Δισκοβόλος

 Οχι του Μύρωνα της Χαράς!
Στο τελευταίο δέμα περιείχε 3 δίσκους. Τρία διαφορετικά μεγέθη, τρείς διαφορετικές "κακές εφαρμογές".

Αρχικά, όπως πάντα, σκέφτηκα να τους πετάξω.
-Πώς θα καλύψω ολ αυτά τ ανισόπεδα, τις ζάρες, τα χρυσά; αναρωτιόμουνα, αλλά και πάλι δεν μου πήγαινε καρδιά
Έτσι έμειναν.
Όχι για πολύ στην αναμονή ομολογώ. 

Γιατί μια και για μεγάλα πρότζεκτ δεν εχω ουτε κέφια ούτε έμπνευση, τα μικρά και ταλαιπωρημένα δίνουν λύση να μην μένω εντελώς άπρακτη. Οπως βλέπετε, φτάσαμε στα μισά του Αυγούστου για ν αποφασίσω να κάνω ανάρτηση 😉
Και ξεκίνησα με τον μικρότερο, μεταλλικό, που ήταν, μάλλον, γνωστού καφέ.

Ολα τα αστάρωσα πριν με σπρέυ, ειναι η εύκολη και αλάνθαστη λύση να μην κάνει γραμμές, μετά πάλι με σπρέυ λευκό ακρυλικό και τέλος χαρτοπετσέτα. 

Δεν ξέρω πού θα χρησιμοποιηθεί αλλά έγινε γλυκούλης.

Ο δεύτερος ήρθε αμέσως μετά αφού μου άνοιξε η όρεξη με τον πρώτο. 

Αυτός δεν μπορούσε να γίνει με οτιδήποτε άλλο εκτός απο ύφασμα. 

Κάτι τα διαφορετικά επίπεδα χαρτοπετσέτας, κάτι τα έντονα κόκκινα που φοβόμουν μη "ξεράσουν" και πάει στράφι η δουλειά, το ύφασμα ήταν μονόδρομος. Κι οχι ό,τι κι ο,τι ύφασμα, αλλά ταπετσαρίας, που θα πει, χοντρούτσικο. 
Εκοψα λοιπόν το ύφασμα, το κόλλησα με ατλακόλ και το γύρισα και στην εξωτερική πλευρά. Στη συνέχεια σκέφτηκα το σκοινί για να καλύψει ο,τι άλλο έπρεπε να κρυφτεί και να δώσει ενιαία και καλαίσθητη εμφάνιση και για το τέλος, δυο χερούλια απο παλιά δερμάτινη ζώνη, ήρθαν κι έδεσαν το σύνολο. 

Στη βάση κόλλησα λινάτσα και για ποδαράκια φελλούς απο κρασί.

Ο τρίτος δεν ηταν η μεγάλη έκπληξη, μάλλον τα πρωτεία τα κατέχει ο δεύτερος, αλλά κι αυτός κι αν είχε πάνω του την Αρτα και τα Γιάννενα! 
Αφου παλινδρόμησα μεταξύ των υφασμάτων κατέληξα σ ενα που είναι ασορτί με τα μαξιλάρια του καναπέ μου και του σεμέν. Ακολουθήθηκε η ίδια πορεία μόνο που αντί για φελλούς απέκτησε κομψές ξύλινες χάντρες για ποδαράκια.

Δείτε τους λοιπόν και τους τρείς μαζί σε μια μοναδική φωτογράφιση για τα μάτια σας μόνο!

Δεν ήταν κρίμα λοιπόν να τους πετούσα; Αν δεν σας έλεγα την ιστορία τους θα ξέρατε τα κρυφά τους μυστικά;
Το πού θα καταλήξουν είναι ακόμα άγνωστο και έπονται άλλα καλούδια του δέματος😉

Και με μία Κιόκα απο τζαντσαμίνια  σας εύχομαι με το καλό της Παναγίας μας!

ΕΛΛΑΔΑ: ΗΛΙΟΣ-ΘΑΛΑΣΣΑ!

