Οχι άλλο κάρβουνο μωρέέέ

Αυτό θα ξαναφώναζε ο έρμος ο Κούρκουλος αν ξαναζούσε ο,τι ζούμε!
Αλλά εγω θάθελα ν αναφερθώ σ άλλο, κάτι πιο αισιόδοξο και χαρούμενο. 
-Αισιόδοξο και χαρούμενο με κάρβουνο θα μου πείτε;
-Ε ναι, λοιπόν! Κι αυτό γίνεται.
Ki εκεί που για άλλη μια φορά βιώναμε μαύρες μέρες, γεμάτες κάρβουνο κι αποκαϊδι, ήρθε μία φωτογραφία να ξυπνήσει τα κοιμισμένα ζωγραφικά ένστικτα και να προσπαθήσει, το κάρβουνο να το κάνει πηγή χαράς.
Η αλήθεια είναι οτι ήταν λιγάκι δύσκολο και λόγω διάθεσης και λόγω  αποχής διαρκείας από κάθε τι που ήθελε κόπο, υπομονή και επιμονή.
Αλλά οταν κάτι το αγαπάς χωρίς όρια και χρόνια περιμένεις την κατάλληλη στιγμή, όταν έρχεται δε την αφήνεις να πάει χαμένη.
Πότε θα ξανάβρισκα άλλη τέτοια ευκαιρία χωρίς σγουρό μαλλί;;; και τόσο ντελικάτη!!! Σα μίσχος το λουλούδι μου!!!Εύθραυστη αλλά αποφασιστική, ονειροπόλα αλλά προσγειωμένη, με στόχους και αποτελέσματα!! Το βαλα σκοπό κι εγώ να πετύχω.
Η αρχή με το σχέδιο ήταν ενθαρρυντική! Και ακολούθησε η συνέχεια. Μουτζούρα στη μουτζούρα, σαν καρβουνιάρης, αλλά όσο έβλεπα το έργο των χεριών μου ν' αποδίδει, αχνά αλλά σταθερά, το λατρεμένο μου πρόσωπο, έπαιρνα κουράγιο και συνέχιζα,
Η αλήθεια είναι οτι ενθουσιασμένη απο ο,τι κατάφερα μετά 3 χρόνια πλήρους αποχής, έκανα το λάθος να μετρήσω παραπάνω απ' οτι άξιζε το αποτέλεσμα. Ενοχλήθηκα σφόδρα κιόλας όταν οι πρώτες εντυπώσεις, οι κοντινές, δεν ήταν υπέρ μου. Μα δεν αναγνώριζαν το παιδί μου;;;😡😡 Ελεος!!!
 Αλλά για άλλη μια φορά η Μαρία μου έκανε την υπέρβαση και  μ' όμορφο τρόπο, χωρίς αφορισμούς, μου υπέδειξε τα λάθη που είχα κάνει,  για διόρθωση. Η αλήθεια είναι, οτι κάπου το βλεπα κι εγω αλλά δεν ήξερα πώς θα διορθώνονταν κιόλας.
-Πάρε το χρόνο σου μου είπε, άστο λίγο να περιμένει και ξαναπιάστο όταν είσαι έτοιμη
-Α ρε Μαράκι, τόσα χρόνια κι ακόμα να με μάθεις πώς είναι να μην βάλω κάτι στο μυαλό μου! δεν υπάρχει περίπτωση να τ αφήσω για αργότερα, αν δεν βγάλει καρούλες ...η έδρα μου!
Δεν το άφησα λοιπόν στην άκρη, κάθε άλλο, έπεσα με τα μούτρα ν' αρχίσω τις διορθώσεις. Δύσκολα, με φόβο μήπως το χαλάσω όλο για δύο σημεία, αλλά τελικά ναι! τα κατάφερα!!

Πορτραίτο με γραφίτες, κάρβουνο και ξηρά pastel(θανατηφόρος συνδυασμός 😶)

Η φωτό-εμπνευση

Αναγνώριζα κι εγώ το πρόσωπο πλέον και ήταν πιο κοντά στη φωτογραφία Τα μάτια ήθελαν κάτι ακόμα, αλλά κι έτσι είχαν το σωστό σχήμα, τη σωστή λάμψη. Τί σου κάνουν αλήθεια δύο λευκές κουκιδίτσες!!! 

Κι αφού η αρχή έγινε, προχώρησα λίγο ακόμα να ξεσκουριάσει το χέρι 😉 Και μετά το θείο πλάσμα 😍(μαμά-κουκουβάγια ήμουν πάντα μη κοιτάτε που δε το δείχνω δημοσίως 😂) μία λεπτομέρεια αγάλματος. Μ' αρέσαν πολύ οι φωτοσκιάσεις του και τόχα αποθηκεύσει για "οταν...θα...!" και να που όταν ήρθε και το "θα(ύμα) έγινε !

Τώρα αν από Δαυίδ βγήκε Μάρκος Αυρήλιος μικρό το κακό, άλλωστε δεν θα του βγάζαμε και ταυτότητα να απαιτείται ταυτοπροσωπία 😂

Ζωγραφική με ξηρά pastel

Νομίζω γι αρχή κάτι έγινε, κι ελπίζω σ ε καλλίτερες μέρες γιατί τούτο το Καλοκαίρι είναι ανυπόφορο από ζέστη και υψηλό βαθμό υγρασίας, που δε μπορεί τίποτα να σε κρατήσει κατ οίκον, ετσι Θάλασσα και πάλι Θάλασσα! 

Σας υπόσχομαι όμως συνέχεια γιατί την έχω υποσχεθεί κι αλλού 😉 και δε θέλω να την απογοητεύω.
Άλλωστε ενας εκλεκτός φίλος σκηνοθέτης και ζωγράφος ο ίδιος, με πλησίασε στη θάλασσα να με συγχαρεί για το πορτραίτο της κόρης μου και μου έδωσε μία ενδιαφέρουσα ιδέα που θάθελα να τη δουλέψω.

Ες τα επόμενα λοιπόν τα σπουδαία😏 και μέχρι τότε...ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ ΑΥΓΟΥΣΤΟ!!!