Βόλτα στα "βόλτα"!

Κατ΄ άλλους (Ιταλική εκδοχή κι επικρατέστερη) σημαίνει "φαρδύς  και ίσιος δρόμος περιπάτου", κατ΄ άλλους (Αγγλική ) "ξύλινος πήχης στον οποίον αναγράφονταν κατάλογοι"
Πιθανόν να διεκδικεί και τις δύο, μια που και φαρδύς δρόμος περιπάτου ήταν  και η ονομασία υφίσταται απο τον 18ο αιώνα, αναφορικά με μια ξύλινη κατασκευή που φτιαχνόταν στο δρόμο για τις ανάγκες του "ingresso" ...εισόδου, στην εορταστική δηλ. τελετή για την υποδοχή του Ενετού Προβλεπτή.

Πλακόστρωτος Δρόμος που επι Γαληνοτάτης Δημοκρατίας είχαν το δικαίωμα μόνο οι ευγενείς να απολαμβάνουν τον  περιπατό τους, σήμερα όμως έχουμε την ίδια τύχη  όλοι  εμείς, όπως επίσης   τον καφέ και την τζιτζιμπύρα μας κάτω απο τα βόλτα του.
Λιστόν, λοιπόν, περί αυτού η ετυμολογία !
 Ένα από τα χαρακτηριστικότερα σημεία της Κέρκυρας!
Το κτίσιμο των συγκροτημάτων του Liston έγινε από τους Γάλλους  (και ολοκληρώθηκε από τους Άγγλους) σε σχέδια του  Mathieu de Lesseps, (πατέρα του παγκοσμίως γνωστού Ferdinand de Lesseps που έκανε τη διώρυγα του Σουέζ)  που ήθελε να μοιάζει με τη  Rue de Rivoli  και άλλους χαρακτηριστικούς δρόμους του Παρισιού.


Στο τελευταίο μου ταξίδι, με το δέσιμο  του καραβιού στο λιμάνι, μη θέλοντας να χάσω λεπτό,  έβαλα τα πόδια στους ώμους  να απολαύσω την Κέρκυρα, που αγουροξυπνημένη ανακλαδιζόταν κάτω απο τις θωπείες του ήλιου, που μόλις είχε ανατείλει.
Είχα τη μοναδική πολυτέλεια να την απολαμβάνω ΜΟΝΗ!
Κίνηση ανύπαρκτη, μια και τα καταστήματα ήταν ακόμα κλειστά. Μόνο οι εργάτες του Δήμου φρόντιζαν για την καθαριότητά της και οι υπάλληλοι των καταστημάτων τον ευπρεπισμό τους πριν το άνοιγμα.
Με τη μηχανή ανα χείρας δε σταματούσα να κλικάρω πόζες της, σε κάθε γωνιά, κάθε στρίψιμο του κεφαλιού με παραφύλαγε με μια γοητευτική νέα πόζα. Σαν γυναίκα που ακκιζόταν  φιλήδονα μπροστά στο εργαλείο του φωτογράφου!
Μέσα απο τις εκατοντάδες  που τράβηξα αυτή εδώ
 μου ασκούσε μία περίεργη γοητεία.
Η στιβαρή Αρχιτεκτονική, το χρώμα του χρόνου  αλλού ξέθωρο κι αλλού φωτεινό από τις φωτοσκιάσεις, τα βενετσιάνικα φανάρια που κρέμονται , απομεινάρι ενός κραταιού πολιτισμού και έργα  άξιων τεχνητών που "σβήνουν", ήταν ο λόγος που το βλέμμα μου αιχμαλωτιζόταν κάθε φορά που ξανακοιτούσα τις φωτογραφίες.


Και με το θράσος που μ έχει τελευταία συνεπάρει, το τόλμησα...και να το έργο των χειρών μου!

aquarella σε καρτολίνα

Μην ψάξετε την τελειότητα του πρωτότυπου, ούτε ακόμα τις σωστές φωτοσκιάσεις και προοπτική, αναζητήστε απλά το κίνητρο και τη νοσταλγία. Τότε ίσως συναντηθούμε...