Αγαπημένοι μου φίλοι, όσοι απομείνατε δηλαδή κι όσοι με πήρατε χαμπάρι, οτι άνοιξα το σπίτι ν' αεριστεί,πέρασε πολλές φορές από το μυαλό μου ετούτη η επιστροφή. Μόνο που δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ
Δεν έχει πια κανένα νόημα να δικαιολογηθώ.
Τι δικαιολογίες πιστευτές να εφεύρω οτι χάθηκα από το Μάρτιο;
Ούτε καν φωτογραφίες από την έκθεση, που με τόση χαρά μου ευχηθήκατε και σας ευχαριστώ ,δεν ανέβασα.
Κάποια στιγμή σκέφτηκα ν' αλλάξω τίτλο στο μπλογκ μου και να το ονομάσω "Οι 4 Εποχές" οχι του Βιβάλντι φυσικά, της εξαφανισμένης Χαράς,αλλά πέρασε η Άνοιξη,μας αποχαιρέτησε και το Καλοκαίρι και εισερχόμαστε δόξη και τιμή πλέον στο Φθινόπωρο. Οπότε με φαγωμένες τις δυο από τις τέσσερις,πάλι ανακόλουθο θα ήταν.
Παραμένουμε λοιπόν στο "Κάντο μ αγάπη" γιατί σίγουρα δημιουργίες υπάρχουν και αγάπη περισσή,αλλά πολλές φορές ένας ιδιόμορφος μοναχισμός που με κατατρέχει,είναι ο ανασταλτικός παράγοντας της παρουσίας μου εδώ.
Βλέπω κάποια βράδυα στα κλεφτά αναρτήσεις σας,πάω να γράψω κανένα σχόλιο,σαν αναστάς Λάζαρος,αλλά ακόμα και το πληκτρολόγιο με λοιδωρεί και μου σβήνει τα σχόλια. Οταν κάνω μία- δύο ανεπιτυχείς προσπάθειες (πολλές φορές κάθομαι στου συζύγου το pc οπότε μου ζητάει πεθαμένου κόκκαλα ) τα παρατάω,εγώ, που κάποτε η επιμονή μου έσκαγε γάϊδαρο!
Τώρα έχω αραιώσει και στο fb.
Με βολεύουν καλλίτερα κάποια καθημερινά post που γράφεις λόγια μεγάλων σοφών (οι δικές μου σοφίες εκεί περιττεύουν), κάποιο έργο,κάποια φωτογραφία από τη φύση, διαρκεί 24 ώρες και σβήνει μόνη της,σε βομβαρδίζουν με 👍 & 💓,ένας δύο ίσως σου γράψουν και μια κουβέντα,τις περισσότερες φορές άσχετη (Καλημέρα π.χ.) οι άλλοι, απλοί αριθμοί, φαίνεται οτι την είδαν,βγαίνουν εκείνοι από την υποχρέωση,ικανοποιείσαι εσύ και ετσι και η πίτα ολόκληρη και ο σκύλος χορτάτος (τώρα ποια η πίτα και ποιός ο σκύλος παίζεται). Θέλω να πω εκεί δεν αισθάνεσαι καμιά υποχρέωση, ένα σμπάρο... κι όποιον πάρει ο Χαρος!
Εδώ και που κάνω τις αναρτήσεις ντρέπομαι,που εγώ που έκανα ολόκληρες αναρτήσεις μέσω των σχολίων τώρα δεν απαντώ.Το θεωρώ, και είναι, πολύ εγωιστικό και ανάγωγο από μέρους μου,αλλά κάθε φορά υπόσχομαι στον εαυτό μου οτι θα διορθωθώ και κάθε φορά αυτοδιαψεύδομαι.
Σας απαλλάσσω λοιπόν, από την όποια υποχρέωση, αφού εγώ δεν είμαι εντάξει απέναντί σας.
Θ' αποθέσω την πραμάτεια μου να τη διαφυλάξω στο σπιτικό μου, κι εσείς ,όποιοι καταλάβατε την παρουσία μου και πείτε έκπληκτοι "Βρε ζει αυτήήή;;;" κάνετε ο,τι σας λέει η καρδιά σας.
Δε θα σας παρεξηγήσω, γιατί δεν αξίζω άλλη συμπεριφορά
Ο χρόνος αυτός, που σχεδόν πέρασε, έφερε μεγάλες αναστατώσεις και μέσα απ αυτές & τις ψυχολογικές, ως είναι επόμενο αναταράξεις, ανάλογες ήταν και οι δημιουργίες. Οι δημιουργίες θα υπάρχουν όσο υπάρχω,πολλές ή λίγες θα ευνοούνται πάντα από την κατάσταση που θα επικρατεί τη δεδομένη χρονική στιγμή. Όταν θα σταματήσουν θάναι ένα γενικό τέλος.
Γι αυτό, παρ' όλες τις αναστατώσεις που προείπα,με βοήθησαν κι αυτό τον καιρό να μην τελματώσω εντελώς.
Μετά την έκθεση, που ειρρήσθω εν παρόδω είχε επιτυχία, μ' έπιασε μία ζωγραφική ρέντα με κάρβουνο, αφού ήταν το νέο υλικό που έμαθα να χειρίζομαι.
Στη συνέχεια δειλά δειλά,χωρίς πολύ έμπνευση,εμφάνιση έκαναν τα πετρωτά και εκεί κόπηκαν για μεγάλο διάστημα.
Στο διάστημα του Καλοκαιριού,που η ζέστη με κατέβαλε και όχι μόνο, μία παρουσία έδωσαν και οι ακουαρέλες και φτάνουμε στο σήμερα που από ένα τυχαίο τεστ,αναζωπυρώθηκε η έμπνευση των Πετρωτών κι έτσι άρχισαν να "οπτικοποιούνται" γνωστά κι αγαπημένα παραμύθια.
