Fimoμένες καρδιές

Ξέρω τι λέτε...όλο φεύγω κι όλο εδώ είμαι. Οχι αυτή σίγουρα θάναι η τελευταία ανάρτηση, απλά ήθελα να σας χαρώ λίγο παραπάνω και να σας αποχαιρετήσω όπως σας αξίζει.
Οι μέρες του Γενάρη πλησίαζαν να ολοκληρώσουν τον κύκλο τους. Κρύο, σεισμοκουνήματα κι εγω έφτιαχνα αυγά του Πάσχα!

Μια ζωή ανάποδη τώρα θ αλλάξω;
Ξέρω οτι προηγούνται άλλες γιορτές πριν του Πάσχα,π.χ Αγίου βαλεντίνου  (η δική μου δε πιάνεται), που είναι μια γιορτή πολύ εμπορική όσο νάναι, κι έχασε την αθωότητα της πρώτης  γνωριμίας.
Είχα λοιπόν αποφασίσει να  απέχω.
Τι δηλ. να φτιάξω άλλη μία καρδιά σ όλες αυτές που κυκλοφορούν απο την Πρωτοχρονιά και μετά στο ίντερνετ;;;μπααα ,μπούχτισα!
Κοίτα ποιός μιλάει! ΕΓΩ, για μπουχτισμένες καρδιές...δε πάμε καλά...
 Μα έχω γεμίσει πια, γυρίζω και παντού βλέπω καρδιές, υφασμάτινες, τσίγκινες, πορσελάνινες, πλεχτές, ζωγραφιστές, κοχυλάτες, πέτρινες, σε κάθε δυνατή μορφή κι έκδοση.
Μπα, όχι, τ αποφάσισα.
 Είναι να μην πω  ΟΧΙ...θα γίνει ΝΑΙ. Ούτε δικτατορικό δημοψήφισμα νάταν!χαχαχα
Σιγά, δεν αλλάζω γνώμη έτσι εύκολα, αλλά χρώστα χάρη που ετοιμαζόμουν για την Πρωτεύουσα .
Έκανα τις αναγκαίες προμήθειες ανανέωσης γκαρνταρόμπας και εκεί ανάκυψε το θέμα...
Οι γιατροί δεν είχαν καμία ατούρα το πως θα με δουν εμφανισιακά, εγώ όμως έπρεπε  να περιποιηθώ τον εαυτό μου για τα φιλαράκια μου, που εχουν τόσο καιρό να με δούν!
Επειδή το Χειμώνα ντύνομαι καλογερικά (ζιβάγκο εποχής Ανδρέα εννοώ) και τα νέα αποκτήματα ήταν ξέλαιμα και τα χρώματα, όσο νάναι τα χειμερινά, θέλουν ένα ξάνοιγμα,αποφάσισα παρά τα μύρια όσα φουλάρια (που λατρεύω) παρά τα άλλα τόσα κολιέ (που έχω βαρεθεί) να φτιάξω κάτι με τα χεράκια μου. Σ αυτόν τον τομέα υστερώ δραματικά,αλλά το προσπάθησα
Κι έτσι θέλοντας και μη, βγήκε τούτο δω

κολιέ απο fimo και χάντρες ανακύκλωσης παλιών κοσμημάτων

Οχι για να τιμήσω τον Αγιο Βαλεντίνο,αλλά για  να στολίσω εγω τον λαιμουδάκο μου
Αλλά μια που έκατσε έτσι,ας μην πάει χαμένο το καρδοκολιέ.

Kι εκεί που ολοκλήρωνα, περί ώραν 1.30-2 παρά κάτι, το μεγάλο αγόρι του σπιτιού, το εισαγόμενο που λέγαμε ολίγον στον κόσμο του, ως συνήθως οταν βρίσκεται εντός σπιτιού, θυμήθηκε οτι είχε την αλληλογραφία μου και μου την παρέδωσε!
 Μια μεγάλη χαρά με περίμενε, βλέποντας το φάκελλο απο την παγωμένη  Νέα Υόρκη κι εκεί που έγραφα για Fimoμένες (ή φιμωμένες) καρδιές, όπως θέλετε πείτε τις,

 μια καρδιά άνοιξε διάπλατη ολόζεστη και με θρόνιασε  στα λόγια και στις εικόνες της!
Το γνωστό στις περισσότερες Μαρθουλίνι μου που κάνει τις συνταγές της να μοιάζουν μαγικό οδοιπορικό, με σπιρτάδα πνεύματος και χιούμορ που ξεχωρίζει, μου έστειλε κάτι ολότελα δικό της, που μου έδωσε χαρά, χαμόγελο και φως έστω και τέτοια ώρα περασμένα μεσάνυχτα!
Ημερολόγιο Συνταγών,

που δε παράθετε απλά συνταγές,αλλά τις συντρόφευε με όμορφες χιουμοριστικές ιστορίες δικής της επίσης έμπνευσης...η δε κάρτα... σκέτο σιρόπι να βάλω και στο πρωινό μου!
Μπορώ ύστερα να μιλάω για φιμωμένες καρδιές, αφού κάποιες έχουν ανοίξει διάπλατες και με ραίνουν με τα ροδοπέταλά τους;;;
Είναι τόσο δηλητηριώδες να κρατάς την καρδιά σου φιμωμένη,σαν να σφαλάς το παραδοσάκουλό σου μπας και σου κλέψουν κανένα δεκαράκι. Τίποτα δε πουλιέται και τίποτα δεν αγοράζεται, όλα κατακτώνται και θέλει κόπο και επιμονή γι αυτό.
Ετσι ο χιονιάς της Νέας Υόρκης έγινε λάβα στην Ελλάδα!

ΚΑΛΟ & ΑΓΑΠΗΣΙΑΡΙΚΟ  ΜΗΝΑ,απ αύριο και όχι μόνο! Η ΑΓΑΠΗ δεν είναι επέτειος