Βραβείων το ανάγνωσμα...

Κάθε φορά που έρχεται ένα “βραβείο” ταράζει τα νερά, κι εμένα τουλάχιστον με βάζει σε σκέψεις.

Το αξίζω;

Οχι, μπορεί να μην είναι το Νόμπελ,αλλά οτιδήποτε σου δίνετε για κάποιο λόγο, έχει το νόημά του και πρέπει να το αξιολογήσεις και να προβληματιστείς.

Λειτουργείτε λοιπόν για μένα φροϋδικά.
Συνεδρίες κάνουμε, χωρίς να το ξέρετε.

Εσείς λέτε, οτι με διαβάζετε και σας αγγίζω την ψυχή, οτι σας συγκινώ, οτι σας ταξιδεύω σε δικές σας αναδρομές κι αναμνήσεις, ή σας συνεπαίρνω μαζί μου οταν σαν εκθέτω τις ομορφιές του Τόπου μου, επικροτείτε τις μουσικές μου επιλογές, επικρίνετε τις δημιουργίες μου και γελάτε μαζί μου και με πειράζετε καλοπροαίρετα (και μ αρέσει πολύ).

Τι περισσότερο λοιπόν να ζητήσω απο την αγάπη σας που ξεχειλίζει σε κάθε μου ανάρτηση;
Υπάρχει μεγαλύτερο και καλλίτερο βραβείο απ' αυτό;

Αυτή η αγάπη είναι που μεταδίδεται και επιστρέφεται με τους τρόπους που εσείς επιλέγετε να την εισπράξετε και να την γευθείτε. Και νοιώθω άβολα, οταν το όνομά μου γίνετε ανάρτηση, για κάτι που εγω θεωρώ απόλυτα φυσικό για τον χαρακτήρα μου και για τον ψυχισμό μου.

Η αγάπη λειτουργεί αμφίδρομα. Μου δίνετε και σας δίνω!
Τίποτε περισσότερο και τίποτε λιγότερο.
Και κάποιες φορές οι υπερβολές στους χαρακτηρισμούς και στην εκτιμησή σας, με τιμούν μεν, με κάνουν να ντρέπομαι δε.

Αυτή η ανάρτηση λοιπόν εκτός του να ευχαριστήσω τη lourdi και την Ειρήνη Σ. για τα δυο τελευταία βραβεία, 

θέλω να σας ευχαριστήσω για ό,τι μου καταθέτετε σε κάθε ευκαιρία ΟΛΟΙ εσείς εκεί έξω, που έχουμε γίνει μια μεγάλη παρέα, ανταλ- λάσσοντας γνώμες, εμπειρίες, προτάσεις, και να δημιουργούμε φιλίες. 

Γιατί ναι! δημιουργούνται κι όμορφες φιλίες απο εδώ μέσα, αρκεί να τις ζούμε εκεί εξω.

Νάστε πάντα καλά και ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ  ΑΠΟ  ΚΑΡΔΙΑΣ! ΧΑΡΙΣΜΑ ΣΑΣ, λοιπόν!