Ποιός δε θυμάται το ποίημα του Ιωάννη Πολέμη, των μαθητικών μας χρόνων;

                                                               Τί εἶναι ἡ πατρίδα μας

Τί εἶναι ἡ πατρίδα μας; Μὴν εἶν᾿ οἱ κάμποι;

Μὴν εἶναι τ᾿ ἄσπαρτα ψηλὰ βουνά;

Μὴν εἶναι ὁ ἥλιος της, ποὺ χρυσολάμπει;

Μὴν εἶναι τ᾿ ἄστρα της τὰ φωτεινά;

Μὴν εἶναι κάθε της ρηχὸ ἀκρογιάλι

καὶ κάθε χώρα της μὲ τὰ χωριά;

κάθε νησάκι της ποὺ ἀχνὰ προβάλλει,

κάθε της θάλασσα, κάθε στεριά;

Μὴν εἶναι τάχατε τὰ ἐρειπωμένα

ἀρχαία μνημεῖα της χρυσὴ στολή,

ποὺ ἡ τέχνη ἐφόρεσε καὶ τὸ καθένα

μία δόξα ἀθάνατη ἀντιλαλεῖ;

Ὅλα πατρίδα μας! Κι αὐτὰ κι ἐκεῖνα,

καὶ κάτι πού ῾χουμε μὲς τὴν καρδιὰ

καὶ λάμπει ἀθώρητο σὰν ἥλιου ἀχτίνα

καὶ κράζει μέσα μας: Ἐμπρὸς παιδιά!

Με πόση τρυφερότητα και περηφάνια μας μπόλιαζαν εκείνα τα χρόνια!

κάτι τέτοιο ίσως στριφογύριζε στο μυαλό μου και μετά τις αυγοκούκλες πήραν σειρά  άλλα κουκλάκια με άλλα υλικά.

Πρώτη η Γοργόνα των Ελληνικών θαλασσών που ακόμα αναζητά τον αδελφό της τον Αλέξανδρο, μόνο που τωρα ρωτώντας μαθαίνει για τον ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ 😠. 

Ο Μ.Αλέξανδρος χάθηκε μαζί μ όλη του την ένδοξη ιστορία, ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ όμως έχει πέσει σε καλά χέρια και παρόλο που η θάλασσα έχει άλλα σχέδια, το Ελληνικό  Πολυτεχνείο, μάλλον απο περίσσια χρήματος, θα του ρίξει μερικά εκατομμύρια να μην χάσουν κάποιοι τη μπάζα τους (έτσι για να μαθαίνετε και τα καθ ημάς οχι μόνο η Κρήτη να λιβανίζεται😉)

Ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ για όσους δεν τον ξέρουν ήταν ενα  λαθρεμπορικό που η ανταρσία των ναυτικών του για τα όβολα φυσικά το έριξε στον όρμο του Σπυριλή στο Βόρειο τμήμα του Νησιού. 

Ο όρμος ήταν ανέκαθεν γοητευτικός όμως τ απόκρημνα βράχια τον έκαναν απροσπέλαστο απο ξηράς κι όσοι τον είχαν ανακαλύψει πήγαιναν δια θαλάσσης. 

Μετά τον ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ, μαζί με τα λαθραία τσιγάρα που γέμισε η θάλασσα και επωφελήθηκαν οι ορεινοί , μαθεύτηκε και παγκοσμίως η παραλία του Ναυαγίου κι ετσι έγινε το "οικόσημο" της Ζακύνθου, διαγράφοντας ,φευ, όλη την πολιτιστική ιστορία του Νησιού, σαν να μην υπήρξε ποτέ τίποτ άλλο πριν απο τον ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ.

Κι ενω η θάλασσα που είναι άγρια σ' εκείνο το σημείο, γιατί χάσκει στο ανοιχτό πέλαγος, που συνεχίζει απο Αδριατική και γίνεται Ιόνιο, κάποιοι επιμένουν να θέλουν να συντηρήσουν το κατασκουριασμένο κουφάρι που φέτος εχει μείνει το 1/3. 

Με τις υγείες μας!

Ετσι η γοργόνα μου φωτογραφήθηκε μπροστά στο αξιομνημόνευτο σκαρί, που για να δικαιολογήσουν το χρήμα ,τον βάφτισαν και αντιστασιακό!!!

Μπορεί λοιπόν νάχασε τον Αλέξανδρο, βρήκε όμως τον ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ!Πηγαινε γυρεύοντας😠

Και επειδή η Ελλάδα μας ήταν ανέκαθεν φύσει και θέση ναυτότοπος, τί άλλο θα ταίριαζε σε τούτο το μανταλάκι, εστω κι αν λέγεται σουηδικό; 

Ενας ναυτόπαις!

Προτίμησα να το ντυσω με πηλό. 

Δεν είναι γλυκούλης; Οχι πείτε μου!

Τα παπούτσια του είναι λίγο ταλαιπωρημένα αλλά θα επανορθώσω μόλις βρω στο νούμερό του 😉😀