Στη ρωγμή του χρόνου

 Εδώ, στη ρωγμή του χρόνου

κρύβομαι για να γλυτώσω

απ' του Ηρώδη το μαχαίρι.

Τι ωραίοι στίχοι και πόσο επίκαιροι!

Και να που βρισκόμαστε στη ρωγμή του χρόνου!

Μια ανάσα ν' αποτινάξουμε από πάνω μας αυτό το άτυχο 2020 και να φορτώσουμε τόσα και περισσότερα στο '21! Λες και θα κάνουμε την επανάσταση του '21 ένα πράμα, το λάβαρο μας λείπει και ο Παλαιών Πατρών Γερμανός να ηχήσει η σάλπιγγα του ξεσηκωμού! Αλλά τι Π.Π.Γ λέω εδώ έχουμε κοτζαμάν Γιάννα, στ' άρματα στ΄ άρματα εμπρός στον αγώνα παιδία, ούτε πουλί πετούμενο να μη βρεθεί μπροστά μας!

Τώρα να πω την αμαρτία μου, επειδή τα παθήματα πρέπει να γίνονται μαθήματα, κρατώ και μικρό καλάθι ως προς τι περιμένω από το νέο έτος, αλλά η ελπίδα δεν παύει να σπιθίζει ανάμεσα στις στάχτες, που αφήνει πίσω του το, πιο ελπιδοφόρο κατ εμέ σημειολογικά, 2020. 

Εν πάση περιπτώσει ας ευχηθούμε ν' ανακάμψουμε, να επανέλθουμε έστω και με περισσότερη προσοχή από πριν, να ανασυντάξουμε τις δυνάμεις μας και ν αναζωπυρωθούν οι ελπίδες μας΄, οτι κι αυτό θα περάσει!

Κι αφού ζήσαμε σε virtual χριστουγεννιάτικους ρυθμούς μέσα σε Χριστουγεννιάτικες αγορές, με βόλτες στα καταστήματα και αγορές  πρόσωπο με πρόσωπο, οχι click away(πόσοι νέοι όροι μπήκαν στη ζωή μας αλήθεια από το πουθενά!) ανεμβολίαστοι αλλά καθαροί, ας κλείσουμε με κάτι ακόμα στο πνεύμα της εποχής και του επερχόμενου χειμώνα.

Ένας ΑγιοΒασίλης στρουμπουλός και ροδομάγουλος, που προέκυψε από τα φεισμπουκικά πειράγματα με μια φίλη, που αυτηνής ήταν ψηλολαίμης και εντελώς αντιπαραδοσιακός, από όπως τους ξέρουμε. Και φυσικά να μην παραλείψω να πω οτι μιλάμε για κολοκυθένιο Αη Βασίλη, που επειδή λόγω καραντίνας τα υλικά όλο και έλειπαν, ο εν λόγω δεν έγινε εξ ολοκλήρου χρωματιστός, αλλά αντί λευκού ακρυλικού, απέκτησε μαλλιά και γενειάδα από γουνάκι και στα γαντοφορεμένα του χεράκια κρατάει "πραγματικό" δώρο!

 Στη συνέχεια θα σας δείξω κάποια κομμάτια από mdf, που είχα παραγγείλει πέρσυ τελειώνοντας η εορταστική περίοδος, πως θα τα έφτιαχνα για το δέντρο μου, που έχω βάλει στόχο και σχεδόν τόχω κατορθώσει, ναναι όλο με χειροποίητα από μένα στολίδια. Ετσι εκτός από τις διαφόρων τεχνικών μπάλες και υφασμάτινα κρεμαστά θα έμπαιναν κι αυτά. Έλα όμως που άλλα μου λεν τα μάτια σου κι άλλα ακούν τ αυτιά μου! Τα "στολιδάκια" βγήκαν μεγαλόσωμα και επειδή χώρος πια, ουτε για μένα να κρεμαστώ, δεν υπάρχει, αποφάσισα να τα δωρήσω στους δικούς μου, στο οικογενειακό τραπέζι που κάνω κάθε Πρωτοχρονιά.

Και για να σας προλάβω, οσο λυπηρό και νάναι, ναι, φέτος είμαστε απόλυτα νομοταγείς, ακριβώς 9 αφού λείπει το κοριτσάκι μου😢

Κάθε χρόνο λοιπόν, για το καλό, τους φτιάχνω και κάτι διαφορετικό με το γούρι της χρονιάς. Φέτος λοιπόν θα πάρουν από ένα επιλογής τους, η κάθε οικογένεια (μαμά, αδελφός), μαζί με ένα δεντράκι από κουμπιά και το '21 αστραποβολόν  ως άστρο της κορυφής! Σημειωτέον,το κουτί της φωτογράφισης ήταν ενα κουτί συσκευασίας προσανάματος τζακιού,που λόγω των ιδιαίτερων εγκοπών του το έντυσα όπως βλέπετε με χαρτοπετσέτα κι εκεί αποθηκεύω τα σύρματα καλλιτεχνίας.

