Προς το παρόν η Τέχνη σώζει 😉
Είμαστε στην αρχή του Φθινοπώρου και στα μισά του Οκτώβρη κι ολα δείχνουν σαν καταμεσής του Χειμώνα!
Τα έρημα δεντρακια ναι μεν ειναι η εποχή τους να ρίξουν το φύλλωμά τους, αλλά και να μην ήταν τίποτα δεν θα έμενε πάνω σε κλαδί με τη λύσσα του καιρού. Ο,τι δεν μπόρεσε να ξεκουνήσουν οι σεισμοί γιατί είναι αρκετοί, δυνατοί και ολούθε, το αποτελειώνει η μανία του αέρα και της καταρρακτώδους βροχής.
Είπαμε ν' αλλάξει ο καιρός αλλά όχι κι έτσι!😡
Οσο και νάναι ειδυλλιακή η παραμονή στο σπίτι στο τέλος θα παπαριάσουμε σαν μουσκεμένες γαλέτες ! Οχι, δεν παραπονιέμαι, θάμουν αχάριστη, απλά σκέφτομαι τους ανθρώπους που τους χτύπησε ο εγκέλαδος στην Κρήτη και δεν μπορώ να φαντασθώ τη ζωή τους σε σκηνές τέτοιες μέρες.
Μια λοιπόν που είμαστε ούτως ή άλλως να κατοικοεδρεύουμε εντός, καιρός για μία τακτοποίηση. Γιατί ξεκαθάρισμα μάλλον μετά θάνατον το βλέπω και θάναι ριζικό, πιο ριζικό δε θάχει! Αλλά τουλάχιστον δε θα το βλέπω 😉
Ναι, ναι, ναι ήρθαν τα Χριστούγεννα, στα καταστήματα τουλάχιστον τροφίμων και τα πρώτα εδέσματα έκαναν την εμφάνισή τους στο σπίτι της λιχούδως 😊😌😂 Παρά ταύτα άλλος έχει τ΄ όνομα κι άλλος τη χάρη, γιατί εγω το δικό μου ακόμα δεν τόχω καν ανοίξει 😍.
Θα γίνει δενδρόσπιτο και η κατασκευή άρχισε εκ θεμελίων!
Κόλλησα στο κουτάκι χαρτιά scrapbooking με απομίμηση ξύλου.
Στη στέγη, ενω στην αρχή έκοψα χαρτί οντουλέ, του οποίου ξεκόλλησα τη μία πλευρά για να αναδειχθούν τα εσωτερικά κανάλια του χαρτονιού και να δείχνουν για κεραμίδια, θυμήθηκα οτι σε ανύποπτο χρόνο, η Σωσώ (Μεγάλη η Χάρη της Παναγία μου!) μου είχε στείλει κάτι μεγάλα ξύλινα φύλλα, που δεν θα τα έβαζα σε κοσμήματα (γιατί μάλλον για εκεί ήταν η χρήση τους),έτσι παρότι είχα βάλει και τα βρύα στη σκεπή κόλλησα τα φύλλα, που ήρθαν ίσα-ίσα, σαν να τα είχα μετρημένα ακριβώς!👌
Η πορτούλα και το παράθυρο είναι ξυλόγλυπτα ειδικά για νεραϊδόσπιτα. Ένα σπασμένο chipboard έγινε, ταχα μου δήθεν μου, σιδεριά που κρατάει το φανάρι (κυριολεκτικά βρε, αλλά οχι γι αυτό που συνηθίζουμε να λέμε 😉😂) kι ένα κουκούλι, που φύλαγε μέσα του σποράκια, έγινε γραμματοκιβώτιο (ε! κάπως επικοινωνούν και τα ξωτικά!)
Και να που είχαμε!
Έγιναν λοιπόν η σκάλα που ανεβαίνει στο δενδρόσπιτο 😜
Κι αφού κολλήθηκαν τα γύρω γύρω και οι ρίζες του δέντρου, απέκτησε και κλαδιά! Σε κάποια πέρασα μέσα μικρά συρματάκια από τα κοτσάνια των μανιταριών που κόλλησα στη συνέχεια, έτσι λίγο για ν' αποκτήσουν ευκαμψία. Κολλήθηκαν δε πάνω τους, όπως και σ όλη την κατασκευή βρύα και λίγα φυλλαράκια από κορδέλα, αφού τα περισσότερα φύλλα έχουν πέσει 😂!
Πλάγια πλευρά |
Ένα μικρό ξωτικό που βρέθηκε κι αυτό μόνο κι έρημο, έτοιμο για χρήση όμως (χαρτοπετσέτα πάνω σε αφρώδες), κολλήθηκε σέρνοντας ένα κουβά με φρούτα του δάσους.
Έτσι μπορεί να μην είμαι ιδιοκτήτρια αυτού του σπιτιού
Μοναστήρι στη Γεωργία |
Το "rock restaurant" στη Ζανζιβάρη |
tree house with three materials (a bobbin-a small box &a slice of tree trunk |
Προτιμώ το δικό σου Χαρά μου, που είναι από τα χεράκια σου και φέρει τα συναισθήματα της αγάπης σου. Κοίτα να δεις τώρα τι έκανες πάλι ναι; Αχ τι να πω και τι να πρωτοθαυμάσω με όλα αυτά σου τα έργα. Ακολουθούμε και εμείς, ταπεινοί προσκυνητές με ότι μπορούμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα στείλω την αγάπη και την έγνοια μου καλή μου φίλη. Καλό σαββατοκύριακο.