Αυτή την τελευταία ενότητα θα σας δείξω σήμερα και για να εξιλεωθώ κάπως, μ ένα ακόμα παραμύθι (Το "Χάνσελ & Γκρέτελ"), που δημοσιεύεται εδώ για πρώτη φορά 😉
Και για να θυμηθούμε αυτά που προηγήθηκαν
Αυτά από μένα με πολύ πολύ ΑΓΑΠΗ & ευχές για ένα όμορφο και γαλήνιο Φθινόπωρο που κάνει ποδαρικό επίσημα αύριο!
Δεν έχει πια κανένα νόημα να δικαιολογηθώ.
Τι δικαιολογίες πιστευτές να εφεύρω οτι χάθηκα από το Μάρτιο;
Ούτε καν φωτογραφίες από την έκθεση, που με τόση χαρά μου ευχηθήκατε και σας ευχαριστώ ,δεν ανέβασα.
Κάποια στιγμή σκέφτηκα ν' αλλάξω τίτλο στο μπλογκ μου και να το ονομάσω "Οι 4 Εποχές" οχι του Βιβάλντι φυσικά, της εξαφανισμένης Χαράς,αλλά πέρασε η Άνοιξη,μας αποχαιρέτησε και το Καλοκαίρι και εισερχόμαστε δόξη και τιμή πλέον στο Φθινόπωρο. Οπότε με φαγωμένες τις δυο από τις τέσσερις,πάλι ανακόλουθο θα ήταν.
Παραμένουμε λοιπόν στο "Κάντο μ αγάπη" γιατί σίγουρα δημιουργίες υπάρχουν και αγάπη περισσή,αλλά πολλές φορές ένας ιδιόμορφος μοναχισμός που με κατατρέχει,είναι ο ανασταλτικός παράγοντας της παρουσίας μου εδώ.
Βλέπω κάποια βράδυα στα κλεφτά αναρτήσεις σας,πάω να γράψω κανένα σχόλιο,σαν αναστάς Λάζαρος,αλλά ακόμα και το πληκτρολόγιο με λοιδωρεί και μου σβήνει τα σχόλια. Οταν κάνω μία- δύο ανεπιτυχείς προσπάθειες (πολλές φορές κάθομαι στου συζύγου το pc οπότε μου ζητάει πεθαμένου κόκκαλα ) τα παρατάω,εγώ, που κάποτε η επιμονή μου έσκαγε γάϊδαρο!
Τώρα έχω αραιώσει και στο fb.
Με βολεύουν καλλίτερα κάποια καθημερινά post που γράφεις λόγια μεγάλων σοφών (οι δικές μου σοφίες εκεί περιττεύουν), κάποιο έργο,κάποια φωτογραφία από τη φύση, διαρκεί 24 ώρες και σβήνει μόνη της,σε βομβαρδίζουν με 👍 & 💓,ένας δύο ίσως σου γράψουν και μια κουβέντα,τις περισσότερες φορές άσχετη (Καλημέρα π.χ.) οι άλλοι, απλοί αριθμοί, φαίνεται οτι την είδαν,βγαίνουν εκείνοι από την υποχρέωση,ικανοποιείσαι εσύ και ετσι και η πίτα ολόκληρη και ο σκύλος χορτάτος (τώρα ποια η πίτα και ποιός ο σκύλος παίζεται). Θέλω να πω εκεί δεν αισθάνεσαι καμιά υποχρέωση, ένα σμπάρο... κι όποιον πάρει ο Χαρος!
Εδώ και που κάνω τις αναρτήσεις ντρέπομαι,που εγώ που έκανα ολόκληρες αναρτήσεις μέσω των σχολίων τώρα δεν απαντώ.Το θεωρώ, και είναι, πολύ εγωιστικό και ανάγωγο από μέρους μου,αλλά κάθε φορά υπόσχομαι στον εαυτό μου οτι θα διορθωθώ και κάθε φορά αυτοδιαψεύδομαι.
Σας απαλλάσσω λοιπόν, από την όποια υποχρέωση, αφού εγώ δεν είμαι εντάξει απέναντί σας.
Θ' αποθέσω την πραμάτεια μου να τη διαφυλάξω στο σπιτικό μου, κι εσείς ,όποιοι καταλάβατε την παρουσία μου και πείτε έκπληκτοι "Βρε ζει αυτήήή;;;" κάνετε ο,τι σας λέει η καρδιά σας.
Δε θα σας παρεξηγήσω, γιατί δεν αξίζω άλλη συμπεριφορά
Ο χρόνος αυτός, που σχεδόν πέρασε, έφερε μεγάλες αναστατώσεις και μέσα απ αυτές & τις ψυχολογικές, ως είναι επόμενο αναταράξεις, ανάλογες ήταν και οι δημιουργίες. Οι δημιουργίες θα υπάρχουν όσο υπάρχω,πολλές ή λίγες θα ευνοούνται πάντα από την κατάσταση που θα επικρατεί τη δεδομένη χρονική στιγμή. Όταν θα σταματήσουν θάναι ένα γενικό τέλος.
Γι αυτό, παρ' όλες τις αναστατώσεις που προείπα,με βοήθησαν κι αυτό τον καιρό να μην τελματώσω εντελώς.
Μετά την έκθεση, που ειρρήσθω εν παρόδω είχε επιτυχία, μ' έπιασε μία ζωγραφική ρέντα με κάρβουνο, αφού ήταν το νέο υλικό που έμαθα να χειρίζομαι.
