Ολα στο κόκκινο!

Όχι δε θα παίξουμε ρουλέτα, αλλά κάτι οι υψηλές θερμοκρασίες κάτι τα βιώματα, χτύπησε κόκκινο!
Δεν ξέρω αν έγινε αντιληπτή η απουσία μου, αλλά ναι έλειπα, γι αυτό και δε σας επισκεπτόμουνα.
Τώρα τα ταξίδια τα δικά μου, λίγο-πολύ είναι γνωστά.
Για άλλο ξεκινάνε κι άλλο φορτώνονται!
Κι όπως κάθε φορά, έτσι και τώρα, φορτώθηκαν ποοολύ συναίσθημα!
Σαν να έζησα το δικό μου παραμύθι και να τίναξα τ΄ αστέρια και να λούστηκα χρυσόσκονη!
Έτσι ένοιωσα, μέσα απο βαθιές χαραγμένες ματιές και ζεστές αγκαλιές.
Τι κι αν τα μάτια ήταν ανοιχτόχρωμα...
Από το ανοιχτό γαλάζιο, μέχρι το βαθύ μπλε και το καστανό, ξεχείλιζαν ΑΓΑΠΗ!
Αλλά ακόμα κι αν με είχαν ξεγελάσει, η θέρμη της αγκαλιάς δε με ξεγέλασε ποτέ!
Είχαν όλες ανακατεμένα αρώματα ζεστασιάς, είχαν χρώματα, ακόμα και ξυλομπογιάς, είχαν το πάθος του Θιβετιανού κοραλιού και την πολυπλοκότητα ενός εργόχειρου με βελονάκι, είχαν τη διαύγεια μιας πέτρας για το μάτι, κρεμασμένης σ΄ ένα βραχιολάκι και τη σκληρότητα και τις ιδιότητες του Χαουλίτη, είχαν τον αέρα  που μαστιγώνει το πρόσωπο πάνω σε μια μηχανή και τη μυρωδιά του γλυκάνισου στο ούζο είχαν  την αύρα της θάλασσας και τη γλύκα από γλυκό του κουταλιού, είχαν μυρωδιά από πεύκο, είχαν φως από την Πανσέληνο!
Είχαν ζεστασιά, ανθρωπιά, αλήθεια, μαγεία!
Κι επειδή κι εγώ χρειάζομαι μια δροσιστική ανάσα και να καταλαγιάσουν τα συναισθήματα, σας προσφέρω μιά φρεσκοκομμένη φέτα καρπούζι για Καλό Σαββατοκύριακο,

 με μια υπόσχεση... αν οι αγκαλιές έμειναν μετέωρες σύντομα θα ξαναγεμίσουν...!