Παραμυθένιο το δεντρόσπιτο! Μικρό, γλυκό, καλόγουστο! Ασε που, νομίζω, αρχισαν να μυρίζουν Χριστούγεννα!...
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλια πολλά κι αντοχή σε όσα ζούμε!!
Αυτό το δεντρόσπιτο το προτιμώ...όχι ότι δεν θα ήθελα κι αυτά στις φώτο δηλ για να με χωράνε κατάλαβες; Το δικό σου είναι όμως μακράν ομορφότερο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπράβο Χαρά μου που συνεχίζεις να δημιουργείς να μας γεμίζεις χαρά.
Φιλάκια πολλά
I have to say that your fairy house is just lovely, wooden stairs and everything. I'm sure any fairy would be happy to live there!
ΑπάντησηΔιαγραφήKisses
Που λες Χαρά μου, κάποιο πουλάκι μου ψιθύρισε πως όλοι μας, μπορούμε να πετάξουμε και να πάμε όπου θέλουμε όσο μακριά και αν είναι αυτό. Έτσι αποφάσισα να γίνω ένα μικρό ξωτικό και να πετάξω για λίγες διακοπές στο τέλειο σπιτάκι σου, ελπίζω να δεχτεί να δικό σου ξωτικό να με φιλοξενήσει!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑΦιλάκια χαμογελαστά και ευχαριστώ για την φιλοξενία!
Χαρα μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήΠόση ομορφιά έχει το σπιτακι του δάσους!!!
Χαζεύω τις λεπτομέρειες!
Να'σαι καλά,
δημιουργείς & γράφεις τέλεια, με ενθουσιασμό παιδιού, με καρδιά & πολύ αγάπη!!!
ΧΧ
Η τέχνη σώζει Χαρά μου, όπως το λες! Όμορφες στιγμές οι ώρες της δημιουργίας, όταν ξέρεις πως ότι γίνεται δεν είναι για να εντυπωσιάσεις, αλλά γιατί το νιώθεις, το ζεις, μ’ ένα ανήσυχο νου που αναζητά την κάθε λογής εμπειρία, με αίσθημα αγωνίας να προσεγγίσει το όνειρο κρατώντας για σένα την ουσία. Γιατί η τέχνη είναι αγάπη, είναι ενθουσιασμός, είναι έκφραση για όποιον πιστεύει πως τίποτα δεν χάνεται.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια την παραμυθικά φανταστική γραφή, για την φαντασία που δεν εξαντλείται ποτέ σε ανθρώπους με ταλέντο, για τις μικρές χαρές που όταν δουλεύονται με αγάπη γίνονται μεγάλες και σημαντικές, για τη δυνατότητα να δίνεις μια δεύτερη ευκαιρία ζωής στα πιο ασήμαντα και για όσα μας προσφέρεις απ’ το περίσσευμα της ψυχής, πολύ-πολύ σ’ ευχαριστούμε Χαρά μου!
Να είσαι καλά να δημιουργείς, να μας εντυπωσιάζεις, να μας ταξιδεύεις!
Με ένα τεράστιο φιλί και πολλές ευχές για μια όμορφη εβδομάδα!
Άντε τώρα να πετάξω τα άδεια καρούλια και τα κουτιά που έχουν καταλάβει κάθε γωνιά του εργαστηρίου μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦανταστικό σπιτάκι, άνετα ζούσα εκεί.
Καντο σε μέγεθος ολυμπιακού σταδίου για να χωράνε τα κουρελάκια μου κσι οι πετρούλες σου και δεν μας πιάνει κανείς.
Συνεχίζουμε ακάθεκτοι.
Φιλάκια πολλά.
Εγω κουραστηκα να διαβαζω πχ.αυτο για εκει αυτο για το αλλο.Χριστιανη μου γιατι δεν εγινες σκηνοθετης?Νομιζω πως δεν υπαρχει αλλος ισαξιος σου.Και εμεις θαυμαστες σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήπαραμυθενιοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοο
ΑπάντησηΔιαγραφήFabulous blog
ΑπάντησηΔιαγραφήPlease read my post
ΑπάντησηΔιαγραφήθα μπορούσα άνετα να ζήσω σε ένα τέτοιο ονειρεμένο δεντρόσπιτο σαν ονειροπαρμένη που είμαι Χαρά μου, έγινα μια τοσοδούλα και μπήκα μέσα...το πόσο δουλεύει το μυαλό σου όταν δημιουργείς και όταν γράφεις για τις λεπτομέρειες αυτές, είναι απίστευτο και επειδή λάτρεψα το σχόλιο της Αννίκας ξαναδιάβασε το γιατί έτσι θα ήθελα να στα γράψω και εγώ, απλά δεν ξέρω τον τρόπο αγάπη μου...😊
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάθε φορά σε αφήνω γεμάτη θαυμασμό...να είσαι καλά ψυχή μου φιλιαααα!!😍
Καλημέρα χρυσοχέρα με τις απλιυανες κατασκευές. Ο στρατιώτης...όλα τα λεφτά, υποκλίνομαι!
ΑπάντησηΔιαγραφή