Στη συνέχεια δειλά δειλά,χωρίς πολύ έμπνευση,εμφάνιση έκαναν τα πετρωτά και εκεί κόπηκαν για μεγάλο διάστημα.
Στο διάστημα του Καλοκαιριού,που η ζέστη με κατέβαλε και όχι μόνο, μία παρουσία έδωσαν και οι ακουαρέλες και φτάνουμε στο σήμερα που από ένα τυχαίο τεστ,αναζωπυρώθηκε η έμπνευση των Πετρωτών κι έτσι άρχισαν να "οπτικοποιούνται" γνωστά κι αγαπημένα παραμύθια.
Αυτή την τελευταία ενότητα θα σας δείξω σήμερα και για να εξιλεωθώ κάπως, μ ένα ακόμα παραμύθι (Το "Χάνσελ & Γκρέτελ"), που δημοσιεύεται εδώ για πρώτη φορά 😉
"Χάνσελ και Γκρέτελ" |
"Ο Κοντορεβυθουλης" |
"Τα Καινούργια ρούχα του Βασιλιά" |
"Η στιγμή της μεταμόρφωσης της Σταχτοπούτας" |
"Η Κοκκινοσκουφίτσα" |
"Η κακιά μάγισσα" που παίζει σχεδόν σ ολα τα παραμύθια |
"Η Χιονάτη και η κακιά μητριά" |
"Η κατασκευή του Πινόκιο" |
Καλή μου Χαρά δεν ξέρεις πόσο χαίρομαι όταν βλέπω παραθυρόφυλλα ανοικτά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚοίτα...λίγοι είναι συνεπείς με τα μπλογκ τους και με το σχολιασμό. Εξάλλου αν κάτι γίνεται από υποχρέωση και όχι από ευχαρίστηση καλύτερα να μη γίνεται ειδικά αν αφορά τη δικτυακή μας δραστηριότητα που για μένα είναι χόμπυ.
Τα έργα σου πάντα υπέροχα και η ιδέα των παραμυθιών απίθανη.
Πάντως εγώ στο φέις δεν πολυμπαίνω όσο και αν προσπάθησα δεν με κέρδισε γι αυτό χάνομαι συχνά πυκνά.
Όποτε έχεις όρεξη γράφε και θα λέω μια καλησπέρα
Δεν υπάρχει παρεξήγηση
Σε φιλώ και εύχομαι καλό φθινόπωρο πια
Αννούλα μου αγαπημένη,πόσο χαίρομαι που δε με ξεχνάς παρά τη δική μου "απουσία"!
ΔιαγραφήΟύτε εμένα μ έχει κερδίσει το φβ,ιδιαίτερα όσο βλέπω τ αρνητικά του πολλές φορές έχω φτάσει να το απενεργοποιήσω,αλλά το αφήνω για δύο λόγους.
Πρώτον γιατί υπάρχουν φίλες που έχουμε μία πολύ καλή σχέση και οι οποίες δεν γνωρίζουν καν τι εστί blog & ο μόνος τρόπος επικοινωνίας, &
δεύτερον επειδή κατά καιρούς όλο προκύπτει κάποια μου δραστηριότητα με εκθέσεις,είναι το μόνο μέσον που έχει δυνατότητα ενημέρωσης ενός μεγαλύτερου κοινού, ή μαθαίνω γι άλλες εκδηλώσεις που μ ενδιαφέρουν που δεν δημοσιεύονται αλλού.
Αυτοί είναι οι δύο καθοριστικοί λόγοι που το κρατάω,αλλιώς το φέρω βαρέως,γιατί ο μόνος λόγος που το ξεκίνησα ήταν η φήμη οτι εκεί μέσα κυκλοφορούν ιδέες γ@μ@τες και διαψεύστηκα παταγωδώς.
Γι αυτό είναι μόνο το PINTEREST.
Εδώ αισθάνομαι το σπίτι μου,υπάρχει μία άλλη θετική ενέργεια και ποιότητα σ όλα τα επίπεδα ;) γι αυτό από καιρού σε καιρό το ξαραχνιάζω και αποθηκεύω τα έργα μου γιατί θάθελα να υπάρχουν και μετά από μένα.
Σίγουρα είναι ενας χώρος ευχαρίστησις κι οχι περαιτέρω υποχρεώσεων και γι αυτό προσπαθώ να πείσω τον εαυτό μου ωστε να νοιωθω λιγότερες ενοχές οτι σας παραμελώ.
Φιλιά πολλά και Φθινοπωρινά,πάντα απο καρδιάς
καλως ορισες!!!!!υπεροχα τα εργα σου!!!! καλο φθινοπωρο....με υγεια.....εμπνευση...και δημιουργια!!!!!φιλι.....
ΑπάντησηΔιαγραφήΝάσαι καλά καλή μου Ιριδα και για το καλωσόρισμα και για τα καλά σου λόγια.Αντεύχομαι τα καλλίτερα για τις επόμενες μέρες του 2019,πού πότε μπήκε,πότε εκπνέει ούτε που το κατάλαβα!
ΔιαγραφήΦιλιά πολλά
Στο ξωπόρτι που μας άφησες, εκεί στο πρώτο σκαλοπάτι, εκεί σε περιμέναμε. Κρατήσαμε την πόρτα ανοιχτή κι όλα στην ίδια θέση όπως τ’ άφησες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣαν έφυγες, Άνοιξη τότε, κρατάγαμε λουλούδια για τον ερχομό σου.
Συμπάθα μας, μαράθηκαν απ’ του καλοκαιριού το λίβα.
