Όμως ομολογώ οτι αυτό τον Αύγουστο το ψιλοκατάφερα!
Το υπόλοιπο της ημέρας εξελισσόταν κατά τα κέφια μου.
Είχα διάθεση για μπάνιο; πήγαινα, ήθελα να μείνω σπίτι και ν΄ απασχοληθώ δημιουργικά; το έκανα, ήθελα να μαγειρέψω; μαγείρευα (για νάμαι φιλαλήθης δυο φορές συνέβη το μοιραίο τούτο!) ξέχναγα την ώρα; νηστικιά δεν έμενα κάτι πρόχειρο ετοίμαζα και τ απολάμβανα όσο χίλια μαγειρευτά (κιλό δεν έχασα, μη σκιάζεστε, εγω πάλι απορώ 😕)
Εξόδους δεν είχα γιατί αφ ενός εξακολουθώ να προσέχω παρά το τέταρτο εμβόλιο, που ειρρήσθω εν παρόδω έκανε αισθητή την εισαγωγή του στον οργανισμό μου ετσι για να σκάσουν τ' άλλα τρία που ήταν τζούφια, και από την άλλη μόλις μπαίνει ο Αύγουστος εγώ αποφεύγω την εις Χώραν κάθοδον γιατί η κάθοδος των Μυρίων στον Εύξεινο Πόντο, ωχριά μπροστά στη ζακυθινή πραγματικότητα.
Έτσι μια φορά που πήγα σε μια παρουσίαση βιβλίου για τα 69 χρόνια από την καταστροφική σεισμοπυρκαγιά του '53, μια άλλη ένα σινεμαδάκι εκεί κατά τις 12 παρά (λες και προβάλουμε άσεμνο υλικό! αλλά έχουν χάρη τα πιτσιρίκια νωρίτερα) και άλλη μία στο θέατρο που τυχαίνει να είναι προς τα μέρη μου. Έκανα τ αντέτια που λαχταρούσε η καρδιά μου! Αυτές ήταν οι έξοδοί μου επιλεγμένες , επιλεκτικές και μοναχικές 😉 Ααα δεν σας τόπα! Βιώνω το "Μόνος στο σπίτι", αλλαγή φύλου του Μακόλεϊ Κάλκιν, αρκετά πιο ώριμη ηλικιακά από τον νεαρούλη (τότε) πρωταγωνιστή😜 και σε καλοκαιρινή version. Δε το βγαλα παραόξω όμως για το φόβο των Ιουδαίων 😉(ο 😈 έχει πολλά ποδάρια), αλλιώς θα βλέπατε μάσκουλα 💥🎉🎈
Κατά τ' άλλα μ' είχε πιάσει οίστρος ζωγραφικός! Είδα κι απόειδα οτι ΑΘήνα δεν βλέπω σύντομα, έχουν περάσει κιόλας 2 μισή χρόνια από την τελευταία φορά και με βαρειά καρδιά, είπα να ξαναπιάσω τα μολύβια μου, που πολύ μου 'χαν λείψει και ν' αποσβέσω και τη γκρίνια του θείου, που τάχε χρυσοπληρώσει εξ Αμερικής! και ήταν να μη γίνει η αρχή... Δούλεψαν τόσο πολύ, που ξύστηκαν τόσο, ώστε να παραγγείλω άμεσα άλλα προς αντικατάσταση! Την είδα δε οικογενειακός πορτραιτίστας κι έτσι εκτός από την κόρη μου (το "Αγαλμα" δεν συμπεριλαμβάνετε στην οικογένεια) έκανα ακόμα δύο, ένα της μέλλουσας νύφης μου και ένα της ανηψιάς μου.
Οχι βέβαια χωρίς υποδείξεις του τύπου:
-Γιατί την έκανες με κλειστά μάτια (την Αννα) που έχει τόσο ωραία μάτια!
