Εχοντας ασχοληθεί μ όλα τα αλλοπρόσαλλα που άλλα έχουν πετύχει άλλα όχι, άλλα μ έχουν εντυπωσιάσει κι εμένα την ίδια κι άλλα λιγότερο, αλλά διατηρούν την αξία τους, δε θα μπορούσα εύκολα να επιλέξω ανάμεσά τους το πιο αγαπημένο.
Κάθε γονιός όταν του βάλουν το δίλημμα επιλογής ανάμεσα στα παιδιά του, κανένα δεν θα υπερτερήσει έναντι του άλλου, ακριβώς επειδή το καθ' ένα εχει τα δικά του προτερήματα κι ελαττώματα και ξεχωριστή θέση στην καρδιά του, γι αυτούς τους πολύ ξεχωριστούς λόγους.
ΟΜΩΣ... όσα κι αν έχω φτιάξει, μ' όσα κι αν έχω δεθεί, ένα πάντα ήταν στην πρώτη θέση και το πολύ περίεργο, οτι παρά την απειρία και το μη σωστό αποτέλεσμα, είναι και πρώτο στις επιλογές του κοινού!
18,5 χιλ views δεν είναι αμελητέα. Προφανώς κάτι βρίσκουν. Το "τί;" αναρωτιέμαι.
Γιατί για μένα είναι ξεκάθαρο για ποιό λόγο είναι σε πρωτεύουσα θέση στην καρδιά μου... γιατί ήταν η αρχή !
Γιατί αν δεν ερχόταν αυτή η λάθος παραγγελία κόλλας δεν θα είχα αρχίσει ποτέ το decoupage και σαν ντόμινο το ένα δεν θα έφερνε το άλλο. Ίσως να ζωγράφιζα ακόμα απλοϊκές πέτρες, ποιός ξέρει; αφού αυτό έκανα μέχρι τότε ή μάλλον τότε πειραματιζόμουν στη μεταφορά εικόνας πάνω στην πέτρα, εξ ου και η λάθος παραγγελία.
Οπως και νάχει εκείνη η λάθος κόλλα έδωσε το έναυσμα να αναζητήσω τι στο καλό είναι αυτό που αναφερόταν στις οδηγίες χρήσης. Κι έτσι βρέθηκε ένας πλαστικός δίσκος από συσκευασία ποτού, να υποστεί ολα τα βασανιστήρια των πρώτων πειραματισμών. Εκτύπωσα ένα καντράν ρολογιού, έκοψα με προσοχή τα πρώτα μοτίβα χαρτιού φουλ στο λουλούδι, γιατί ο ρομαντισμός δεν κρύβεται ούτε και στα ρολόγια και με κάποιες άτσαλες πινελιές χρωμάτισα, κόλλησα τα μοτίβα κι έτσι φτιάχτηκε το πρώτο μου ρολόι από μια σειρά πολλών στη συνέχεια, που με πολύ περηφάνεια 😒και αμετροέπεια😌😏 παρουσίασα τον Απρίλιο του 2010!!!
Με συντρόφεψε στη συνέχεια σ΄ όλα τα γραφεία που άλλαξα στην υπηρεσιακή μου ζωή και κατέκτησε τη θέση που άξιζε στην καρδιά μου, υπενθυμίζοντάς μου κάτι που δε διαφαινόταν εξ αρχής, αυτή την ανέλπιστη εξέλιξη.
Τόσα χρόνια λοιπόν μετά, αποφάσισα οτι του χρειαζόταν μία δεύτερη αναπνοή, αντί να κρέμεται στο μικρό εργαστήρι χωρίς ζωή, αφού και η μπαταρία του τόχε εγκαταλείψει απο καιρό.
Κι επειδή τον τελευταίο καιρό περνάω τη φάση του πετρώματος, λες και γεννήθηκα από την γυναίκα του Λωτ, αποφάσισα να καλύψω τις χρωματικές ατεχνίες (να μην πω κακοτεχνίες), με ένα μείγμα vintage effect και χρώματος, που πάνω σ' αυτό περάστηκαν άλλα χρώματα και απέκτησε την τελική του μορφή.
Επίσης φάση του τελευταίου καιρού είναι και η επιτυχία του κρακελέ δύο συστατικών που δίνει την όψη σπασμένης πορσελάνης, που μέχρι πρότινος δε πετύχαινε και από τη στιγμή που πέτυχε τη βάζω και στα λάχανα!!!
Το τελικό touch ήταν τα ξυλόγλυπτα. Ε, δεν μπορούσα να τ' αφήσω αστεφάνωτο!
Έτσι ένα πήρε την κεντρική θέση στην κορυφή κι ένα άλλο τυλίχτηκε γύρω του να το διακοσμεί και να το κάνει πιο elegant.
Νομίζω οτι η σύγκριση αποδεικνύει οτι το πρώτο μου ρολόι πέρασε στη νέα εποχή μ' άλλη αυτοπεποίθηση.