Όμως το χαμόγελο δεν μπορεί να μην το πρόσεξες σαν είδαμε την γνώριμη φιγούρα να ‘ρχεται από μακριά.
Καλωσόρισες πίσω Χαρά μου! Μας έλειψες!
Καλό γλυκό φθινόπωρο!
Για τα πετρωτά σου.....τι να πω; Τέλεια όπως πάντα
Αννίκα μου αγαπημένη!
ΔιαγραφήΑν σου έλεγα οτι είσαι σε μεγάλο ποσοστό η αφορμή να κάνω τουτη την ανάρτηση,θα το πίστευες;;
Κι ομως! Μετά απο πολύ καιρό μ έπιασε μία στέρηση. Μπήκα λοιπόν με ελαφρά βηματάκια στο blogger κι αναζήτησα αναρτήσεις σας,μου ειχε λείψει ο λυρισμός σου και τον ξαναβρήκα ατόφιο και συγκινητικό σε μια ανάρτηση τ Αυγουστου. Συγκινήθηκα.Κατάλαβα πόσο μου χες λείψει κι ας σε είχα γνωρίσει τόσο πρόσφατα κι έτσι εν ριπή οφθαλμού πήρα την απόφαση να επιστρέψω κι ας μη μ έβλεπε κανένας.Εγω θ αρχιζα να σας ξαναβλέπω
Χαίρομαι λοιπόν τόσο πολύ γι αυτό το γεμάτο αγάπη χαμόγελο του καλωσορίσματος,ΝΑΙ ΤΟ ΒΛΕΠΩ ΚΑΙ ΜΟΥ ΓΛΥΚΑΙΝΕΙ ΤΗΝ ΨΥΧΗ!
Νάσαι καλά και σου στέλνω την αγάπη μου ατόφια
Ωωω Χαρά με συγκινείς αλήθεια! Δεν είναι όμως μόνο δική μου αίσθηση. Το βλέπεις απ’ τα σχόλια. Όταν οι καρδιές είναι κοντά το λίγο ή το πολύ δεν έχει σημασία.
ΔιαγραφήΟι μέρες μας ήταν καλές, σαν ένα Κυριακάτικο τραγούδι στο ραδιόφωνο, λίγο θλιμμένο μα γεμάτο κατανόηση και προσμονή. Ξέρεις; Μεταξύ μας στη δική μας γειτονιά το Σεπτέμβρη ξαναγυρνούν τα ξενιτεμένα.
Τελικά πόση Χαρά χρειάζεται η ψυχή για να πλαταίνει ο ορίζοντας;
Σ’ ευχαριστώ θερμά Χαρά μου... από καρδιάς!
Καλό ξημέρωμα!
Τι ομορφη παρομοίωση χρησιμοποίησες γλυκειά μου Αννίκα και πόσα συναισθήματα και αναμνήσεις μου ξύπνησες απο την εποχή που ακούγαμε μετά μανίας ραδιόφωνο!!! Σ ευχαριστώ πάρα πολύ και θα φροντίσω αυτή τη φορά να μην αυτοδιαψευσθώ .
ΔιαγραφήΟνειρα όμορφα και Καλό μήνα!
Πόσο μα πόσο χαίρομαι που ξανά άνοιξες το σπιτάκι σου το αγαπημένο !!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠροτιμώ με χίλια αυτή τη γειτονιά από το ΦΒ και πρέπει να πω ότι η απουσία σου ήταν αισθητή... Τα παραμυθένια έργα σου είναι καταπληκτικά !!!
Καλό Φθινόπωρο και φιλιά καλωσορίσματος !!!!!
Ράνια μου εσύ είσαι απο τις δυο που δε χαθήκαμε .εστω και μέσα απο αυτό που δε προτιμάμε.
ΔιαγραφήΑλλά όπως και να το κάνουμε οι συναντήσεις εδω είναι αλλιώς. Εχουν κάτι το αγαπησιάρικο,το νοιώθεις ρε παιδί μουκαι δνε είμαι αχάριστη γιατί εχω αποδοχή και στο φβ,αλλά εδώ νοιώθω αλλιώς,τόσο που δνε μπορώ να το εξηγησω με λόγια,αλλά ΤΟ ΝΟΙΩΘΩ.
Φιλιά πολλά και μια μεγάλη σφιχτή αγκαλιά!
Χαρά μου εγώ θαυμάζω τις δημιουργίες σου και στο f/b και έχω τρελαθεί με τα πετρωτά παραμύθια σου. Μπορεί να άφησες λίγο το blog σου, αλλά ευτυχώς δεν άφησες την δημιουργικότητα σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολλά φιλάκια!
Κι εσυ Ελένη μου είσαι η δεύτερη απο τους παρόντες που με καλωσόρισαν που δε χαθήκαμε παντελώς.Χαίρομαι πολύ που κι εδώ είσαι επι της υποδοχής.
Διαγραφήθα τα πούμε σύντομα,αφού ολοκληρώσω εδώ. Αυτή τη φορά θα αρχίσω να τηρώ τις υποσχέσεις μου.
Σε φιλώ γλυκά
Υπέροχη όπως πάντα, Χάρα μου, και υπέροχες και οι δημιουργίες σου! Πολύ μου άρεσε η ιδέα με τα παραμύθια. Οσο για το μπλογκ, εγώ που σθεναρά απέχω από τα άλλα μέσα περιμένω πώς και πώς τις αναρτήσεις σου στο επίσημο σπιτάκι σου! Ξέρω ότι χάνω πολλές εξελίξεις αλλά τί να κάνουμε... Φιλάκια και καλές δημιουργίες!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπημένη μου Ευγενία
Διαγραφήπόση χαρά μου δίνεις νάξερες!