-Γιατί την έκανα από φωτογραφία της ίσως και ήταν έτσι;
-Και δε μπορούσες να βρεις μία άλλη μ ανοιχτά μάτια;
-Κι άλλη μία που είχα βρει κι αυτή χαμηλοβλεπούσα ήταν
"ΑΝΝΑ" πορτραίτο με χρωματιστά μολύβια (colored pencils) |
Για να καταλήξουμε "ΕΜΕΝΑ ΑΥΤΗ Μ ΑΡΕΣΕ"...(βούβα 😶)
Από αυτόν τον εποικοδομητικό διάλογο, ίσως μαντέψατε κάποιοι, οτι επρόκειτο για τη μητέρα, που είτε νομίζει οτι η ζωγραφική είναι συνώνυμο της φωτογραφίας ή οτι εγώ είμαι ο Ρενουάρ και οχι κάποια, που απλά το παλεύει και κάνει το κέφι της! Βέβαια, όταν είδε ένα άλλο με ανοιχτά μάτια, απεφάνθη ΠΑΛΙ οτι, δεν είναι η Αννα. Εκεί της πρόσθεσα χρόνια!!! Τώρα ή κλειστά μάτια και πιτσιρίκα ή ανοιχτά και μάμαλο 😕, μέση λύση δεν υπάρχει, Αννα δεν θάναι ποτέ! Αννα γεννιέσαι, δεν γίνεσαι 😟
Στη δε Βέρα, αυτή κι αν παιδεύτηκα! δε θυμάμαι κανένα άλλο έργο μου να μου έχει φάει τόσες εργατοώρες 😡! Εδώ είχαμε και μάτια και μάλιστα γελαστά 😠και στόμα και τί στόμα!!!εκτός από γελαστό ομοίως 😠... ΚΑΙ ΜΕ ΔΟΝΤΙΑ και 3/4 😡😡!
Να το στέλνεις στη μάνα της και να σου λέει "Τμηματικά είναι η Βέρα, ολόκληρη δεν είναι, κάτι κλωτσάει"! Κι άντε να βρω εγώ αυτό που της κλώτσαγε!!!
Να διορθώνω μάτια, να μην. Να διορθώνω στόμα ,ούτε. Να διορθώνω μύτη και με προσοχή, μη φανεί σα νάχει μουστάκι και θέλουμε και αποτρίχωση άμεσα, ΟΥΤΕ! Κι όμως, ολα ήταν μετρημένα στο χιλιοστό, σωστές οι φωτοσκιάσεις, σωστά όλα και Βέρα αποδεκτή δεν έβγαινε.
Τέλος πάντων έκανα μία τελευταία απέλπιδα προσπάθεια, διορθώνοντας σ' όλα από κάτι ελάχιστο και όταν πια μπάφιασα, είπα "Σταυρώστε με (πολύ άσμα έπεσε στο σημερινό ποστ και είναι και ζωγραφικό!) Αυτό είναι και σ όποιον αρέσει"! (πολύ τσαμπουκά έβγαλα η καλλιτέχνις!)
"VERA" portrait with colored pencils |
Αυτό που κατάλαβα στην ολοκλήρωση ήταν, οτι δε συμφωνούσαν με την επιλογή της φωτογραφίας, γιατί με τη φωτογραφία ταίριαζε, με τις αλλαγές που έχει κάνει το καμάρι μας από τότε (2018) μέχρι σήμερα διέφερε, και όλοι τη συνέκριναν με το σήμερα. Ε μααα!!!έλεος
"Και φεύγουν οι μέρες κυλά η ζωή και μένει μόνο η μυρωδιά από το άγγιγμά τους να σ ακολουθεί και μια νοσταλγία που σε πληγώνει γλυκά" το είπε και η Αλκυόνη Παπαδάκη, ποιός μπορεί να την αμφισβητήσει;
Αντε βρε καλό υπόλοιπο, μέχρι νάρθει το Φθινόπωρο 😍γιατί κάτι οσμίζομαι στην ατμόσφαιρα, οτι μας περιμένει πολύ δύσκολος Χειμώνας 😔😓
Αχ βρε Χαρά μου είναι απόλαυση και η πέννα σου και τα μολύβια σου !!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ζέστη ζέστη και η υγρασία αφόρητη, αλλά εσένα τα χέρια σου κάνουν θαύματα. Τι όμορφα πορτραίτα είναι αυτά !!!!! Πιστεύω ότι θα άρεσαν στις όμορφες κοπέλες σου και θα τα ευχαριστήθηκαν. Οι πετροδημιουργίες σου για άλλη μια φορά εξαιρετικές !!!!! Φαντάζομαι τι χαμός απί πέτρες θα γίνεται σπίτι σου με τόση ποικιλία..... Καλό αποκαλόκαιρο αγαπητή και καλή συνέχεια....σε φιλώ !!!!