και μια ολόσωμη μόνο του:
Αυτά έγραφα για να περιγράψω την αλλαγή του ρολογιού ...ΚΙ ΕΦΤΑΣΑ ΕΔΩΩΩ !!! και πάω αμέριμνη να προγραμματίσω την ανάρτηση σε ημέρα και ώρα που θ ανέβει μόνη της...και διαπιστώνω οτι τούτο το ρολόι, που απο το πουθενά πήρε τη σειρά άλλων προς ανάρτηση, δεν έγινε χωρίς λόγο , ΑΛΛΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΓΕΝΕΘΛΙΑ ΤΟΥ blog !!!!
Το τσεκάρω σα να μη το πίστευα, κι όμως!!! Είναι γεγονός.
Αυτό το ρολόι, το πρώτο μου, που γεννήθηκε 2 μέρες μετά την έναρξη του μπλογκ έρχεται σήμερα ανανεωμένο να γιορτάσει μαζί μου μία πορεία από το μηδέν στο 10+ .
Κι αν το ξέχασα λόγω της σύγχυσης των ημερών που βιώνουμε (γιατί ειλικρινά έχω χάσει την αίσθηση του χρόνου), ποτέ δεν θα ξεχάσω οτι ήταν η πιο σωστή αν και απερίσκεπτη απόφαση που πήρα ποτέ, τα έντονα συναισθήματα που μ' έκανε να νοιώσω (και συνεχίζω...) γνωρίζοντας συγκεκριμένους ανθρώπους, προσθέτοντας στη ζωή μου μοναδικούς φίλους καρδιάς, τις ξέφρενες βραδυές σχολίων-πάρτυ που έχουμε περάσει, όσο σε κανένα άλλο μπλόγκ δεν συνέβη, τις πίκρες που μοιραστήκαμε για ανθρώπους που έφυγαν, τη χαρά της δημιουργίας που ουδέποτε μ άφησε να νοιώσω απόμαχος και άχρηστη, αντίθετα μου έδωσε νόημα σε μια καινούργια αρχή, σ ενα πολύχρωμο, ενδιαφέρον, δημιουργικό μέλλον που αντιμετώπισα με νεανικό ενθουσιασμό, ανταποκρίθηκα στην πρόκληση (αλήθεια πόσο τρελή μπορούσα να είμαι!), μου έδωσε απίστευτες εμπνεύσεις, προέκυψαν δημιουργίες που ούτε εγώ η ίδια είχα φαντασθεί οτι θα μπορούσα να κάνω!
Δε θα επεκταθώ περισσότερο επαναλαμβάνοντας τα ίδια τετριμμένα, θα πω μόνο οτι ΤΟ ΕΥΓΝΩΜΟΝΩ , ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ, και σας υπόσχομαι να συνεχίσω με το ίδιο πάθος και ανιδιοτέλεια να μοιράζομαι μαζί σας και να επιστρέφω στο πολλαπλάσιο τη χαρά που μου δίνετε απλόχερα.
Νάμαστε καλά, να παραμένουμε υγιείς, δημιουργικοί και αισιόδοξοι και στήριγμα ο ένας στον άλλο να ξεπεράσουμε τα δύσκολα και να μοιραστούμε τις χαρές που θάρθουν.
Μαζί και στα επόμενα χρόνια λοιπόν!
Σήμερα το ρολόι συνεχίζει να μετρά ώρες για τη νέα δεκαετία.
ΣΑΣ ΑΓΑΠΩ!...και λίγα λέω
Υπογραφή:
και μου το επιστρέψατε Χαρούλα (έτσι με λένε όσοι με γνωρίζουν απο παιδί), Χαρουλάκι, Χαρουλίτα, Χαρουλίτσα, Χαρουλινίξ ( έγινα ηρωϊδα παιδικού παραμυθιού!!!) μεταλλάχθηκα σε "καλλικάντζαρος" (ακόμα κι αυτό μ΄αρεσε) Τρελλάρα (αχ, Ναντιάκι μου η αγάπη σε κάνει επιεική!)για να ανέλθω στα ύπατα αξιώματα ώς Μαρία Αντουανέττα ή "η Αντουανέττα της Αγάπης" (ουάου τίτλος Τιμής! Μαράκι θέλω παρέα νοιώθω μοναξιά.) Μαργαρίτα Γκωτιέ (κατά "Ρεγγίνα", πάντα Κυρία) και ... Ζαργάνα (κατά Μισιρλού, ο δικός μου Παναγιωτάκης)!!!
Χρόνια Πολλά στο δημιουργικότερο blog της παρεούλας μας και Χρόνια μας Πολλά Χαρά μου, γιατί δεν ξεχνώ πόση γλύκα και χαρά έβρισκα εδώ από τα πρώτα πρώτα βήματα όλα αυτά χρόνια! :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν καταφέραμε να βρεθούμε από κοντά, αλλά η "συνάντηση" μας μέσα από το bolgging υπήρξε σημαδιακή και καθόλου τυχαία! ;)
Τώρα να πω και για το νέο look του ρολογιού σίγουρα πιο ώριμο αλλά εξ ίσου όμορφο! :P
ΑΦιλάκια αγάπης και ανοιξιάτικης αναγέννησης! <3
Στεφανία μου είναι κάτι που μου το λες σε κάθε ευκαιρία και ειλικρινά αισθάνομαι Τιμή να το λες αυτό για μένα Εσυ! Πόσο μάλλον οταν μου λες εξ αρχής,που ανάθεμα και ήξερα που πάνε τα 4 και απο τεχνολογία και απο δημιουργίες!
ΔιαγραφήΕίναι ομως τόσο ωραίο να σου λένε οτι ερχόμενοι στο σπίτι σου αισθάνονται ζεστασιά και γαλήνη και ακόμα ακόμα ,καλλιτεχνες οι ίδιοι με περγαμηνές να εξαίρουν τα έργα σου!
Το ευχαριστώ είναι ελάχιστο.Ευχαριστώ το Θεό για τις δοκιμασίες που μου έδωσε αλλά και τον τρόπο να τις αντιμετωπίσω και τους ανθρώπους που έφερε στο δρομο μου να συναπαντηθούμε!Κι αν δεν έχουμε βρεθεί απο κοντά,που κάποια στιγμή θα γίνει κι αυτό,είμαστε τόσο κοντά ψυχικά που τίποτα δε μπορεί ν αντισταθεί σ αυτή την πραγματοποίηση του ονείρου!
ΑΦιλάκια αμέριστης αγάπης και ευγνωμοσύνης πάντα!
Κι εσύ έχεις κατακτήσει μία θέση στην καρδιά μας με τις δημιουργίες σου όλα αυτά τα χρόνια και είμαι ευτυχής που σε έχω γνωρίσει κι από κοντά !!!! Είναι σίγουρο πως μας ομορφαίνεις τη ζωή με την δημιουργικότητά σου και τα φανταστικά έργα σου......σ ευχαριστούμε !!!!!! Φιλώ σε !!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο ξέρεις οτι τα αισθήματα ειναι αμοιβαία!
ΔιαγραφήΗταν απο την πρώτη στιγμή και ήρθε η ευτυχής συγκυρία να ανταμώσουμε και τότε διαπιστώσαμε οτι άξιζε όντως!
Εγω σας ευχαριστώ Ράνια μου,ειλικρινά ωχραίνουν οι λέξεις και κρύβονται ενώ θέλω τόσες πολλές να ειπωθούν απο την καρδιά μου. Τόχεις νοιώσει όμως απο τη χαρά των ματιών μου οταν συναντιόμαστε και τις αγκαλιές μας!
Πολύχρονο το blog σου. Μας κράτησε συντροφιά πολλά χρόνια, και να μας κρατάει εύχομαι, εγώ δεν ήμουν εξαρχής, πιο νέα μπλόγκερ. Η συντροφιά σου όμως ήταν θεϊκή γιατί συνέβαλες στην αύξηση της δημιουργικότητας, έδωσες ιδέες, χάρισες στιγμές απόλαυσης με τα έργα σου, ταξίδεψες το νου μας με τη γραφή σου και η γλυκιά σου απόκριση σε κάθε σχόλιο τόνωνε αισθηματα δυνατά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπέροχο το ρολόι σου. Δεν μπορώ καν να φανταστώ πώς θα γίνει ξανά σε 10 χρόνια.
Φιλιά πολλά και σ'ευχαριστούμε για τη μεγάλη σου αγκαλιά
Εγω όλ αυτά τα προκάλεσα;;;η ανίδεη;;η απαίδευτη;;;
ΔιαγραφήΤι να πω Αννα μου εκπλήσσομαι,αν έδωσα τόσα πολλά χωρίς καν να το καταλάβω.
Ισως επειδή δνε πίστευα ουτε τωρα πιστεύω,οτι έκανα (κάνω) κάτι φοβερό ή διαφορετικό απο αυτό που μπορέι να κάνει ο μέσος άνθρωπος αρκεί να τ αγαπά και να παθιάζεται μ αυτό.Το ίδιο το αντικείμενο του ανταποδίδει την αγάπη του και το αποδέχεστε. Αυτό πίστευα εξ ου και ο τίτλος του μπλογκ,που πιο to the point δνε μπορούσε νάναι κι οταν ήταν να το βαφτίσω μου βγήκε αβίαστα και απόλυτα φυσικά.Ίσως γιατί ο,τι κάνω πάντα στη ζωή μου το κάνω με αγάπη!
μακάρι να συμπορευόμαστε πολλά χρονια ακόμα εγω να μικροδημιουργώ κι εσύ να μας συντροφεύεις με μοναδικές ,συγκινητικές ιστορίες, απο την υπέροχη πένα σου! Σε φιλώ κοντοπατριώτισσα!
Χαρά μου, Χαρούλα μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι, απολαμβάνω κάθε σου στιγμή εδώ από την ώρα που σε γνώρισα. Μαγεύομαι από των έργων σου τη λεπτότητα, αφήνομαι στην θαλπωρή τους, την αύρα που μοσχοβολά ολόγυρά τους, στη φαντασία και ευρηματικότητά τους.
Χρόνια σου πολλά καλή μου φίλη και συνοδοιπόρισσα. Το δικτυακό σου σπιτικό εύχομαι να είναι όπως το ξέρουμε. Το έχουμε ανάγκη και εμείς αυτό για όσα μας προσφέρει, να το πιστεύεις.
Όσον αφορά το ρολόι. Ε τι θες τώρα να πω. Απίστευτο! Εκπληκτικό. Ποτέ δεν δοκίμασα αυτήν την τεχνική. Εντάξει. Δεν θα το κάνω. Έχω μέτρο σε αυτό που απλώνουν τα χέρια μου. Είναι έργο τέχνης να το βλέπω.
Χαρά μου, να μας δίνεις χαρά καλή μου φίλη. Τις ευχές μου.
Γιάννη μου αγαπημένε,είσαι απο τους πιο "πρόσφατους" αγαπημένους αλλά οι δεσμοί που μας έδεσαν πολύ ουσιαστικοί και γεροί,που ουτε εγω περίμενα τόσο!
ΔιαγραφήΗ εκτίμηση κι ο θαυμασμός είναι αμοιβαία και προς το πρόσωπό σου πολλαπλασιάζεται λόγω της πολυπραγμοσύνης σου και της λογοτεχνικής σου φλέβας. Η έκφραση πάντα με συγκινούσε,περισσότερο κι απο τα έργα. Θεωρώ τον εαυτό μου πολύ τυχερό που έχει εκλεκτους φίλους στο επίπεδο όλων των σχολιαστών σήμερα ,που ο καθένας για τους δικούς του λόγους έχει ξέχωρη θέση στην καρδιά μου !
Σ ευχαριστώ γιατί ανταποκρίθηκες σ εκείνο το πρώτο μου σχόλιο και είχα την τύχη να γνωρίσω εναν ξεχωριστό ΄κι άκρως ενδιαφέροντα άνθρωπο!
ΑΝταποδίδω απο καρδιάς τις ευχές με όλη μου την εκτίμηση
Χαρούλα μου, πολύχρονο και πάντα φιλόξενο το μπλογκόσπιτό σου! Πώς περνάει ο χρόνος?! τώρα μόλις συνειδητοποίησα κι εγώ πως και το δικό μου κοντεύει τα 10 χρόνια!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν γνώριζα πως μία λάθος κόλλα ήταν η αφορμή να δοκιμάσεις το ντεκουπάζ!!!! Και από τότε, πόσα στάδια πέρασες, πόσες τεχνικές έμαθες, για την έμπνευσή σου δεν το συζητώ...πάντα φανταστική!!!Και πόσα μάθαμε κι εμείς από εσένα...και ρωτάς γιατί έχει τέτοια επιτυχία το μπλόγκ σου?
Το ρολόϊ, για να είμαι ειλικρινής δεν το θυμόμουν, αλλά τώρα που έβαλες τις δύο φωτογραφίες δίπλα δίπλα, φάνηκε περίτρανα η πρόοδός σου! Το κρακελέ είναι τέλειο όπως και το εφφέ πέτρας! Να είσαι πάντα καλά, και να μας ξαφνιάζεις με τις ευφάνταστες, όμορφες και πάντα προσεγμένες δημιουργίες σου!
Φιλάκια πολλά!!!!
Πώς πέρασαν δε λες τίποτα Μαριάννα!Εντυπωσιάζομαι κι εγω η ίδια,μου φαίνεται απίστευτο τόσα πολλά χρονια. Ψάχνοντας δε να βρω την πρώτη ανάρτηση του ρολογιού και κατεβαίνοντας τις αναρτήσεις διαπίστωσα πόσα άλλα έργα έχω ξεχάσει! Και ναι,μία λάθος κόλλα ήταν η αιτία,που θάπρεπε να την βάλω σ ε κάδρο,και να την προσκυνάω!
ΔιαγραφήΜε τίποτα δε περιμενα αυτή την αποδοχή που ήρθε και πολύ γρήγορα ομολογώ,χωρίς ιδιαίτερη δική μου προσπάθεια,επειδή πάντα ντρεπόμουν.
Δεν έγραψα ποτέ σε σχόλιο "ελα κι απο μένα". Σχολίαζα πάντα με καλή διάθεση και άφηνα τον άλλον άν ήθελε να μ ανακαλύψει.
Οχι οτι δε χάρηκα κι απο κάποιους που μου "παραπονέθηκαν" οτι δε τους σχολιάζω!!!!χαχχαχαχαχα Δε ξεχνιέται ,γιατί πέρα απο κάθε σχόλιο ενα τέτοιο "παράπονο" μ έκανε να νοιώσω πόσο σημασια είχα για κάποιον!Και χαίρομαι απίστευτα που μέχρι σήμερα συνεχίζουμε απρόσκοπτα.Που γνωριστήκαμε,που μοιραστήκαμε χαρές,ακόμα και οικογενειακές, που γίναμε όλοι εδώ συγγενείς!!!Ναι,δεν είναι υπερβολή.Οι χαρές του ενός για το γάμο των παιδιών του,για τη γέννα των εγγονών του,είναι χαρές για όλους μας.ΓΙΑΤΙ ΕΤΣΙ ΝΟΙΩΘΟΥΜΕ Ο ΕΝΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ ,ΓΙΑΤΙ ΕΠΙΛΕΞΑΜΕ ΤΗ ΣΧΕΣΗ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΛΛΙΕΡΓΟΥΜΕ
Κι ευχομαι να συνεχίσει για πάντα έτσι!
Μαριαννάκι μου την αγάπη μου πάντα
Χαρά μου χρόνια πολλα στο υπέροχο μπλοκ σου!!! Η πρωτη φορά που το επισκέφθηκα ήταν μια ανάρτηση που είχες κάνει με τίτλο (ακόμη το θυμάμαι) Μαθήματα άνευ διδασκάλου και είχες κάνει ντεκουπάζ σε μια πετρα κάτι κοτοπουλάκια και είχες κολλήσει άχυρα ήταν καταπληκτικό για μένα που άρχιζα να μπαίνω στον κόσμο του ντεκουπάζ... Και έφτιαξα μια ίδια πετρα!! Από εκείνη την στιγμή σε παρακολουθω και θαυμάζω κάθε τι που φτιάχνεις. Επίσης μου είχε κάνει εντύπωση ο αριθμός των σχολίων... 120 τη μια 130 την άλλη.... γινόταν παρτυ όπως είπες.. Δε θα ξεχάσω τα σχόλια σε μια ανάρτηση δεν μπορώ να θυμηθώ πια ήταν με μια ομπρελοθηκη που την περασα για δοχείο νυχτός πόσο γελάσαμε στα σχόλια... Να σαι καλά να δημιουργείς και εμείς να σε θαυμάζουμε!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλιά!!!
Α ξέχασα η κακούργα το ρολόι ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟ!!!
Διαγραφήχαχαχχαχαχχαχα φτάσαμε και πάνω απο 200 σχόλια,αν το πιστεύει άνθρωπος, σ ε σημείο να μας τα κόψει ο blogger!Γι αυτό μετά ήμασταν στα 120-130!!!χαχαχα Αυτές οι βραδυές ήταν ανεπανάληπτες,γέλια μέχρι δακρύων και ατάκες που δε σου έμενε άντερο. Αυτά με στεναχωρούν που δεν υπάρχουν πια.Οχι τα σχόλια,γιατί δνε ήταν ποτέ το ζητουμενό μου,προέκυψαν,αλλά οι φίλες που τότε ,εκείνα τα βράδυα περιμεναν μία ανάρτησή μου να γίνει το σώσε!Που ήξεραν οτι ο,τι και να έγραφαν δε θα παρεξηγηθώ,που ολα γίνονταν με καλή διάθεση και τ απολαμβάναμε. Τωρα δεν υπάρχουν...και είναι πολύ πικρό αυτό και το μόνο που σ όλη αυτή την πορεία με στεναχωρεί. Το μόνο πικρό κατακάθι. Βέβαια διατηρώ μοναδικές σχέσεις εξω απο εδώ,αλλά κάποιες έχουν φύγει για πάντα κι ακόμα κι αν ξαναμαζευόμασταν να επιδιώξουμε μία επανάληψη δε θάταν το ίδιο.
ΔιαγραφήΤλπ ας το προχωρήσουμε κι ας πούμε για την ανάρτηση που θυμάσαι.Οντως εχει μεγάλη αναγνωσιμότητα και σήμερα ,είναι η δέυτερη μετά το ρολόι και η πλάκα έιναι οτι δεν έκανα άλλη ανάρτηση βήμα βήμα,παρότι μου το ζητάνε ακόμα και σήμερα πολλοί.Γιατί απλά δεν κατέχω όλες τις τεχνικές και ουτε τα υλικά γνωρίζω που απο τότε που ξεκίνησα εχουν βγει τα μύρια όσα! Που ουτε είναι εύκολο να τα έχεις όλα,ουτε ειμαι άνθρωπος των πειραματισμών και προπάντων δνε εχω την υπομονή να τα κάνω όλα ΄βήμα βήμα και να βιντεοσκοπούμαι.Ασε που για να καλύψω τις ελλείψεις μου κάνω δικες μου πατέντες! Αλλωστε σήμερα υπάρχουν τόσες δημιουργοί που κάνουν ζωντανές παρουσιάσει ςπου εγω είμαι κόκκος άμμου.
Χαίρομαι αν τη δεδομένη στιγμή Δεσποινάκι σου έδωσα την έμπνευση και δημιουργησες το δικό σου δημιουργημα. Κι εγω έτσι έφτασα μέχρι εδώ,βλέποντας,αξιολογώντας,θαυμάζοντας δημιουργίες άλλων και ποτέ δνε πίστευα οταν παρακολουθούσα σιωπηρά τα μπλογκς οτι θα ερχόταν μέρα που θάχα το δικό μου και μάλιστα θα αντιμετωπιζόταν με τόση αγάπη!
ΣΑΣ ειμαι ευγνωμων <3
Χαρά, Χαρούλα, Χαρουλίνι …ή όπως κι αν σε προσφωνούν, θα είσαι πάντα η Χαρά της καρδιάς μας. Πνεύμα ανεξάρτητο, πηγή έμπνευσης ανεξάντλητη, σκέψη με συναίσθημα και παιδεία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ τέχνη σε διάλεξε και έκανε αλήθεια την καλύτερη επιλογή. Σ’ αυτό το αέναο μαγικό ταξίδι της πήρε την έμφυτη δεξιότητα και τη μύησε μ’ ένα πάθος, μιας άλλης μορφής δημιουργίας, που μας ταξιδεύει σε άλλους καιρούς αναπόλησης και ρέμβης.
Κι αυτή η αποδοχή στο χώρο ξεχωρίζει, απ’ το ταλέντο, το μεράκι, την πολυεπίπεδη γνώση, το σεβασμό σε ότι αφορά την παράδοση. Αυτό με απλά λόγια θα το έλεγα πλούτο ψυχής ανεκτίμητο.
Όσο για το blog, μια δημιουργική, επαγγελματική καταξίωση την κέρδισε με το σπαθί του. Εδώ απλώνεις τις σκέψεις σου, τα ενδιαφέροντα (που φαίνεται πια πως είναι κοινά) την ευαισθησία, την απλότητα, τη γνώση του πρωτόγνωρου με την αξία του παλιού. Χιλιόχρονο, να μας ταξιδεύει, να μας γοητεύει με μια αγκαλιά κοχύλια στο Αργάσι ή στο γλυκοχάραμα στο Γέρακα. Εδώ (στο blog) σε ταξιδεύουν οι αισθήσεις.
Για το ρολόι, τι να πω; Θα φανεί πολύ λίγο.
Μια τεράστια αγκαλιά Χαρά μου!
Σου έχω εκμυστηρευθεί ιδιωτικά και δημόσια οτι τα σχόλιά σου με συγκινούν αλλά συγχρόνως με μπλοκάρουν γιατί δε μπορώ να εκφρασθώ αντάξια των γραφομένων σου που πάντα και το πιο λιτό σχόλιο έχει μία λογοτεχνική απόχρωση πολύ έντονη .Θαυμάζω πολύ το λόγο σου,απίστευτα πολύ και μέσα απο εκεί προσπαθώ να σε φανταστώ.Ναι σε πλάθω με τη φαντασία μου! Οσα γράφεις και εδώ για μένα ειναι πολύ κολακευτικά,πολύ συγκινητικά και δε ξέρω αν τα αξίζω και τόσο
ΔιαγραφήΑυτό που μπορώ να πω μετα βεβαιότητας οτι δνε μπήκα στο χώρο σαν αυθεντία! Δεν πούλησα ουτε πνεύμα ουτε δεξιότητες.Ντρεπόμουν και ντρέπομαι απίστευτα,πόσο μάλλον οταν μ εκθειάζουν. Γι αυτό ήταν τεράστια έκπληξη για μένα η γρήγορη αποδοχή που είχε το εγχείρημα και εγω προσωπικά. Οταν το ξεκίνησα δε το είπα καν ουτε στα κορίτσια του γραφείου μου!Και κάθε ένα σχόλιο που έβλεπα στις αναρτήσεις μου με γέμιζε μεν χαρά αλλά και ευθύνη.
Χαίρομαι γιατί δε διέψευσα αυτούς που πίστεψαν σ εμένα πίσω απο ένα άβαταρ, που διέκριναν κάτι που τους προκάλεσε το ενδιαφέρον,που γνωριστήκαμε διαδικτυακά και δέσαμε κι οταν η γνωριμία αυτή πήρε σάρκα και οστά έγινε ακόμα πιο δυνατή και δε τους απογοήτευσα.
Αυτή για μένα είναι η επιτυχία!
Οτι ως χαρακτήρας εκτιμήθηκα και μετά ως δημιουργός. Δεν προσπάθησα να πουλήσω κάτι που δεν ήμουν για να αποκτήσω αναγνώστες!Αναγνώρισα τις καλλίτερες απο μένα,διδάχθηκα ,ευχαρίστησα, δε πήραν τα μυαλά μου αέρα ουτε μετά απο την επιτυχία των έργων μου,παρέμεινα μαθήτρια και πάντα ετοιμη ν ακουσω ,να διορθώσω,να παραδεχθώ.Ουτε προσπάθησα ποτέ να το παίξω επαΐων και ν αρχίσω να κάνω παρατηρήσεις και υποδέιξεις και να μειώνω την προσπάθεια του άλλου,κάτι που βλέπω να γίνεται ευρέως στο φβ και με λυπεί πολύ.Ολοι γίναμε γνώστες των πάντων ,εχουμε αλάθητο αισθητήριο καλογουστιάς και ρίχνουμε εύκολα το ανάθεμά μας σε έργα κατώτερα της αισθητικής μας,χωρίς να εκτιμάμε την προσπάθεια κάποιου και τη χαρά που πήρε απο το δημιουργημά του και θέλησε να τη μοιραστεί μ όλους μας.Πολύ εύκολα κρίνουμε,αλλά δε θέλουμε να κριθούμε!
Τλπ κάποια στιγμή αυτά ίσως τα πούμε πίνοντας ένα καφέ ;) Τωρα θα σου πω οτι είναι μεγάλη μου τιμή που ασχολείσαι τόσο μαζι μου και μου χαρίζεις μοναδικές συγκινητικές στιγμές.Αννίκα μου νάσαι πάντα καλά και να μοιράζεις απο το νέκταρ της καρδιάς σου!
Νομίζεις ότι δεν τα καταφέρνεις στα λόγια! Μήπως χρειάζεται αγώνα το μυαλό για να σε παρασύρει σε συγκινήσεις; Αυτό που έχει σημασία είναι ποιος φτάνει μέχρι την ψυχή σου και μη ρωτήσεις το πως. Αυτό έχει μεγαλύτερη αξία κι απ' τα λόγια.
ΔιαγραφήΚαι θα σου πω και τούτο, το ίδιο ντρέπομαι και γω (μην κοιτάς που λύνεται η γλώσσα μου, η ψυχή μιλάει) Αν σε είχα απέναντι το σίγουρο είναι πως δεν θα σήκωνα το βλέμμα απ' τις μύτες των παπουτσιών μου. Το ίδιο άβολα αισθάνομαι όταν μιλούν για μένα. Να ο λόγος που.....συνοδοιπορούμε. Δική μου η τιμή Χαρά μου!
♥♥♥
Πάντα με γοήτευε τούτο το σπίτι ,θες οι λέξεις που ξεχύνονται ασυγκράτητα θες το σπινθηροβόλο σου πνεύμα, ότι και αν είναι με γεμίζει πάντα χαρά και γλύκα!! Από την αρχή σε ξεχώρισα αν και ήμουν αθόρυβη και απαρατήρητη εγώ ένιωθα τη γαλήνη των λόγων σου !! Κάποτε σε γνώρισα από κοντά και καταλαβαίνω το δυνατό σου πνεύμα , το χιούμορ σου και το πάθος σου με ότι καταπιάνεσαι !!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα συνεχίσεις πολλά χρόνια έτσι όμορφα και με εφηβικό ενθουσιασμό Χαρά μας !!
Μαρινικόλ μου τί να πω για σένα!!!
ΔιαγραφήΘυμάμαι και βουρκώνω την πρώτη μας συνάντηση! Πόσο σεμνά,διστακτικά με πλησίασες,πόσο προσπάθησα να καταλάβω ποια είσαι και ΠΟΣΟ ΧΑΡΗΚΑ ΣΤΑ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΗΡΙΑ!!!Δεν ξεχνιώνται αυτές οι στιγμές αγαπημένη μου!
Πώς μπορώ λοιπόν να μην νοιώθω ευλογημένη για ανθρώπους σαν εσένα ,σαν όλους εδώ που μου γράφετε κι έχουμε γνωριστεί, που έχω εκτιμήσει τις πτυχές της προσωπικότητάς σας και χαίρομαι που κι εγω με τη σειρά μου δε σας διέψευσα κι άξιζα την εκτίμηση που δείξατε στο πρόσωπό μου
Είμαι τόσο τυχερη και το φωνάζω σ όλους τους τόνους που φοβάμαι μήπως ματιαστώ απο μόνη μου!
χαίρομαι αγαπημενη μου και χάνω τα λόγια να εκφραστώ και ν αποδώσω το πάθος και την αλήθεια των συναισθημάτων μου για σας.
Ομως όπως έγραψα παραπάνω και στη Ράνια,είναι γνωστό μεταξύ μας απο ο,τι έχουμε ανταλλάξει μέχρι τώρα στην διαπροσωπική μας επαφή. Και αν τα λόγια αποδεικνύονται φτωχά, ουτε τα μάτια ουτε η γλώσσα του σώματος μπορούν να κρύψουν τα αληθινά αισθήματα!
Σ ευχαριστώ για την Τιμή που μου κάνεις και σου ανταποδίδω τα πιο βαθειά μου συναισθήματα!
Wow! That clock looks amazing, it's beautiful!
ΑπάντησηΔιαγραφήKisses
My dear Diana
ΔιαγραφήI am glad you liked in the transformation of my first clock!
It's very moving because I did it when I was a 2 day blogger and now 11 years later I changed his form!
Thank you very much <3
Συγκινήθηκα Χαρά μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠέρασαν τόσα χρόνια;
Μαζί ξεκινήσαμε και γνωριστήκαμε σχεδόν αμέσως.
Επόμενο ήταν, αφού συχνάζαμε στης Μισιρλους.
Τα νυχτερινά πάρτι με τα εκατοντάδες σχόλια, έδιναν κι έπαιρναν.
Τί γέλια που κάναμε. Φαντάσου να είχαμε καραντίνα και τότε, θα μας έβαζαν πρόστιμο και στο διαδίκτυο για κατάχρηση.
Για την εξέλιξη, δεν συζητάμε.
Έμαθα πάρα πολλά από σένα και συνεχίζω.
Το ρολόι έγινε καταπληκτικό κι εύχομαι κάθε 10 χρόνια να το αλλάζεις.
Χαίρομαι που γνωριστήκαμε κι από κοντά κι ελπίζω να τα καταφέρουμε και πάλι.