Δε χάνεις και τίποτα πίστεψέ μου που αντιστέκεσαι,εγω ενέδωσα εξ ανάγκης αλλά και πάλι δεν με γεμίζει,απλά γεμίζω τη ματαιοδοξία μου. Δε χάνεις τιποτα πίστεψέ με
Φιλιά γλυκά και θα χαρώ σύντομα τις δημιουργίες σου
Τι όμορφες δημιουργίες είναι αυτές Χαρά μου! Τις απολαυσα μία μία! Καλώς ήρθες πίσω! Να είσαι καλά και να περνάς τέλεια!
ΑπάντησηΔιαγραφήχαχαχαχα ειναι αυτό που λένε κατά παράφραση η έμπνευση άργησε μια μέρα αλλά ήρθε φορτσάτη! Ξεκίνησε απο μία απλή ερώτηση κουίζ και εξελίχθηκε σε παραμυθομάζωμα!
ΔιαγραφήΣ ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια,θα τα πούμε
Χαρά μου καλησπέρα,
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλώς όρισες και πάλι καλή μας φίλη. Όχι δεν θα σε πάρουμε με τις ...πέτρες μήτε θα ρίξουμε ανάθεμα. Μας έλειψες σίγουρα. Μην αφήνεις το σπιτάκι σου εδώ να αραχνιάσει. Είναι κρίμα, είναι αμαρτία. Το λέω για όλες και όλους. Αφήστε τα ...social media και επιστρέψτε εδώ που είναι ουσιαστική επικοινωνία και όχι κάτι επιδερμικό.
Ελπίζω τούτη τη φορά να μην μας ...χαθείς.
Γέμισε να πάλι καλούδια το σπιτικό σου και ομορφιές. Είδες; Πόσο όμορφο.
Πιστός σου λοιπόν επισκέπτης σε καλωσορίζω και εύχομαι καλό Φθινόπωρο.
Καλησπέρα υπομονετικέ μου αρχιτέκτονα και καλέ μου φίλε!
ΔιαγραφήΕίσαι κι εσύ, μία απο τις επισκέψεις προ της ανάρτησης που μ έκαναν ν αποζητήσω τη γειτονιά μας και τους καλόκαρδους γείτονές μου
Είδα το ανεμόμυλο αλλά δεν κατάφερα να τον σχολιάσω,υπόσχομαι οτι θα επιστρέψω.
Οντως εδώ είναι πραγματική επικοινωνία κι οχι fast food,απλά η ζωή πολλές φορές σ οδηγεί σε λύσεις εύκολης συντροφιάς ;)
Δεν μπορείς να καταλάβεις τι εννοώ,γιατί δε ξέρεις την περίπτωσή μου. Το μόνο που θα πω ειναι οτι επειδή υπαρχουν πολλές κατωφέρειες στη ζωή μου τα τελευταία χρόνια,προκειμένου να επικοινωνώ και να κρατάω σ ενα επίπεδο την ψυχολογία μου συντηρώ μία λύση που δεν μ εκφράζει απλά γιατί δε μου δημιουργεί υποχρεώσεις.Εκεί μπορεί ν απαντήσω με μια φατσούλα αν δεν είμαι στα καλά μου ή και καθόλου,εδώ με στεναχωρεί οταν δεν απαντάω ,γιατί δε το συνήθιζα ποτέ αυτό και δνε θέλω να φαίνομαι αχάριστη στους ανθρώπους που με περιβάλουν με τόση αγάπη χρόνια τωρα.
Ναι οντως άνοιξε η καρδιά μου με το πού μπήκε νέο φως στο σπιτικό μου και μόνο που βλέπω την ρομαντική επικεφαλίδα του φτιάχνομαι αισιοδοξώντας.
Αυτά τα ολίγα,ελπίζω να μη σε βουρλισα,απο χαρά η λογοδιάρροια !Καλό μας Φθινόπωρο λοιπόν και θα τα πούμε
Καλησπέρα Χαρά! Καταρχήν ψηφίζω την μεταμόρφωση της Σταχτοπούτας! Είναι καταπληκτικη δημιουργία! Όχι ότι οι άλλες πάνε πίσω αλλά μου έκανε το κλικ! Κατά δεύτερον μαρεσει πολυ η κατάθεση ψυχής που κανείς. Θέλω να ξέρεις πως οι υποσχέσεις είναι στην ανθρώπινη φύση μας και πώς ότι και να γίνει δεν θα σταματήσουμε να υποσχόμαστε. Στους άλλους, στον εαυτό μας...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠροσπάθησε να κανεις ότι σε βάζει σε διαδικασία να μην τελμάτωνεις. Ότι σε κάνει να αισθάνεσαι διαφορετικά...
Εγώ θα χαρώ πολύ να σε βλέπω να γράφεις συχνότερα. Φάση είναι θα περάσει (ισχύει και για μένα αυτό). Μα και να μην περάσει σημασία έχει να βρεις - να βρούμε όλοι τα... πατήματα μας, την ισορροπία μας! Αυτά! Σε φιλώ!
Καλησπέρα Μάκη μου
ΔιαγραφήΧαχχαχαχαα με ξάφνιασες με τη Σταχτοπούτα,αλλά χαίρομαι που ξεχώρισες κάποιο γιατί θα πει οτι αυτό κάτι σου έκανε!
