Απο άλλο Πλανήτη

 Κι ενώ άλλο είχα στα σκαριά προς δημοσίευση για τη συνέχεια, όπως κι ο καιρός, άλλαξα απότομα ρότα!

Δε σας φάνηκε οτι από τον καύσωνα απότομα Φθινοπώριασε; 
Μάλλον επηρεάστηκε απο τον στίχο του ποιητή και θάθελε να τον επιβεβαιώσει, οτι με την πρώτη στάλα της βροχής, σκοτώνεται και το Καλοκαίρι! 
Οπως και νάχει μπαίνουμε σε μια γλυκειά Εποχή, με τα δικά της χρώματα και προπάντων αρώματα όπως είναι της νοτισμένης γης! Τι ωραιότερο!!! 
Βγάζει μια γλύκα το Φθινόπωρο, εγω την εχω στο μυαλό μου σα μελωμένο φρούτο. τα χρώματα της φύσης γαληνεύουν, παύουν νάναι επιθετικά οπως του Καλοκαιριού, ο ήλιος σε χαδεύει στοργικά και 
δε σε καίει με μανία μπάρμπεκιου. Παρόλο που είμαι παιδί του Χειμώνα  αλλά αγαπώ την Άνοιξη, το Φθινόπωρο πάντα μου προκαλεί μία συγκίνηση απροσδιόριστη και δυσερμήνευτη, αλλά πολύ χαλαρωτική και αναζωογονητική συνάμα.
Κάθε φορά εκπλήσσομαι, πόσες ελπίδες φορτώνουμε στο μέλλοντα και πόσο απογοητευόμαστε οταν αυτές διαψευστούν παταγωδώς. 
Πόσες φορές πρέπει ν απογοητευθούμε ακόμα για να είμαστε πιο συγκρατημένοι στις προσδοκίες μας; 
Σε μια wannabe  εκκαθάριση στην κουζίνα, βρέθηκε ένας μισοσκουριασμένος δίσκος, πάτος φόρμας κέικ. Οχι οτι τον πέταξα 😊παρόλο που επρόκειτο για "εκκαθάριση" 😉. 
Έμεινε για μέρες πίσω απο το καλάθι με τα φρούτα, μέχρι που είδα αυτό το σκίτσο στο PINTEREST κι έτσι σκέφτηκα να τον αξιοποιήσω καλλιτεχνικά, γιατί για την κανονική του χρήση θάταν απαράδεκτο.

Το Καλοκαίρι λοιπόν αυτό πέρασε απο πολλές συμπληγάδες κοινωνικές και προσωπικές. 

Δε θ'  αναφέρω γεγονότα που όλοι ζήσαμε και είχαν τραγικές διαστάσεις, οχι μόνο για μας, αλλά για τον Πλανήτη ολόκληρο  φοβούμενη για το προδιαγεγραμμένο μέλλον του Πλανήτη μας, που εμείς καταστρέφουμε μέρα τη μέρα. Θ' αναφερθώ στον φανταστικό πλανήτη του Μικρού Πρίγκηπα, εκείνο που μόνο με την καρδιά βλέπεις σωστά!

Λεπτομέρεια θέματος

Παρότι τα στοιχεία ήταν μικρά ο πολυμερικός πηλός αποδείχθηκε μεγάλη δοκιμασία για τα χέρια μου.
Απορώ μ αυτούς που τον δουλεύουν, αλλά μάλλον θάχουν βρει τον τρόπο να τον μαλακώνουν. 

Περιττό να σας πω οτι στην επόμενη μέρα ήμουν με παγοκύστες!

Ασταρώθηκε λοιπόν δις, περάστηκε μαύρο ακρυλικό, μετά με λιλά και στη συνέχεια περάστηκε με σπρέυ βερνικιού με ασημί γκλιτερ για να δώσει τη φεγγοβολιά των άστρων που μπήκαν και ανα διαστήματα γύρω γύρω.

 Εν τω μεταξύ είχαν πλαστεί οι φιγούρες του Μικρού πρίγκηπα, της αλεπούς και του τριαντάφυλλού του και κολλήθηκαν στο κέντρο του δίσκου.

Μεταλλικός δίσκος φόρμας κέικ βαμμένος με ακρυλικά και στολισμένος με πολυμερικό πηλό

Μπορεί να μην είναι κάποια μεγαλεπίβολη χειροτεχνία αλλά όπως λέει κι ο Μ.Π: «Είναι ο χρόνος που έχεις ξοδέψει για το τριαντάφυλλό σου που κάνει το τριαντάφυλλό σου τόσο σημαντικό»

Πραγματικά ευγνωμονώ το θεό που ενώ όπως τ' αστέρια για τους ταξιδιώτες είναι οδηγοί ενώ για οποιονδήποτε άλλον δεν είναι παρά μικροσκοπικά φώτα, κατά τον Μ.Π πάντα, ετσι και  για μένα η δημιουργία είναι ένας οδηγός που μ' οδηγεί σε φωτεινά μονοπάτια και μ' απομακρύνει εντέχνως, χωρίς να τα κρύβει, από τα σκοτάδια γύρω μου. Κι ετσι μπορώ να τ' αντιμετώπιζω καλλίτερα.

Εύχομαι να ζήσουμε καλλίτερες μέρες και να μην επαναληφθούν ούτε οι μαύρες του Αυγούστου, ούτε όσες προηγήθηκαν λόγω της πανδημίας που  ακόμα "κρατάει το σκήπτρο η δολερή "  .

Την αγάπη μου πάντα και μη ξεχνάτε να βλέπετε με την 💖, φαίνονται όλα καθαρότερα κι ωραιότερα!