Κι ο μήνας έχει... 14, κι εγώ το βιολί μου!

Φίλοι μου αγαπημένοι δεν είμαι fan του Αγίου Βαλεντίνου,αλλά μια και συνέπεσε η ανάρτηση με την ημερομηνία ας μην αφήσω κι άλλο χρόνο να περιμένουν οι δημιουργίες, που προσομοιάζουν στην εορταστική εμπορική διάθεση της ημέρας!
Γενικά είμαι κατά όλων των Ημερών που κάτι γιορτάζουμε (δεν ξέρω αν ακόμα έχουμε ορίσει Ημέρα βλακείας,ενώ θάπρεπε 👌), γιατί πιστεύω οτι όλα αυτά που αποδίδουμε σ ε μία μόνο ημέρα, μπορούν και οφείλουμε να τα γιορτάζουμε, καθημερινά και ακατάπαυστα.
Τέλος πάντων κάπως πρέπει να ζήσουν και οι έμποροι,οπότε κι εγώ τους συνδράμω τουλάχιστον παραγγέλνοντας κατά καιρούς πράγματα, που μου κάνουν μάτι, χωρίς νάχω ιδέα πώς θα φτιαχτούν και  ποιό λόγο θα εξυπηρετήσουν 😏

Κάπως έτσι αγοράστηκαν οι δύο τσίγκινες καρδιές.

H μία, βάφτηκε με baby powder pink χρώμα κιμωλίας,στολίστηκε κεντρικά με ξυλόγλυπτο 

και κολλήθηκαν λουλούδια, φύλλα και φτερά.

Περιμετρικά στο στόμιο κολλήθηκε ίδιου χρώματος δαντέλα και μία δαντελίτσα με ίδιο λουλουδάκι κολλήθηκε στο χερούλι.

 Η μικρότερη, στολίστηκε με μια φτερωτή καρδιά,και μάλιστα ...εστεμμένη! 

Η κόκκινη βαμμένη καρδιά είναι από φελιζόλ, με κρακελέ ενός συστατικού,απέκτησε φτερά από καπάκι nes cafe,που βάφτηκαν με χρώμα κιμωλίας και πάστα διαμόρφωσης. Το στέμμα είναι από πηλό.

Στη συνέχεια κολλήθηκε και σ΄ αυτή δαντελίτσα και στο πλάι κολλήθηκε ένα υφασμάτινο λουλουδάκι.

Αφού διακοσμήθηκαν λοιπόν κατάλληλα, μπορούν να διακοσμήσουν κάποιο χώρο, ή να φιλοξενήσουν από πραγματάκια, μέχρι μικρά φυτά (εγώ έτσι τις φαντάστηκα) που δε θα θέλουν πολύ πότισμα,ώστε να σκουριάσουν γρήγορα 😉

Αυτές λοιπόν για να τιμήσουμε τον Αγιο που μας επιβλήθηκε υπερατλαντικά.


Η άλλη δημιουργία, είναι ένα κουτί από σοκολατάκια, που ήρθε, πριν από αρκετά έως πολλά χρόνια, από τη Βιέννη.
Στην αρχή ξεκίνησε να γίνει ρολόι,όμως κάτι το μέγεθος, κάτι το ανέπνευστο του πράγματος, παρέμεινε καταχωνιασμένο σε μια σκοτεινή μεριά του εργαστηρίου,που πάντα ήξερα οτι ήταν εκεί και πάντα ήθελα κάτι να το κάνω.
Το ζευγάρι του(μια κι ήρθαν ντούμπλεξ) είχε γίνει ήδη κοσμηματοθήκη για δαχτυλίδια στις θήκες των σοκολατακίων,ως είχε, χωρίς καμιά επένδυση.

Ώσπου ήρθε η πρόκληση από πλευράς φβ, να μεταμορφώσουμε κάτι, χρησιμοποιώντας ξυλόγλυπτα.

 

Τα ξυλόγλυπτα τα είχα ήδη κερδίσει σ ε προηγούμενο διαγωνισμό και τα χρησιμοποιούσα με φειδώ, καθ ότι δεν είναι καθόλου φτηνά,ειδικά τα μεγάλα μεγέθη.
Είχα δει διάφορες κατασκευές με αυτά και είχα εντυπωσιαστεί,αν και θεωρώ ,ακόμα και τώρα που ολοκληρώθηκε όχι μόνο το βιολί-κουτί, αλλά κι άλλο που θα δείτε προσεχώς 😉 (κάθε πράγμα στον καιρό του κι ο κολιός τον Αύγουστο 😅),δύσκολο εγχείρημα να αξιοποιηθούν έτσι, που να δίνουν ένα άρτιο και ενιαίο αποτέλεσμα.
Πάντως ,η πρόκληση αυτή, ήταν το έναυσμα να ολοκληρωθεί το κουτί-βιολί, που είχε μείνει στην αφάνεια.

Δεν άλλαξα τη βάση που ήταν ριζόχαρτο με νότες,αλλά πάνω στο καντράν, μετά από πολλές δοκιμές διάταξης, κόλλησα τα ξυλόγλυπτα.
Ήθελα να θυμίζουν βιολί, γι αυτό φρόντισα τα ξυλόγλυπτα να ακολουθούν τις βασικές λεπτομέρειες του οργάνου,π.χ. χορδές και εγκοπές.
Τα αστάρωσα και τα έβαψα με χρώματα κιμωλίας,κόκκινο στη βάση,μετά μαύρο και μετά βεραμάν. Τέλος πέρασα πατίνα για να τονισθούν οι εγκοπές τους.
Στη συνέχεια, για να δείξουν "χορδές", χάλασα (μάλλον αξιοποίησα 😉) ένα κόσμημα του λαιμού, που μου είχαν χαρίσει,το οποίο ήταν πολύ στραφταλιζέ για τα γούστα μου.
Έβγαλα λοιπόν τα αλυσιδάκια, με τη μια σειρά διαμαντάκια και τα κόλλησα με ισχυρή κόλλα, κατά μήκος των ξυλόγλυπτων.
Μια καρφίτσα του ίδιου ύφους,κι αυτή δώρο, πήρε θέση στο κέντρο της σύνθεσης.

Το αποτέλεσμα με ικανοποίησε πλήρως (ελπίζω να συμφωνείτε), τώρα πάντως έγινε μία αξιοπρεπής και αντάξια του εσωτερικού της, κοσμηματοθήκη.

Το δεύτερο "βιολί" δεν έχω αποφασίσει ακόμα τι θα το κάνω,ίσως στα επόμενα 10 χρόνια(μια που τόσο μου πήρε γι αυτό το πρώτο),αν είμαι εν ζωή, δει κι αυτό το φως το αληθινό.
Προς το παρόν απολαμβάνω το αποτέλεσμα του πρώτου.