Απο τον Ατλαντικό στο Ροβανιέμι, μια νύχτα μόνο έφτασε

Τι ωραίο να συγκατοικείς μ'  έναν άνθρωπο με τις ίδιες καλλιτεχνικές ανησυχίες, που τα βρίσκεται σε ΟΛΑ και γελάτε μέχρι ...ακράτειας!!!
Ευσεβείς πόθοι θα μου πείτε.
Συνήθως αναγκαζόμαστε σε ανεκτική συγκατοίκηση με πολύ λιγότερα πλεονεκτήματα...
Δεν σας αδικώ, γιατί δεν είναι όλοι τυχεροί!
Οταν βρίσκετε όμως την ευκαιρία, μην την αφήνετε να σας ξεφύγει ;)
Ετσι έπραξα κι εγω και δε το μετάνοιωσα βεβαίως βεβαίως.
Και αρχίζω την εξιστόρηση
Η εποποιϊα των χριστουγεννιάτικων έχει αρχίσει ένα μήνα τώρα.
Εχω χρησιμοποιήσει ό,τι υλικό είχα πρόσφορο και το απόλαυσα μπορώ να πω,αλλά τούτο το τελευταίο ήταν απωθημένο καιρού και ήρθεν η ώρα του!

Το παλαι ποτέ, μου είχαν δωρηθεί  ενα πακέτο όστρακα
και κοχύλια Ατλαντικού
Μεταξύ άλλων ωραίων ήταν και κάτι κακοτράχαλα όστρακα, στρείδια θαρρώ,          που λόγω χρωματος, και όγκου ήταν δύσκολο να φαντασθώ άλλη χρηση τους, ούτε καν της διακοσμητικής.                                                                              
                                                                                             

Ομως ομολογώ με εξίταραν περισσότερο των άλλων.

Ωσπου ενώ παρέμεναν παραγκωνισμένα κι ανενεργά έπεσα πάνω σε μία φανταστική δημιουργό στο PINTEREST και ...κολλησα! Μιλάμε μαγεύτηκα,γιατί ήταν αυτό ακριβώς που ήθελα.
"Ηθελα"...μια κουβέντα είναι αυτή, αλλά πως πραγματώνεται;;;
Τα κοιτούσα απο εδώ,τα κοιτούσα απο κει κι αναρωτιόμουνα σα χαζή "μα καλά, πού βρήκε πεδίο να τα ζωγραφίσει;;;"
 Η απορία δε λυνόταν όσο ήμουν μόνη και χαζή,γι αυτό κι οι Χιώτες πάνε δύο -δύο
Επρεπε νάρθει το Βιλλιωτάκι,να της δείξω το αντικείμενο του πόθου μου, να της δείξω τα όστρακα, να το ψάξουμε και ...δεν ήταν και τόσο δύσκολο τελικά,μια που οι ξένοι δημιουργοί δεν διακατέχονται απο τη δική μας μικρόνοια και δε φοβούνται ν' αποκαλύψουν τα μυστικά της τεχνικής τους.
Ετσι η θαυμαστή Denise Williams, μας άνοιξε το δρομο να πραγματοποιήσω την ποθούμενη μεταμόρφωση και ώρα 11+ κι ενώ ήταν ένα βράδυ αρκετά βαρύ ψυχολογικά, μια που θάταν το τελευταίο, έπεσε  η πρόταση απο μεριάς Βιλλιώτη
- "δε κάνεις τα όστρακα;"
Δεν ήθελα θαρρείς δεύτερη κουβέντα!
Σαν έτοιμη απο καιρό, άδραξα την ευκαιρία και τα υλικά,καθίσαμε δίπλα δίπλα και εν μέσω σιωπής , επιμονής και ποοοολυυύ γέλιου βγήκε το πρώτο!
Η κυοφορία δύσκολη.
Τι κουτάλες και πράσιν άλογα,εδώ μιλάμε για γέννηση κουλουβάχατα!
Εγω καλά το πήγαινα,αλλά είπα ν ακούσω μια φορά την υπόδειξη της "Κυρίας" μου,κι ενώ άρχισα να "οικοδομώ" μία φάτσα παιχνιδιάρικη με κατεβασμένο στα μισά του προσώπου σκουφί, τ΄ άλλαξα να την κάνω all face! Κι αυτό οδήγησε σ ε κωμικοτραγικές καταστάσεις

Τρόμαξα να τη συνεφέρω και να μη μοιάζει στο Γέρο του Μωριά.

 Μιλάμε τέτοια ομοιότητα πριν κοκκινήσουμε το "σκουφί" ούτε παραγγελία να είχα απο τους απογόνους του να του κάνω προτομή επι οστράκου!

Απο δω τον είχα απο εκεί τον πήγαινα , δε ξέφευγα απο την Επανάσταση του '21, μέχρι που κάποια στιγμή σκεφτήκαμε μήπως δεν έπρεπε να ακολουθήσουμε τ αρχικό σχέδιο που ήταν ο καλοκάγαθος παππούλης απο το Ροβανιέμι και να τ αλλάξουμε προς Ήρωες της επανάστασης και λοιποί συγγενείς.
Καραϊσκάκη, Ανδρούτσο, Νικηταρά τον Τουρκοφάγο, άσε πια  ένα Παπαφλέσσα που θα έβγαζα!!!

Αλλά επειδή έχω το διάολο καβάλα οταν θέλω,η επιμονή μου φόρεσε κόκκινο σκουφί με το έτσι θέλω στον άμοιρο Θοδωρή,που φυσικά πέρασε και σ άλλες φάσεις,ακόμα και γνωστές οικείες φάτσες,μη σας πω οτι στο ζωγράφισμα  έφερνε και του Λάκη με τα ψηλά ρεβέρ (εχει ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό στα χείλη ;))
Τελος πάντων, όσο με δυσκόλεψε η πρώτη απόπειρα κι αυτό μόνο και μόνο επειδή δεν ακολούθησα τη φυσική μου κλίση (να τα παραδεχόμαστε αυτά Μαράκι), τόσο εύκολα μου βγήκαν τα επόμενα τρία.
Ετσι αφού στέγνωσαν σε χρόνο dt  στο καλοριφερ, δεν υπήρχε και χρονος  να σπαταληθεί σ αναμονές, πλακώσαμε τη ζωγραφική.



Σαν καλοκουρδισμένες μηχανές, έδινε η μία στην άλλη και συνέχιζε το δικό της χρώμα
Μία απολαυστική συνεργασία που έφτασε 3.30 το πρωί να τελειώσει (μακάρι να υπήρχαν κι άλλα) παρότι ήμασταν ξάγρυπνες και κουρασμένες απο το ολοημερο γυροβολιό! Μάτι δε πετάριζε,λέμε, κούραση δε μας κολλούσε!
Εκεί σκυμένες με προσοχή και αγάπη στη μεταμόρφωση

Και τ΄ αποτέλεσμα μας γέμισε χαρά και τις δυό ^_^ ^_^


Καταλάβατε λοιπόν γιατί είπα στην αρχή για ευτυχή συγκατοίκηση;;;
Δυο μέρες μόνο και βγήκαν δυο διαμαντάκια (το δεύτερο, που ουσιαστικά ήταν πρώτο, σ' επόμενη ανάρτηση) που μου έδωσαν πολύ χαρά να καμαρώνω.
Δείτε κι εσείς,νομίζω δεν θα μας αδικήσετε.