Τούτη η τελευταία ανάρτηση της χρονιάς συμμετέχει στην πρόκληση της Μίας με θέμα "Χειμώνας" και ελπίζω να είμαι στο πνεύμα 😉

Κι αφού με τους στίχους του τραγουδιού του Μανώλη Ρασούλη ξεκινήσαμε μ' αυτούς και να τελειώσουμε:

Στον όγδοο μήνα της

είναι η ελπίδα μου

σχεδόν το βρέφος γύρω περπατά

καθώς εσύ κουρνιάζεις...

Χαίρομαι που τελειώνει τούτος ο δίσεκτος χρόνος και είμαστε όλοι παρόντες και υγιείς και εύχομαι έτσι να παραμείνουμε και στη συνέχεια. Σας ευχαριστώ από καρδιάς που με συντροφέψατε κι εφέτος με πολύ αγάπη, νοιάξιμο και φροντίδα ακόμα κι αν δεν ήμουν το τέλειο παιδί! Και σας χρωστώ ευγνωμοσύνη γι αυτό.

Φιλάκια πολλά και ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ... ΑΜΑΣΚΑΡΕΥΤΟΙ!

Παραμον (εύοντας) τις αναμνήσεις

Και μετά το χριστουγεννιάτικο χωριό τι;;;

Έλα μου ντε!

Διάφορα μικροπραγματάκια όλο φτιάχνονταν, έτσι για να μην παραλογίσει το μυαλό, αλλά όλο και κάτι μ'  έτρωγε, κάτι μου έλειπε...και ήξερα τι, αλλά δεν είχα έμπνευση

Και όταν δεν έχεις έμπνευση ο,τι και ν' αρχίσεις στη μέση θα μείνει κι αν δε μείνει ,δε θα σ ικανοποιήσει ποτέ.

Έτσι κάποια στιγμή ανταμείφθηκε η υπομονή!

Την παρακίνηση την έδωσε ένα δώρο που ήλθε από την άλλη πλευρά του Αιγαίου. 

Με σκέψη και φροντίδα. 

Κι εκεί που τα έπαιζα με τα χέρια μου ένα ένα, κοιτάζοντας τις ομοιότητες και τις διαφορές τους με τα καθ' ημάς, έλαμψε η ιδέα, σαν το Γλόμπο του Κύρου💡!

Χριστουγεννιάτικες  πετροεικόνες!

Pebble art on background napkin's  decoupage

Έτσι όπως είμαι φορτισμένη την περίοδο αυτή, κάθε χρόνο, αλλά φέτος αρκετά περισσότερο για πολλούς λόγους, οι αναμνήσεις ,η νοσταλγία, οι απουσίες, η κλεισούρα, συνέτειναν να μαζευτούν πολλές εικόνες στο μυαλό και να θέλουν ν' αποδράσουν. 

Αυτό ακριβώς που δε μπορούμε να κάνουμε εμείς!

Και επειδή τα ωραιότερα ταξίδια τα κάνεις με το μυαλό, άρχισα να σεργιανάω πετρούλα πετρούλα τσι ρούγες των αναμνήσεων μου!

Pebble art on background napkin's  decoupage

Ξαναπερπάτησα στους φωτισμένους και στολισμένους δρόμους, στα κατάφωτα μαγαζιά, στις βιτρίνες που έκθεταν τα αντικείμενα των παιδικών ονείρων, διάλεγα δώρα με τα μάτια, κρατούσα το χέρι του πατέρα μου σφιχτά, άκουγα τις ιστορίες του που δεν έπαψε ποτέ να μου εξιστορεί, συναντούσαμε κόσμο, χαιρετιόμαστε, ευχόμαστε, αγοράσαμε μπαλόνι το πιο σίγουρο δώρο κάθε Χριστούγεννα  και κάπως έτσι βγήκαν τρείς νοσταλγικές εικόνες, πολύ αντίθετες και παράταιρες από τις συνθήκες εγκλεισμού που βιώνουμε.

Pebble art on background napkin's  decoupage

Απόδρασα έστω και λίγο απο την καθημερινότητα, ξανασυνάντησα  και ξανασυναντήθηκα με τα αγαπημένα μου πρόσωπα, θυμήθηκα τα παιδικά χρόνια των παιδιών μου, που μπορεί να στερούμαστε τη Ζάκυνθο και τα έθιμά της, τα τηρούσαμε όμως στην Αθήνα και τα πήγαινα πάντα στα μεγάλα Πολυκαταστήματα της Εποχής να αισθανθούν την αλλαγή των εορτών

Και για το τέλος, έφτιαξα μία άλλη αφαιρετική αυτή τη φορά εικόνα, που απεικονίζει το έθιμο της ζακυθινής παραμονής των Χριστουγέννων, που τόχω γράψει παλαιότερα, ομως το επαναλαμβάνω για τους νέους φίλους

«Που αλλού σε κόβουν με χαρές και σμπάρα
και με ούρα, Χριστοπαραμονιάτικη 

του Τόπου μου Κουλούρα..."
Ιωάν. Τσακασιάνος

Η Κουλούρα σ ολη τη Ζάκυνθο κόβεται παραμονή Χριστουγέννων. 