Οσο για την κατάθεση ψυχής οπως λες,θέλω να νάμαι πάντα ειλικρινής απέναντί σας,γιατί έτσι με γνωρίσατε και μπορεί ν απέχω αλλά δεν άλλαξα,απλά στριμώχτηκα και δεν ήθελα να μεταφέρω τις μαύρες μου εδώ. Οταν γραφεις πολλά δε μπορείς ν αποφύγεις ενα ξεγύμνωμα,ειδικά οταν σ απασχολεί κάτι, στο ολιγόλογο το κλέβεις ;)
Και να ξέρεις επειδή μ αρέσει η γραφή και τα θέματά σου ,για να μην τελματώνω,σε κρυφοκοίταζα και μ έκανες να χαμογελώ,ακόμα και σε παλιές αναρτήσεις
Σ ευχαριστώ απο καρδιάς που ήσουν εδώ με τη θετική σου αύρα,ήσουν απ αυτούς που δεν περίμενα.ΝΑΣΑΙ ΚΑΛΑ
Είναι τέτοια η χαρά μου, Χαρά μου που βλέπω όχι μόνο ανάρτηση αλλά και την εξαιρετική σου δουλειά που δεν μ' ενδιαφέρει αν θα απαντήσεις στο σχόλιο μου ή αν θα διαβάσεις τις αναρτήσεις μου, μ' ενδιαφέρει να είσαι καλά και ν' ακούς την καρδιά σου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολλά πολλά ΑΦιλάκια με όλη μου την αγάπη!
Αγαπημένη μου παραμυθοσυντρόφισσα,νομίζω οτι και τον Παραμυθά σου θάκανα σήμερα χαρουμενο με το θέμα μου!!!!
ΔιαγραφήΞέρω οτι με νοιάζεσαι και εγω σ αγαπώ και ας μην έκατσε ακόμα εκείνη η αγκαλιά. Ηταν ενα ανάστατο μεσοδιάστημα που ακόμα προσπαθώ να ισορροπήσω. Πέφτω ,σηκώνομαι,απογοητεύομαι,αισιοδοξώ,φοβάμαι αλλά όσο δημιουργώ ΖΩ!
Αφιλάκια μ όλη τη δύναμη της αγάπης μου
Πριν απαντήσω σε καθένα σας ξεχωριστά θάθελα να σας εξομολογηθώ οτι ΠΟΛΥ ΜΕ ΣΥΓΚΙΝΗΣΑΤΕ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔΕΝ περίμενα επ ουδενί τέτοια υποδοχή και μάλιστα απο τόσους πολλούς κι αγαπημενους. Να γιατί δνε μπορώ να ξεκόψω απο τουτο δω το χώρο.
ΣΑΣ ΑΓΑΠΩ <3
Είδες αγαπημένη μου, Χαρά πώς η Αγάπη όχι μόνο στηρίζει, αλλά τροφοδοτεί ενέργεια τη ζωή μας... τόσο απλό!
ΔιαγραφήQué gusto verte por aquí de nuevo!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήUnos trabajos maravillosos, me encantan.
Besitos guapa
querida Marta
Διαγραφή¡Qué feliz estoy de encontrarte de nuevo!
Que tengas un buen mes
Besitos
Γιατι δεν τις περιμενες Χαρούλακι μου τις επισκεψεις μας; τοσα χρονια εδω μαζι παρεουλα εστω και λιγο πιο αραια..δεν πειραζει.. εμεις σε περιμεναμε οσο δεν κλεινεις αυτο το μπλοκ ..για οσους δεν εχουν φεης.. και περιμενουν να φανεις καποια στιγμή εστω και για μια καλημερα ...ειμαι εδώ και ειμαι καλα...(ασχέτως αν καποιες ονοματα δεν λεω ειχαμε τους συνδεσμους μας..χα.χ.α) και νομιζω κοριτσι μου αυτο το αποδικνειουν οι επισκεψεις μας ποσο μας εχει λειψει και ποσο σ αγαπαμε...αυτες τις μερες σε ειχα στην εννοια μου.. και να που φανηκες..μπραβο κοριτσι μου..!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν εχεις καταλαβει οτι οι αγαπες οσο παλιωνουν τοσο πιο δυνατες γινονται;..και παλι με χρονια με καιρους παλι εδω θα ειναι..να μας ξαφνιαζουν με τις παραμυθενειες δημιουργιες τους..!! σκετοι πινακες ζωγραφικης αυτα τα πετρωτα σου καθε φορα.. αγαπημενη μας φιλεναδα..
Το ποσο χαιρομαστε το βλεπεις Χαρα μου.. δεν προλαβες να ανοιξεις την πορτα σου και μπουκαραμε ολες μεσα να σε καλοσωρισουμε στο ομορφο σπιτικο σου..
Εμεις εδω θα ειμαστε με την αγαπη μας να σ αγκαλιαζει.. και μην σκεφτεσαι τον καιρό που περνα.. οποτε θελεις να ερχεσαι..εδω ειναι η γειτονια μας..και θα σε περιμενει..
Αισίως κλείσαμε οκτω χρονια μαζί...
Να εισαι καλα ματια μου το ποσο χαρηκαμε το ξερεις να έχεις ενα ομορφο και γλυκο φθινοπωρο ...την αγαπη μου παντα...φιλω σε!... <3 <3
Τα αισθήματα ειναι σίγουρα αμοιβαία Ρουλάκι μου,απλά οι φίλοι που μένουν πιστοί στο εδώ ραντεβού είναι λίγοι και με το λιγότερο χρόνο γνωρίμίας.Δεν μας γνώρισαν στο πολύ χάι μας (εμένα τουλάχιστον) και μου κάνει σίγουρα εντύπωση η άμεση παρουσία σνα να περίμεναν έξω απο την πόρτα πότε θ ανοίξει και ακόμα περισσότερο η θερμή υποδοχή !!!
ΔιαγραφήΕγω ουτε τα γενέθλια του μπλογκ μου δεν γιόρτασα!
