Επειδή καταλαβαίνω οτι σας κούρασα με τη συνεχή ροή πετρωτών, κάνω μία μικρή παράκαμψη μια που απ όλα έχει ο μπαξές!
Σήμερα λοιπόν σειρά έχει η ανακύκλωση. Είναι μια προσφιλής ειλικρινά πρόκληση να προσπαθώ να κάνω χρηστικό ή διακοσμητικό κάτι που αλλιώς θα πετιόταν.
Είναι μία διαδικασία που σου ζητά εξάσκηση, να δει το μάτι πέραν απο τα τετριμμένα και η φαντασία να σου δώσει λύσεις. Κάτι που ειδικά στα χριστουγεννιάτικα κουτιά που ετοιμάζω θα το δείτε πιο παραστατικά. Την εκμετάλλευση δηλαδή κάθε λογής αντικειμένου, με σκοπό τη μεταμόρφωση και χρήση σε κάτι νέο και χρήσιμο. Θαρρώ αυτό είναι και μία άσκηση εναντίον της άνοιας που στις μέρες μας καλπάζει.
Σήμερα λοιπόν δυο μικρές δημιουργίες θα σας αποδείξουν οτι όλα μπορούν να γίνουν ωραιότερα ,ακόμα και τα "σκουπίδια"!
Το πρώτο είναι ένα ζευγάρι ηλιακά φώτα.
solar lights were made hot air balloons |
Η αλήθεια είναι οτι έκτοτε δε βρέθηκε ευκαιρία να τον ρωτήσω. Και η δεύτερη αλήθεια είναι οτι κι εγώ τα νόμισα καμένα, αφού τα φόρτιζα επι μέρες στον ήλιο, χωρίς αποτέλεσμα.
Όταν αποφάσισα λοιπόν να τα ανοίξω και να τα κάνω κάτι με decoupage,είδα αυτό που για καιρό δεν έβλεπα!
Η δεύτερη κατασκευούλα είναι ένα στεφάνι.
Γιατί όλες οι Εποχές θέλουν το στεφάνι τους και γιατί οχι, με λουλούδια! Δεν είναι μόνο ο Μάης μονοφαγάς και οι άλλοι μήνες έχουν ψυχή! και τι καλλίτερο απο τα άψυχα να γίνουν "έμψυχα" αφού έχουν τόσο απαλά χρώματα! Και δε μιλάω για κάτι άλλο από χρωμοπαγίδες πλυντηρίου ρούχων.
Οταν μου τις έφεραν μαζί μ άλλα "σκουπίδια", η πρώτη σκέψη ήταν "τι να τους κάνω τούτους τους διαόλους;" ,αλλά μετά τα χρώματά τους, που είναι τ αγαπημένα μου παλ χρώματα, δεν μου επέτρεψα να τις πετάξω. Από την αρχή είχα σκεφτεί οτι η μόνη τους χρήση θάταν λουλούδια, έμενε να ολοκληρωθεί η ιδέα και ιδού πως!
Ενα συρμάτινος σκελετός από αποδομημένο αμπαζούρ, ντυμένος με αρκετές στρώσεις εφημερίδας, έγινε η βάση του στεφανιού, που πάνω του κολλήθηκαν μία μία οι λουλουδοχρωμοπαγίδες.
Καθόλου κόπος γι αυτό το χαριτωμένο αποτέλεσμα, πιστέψτε με.
wreath of color traps |
Αυτές τις λάμπες αερόστατα τις καλοβλεπω εδώ και πολύ καιρό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤις έκανες καταπληκτικές.
Κι εσένα σου φέρνουν "σκουπίδια "ε;
Αχ και να ήμασταν κοντά να τα ανταλλάσουμε!
Κουτάκια να δεις που έχω!
Και οι χρωμοπαγίδες όμως έγιναν ένα υπέροχο στεφάνι.
Να είναι καλά οι φίλοι μας.
Να είσαι καλά και φιλάκια πολλά.
Αυτή η φράση :"Αχ και να ήμασταν κοντά να τα ανταλλάσουμε!" μου έμπηξε μαχαίρι στην καρδιά.Γιατί οχι μόνο δεν είμαστε κοντά αλλά κι αυτό το ελάχιστο που ήλπιζα τωρα πια είναι όνειρο απατηλό και πονάει απίστευτα. Κάθε κατεργάρης λοιπόν στον πάγκο του,μόνος,φοβισμένος,απελπισμένος και οπως μπορεί να κάνει τα πάντα να επιβιώσει με αξιοπρέπεια,όση του απέμεινε
ΔιαγραφήΑς ευχηθούμε να σταθούμε όρθιοι,κόντρα στη δύναμη και τη βία των καιρών
Φιλιά πολλά και να προσέχεις
Όταν κοιτάς από ψηλά
ΑπάντησηΔιαγραφήΜοιάζει η γη με ζωγραφιά
Η κατασκευή θέλει τόλμη και τα επιδέξια χέρια σου αφειδώς μοιράστηκαν το πολύ της ψυχής σου. Αντάμα οι λογισμοί μας. (την ίδια ώρα γράφαμε σχόλιο)
Σαν να ακούς τον ήχο απ’ το κουδούνι της εξώπορτας και με βιάση να τρέχεις ν’ ανοίξεις αναφωνώντας, η Χαρά είναι! Ξέροντας εκ των προτέρων τι θα αντικρίσεις.