Κοιτάζω και τα τρία σου έργα. Τα δύο πορτραίτα και το τρίτο με τα κλασικά πετρωτά. Δεν έχω λόγια να πω για τα πορτραίτα, Χαρά μου. Εκπληκτικής αισθητικής ζωγραφική σε δύο πανέμορφα πρόσωπα γεμάτα φως και εκφραστική δεινότητα. Ειλικρινά μαγεύομαι από τα έργα σου, το ξέρεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπίσης, καταγράφω την καθημερινότητά σου στο νησί και αναρωτιέμαι αν ποτέ θα καταφέρω να ζήσω έτσι και εγώ τέτοιες στιγμές.
Φιλιά πολλά Χαρά μου, να είσαι καλά.
¨Πιο καλή η μοναξιάάάάά……..¨ Το άσμα το λέει αλλά κακά τα ψέματα, πότε-πότε, είναι ένα δώρο στον εαυτό μας. Που είναι το κακό; Λατρεύω αυτό το χαλαρό να ασχολούμαι με όλα χωρίς να βιάζομαι. Να κοιμηθώ, να ξυπνήσω ότι ώρα θέλω, να μαγειρέψω αν θέλω (συνήθως όχι) και με ψωμοτύρι καθόλου δεν με χαλάει, κυρίως όμως να ασχοληθώ με ότι μου κάνει κέφι. Έτσι είναι η φυσιολογική ζωή στην πραγματικότητα και μεις την κάνουμε δύσκολη. Βέβαια καθόλου δεν ευθύνονται οι άλλες παρουσίες στο σπίτι. Εμείς τρωγόμαστε με τα ρούχα μας (μιας και άναψα το φούρνο για το παστίτσιο, δεν φτιάχνω κι ένα κέικ….λέω τώρα)
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα γι αυτό λέω να απενοχοποιήσουμε τον εγκλεισμό, την τελειότητα και να δούμε τα πράγματα λίγο αλλιώς εκμεταλλευόμενοι το χρόνο προς όφελός μας. Άλλωστε οι υποχρεώσεις δεν τελειώνουν ποτέ.
Με μια δημιουργική σκέψη, ας πούμε, μιας και οι δεξιότητες δεν σου λείπουν. Παρόλο που υπάρχουν διάφοροι τρόποι να ορίσουμε την δημιουργική σκέψη (ακόμη και το χιούμορ να αντιμετωπίζεις καταστάσεις) η ικανότητα, η ευαισθησία, η υπομονή σε σένα χτυπάνε…..ταβάνι. Μου φαίνεται είπα πολλά και όχι το κυριότερο. Τα πορτραίτα….της κόρης, της νύφης και της ανεψιάς….ΤΕΛΕΙΑ. Μπράβο Χαρά μου! Γεια στα χέρια σου!
Καλό υπόλοιπο καλοκαιριού που μα τον Άγιο να είναι κατά το νιτερέσο μας. Αμην Παναγία μου!
Μεγάλη αγκαλιά!!!!