Σ ευχαριστώ πολύ πάντα με τον καλό σου λόγο για κάθε μου έργο και ακόμα περισσότερο με κατανόηση για τις ζαβολιές μου.Γερνάω αλλά δνε συμμορφώνομαι,όπως βλέπεις,χαχαχχαα
Φιλάκια πολλά και ευχομαι να τα λέμε πολύ πιο συχνά...ξέρω ξέρω απο μένα εξαρτάται... Την αγάπη μου πάντα
<3 <3 <3
Διαγραφήεισαι υπεροχη!
ΑπάντησηΔιαγραφήτι αλλο να πω!
νεραιδενια εισαι
χαχαχχαχαα νεραϊδένια!!!Δε μου πάει βρε Κικίτσα μου αγαπημένη.Αν το εκλάβουμε όμως σαν αερικό που πότε έρχεται και πότε χάνεται,κάτι γίνεται,χαχαχχαα
ΔιαγραφήΣ ευχαριστώ πολύ κοριτσάκι μου
ευτυχως σε βλεπω κ απ το φβ και δεν καταλαβα την απουσια που λες.......την τεχνικη σου κ την τεχνη σου την εχεις ανεβασει επιπεδο!!!!!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι,εκεί είμαι ωσεί παρούσα αλλά τουλάχιστον με τακτικές εμφανίσεις κι οχι "φιλική συμμετοχή" όπως εδώ,χαχαχχαα
ΔιαγραφήΣοφάκι φιλιά στην ακριτική Ελλάδα μας!
Είδα φως κι έτρεξα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔε με γελούν τα μάτια μου;
Βέβαια έβλεπα τις δημιουργίες σου στο φβ, αλλά άλλο πράγμα το μπλογκοσπιτακι και η μπλογκογειτονιά μας.
Κι εγώ αισθάνομαι πολύ άσχημα που έχουν κλείσει πολλά σπιτάκια.
Πολύ χάρηκα που έκανες ανάρτηση.
Είναι δύσκολο να γράφεις όταν δεν είσαι καλά, αλλά νομίζω και η αποχή είναι δυσκολότερη.
Τα λόγια των φίλων μας στηρίζουν και μας αλλάζουν τη διάθεση.
Εμένα προσωπικά μου λείπεις πάρα πολύ.
Εύχομαι να είσαι καλά κι όποτε μπορείς να ανοίγεις το σπιτάκι σου.
Να είσαι σίγουρη ότι θα ερχόμαστε.
Μια αγκαλιά και φιλάκια πολλά
χαχαχχαχαχα οχι δεν σε γελούν Ρενού μου!
ΔιαγραφήΚι αν λες εσύ που με βλέπεις ουτως ή αλλως οτι σου λείπω,φαντάσου πόσο μου λείπει τουτο εδώ εμένα!
Είναι βραδυα που δε μπορώ να κοιμηθώ και "γραφω" αναρτήσεις,οι οποίες ποτέ δεν καταγράφονται στο χαρτί,αλλά με ταξιδεύουν...
Πόση χαρά και ενθουσιασμό είχαμε οταν το ξεκινήσαμε κι αρχίσαμε σιγά σιγά να μαζευόμαστε,να γνωριζόμαστε,να γελάμε ,να κάνουμε τρέλες,να οργανώνουμε δράσεις,να συμμετέχουμε,να αγωνιούμε και ξαφνικά αρχίσαμε να μετράμε απουσίες,να εγκαταλείπει μία μία άλλες γι αλλού κι αλλες για πάντα.
Εεε οταν σκέφτεσαι αυτά δε σου κάνει καρδιά...γιατί κάποιοι είτε παρόντες-απόντες είτε απόντες δια παντός πάντα θα σου λείπουν, κι εγω δέθηκα μ άτομα που δε θέλω να δεχτώ οτι δεν θα τα ξανασυναντήσω.
Και πάλι όλες εσείς μου λείπετε,αλλά δε θέλω να γυρίζω και να κλαίγομαι,πότε για το ένα πότε για το άλλο.
Αυτό εδώ θέλω να παραμείνει μια γωνιά δημιουργικότητας και αισιοδοξίας,οπως ήταν όταν ξεκίνησα και δεν είχα τα προβλήματα του σήμερα κι εβλεπα χωρίς τρόμο το μέλλον
Ελπίζοντας οτι μαζί θα τα πούμε κι απο κοντά κάποια στιγμή,σου στέλνω μια μεγάλη αγκαλιά και μία ευχή για Καλό Μήνα!
Χαρά μου ξέρεις πως σε παρακολουθώ και θαυμάζω την δουλειά σου. Είσαι σαν τον ανθό του κάκτου...μοναδικό. Εγώ αυτο το καιρό ...παροπλίστηκα, στη ζωγραφική που ήταν μέρος του εαυτού μου είμαι πια χειρότερη και από την πιο μικρή μου μαθήτρια. Έτσι θαυμάζω τις δουλειές σας, σας χαίρομαι και είναι λες και συμμετέχω κι εγώ. Καλό Φθινόπωρο γλυκιά μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝομίζω οτι αδικείς τον εαυτό σου υποτιμώντας την δεξιοτεχνία σου,λιγότερη και απο της μικρής μαθήτριας.Περνάς κι εσύ τις δικές σου περιόδους και είσαι ενα άτομο άξιο θαυμασμού και για το πρόβλημα που αντιμετωπίζεις χωρίς να σε γονατίζει και οτι δεν στέκεσαι σε ησυχία αλλά βρίσκεις διαρκώς νέα πράγματα.