Είναι ένα έθιμο που τηρείται απαράβατα μέχρι τις μέρες μας και ελπίζω και στο μέλλον, παρά την εισβολή της Βασιλόπιτας ,που εμείς ουδέποτε κόβαμε! 

Τα υλικά της αλεύρι(κάποτε ντόπιο),λάδι,κρασί,γλυκάνισο , σπιτσοπίπερα (κανελλογαρύφαλα) και διαολίνια ή μικρά ζαχαρόκουκα για την διακόσμηση. 

Βράδυα πριν η γιαγιά μου με τη μαμά μου κι εμένα παραστάτη,κι αργότερα βοηθό, έκοβαν με προσοχή τις πορτοκαλόφλουδες μπαστουνάκια (ζουλιέν τα λένε τωρα) και μετά κυβάκια, που θα έμπαιναν μέσα στην κουλούρα σαν τα σημερινά κόντιτα.

Καθάριζαν το γλυκάνισο μη βρεθεί καμιά πετρούλα, ψιλόκοβαν τα καρύδια κ.ο.ε.

Ανάλογα με τα άτομα του σπιτιού η Κουλούρα απάνω της έχει ανά τακτά διαστήματα τόσα καρύδια βυθισμένα στη ζύμη, ωστε να κοπούν ισάριθμα κομμάτια, για καθ ένα από τα μέλη της οικογένειας παρόντα ή εν θαλάσση μακρά, ενώ το πρώτο κόβεται "του Χριστού" και δίνοταν στον πρώτο διακονιάρη που χτυπούσε την πόρτα. 

Μέσα στη ζύμη κρύβεται το "ηύρεμα", ένα νόμισμα τυλιγμένο προσεκτικά σε αλουμινόχαρτο.

Σ’ ένα ποτήρι βάζανε λάδι και κρασί και το έριχναν πάνω στη κουλούρα, την οποία ο νοικοκύρης την κράταγε πάνω από την φωτιά, που πριν είχαν κάψει ξύλο από σκίνο, ελιά και κυπαρίσσι, και την σταύρωνε. Όσο μεγαλύτερη είναι η φλόγα, τόσο μεγαλύτερη θα είναι η τύχη. 

Αυτό κάποτε που υπήρχαν πιροστιές στα μαγειρεία των σπιτιών, στις μέρες μας η νοικοκυρά του σπιτιού που στέκεται στο πλάι  του συζύγου της, όρθιοι μπροστά στο τραπέζι, ραντίζει μ ένα ματζέτο μερτίες με λάδι και κρασί την κουλούρα  σταυρωτά, όπως κάνει και με το μαχαίρι ο νοικοκύρης. 
Όλοι μαζί γύρω από το τραπέζι ψάλλουμε  τρις το τροπάρι 

«Η Γέννησις σου Χριστέ ο Θεός ημών, ανέτει­λε τω κόσμω το φως το της γνώσεως, εν αυ­τή γαρ οι τοις άστροις λατρεύοντες, υπό α­στέρος εδιδάσκοντο, σε προσκυνείν τον Ήλιον της δικαιοσύνης και σε γινώσκειν εξ ύψους Ανατολήν. 

Κύριε δόξα σοι»

Συγχρόνως ακούγονται σμπάρα σε όλη την Ζάκυνθο ανάλογα πότε την κόβει ο κάθε νοικοκύρης. 

Το δε μενού της βραδυάς είναι μπρόκολα βραστά, που απο παιδιά ανυπομονούσαμε να ρίξουμε το λεμόνι για να ροζίσει το μπροκολόζουμο!τυρί ντόπιο και κρασί επίσης παραγωγής. 

 Το δε Χριστουγεννιάτικο γεύμα είναι οπωσδήποτε το αυγολέμονο, από τριών ειδών κρέατα (κριάτα, που τα έλεγε η γιαγιά μου) χοίριο, μοσχάρι και κότα ντόπια, με ντόπια αυγά όσα και τ' ατομα των συνδαιτημόνων, κίτρινο κίτρινο  και παστελωμένο, να καρφώνεται ορθό το κουτάλι,όπως έλεγαν κι όπως προσπαθούμε και σήμερα να το πετύχουμε οι νοικοκυρές.

Υπάρχουν πολλές επι μέρους ιδιαιτερότητες  ανα περιοχή πεδινή ή ορεινή και δοξασίες για τούτη τη χριστοπαραμονιάτικη βραδύα, εγώ απλά σας αφηγήθηκα τι συμβαίνει στο δικό μας σπιτικό. 

Και  για να κατανοήσετε και την πετροεικόνα ;)

Αυτά με πολύ αγάπη και ευχές για κάθε καλό  προσωπικό και οικογενειακό μέρες πούναι! 

Pebble art on canvas

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