Και να ‘σαι λέει σ’ ένα αερόστατο πάνω απ’ το Ιόνιο, να νιώθεις τον ήλιο και τον άνεμο κι η καρδιά να ξεχειλίζει από ομορφιά, ξεπερνάει κάθε προσδοκία.
Κι ύστερα αυτή τη μικρή φλόγα της ψυχής σου να την συναρμολογείς με αγάπη, υπομονή, τρυφεράδα κι ότι υλικό σου τύχει και να την κάνεις τέχνη. Πώς να μην συνηγορήσεις σ’ αυτή τη δύναμη τέχνης και φαντασίας, Μου λες; Υπέροχα χρώματα το στεφάνι σου. Ονειροπαγίδες είναι, όχι χρωμοπαγίδες.
Χαρά μου με πολύ-πολύ αγάπη, καλό ξημέρωμα!
Σε φιλώ!
Αννίκα μου αγαπημένη με μισή καρδιά μπήκα να απαντήσω στα σχόλιά σας. Δυστυχώς κάθε μέρα το πράγμα γίνεται όλο και χειρότερο.Δεν ξέρεις πια απο πού να φυλαχτείς.Εγω προσπαθώ να αντισταθώ σθεναρά και να ελπίζω οτι θα δω το παιδί μου.Δε ξέρω πότε,δε ξέρω πως,η καρδιά μου βουλιάζει ,προσπαθώ μέσα απο τις δημιουργίες ν αντισταθώ,αλλά δνε είναι πάντα εύκολο οταν τα νέα σε βομβαρδίζουν τραγικά απο παντού
ΔιαγραφήΕλπίζω και ευχομαι νάσαι καλά. Νάμαστε καλά και έστω κι έτσι άλλοτε χαρουμενα αλλοτε αλλιώς να τα λέμε.Αλλά πάντα νάμαστε παρέα ο ένας για τον άλλον και στήριγμα ελπίδας
Φιλιά πολλά καλή μου
Τι καλά που δεν είχες βρει πώς ανάβουν οι λάμπες και ως άχρηστες τις μετέτρεψες σε θαυμάσια αερόστατα. Και ανάβουν!! Ζηλευτά!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο δε στεφάνι από χρωμοπαγίδες με ξεπερνά!!
Πώς βάφτηκαν με τόσο ωραία χρώματα οι χρωμοπαγίδες μου λες; Εμένα γκρι μου γίνονται ή μαυρες.Τόσο όμορφα χρώματα ...τι να πω! Υπέροχο στεφάνι και φυσικά δεν είναι μόνο για άνοιξη τα στεφάνια
Μπράβο Χαρά μου έχεις γίνει ειδική στην ανακύκλωση. Εσύ και η Ρένα κρατάγε γερά και ελαττώνετε τα σκουπίδια στη χώρα μας το ξέρεις;
Φιλάκια πολλά
Αννουλα μου ας μην επαναλαβω ο.τι έγραψα στις δύο παραπάνω φίλες και ας εστιάσω στις χρωμοπαγίδες.Κι εμένα μ εντυπωσίασαν τα χρώματα.Μάλιστα επίτηδες αυτές τις μέρες αγόρασα ενα κουτί που έλεγε για χρωματιστές. Ουτε χρωματιστές ήταν ουτε με τέτοια χρώματα βγήκαν ,μία μόνο μ ένα ελαφρύ λιλά και οι άλλες γκρι.Η φίλη π[ου μου τις έδωσε,το μόνο λογικό που βρίσκω σαν απάντηση,νά έβαζε στο πλυντηριο ομοιοχρωα ρούχα για να παίρνουν τέτοιες αποχρώσεις.Εγω πάντως βάζω δυο μόνο δόσεις λευκά και σκούρα
ΔιαγραφήΜάλλον θα μείνουμε με την απορία.
Φιλάκια πολλά και νάσαι καλά
Σιγά μη δεν εύρισκες τι θα τις κάνεις τις λάμπες Χαρά μου για σένα ήταν παιχνιδάκι αν συγκρίνεις την δουλειά που έχουν τα πετρωτά σου και που τα θαύμασα ακόμα μια φορά στην περασμένη σου ανάρτηση λίγο καθυστερημενα αλήθεια είναι αλλά είχαμε χαρές όπως διάβασες 😊 εξ ού και η καθυστέρηση της επίσκεψης!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι τώρα ας πάμε στις λάμπες σου που τους άλλαξες τα φώτα όπως λέμε προς το καλύτερο εννοείται αφού τώρα θα είναι χαρούμενες που στολισμένες και όχι πεταμένες...όσο για το στεφάνι με τις χρωμοπαγίδες έχω την ίδια απορία με την Αννα πιο πάνω, γιατί και οι δικές μου μόνο μαύρες και γκρι βγαίνουν..😮
Ότι ...μα ότι αγγίζουν τα χεράκια σου τα κάνεις πανέμορφα..
Να είσαι καλά Χαρούλα μου να κάνεις ότι αγαπάς και σου φέρνει χαμόγελα... την αγάπη μου πάντα καλό σου ξημέρωμα κορίτσι μου 🌙 αγκαλιά μεγάλη🤗 φιλιααα!!!
Ααααχχχχ φιλενάδα μου εγω κάνω ο,τι αγαπώ αλλά δυστυχώς με φωλιασμένο το φόβο στην καρδιά :(
Διαγραφή💚💙
ΔιαγραφήΑ Π Ι Θ Α Ν ΑΑΑΑΑΑ. Συγχαρτήρια
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ πολύ Χελωνίτσα μου !
ΔιαγραφήΥπέροχα τα αερόστατα, αλλά αυτό που με εντυπωσίασε πιο πολύ, είναι η κατασκευή με τις χρωμοπαγίδες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν θα μου πήγαινε ποτέ στο νου να τις κρατήσω, πόσο μάλλον να φτιάξω κάτι με αυτές!
Μπράβο για τη ιδέα!
Καλημέρα Χαρά!
χαχαχαχαχχα και νάταν το μνόνο που μου έχουν φέρει κι έχω κρατήσει! Πάντως η αλήθεια ειναι οτι όσο απίθανα σκουπίδια κι αν παραλαμβάνω πάντα βρίσκουν το σωστό τάιμινγκ και μέρος που θα χρησιμοποιηθούν.Αυτό και αν ειναι εκπληκτικό αρτίστα μου! Νάσαι καλά και να προσέχεις
ΔιαγραφήΠως το καταφέρνεις αυτό βρε κορίτσι μου! Κοίτα να δεις! Εντελώς άλλο αντικείμενο, εντελώς άλλη όψη και χρήση. Και εδώ μετράει πάνω απ όλα η φαντασία. Αυτό που δημιουργείται μέσα στο μυαλό σου σαν βλέπεις μια ...λάμπα. Πως η φαντασία μετατρέπει ένα ψυχρό αντικείμενο σε ένα υπέροχο διακοσμητικό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο κοιτώ και το απολαμβάνω.
Χαρά μου οι δημιουργίες σου μεταδίδουν σε όλες μας του ονόματός σου τη χάρη.
Καλησπέρα.
Γιάννη μου αγαπημένε που με κανακεύεις σαν μικρό παιδί και με κολακεύει,ενω εσυ κάνεις πολύ πιο σπουδαία πράγματα απο μένα! Σ ευχαριστώ πολύ καλέ μου φίλε,είσαι (είστε) σταγόνα δροσιάς και ενθάρρυνσης στην καρδιά μου στις μαύρες μέρες που ζούμε
ΔιαγραφήΝάσαι καλά ,δυνατός και ενεργός!
Όταν μέσα μας υπάρχει φως, αυτό βρίσκει χίλιους τρόπους να βγει προς τα έξω, έτσι τα κατάφερε και με σένα και μας έδωσες αυτά τα πανέμορφα έξυπνα φωτιστικά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπίστευτο και το στεφάνι! :)
Ξέρεις πως ποτέ δεν έχω χρησιμοποιήσει χρωμοπαγίδες; :P
ΑΦιλάκια χαμογελαστά και πάντα καρδιάς! <3
ΥΓ: Ποιος σου είπε πως μας κούρασαν τα πετραδάκια σου...τστστστσ!
Στεφανία μου το φως μέσα μου κοντεύει να γίνει ο λύχνος του κρυφού σκολειού,όλο και φθίνει! Κάθε μέρα με όλα τουτα που συμβαίνουν και μας κατακλύζουν ο φόβος φωλιάζει μέσα μου και με κάνει να απέχω,να μην εχω διάθεση,με το ζόρι δημιουργώ και αναρωυιέμαια αν θα προλάβω να τ απολαύσω. Περισσότερο με φοβίζει το γεγονός να μην δω το παιδί μου ουτε τα Χριστουγεννα! Δεν ξέρω εχω απελπιστεί γιατί πολύ φοβάμαι οτι τουτο το κακό που μας βρήκε ήρθε για να μείνει
ΔιαγραφήΦιλιά πολλά αγαπημενη μου ,να προσέχετε όσο μπορείτε
μοναδικααααααααααααααααα!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝάσαι καλά Σοφία μου <3
Διαγραφή