Τι ΔΕΝ έκανα στραβά;;;;

 Να, αυτά παθαίνω και φουρκίζομαι!

Δε φτάνει που έχουμε μουλιάσει στη βροχή,όση δεν έκαμε όλο το Χειμώνα μαζί, δε φτάνει η ημικρανία, αλλά έπρεπε να προστεθεί κι αυτό!

 

Γιατί να τα μαθαίνω εγω ετεροχρονισμένα;;; Κι ύστερα αναρωτιέμαι...
Πως να πετύχεις πουλάκι μου, όταν τίποτα δε κάνεις όπως πρέπει,όταν πρέπει;;;
Βέβαια για μένα κομματάκι δύσκολο να εφαρμόσω όλα αυτά που είδα, γιατί είμαι τύπος μεσογειακός,άρα πληθωρικός,άρα ασυγκράτητος και δικαίως μου απεδόθη ο τίτλος της Σοφίας .
Οχι δεν έγινα θεά της σοφίας, Σοφία Λόρεν με είπε κάάάποια.

Αντε τώρα τη Σοφία (για τη Λόρεν πάλι μιλάμε) να την έβαζες σε τέτοια καλούπια. Θα έπαιρνε ο διάολος το Μαστρογιάννι και θα τον σήκωνε!

Να προγραμματίσω αποβραδίς, λέει, τι θα φάμε αύριο;;;
Αρκετά έχω σκοτίσει τον εγκέφαλο όλη μέρα, γιατί η άτιμη ραπτομηχανή κόβει την κλωστή και τραβάει το γαζί, αν έσπασε το κρακελέ, πού έχω βάλει τα μολύβια μου της ακουαρέλας (ναι, Μαράκι ακόμα δεν τα βρήκα) τι να στείλω στο ένα Μπαζάρ, τι θα στείλω στο άλλο, πότε θα κατέβω στη Χώρα ν' αγοράσω αυγά (όχι για φαί, είπαμε για φαί έχουμε καιρό, άλλωστε έχουμε Σαρακοστή, κάνουμε αποτοξίνωση) κι αύριο μέρα είναι, κι αν δεν κατέβει έμπνευση, αυγά τηγανιτά με πατάτες μια χαρά φαί είναι!

Τιιι;;; λένε οτι ο έρωτας περνάει απο το στομάχι;;;

Φυσικά,δεν αντιλέγω. Ο έρωτας όμως πέρασε,τώρα είμαστε στην βαθειά αγάπη,πιο βαθειά χάνεσαι,οπότε το φαϊ το μόνο που κάνει, να προσθέτει κιλά και να κάνεις βαρύ ύπνο. Και δε το μπορώ το ροχαλητόόό!!!

Γράφε κάθε φορά που σου λείπει κάτι, στη λίστα για τα ψώνια... και μετά γύρευε το χαρτί, ακόμα και κάτω απο τα μαξιλάρια του καναπέ.
Να γράψω κανένα ποίημα καλλίτερα που θα μου σκαμπίσει για ανάρτηση; κανένα τίτλο τραγουδιού που μου διαφεύγει, καμία βαθυστόχαστη ρήση, που όλο και κάπου θα μου χρειαστεί; μη μου λες για ψώνια.
Οοοοχι κάθε Σάββατο που ο στύλος του σπιτιού πάει Σ/Μ,ο,τι θυμάμαι θα γράψω,ούτως ή άλλως σάμπως φέρνει ποτέ ό,τι του γράφω; Αυτοσχεδιάζουμε και οι δυο!

Φτουυυ! πάλι στο φαΐ ήρθαμε...

Κάνε λέει το φαϊ που του αρέσει, να τον κερδίσεις! 

 Ευτυχώς του δικού μου του αρέσουν όλα,έτσι και ψωμί κι ελιά (χωρίς τιάρες γιατί είμεθα και δημοκράτες) να τούχω δεν θα πει όχι, στο καμένο δεεε, μου ζητάει και τη συνταγή!
 Ο καλός θεούλης είδε οτι ήμουν απρογύμναστο και μερίμνησε να στείλει καλόβολο άνθρωπο στον ανάποδο κι αντιδραστικό (στη Σοφία, λέμε) .  Άσε που άμα του κάνω το φαΐ που του αρέσει απο τη χαρά του μπορεί ν αραδιάσει πως πέρασε τη μέρα του, