Τελευταία άκουγα φωνές. Οχι εμβοές απ' αυτές που πας στον ΩΡΛ και σου ξεβουλώνει τ' αυτιά ή συνηθίζεις να ζεις μ αυτές, οοοχι!
Περίεργες φωνές. Ψιλές, υπόγειες που δεν ήξερα από πού προέρχονταν.
Μέχρι που μια μέρα τις εντόπισα ✌
Μια μάνα αλαφιασμένη φώναζε (τί φώναζε δηλαδή, ξελαρυγγιαζόταν, ωρυόταν, μαγουλοσερνόταν καλλίτερα ειπείν) τα ατίθασα βλαστάρια της!
-Βρεεεε εκεί βρήκες να κάνεις τσουλήθρα και μου πετσοκόβεις την περικοκλάδα;
Εμ δεν θ αφήσεις κολυμπιθρόξυλο, εμ θα γκρεμοτσακιστείς. Κατέβα κάτω λέέέμε. Κατέβα βρε χεσμένε μην ανέβω εγω και σε κάμω μαύρο στο ξύλο 😡 αααα και σε πιάσω στα χέρια μου! δε θα σε γλυτώνουν 100 μουρλοί 😡 (γνωστές απειλές και στα καθ ημάς 😉😊 καθότι ατάσθαλοι 😌)
Τί θα πει ο κόσμος βρε; αμούστακα μου θέλετε έρωτεεες!
Ακόμα δεν εχετε μάθει να δένετε τα βρακιά σας και μου μπλέξατε τα μουστάκια σας; ο έρωτας σας μάρανε 😕 κακοχρονισμένα!.
Μμμμμ θέλω να παντρευτείτε βρε, να δείτε τη γλύκα όπως εγώ! Ν' αραδιάσετε ένα τσούρμο κουτσούβελα, μας τα δίνει και πολλά η φύση, να δω τί θα κάμετε. Για να σας δω μάγκες μου...θα βλαστημήσετε την ώρα και τη στιγμή 😱. Αει μαρή τσακίσου κάτω θα σου μαδήσω το φιόγκο με τα δόντια μου 😠
Ήταν τόσες οι φωνές που ήταν αδύνατον να περάσουν απαρατήρητες. Κι όλες αυτές οι φωνές έβγαιναν σαν... από το λυχνάρι του Αλαντίν;;; οοοχιιι...
Ουδέποτε χρησιμοποιήθηκε και παρέμενε χωμένο για χρόνια στο βάθος ενός ντουλαπιού, μέχρι που μου μπήκε το ποντίκι....ωωω σόρρυ, το μικρόβιο ήθελα να πω, της αλλαγής.
Σε τί άλλο ; σ' ένα σκηνικό "σπιτιού". Ο.κ. οχι από τα συνηθισμένα, τ ανθρώπινα, από μένα δε θα δείτε σπίτι αλά Πατούλη, αλλά από εκείνα που κρύβονται μέσα στα παραμύθια. Σ' αυτούς τους μικρόκοσμους άλλωστε δεν χωρά επίπλαστη πολυτέλεια, αλλά ειλικρινής αγάπη και βαθύ συναίσθημα 💘
Έτσι υπάρχει μία ελπίδα για μακροημέρευση στο φως του έξω κόσμου 🌞
Παρόλο που έχω πικράν πείραν από τα εν λόγω τρωκτικά, στο συγκεκριμένο όμως οικοσύστημα, μου είναι άκρως συμπαθή, φτιαγμένα (οχι με φοβερή επιτυχία ,το αναγνωρίζω, αλλά δεν είναι και εύκολη υπόθεση ) από πολυμερικό πηλό.
Και για ολοκλήρωση της κατασκευής θα παραθέσω το ιστορικό.
Χρωματίστηκαν με αλλεπάλληλα χρώματα για την απόδοση του πολυκαιρισμένου, περάστηκε με σπάτουλα εφέ τσιμέντου και εφέ πρασινάδας από υγρασία (να το κάνω λιανά) .
Δεν ξέρω πώς την προτιμάτε εσείς, όπως και νάχει νομίζω καλλίτερα από τ' άδυτα των σκοτεινών ντουλαπιών πλήρους απαξίας 😇
You drive me crazy !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήYou are unbelievable!!!
You are unique!!!
It is 12-41 AM, I thought I was going to sleep... and you made my loneliness, here, a promising day!!! Be inspiring me, and others like you and me... Thank you!!! Yiota, astoriani.blogspot.com !!!
Υιώτα μου χαίρομαι πολύ αν σ έκανα να πας να κοιμηθείς με χαμόγελο, που είναι τόσο δυσεύρετο στις μέρες μας!
Διαγραφή<3
Λατρεύω τα ποντικάκια και προπαντός τα ποντικό-κείμενα σου, με τις πάντα πρωτότυπες κατασκευές σου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΌταν πήγαινα ακόμα σχολείο είχα ένα άσπρο ποντικάκι που το έλεγαν Παμπούκη και το έπαιρνα μαζί μου στο σχολεία, μέχρι που αποφάσισα να το παντρέψω και τρελάθηκα με την πολυπληθή του οικογένεια που δύσκολα χάρισα!!!
ΑΦιλάκια τρυφερά και πολύ χαμογελαστά αγαπημένη μου Χαρά!
Στεφανάκι μου εγω δεν τα λατρεύω καθόλου,ειδικά μετά απο ένα Καλοκαίρι που είχαν γίνει ο φόβος και ο τρόμος μου κάτι τεράστιοι αρουραίοι! Τα λατρευα ως καρτούν, π.χ. Σπίντυ Γκονζάλες, ομολογώ τότε το χαιρόμουν απίστευτα! Σημερα αναγκάστηκα να τα χρησιμοποιήσω γιατί ως δημιουργίες είναι πολύ χαριτωμένα και συνάμα πιο εύκολα ν αποδοθούν με πολυμερικό πηλό,απο άλλα που δεν κατέχω.
ΔιαγραφήΠαρ όλα αυτά αντιλαμβάνομαι την αγάπη σου προς αυτά, γιατί ο.τι μεγαλώνεις απο μικρό τ αγαπάς, ο,τι ζώο κι αν είναι!
ΑΦιλάκια γλυκά και απο μένα <3
Τί καλά που άλλαξες την τσαγιέρα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι εμείς έχουμε πώς δεν έχουμε!
Τέλεια τα ποντίκια σου, αλλά ούτε να τα δω έστω και ψεύτικα.
Έχω τόσα πράγματα να φτιάξω κι εγώ και τα παπλώματα με έχουν δεμένη.
Πού να βγάλω κι άλλα υλικά στη φόρα.
Απόλαυσα πάντως την ιστορία σου.
Σε φιλώ.
Αχ πώς σ ε καταλαβαίνω και για τα ποντίκια και για τα υφάσματα! Για τα ποντίκια εξήγησα και στο παραπάνω σχόλιο προ ςτη Στεφανία, όσο για τα υφάσματα κάτι μικρά ξεκίνησα και ήδη μ επνιξαν στο εργαστήρι, που και ΤΙ ΔΕΝ ΕΧΕΙ!!!!:ο
ΔιαγραφήΚουράγιο θα ξεμπλοκάρουμε ;)
Φιλιά πολλά <3
Χαχαχαχαχαχαχαχα φρενίτιδα οικοδομικής ανάπλασης! Χαχαχαχαχαχχαχα έλιωσα στο γέλιο βρε Χαρά μου! Τίποτα δεν άφηκες όρθιο βρε φιλενάδα! Ζούμε μεγάλες στιγμές! Δεν μου λες; Μην μού το κάνεις όπως ο ...Καραμανλής που δεν άφηκε αυλή για αυλή που δεν την τσιμέντωσε ε; Όχι δεν το πιστεύω αυτό! Καμία σχέση η ανάπλασα του σχεδίου της Χαράς, δεδομένης ευαισθησίας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαμός γίνεται στην αυλή σου και στα φυτά σου. Χαμός πραγματικός. Μια ολάκερη πολιτεία ζει και βασιλεύει και κάνει τα ...δικά της.
Περιττό να σταθώ στην ομορφιά των έργων σου. Νομίζω ότι πλέον δεν χρειάζεται. Λάμπουν.
Καλησπέρα καλή μου.
Αχ αρχίζω κι ανησυχώ γι αυτή την εμμονή μου Γιάννη που μου βγαίνει τόσο αβίαστα. Τί κατάλοιπα εκφράζω , τι με καταδυναστεύει παλαιόθεν και τωρα βρήκε χαραμάδα να σκάσει; Ειλικρινά με προβληματίζει κι εμένα .Εκεί που καταλήγω είναι οτι τα "σπίτια" ανάλογα το κάθε υλικό σου δίνουν άπειρες δυνατότητες έκφρασης. Αλλιώς δεν εχω άλλη εξήγηση και φυσικά δεν θα΄θελα να ταυτιστώ με την Καραμανλική αποδόμηση που τότε καταστράφηκε όλη η Αθήνα, την έφαγε η δαγκάνα της μπουλντόζας και φτάσαμε στα ανθρώπινα κελιά των ελεύθερων πολιορκημένων των πολυκατοικιών .ΠΙΚΡΑ!
ΔιαγραφήΚαλή σου μέρα κι απο μένα και σ' ευχαριστώ για το σχόλιό σου
Μια μέρα δημιουργίας είναι μια έκφραση της σκέψης να μπορείς να ονειρεύεσαι και να ακροβατείς στο παρελθόν ανάμεσα και στο παρόν. Και κομμάτι στο κομμάτι να προσθέτεις μια απαράμιλλη ομορφιά σε μια ξεχωριστή δημιουργία που δένει τόσο όμορφα με μια ασυγκράτητη φαντασία και μια λογοτεχνική φλέβα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπέροχα Χαρά μου τα ποντικάκια και το σπιτικό τους!!!
Μια τεράστια αγκαλιά και ένα φιλί για καλό ξημέρωμα!
ΑΝ εγω εχω λογοτεχνική φλέβα, για σένα τί να πει κανείς;;;ΚΟΒΩ ΦΛΕΒΕΣ και καμία σύγκριση δεν μπορεί να υπάρξει ουτε ως υποψία.
ΔιαγραφήΠαρά ταύτα ευχαριστώ πολύ που προσπαθείς να μου χρυσώσεις το χάπι Αννίκα μου, ευτυχώς εχω ακόμα επίγνωση των δυνατοτήτων μου και μέχρι που φτάνουν τα πόδια μου ;) Ο Προκρούστης δεν χρειάζεται προς το παρόν ;) χαχαχχαχα
Σε φιλώ και σ ευχαριστώ εκ βαθέων <3
Δεν ξέρω τι να πρωτοσχολιάσω. Το κείμενο ή την κατασκευή;; Υπέροχα και τα δυο. Διαβάζοντάς σε μου πέρασε ο πονοκέφαλος...κοίτα πράγματα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπίθανη η τσαγιέρα και ναι έχουμε πώς δεν έχουμε φυλαγμένες στο βάθος του ντουλαπιού από δώρα γάμου...και ναι αχρησιμοποίητη. Τέτοια φαντασία και δεξιοτεχνία δεν έχουμε. Και δεν την κάνουν και δώρο στο γαμο!!!
Πάω να ξαναδω βήμα το βήμα την τσαγιέρα. Απίθανη λέμε!
Καλή σου μέρα Χαρά μου
Σ'ευχαριστώ γι το όμορφο πρωινό.
ΑΧ πόσο ωραία είναι να λειτουργείς κατασταλτικά στον πόνο του άλλου!!!
ΔιαγραφήΑννούλα μου δεν συμφωνώ οτι υπολείπεσαι δημιουργικότητας, απλά έχεις άλλο τρόπο έκφρασης. Είμαι σίγουρη οτι αν την πιάσεις στα χέρια σου θα την απογειώσεις, γι αυτό μη την αφήνεις να σου πιάνει χώρο στα ντουλάπια ;)
Σ ευχαριστω πολύ για τα καλά σου λόγια, μακάρι νάχα το δικό σου τάλαντο της εξιστόρησης και της αφήγησης!!! Είσαι άπαιχτη
Τι υπερπαραγωγή έφτιαξε πάλι ....χαρισματική Χαρούλα μου !!! Αν και τα ποντικάκια δεν τα πάω με τίποτα....αυτό το ποντικοσπιτικό το καμάρωσα και το ευχαριστηθηκα ....Η παροπλισμένη τσαγιέρα στα καλύτερά της, που να το φανταζότανε ότι θα την μεταμόρφωνε σε ποντικόσπιτο .....Δεν έχω λόγιο γιά την μεταμόρφωση αλλά και γιά την ιστορία !!! Εύγε Χαρά, εύγε !!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚλαυδίτσα μου αμοιβαία τα αισθήματα περί των ποντικιών αλλά όπως εγραψα παραπάνω και στη Στεφανία ειναι η έυκολη λύση στο πλάσιμο με πολυμερικό πηλό. Κατά τ άλλα η εικόνα έφερε το διάλογο, έστω και απομονωμένο και οχι μια ολοκληρωμενη ιστορία αφου δεν έχω τουτο το τάλαντο της μυθοπλασίας δια του λόγου ;)
ΔιαγραφήΣ ευχαριστώ πολύ αγαπημένη μου για τα καλά σου λόγια <3
Σε κάθε σου ανάρτηση δεν έχουμε να θαυμάσουμε μόνο την δημιουργία, έχουμε να απολαύσουμε και τα γραφόμενά σου που είναι καταπληκτικά !!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλά....ίδια τσαγιέρα είχα κι εγώ στο γάμο μου και μάλιστα επί δύο χαχα και με τα φλύτζανάκια τους...τη μία την έδωσα και την άλλη την έχω. Πάντως εσύ την μεταμόρφωσες εξαιρετικά και όσο για τα ποντικάκια, μπορεί να μην τα συμπαθούμε, στο θέμα όμως ταιριάζουν απίστευτα !!!!!
Σε φιλώ Χαρά μας !!!!!!
χαχαχχαχα για νάμαστε σχεδόν συνομήλικες όλες μας εχουμε τα ίδια "πολύτιμα" δώρα γάμου!!!χαχχαχαχα Οσο σκέφτομαι τί είχα μαζέψει η άμοιρη και πόσα πήγαν στράφι, γιατί πού νάχεις μούτρα να τα κάνεις δώρο αλλού...αστο... Χίλιες φορές καλλίτερα σήμερα με τις λίστες γάμου και τα χρήματα σε τραπεζικούς λογαριασμούς.Τουλάχιστον δε μαζεύουν άχρηστα πράγματα το ζευγάρι και μπορούν να εκμεταλευτούν τα χρήματα κατά τις ανάγκες τους κι έτσι πιάνουν τόπο και τα χρήματά σου!
ΔιαγραφήΦιλιά πολλά κοριτσι μου <3
Τέλειο!!! Πλήρης οικοδομική ανάπλαση, που λέει και ο Γιάννης πιο πάνω στο σχόλιό του! Γεια στα χέρια σου Χαρά μου! Φιλί σου στέλνω! ♥
ΑπάντησηΔιαγραφήΛία μου αγαπημένη η παρουσία σου εδώ κι ο καλός σου λόγος ειναι για μένα ιδιαιτερα τιμητικά! Σ ευχαριστώ πολύ και ανταποδίδω το φιλί <3
ΔιαγραφήΔεν ξέρω πιο ειναι πιο πολύ παραμύθι: το κείμενο ή το έργο!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΓέλασα με την καρδιά μου !! Μοναδικη η αίτηση του παραμυθιού!! Εκεί τα ήθελα να ζω - μαζί με τα τσαχπινιάρικα σου ποντικάκια!!
χαχαχαχχα το έργο έφερε το "παραμύθι" κουτσό αλλά τουλάχιστον μία χαρακτηριστική στιχομυθία!
ΔιαγραφήΚαλλινικάκι μου χαμογέλα να ομορφαίνει ο κόσμος γύρω σου!!!! <3
Αχ ναι ναι Χαρούλα μου μια χαρούμενη ποντικο-παραμυθο-ιστορία που μας έκανε να γελάσουμε με την ποντικομαμά που από μακριά έκανε μπάμ πως ήταν ζακυνθινή και κουζουλαμένη με τα ζωηρά ποντικοπαιδάκια της μια σωστή μάνα δηλαδή...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλά η γιαγιά με το κόκκινο βρακί και την λίμπιντο όλα τα λεφτά 🤣🤣🤣κάτι μου θύμησε αυτή 🤣
Το τσαγερό, ζει μέρες μεγαλείου...που να το φανταζόταν όταν το έπιανες στα χέρια σου Χαρά μου.
Αυριο θα το διαβάσω στην μαμά εγγονή 🤣
Να είσαι καλά και να μας χαρίζεις κορίτσι μου πολλά χαμόγελα τα έχουμε ανάγκη..
Την αγάπη μου 💖και τα χίλια ευχαριστώ μας ξέρεις εσύ φιλιααα 😘
Υ.Γ δες τα μέηλ σου πλίζζζζ...😊
χαχαχχαχα σ ε βάζεις σε σκέψεις τί μπορεί να σου θυμίζει η γιαγιά με το κόκκινο βρακί, χαχαχαχα εεελα πεεες!!!!
ΔιαγραφήΤιμή μου να θεωρήσεις άξιο να διαβαστεί και σ άλλους το μικρό κείμενο που γεννήθηκε απο το ίδιο το έργο! Ευχομαι να το χαρεί η μικρομαμά!!!
Τα "ευχαριστώ" είναι αμοιβαία και πέραν του υλικού για το συναισθηματικό που είναι απύθμενο ;)
Υ.Γ. <3 <3 <3
Αληθινό παραμύθι <3
ΑπάντησηΔιαγραφήΣύλβιά μου χαίρομαι που τ απολαύσατε όπως κι εγω! <3
ΔιαγραφήWhat an adorable teapot house, and the mice are so cute!
ΑπάντησηΔιαγραφήkisses
Thank you very much my sweet friend
ΔιαγραφήKisses from Greece