...αν δεν κάνεις αυτό που βάζει ο νους σου, υποφέρεις.. Χρόνια σε ξέρω, Κι η Παναγια είναι πάντα δίπλα σου, αθώρητη!!! ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΠΑΝΤΑ ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ. κι εμείς, να σε θαυμάζουμε! Σε συγχαίρω, πάντα με την εκτίμησή μου, Υιώτα, "αστοριανή, ΝΥ "
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό υπόλοιπο καλοκαιριού με όμορφες δημιουργίες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘαύμασα τα πορτρέτα που έφτιαξες και "ζηλεψα".
Με παρακαλάνε οι εγγονες να τις ζωγραφίσω.
Η μοναξιά χρειάζεται μερικές φορές, θα το διαπιστώσεις όταν με το καλό γίνεις γιαγιά.
Εγώ θέλω να πάω κατασκήνωση μαζί με άλλες κατασκευάστριες ή φτιάχτρες, κατά την μικρή Ιωάννα.
Οι πετρούλες σου πάλι έκαναν το θαύμα τους, δλδ εσύ.
Να περνάτε καλά.
Σε φιλώ.
Τώρα αν πω και αυτό όχι σαν κομπλιμέντο, πως τα δικά σου πορτρέτα είναι πιο ζωντανά και αυτό γιατί ζωγραφίζοντας τα, έχεις βάλει την καρδιά σου, δεν θα υπερβάλω!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα πετραδάκια σου όμως δεν σηκώνουν σχόλιο γιατί πάντα είναι πανέμορφα!
Το καλοκαίρι δεν θα μας αφήσει ακόμα γι αυτό και καλό υπόλοιπο να έχουμε!
ΑΦιλάκια πάντα χαμογελαστά και αισιόδοξα!
Είδες ωραία που ένιωσες Χαρούλα μου; έτσι μπράβο να κάνεις αυτό που θέλεις ΕΣΥ και όχι οι άλλοι...καλά δεν λέω να κάνεις και για τους άλλους, αλλά να βρίσκεις και τον χρόνο να απολαμβάνεις τον εαυτό σου να τον κάνεις παρέα και να την ευχαριστιέσαι, τι πιο όμορφο!!😊
ΑπάντησηΔιαγραφήΟσο για τα πορτραίτα σου, μην ακούς τους άλλους ,που νομίζουν ότι είναι εύκολο να κάνεις πορτραίτο, εμάς να ακούς που σου λέμε πως είναι πανέμορφα, γιατί βλέπουμε μέσα από αυτά την αγάπη που έχεις βάλει για να τα ζωγραφίσεις...στάζει μέλι.
Για τα διάσημα πετρωτά σου τι να πούμε άλλο που δεν το έχουμε πει Χαρά μου;
Να περνάς όμορφα με ότι κάνεις αγάπη μου...να πούμε καλό Φθινόπωρο; ή θα του κλέψει μέρες το καλοκαιράκι τι λες Χαρά μου; 😊την αγάπη μου 🧡πάντα μια αγκαλιά σου στέλνω και ένα μεγάλο φιλι!😘
Καλο μηνα και απο εδω.Τελικα ολα τα εκανες.Η ζεστη ζεστη αλλα εσυ εκει στη δημιουργια και με πολυ επιτυχια μαλιστα.Αλλα αυτο που μου αρεσε πιο πολυ το διαλλειμα με την φιλη σου.Να το ξανακανεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα Χαρά μου χρυσοχέρα!! Φτου φτου με ότι καταπιάνεσαι αριστουργήματα καμώνεις!!🤗🤗 Πάντα έτσι δημιουργική να σαι!! Αχ ούτε εγώ την αντέχω την υπερβολική ζέστη και την υγρασία, είναι βάσανο, σε νιώθω. Καλό αποκαλόκαιρο να έχουμε με όμορφες δροσερές στιγμές!! Σε φιλώ!!😘
ΑπάντησηΔιαγραφή