Συνεχίζουμε ακάθεκτοι και φιλάκια πολλά.
Πέρασαν Ρένα μου και είναι σαν νάταν μόλις χθες!
ΔιαγραφήΝαι τότε κυριαρχούσαν δύο μπλογκς της Ανεράϊδας και της Μισιρλούς!Η Αλεξ, μετέπειτα Παναγιωτάκης και πολλά άλλα, έγινε η πρωτη πρώτη που γνωρισα, που εντυπωσιάστηκα με τα έργα της και την ανακυκλωτική της δραστηριότητα, το χιούμορ της το ακαταμάχητο!Και μετά η Μπέττυ (ακόμα δεν εχω ξεπεράσει το χαμό της) η Σωσώ η Μαρία,η συμμορία!
Εσυ ήρθες και μας έκανες ομάδα κρούσης για καλό σκοπό. Μας κινητοποιήσες τα πιο ευγενή αισθήματα και μας οργάνωσες με αποτελέσματα που με κάνουν περηφανη που συμμετείχα και λυπάμαι που έχουμε σταματήσει.
Αποκτήσατε εγγόνια και μοιραστήκαμε τη χαρά σας.Αποκτήσαμε σχέσεις συγγένειας,επιλέξαμε η μία την άλλη!
Πώς μπορώ να ξεχάσω την Θεσσαλονίκη!!!Με πόση λαχτάρα ερχόμουν να σας γνωρίσω απο κοντά!!!Μόνο για τα παιδιά μου θα χαιρόμουν τόσο ένα ταξίδι!Πόσες μαζευτήκαμε σ εκείνο το καλωσόρισμα στο μαγαζάκι της Αχτίδας και γίναμε μία αγκαλιά!!!Κυκλοφορήσαμε σαν νάμασταν απο πάντα παρέα,φάγαμε,ήπιαμε,γελάσαμε,με ξεναγήσατε,δεν ξεχνιώνται αυτά και γι αυτό πάντα είναι ενα "ΘΑ' και μία ευχή μέσα μου να το ξαναζήσουμε!
Εμείς ολες πρέπει να σ ευχαριστουμε για όσα έκανες για μας, για όσα μας έμαθες να μοιραζόμαστε Ρένα. Είσαι η Πρόεδρος της καρδιάς μας κι ο,τι κι αν αποφάσιζες και τωρα θα σ ακολουθούσαμε τυφλά <3
Μακάρι να μας δοθεί ξανά η ευκαιρία να δώσουμε χαρά σ ανθρώπους που το χρειάζονται μέσα και απο τα έργα μας!
Νάσαι καλά να χαίρεσαι την όμορφη οικογένειά σου,να χαιρόμαστε με ό,τι μα ςπροσφέρεις με τα έργα σου και το χιούμορ σου που ειναι και τα δύο ασυναγωνιστα !
Φιλιά πολλά και μετάφερέ τα και στην Μαρία και στη Γιουλα ,γιατί εσάς τις 3 έτσι σας έχω αχώριστες στην μνήμη και την καρδιά μου <3 <3 <3
Πετάει η καρδιά μου για μια ΠΡΟ(Σ)ΚΛΗΣΗ Χαρά μου, αλλά πού να βρω χρόνο και δυνάμεις;
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε χαροποιεί το γεγονός ό,τι με εμπιστευθήκατε τόσοι άνθρωποι κι έγινε χαμός.
Σίγουρα θα μεταφέρω τα φιλιά μου στη Μαρία και στη Γιούλα που κι αυτές τις γνώρισα από το διαδίκτυο, αν και καθόμαστε σε απόσταση αναπνοής.
Το καλό είναι ότι ολες λίγο πολύ, κάνουμε και δίνουμε έργα σε διάφορα ιδρύματα και συλλόγους.
Ευχές για μελλοντικό συναπάντημα.
ΑΥτό ήταν το περιεργο Ρένα μου οτι δεν έφερε μονο κοντά τους μακρυνούς αλλά και τους δίπλα μας και δημιουργησε όμορφες φιλιες!Οπως και νάχει πήραμε και δώσαμε και θα συνεχίσουμε όσο αντέξουμε ;) Φιλιά πολλά αγαπημενη μου με την ελπίδα πάντα στην καρδιά μιας νέας συνάντησης <3
Διαγραφήοσο παει κ καλυτερηηηηηηηηηηηηη
ΑπάντησηΔιαγραφήτο ανεβασες δεκα επιπεδααααααααααα
αχ ευτυχως που εισαι εδω στη γειτονιααααααααα
εισαι μια κ μοναδικη στο ειδος σου
οποιο κι αν ειναι αυτο με ο,τι κ να καταπιαστεις!!!!!!! τοσα κ αλλα τοσα να μαστε γερες να ειμαστε εδω κ καποτε να βρεθουμε κ απο κονταααααααααααα
σε φιλωωωωωωωωωω συνεχισε ο,τι κανεις σ αγαπαμε ειμαστε φανατικοι οπαδοι χααχχαχαααα δωσε πονοοοοοοοοοοοοο!!!!!