ΔιαγραφήΕγω είδα κι θαύμασα τη λεπτοδουλειά που έκανες με το κέντημα και είπα "Αυτή μας δουλεύει!" Εγω πολλές φορές με πιάνει η επιθυμία του κεντήματος,αλλά ουτε τα μάτια βοηθάνε πια σε τόσα μετρήματα ,ούτε τα δάχτυλα,που μετά απο λίγο θα ειναι σα νάχουν πάθει αγκύλωση και θα πονάνε.
Γι αυτό ο,τι και να λες ΣΕ ΘΑΥΜΑΖΩ ΓΙΑΤΙ ΕΙΣΑΙ ΑΓΩΝΙΣΤΡΙΑ ΜΕΓΑΛΗ!
Φιλιά πολλά Αχτιδένια μου
Είναι πανέμορφα, εξαιρετικά, ευφάνταστα!!! Μπράβο!!! Συνέχισε και μην τεμπελιάζεις :)
ΑπάντησηΔιαγραφήTo ταλέντο κρύβει στο βάθος του και μια υποχρέωση προσφοράς :)
Kαλό βράδυ !!!
Ωωωωωωωωωω δεν το είχα σκεφτεί έτσι Μαρία,οτι εχω "υποχρέωση να προσφέρω"!
ΔιαγραφήΠολύ ομορφο αυτό που λες κι εγω ως μοίρασμα τ αντιμετωπίζω και χαίρομαι που το μοιραζόμαστε και που αρεσει και σ εσάς όσο κι εμένα.
Αυτή η υποχρέωση θα σφηνωθεί στο μυαλό μου για να μη μ αφήνει να ξεμακραίνω απο εδώ
Σ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ,ΚΑΛΟ ΞΗΜΕΡΩΜΑ ΟΚΤΩΒΡΗ!
Ολόκληρο κατεβατό Χαρά μου !! Μα κάπως ΄έτσι γράφουμε όλοι δηλαδή και εγώ γράφω λιγότερο στο δε φβ λίγο εως΄καθόλου . Σημασία έχει να μην πάψουμε να δημιουργούμε και εσύ βλέπω είσαι παραγωγικότατη !! Τα πετρωτά σου εξελίσσονται και αγγίζουν το τέλειο και αυτή είναι η αξία της δημιουργίας !!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι εγώ να ξέρεις ψάχνω τους εξαφανισμένους , με ανησυχούν οι απουσίες !!
Μια μεγάλη αγκαλιά
Τοχω πει σ ολους τους τόνους Μαρινικόλ μου,αν πάψω να δημιουργώ και το πιο τιποτένιο,τότε θα έχει σημάνει το τέλος.Και το λέω μετά λόγου γνώσεως γιατί ήδη βίωσα μία τέτοια κατάσταση που απλά είχα παραδοθεί και περίμενα...
ΔιαγραφήΑπο τη στιγμή που η ανάσταση ήρθε επεσα με τα μούτρα σαν τρελλή να αναπληρώσω το χαμένο καιρό,οχι για κάποιο ιδιαίτερο λόγο,αλλά απο μία εσωτερική ανάγκη κατ αρχάς και απο ευγνωμοσύνη στη συνέχεια.
Φιλιά πολλά με όλη μου την αγάπη
Ούτε που μπορεί να φανταστεί κανείς πόσο σημαντικός μπορεί να είναι για άγνωστους προς αυτόν ανθρώπους και πόσο συχνά μπορεί να περνάει από την σκέψη τους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν γνωριζόμαστε ιδιαίτερα αλλά το ξέρεις ότι κάθε φορά που βλέπω μία σύνθεση με πετρούλες ο νους μου πηγαίνει σε εσένα;
Εκπληκτικές οι συνθέσεις σου, τόσο, που για τις περισσότερες δεν χρειάστηκα τον υπότιτλο!
Καλή επιστροφή και να επιστρέφεις όποτε θέλεις, τον κορεσμό τον νιώθουμε κατά καιρούς όλοι, και γι'αυτό και σε καταλαβαίνουμε.
Φιλάκια πολλά
Pippi μου αγαπημένη!Συμφωνώ με τα γραφόμενά σου γιατί το ίδιο συμβαίνει και μ εμένα.Σκέφτομαι,θυμάμαι,αναρωτιέμαι και απεθυμώ άγνωστους ανθρώπους που όμως συνευρεθήκαμε εδώ και μέσα απ αυτά που έχουμε ανταλλάξει,έχουμε δημιουργήσει αόρατους δεσμούς που μας συνδέουν και μας κάνουν να νοιαζόμαστε ο ένας για τον άλλον.
ΔιαγραφήΦιλάκια πολλά και απο μένα με πραγματικά συναισθήματα φιλίας και εκτίμησης
Πολύ όμορφες οι κατασκευές σου
ΑπάντησηΔιαγραφήΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ Νατάσσα νάσαι καλά για τα καλά σου λόγια.
ΔιαγραφήΚαλημέρα Χαρά μου, σίγουρα χαιρόμαστε με την επιστροφή σου στη μπλοκογειτονιά μας, τα υπέροχα και παραμυθένια έργα σου μας ταξιδεύουν τόσο όμορφα και μαγικά και μας κάνουν πάλι παιδιά... ευχαριστούμε και καλή συνέχεια !!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα Στέλιο μου!Χαίρομαι γιατί αυτά που μου γράφεις αντιπροσωπεύουν και τα δικά μου συναισθήματα ως προς εσένα και τα έργα σου.
ΔιαγραφήΑμοιβαία λοιπόν τα αισθήματα και ευπρόσδεκτα πάντα αγαπημένε φίλε
wordpress blog
ΑπάντησηΔιαγραφήwordpress blog
wordpress blog