Αυτά που μόνο οι θύμησες τα ζωντανεύουν πια.
Αυτά που πέρασαν ζωές από μέσα τους και τώρα στέκουν έρμα.
Αγαπώ τα παλιά σπίτια, συγκινούμαι ,στέκομαι ,τα θαυμάζω, αναρωτιέμαι, πλάθω εικόνες με το μυαλό μου ακούω φωνές κρυφοκοιτάζοντας από κάποια σπασμένη είσοδο ή ρημαγμένη γρίλια το εσωτερικό τους.
Μετά από τόσα σπίτια που έχω φτιάξει, νομίζω, αν με γνώριζε ο "Εθνάρχης" τότε που ισοπεδωνόταν η ΑΘήνα, θα μ είχε εξοστρακίσει. Τόση πια μανία να παραμείνουν όρθια κάποια παλιά, που μόνο ιστορία έχουν ν αφηγηθούν, ειλικρινά δεν ξέρω πόθεν εκπορεύεται!
Σε κάποια αποστολή υλικών από την Κρήτη και το αγαπημένο ΧΕΙΡΟΚΑΜΩΤΟ, ως προστατευτικό σε ξυλόγλυπτα ήταν κάποια κομμάτια κόντρα πλακέ.
Ούτε στιγμή δε πέρασε από το μυαλό μου να τα πετάξω, εννοείται! Από την αρχή η ιδέα ήταν το σπίτι, αλλά επειδή δεν είχα τρόπο να κάνω εγκοπές και ανοίγματα, αρα δεν μπορούσαν να γίνουν ένα τετραγωνισμένο, αποφάσισα να τα κάνω συγκρότημα κατοικιών( πρόσοψη για την κυριολεξία)!
Τα ένωσα με συρραπτικό και χρησιμοποίησα πάστα απο paverpol - pareplast & stone art για την απόδοση του πολυκαιρισμένου και κατά τόπους πάστα κρακελέ.
Επίσης τα πρώτα υλικά λειτουργούν κι ως σκληρυντής κι όντως έδεσε το τρίπτυχο περισσότερο.
Τα παραθυρόφυλλα είναι chipboard όπως και η μαύρη πόρτα που μοιάζει σιδερένια (και με "μεταλλικό" στέγαστρο απο βεντάλια ξύλινη). Οι άλλες δύο είναι ιδιοκατασκευή από χαρτόνι (όπως και τα περισσότερα που συνθέτουν το σύνολο, μπαλκονάκι εισόδου, ζαρντινιέρα παραθύρου) και η μεσαία επενδύθηκε με κομμάτια από ξύλινη βεντάλια και μια μεταλλική εγκράφα από ζώνη.
Ολα τα στοιχεία που διακοσμούν το πάνελ είναι τρισδιάστατα.
Λεπτομέρεια απο τις πόρτες |
Φυσικά όλα περάστηκαν με χρώματα κιμωλίας.
Λεπτομέρεια απο τα παράθυρα |
Και σ' αυτό ομως έδωσα σημάδια ζωής.
Κάτι οι γλαστρούλες, η βρύση που ακόμα τρέχει νερό, κάτι οι φωλιές των πουλιών, δείχνει οτι το σπίτι ακόμα κατοικείται παρά τα χρόνια που κουβαλάει
Λεπτομέρειες απο τις φωλιές, τη βρύση, το ποδόμακτρο, το φωτιστικό και το κουδούνι της εισόδου, το ρολόι και η κολώνα της ΔΕΗ |
Θα ολοκληρώσω την παρουσίαση μου με ενα τρυφερό ποίημα του Γ. Δροσίνη