαδικά λες και σε πετροβολούσαν; Και τι τίτλο δεν είχες πάρει!Μόνο Star Hellas δεν είχες στεφθεί! Πού ξέρεις αν έμενες πιστή ίσως σου ερχόταν κι αυτός.
Αλλααά...πρόοδος,σου λέει!ο κόσμος πάει μπροστά,ακολουθεί την εξέλιξη...μμμμ μη σου πω και φρίξεις.
Αν δεν έφευγες θα έμεναν κι άλλες,τώρα ρούφα τ΄ αυγό σου και κολύμπα(ποτέ με γεμάτο στομάχι).
Αλάτι,πολύ αλάτι παιδιά,λύσσα μιλάμε, αλλά εσείς οι παλιές που μείνατε πιστές και μας περιμένετε κάθε φορά να γυρίσουμε οι άσωτες,είμαι σίγουρη με καταλαβαίνετε τι εννοώ.
Αν πισωγυρίσετε και στα δικά σας κονάκια, θα καταγράψετε πολλές απούσες και θ αναρωτηθείτε ¨ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΑ;" εγώ αυτό με πονάει που για πολλές δεν ξέρω και εύχομαι από την καρδιά μου νάναι και να χαίρονται΄, με όποιο νέο παιχνιδάκι έχουν ανακαλύψει.
Τέλος πάντων για να μη σας αφήσω με τα παράπονα και τη κρεββατομουρμούρα (σωστότερα μουρμούρα, χωρίς κρεββάτι, που με περιμένει) κι έτσι φουλ στο αλάτι, θα σας κεράσω "αλμυρά" και σήμερα και μάλιστα γερή δόση, μπας και σας καλοπιάσω και δε μου θυμώσετε πολύ για την αργοπορία.
Για να υποσχεθώ και πάλι οτι δε θα αργήσω, δε θέλω, γιατί όταν δίνω λόγο θέλω και να τον κρατάω και το φετινό Καλοκαίρι μ έβγαλε εκτός από πολλούς λόγους
Να ξέρετε όμως οτι εδώ ανάμεσα στις σκόνες (και στο σπίτι μου γράφεις στα έπιπλα) και τις αράχνες ακουμπάω την καρδιά μου και σας αφήνω τ' αποτυπώματά μου από το ψάξιμο στην άμμο,που από περιττό έγινε μνήμη,ανάμνηση,εικόνα
Όπως επίσης η ανθοκομία και η ζαχαροπλαστική
Ο Master chef με μάρανε
ο οδοντίατρος καραδοκεί ούτως ή άλλως,γιατί οι στεναχώριες οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στο ψυγείο και δη σ ο,τι γλυκό κυκλοφορεί
και τέλος τα προσόντα μας παραμένουν αδιαμφισβήτητα...κι από φωνή κορμάρα ;)
Άντε ελπίζω να μη σας μαύρισα το μέσα σας (εγώ πια αραπίνα μαύρη ερωτιάρα,τουλάχιστον κάτι να συνοδεύει το "μαύρη" 😉 ελλείψει πιάνου,χαχαχαχαα😄)και να σας άφησα μια γλυκειά επίγευση 💔
Άντε όνειρα γλυκά, γιατί ο κόκκορος έχει λυσσιάξει και νάταν και δικός μου να τον δικαιολογούσα, αλλά να μας ελέγχει κι ο γείτονας νυχτιάτικα...Βαρβαραααα το δίκανοοοο😤😤💥
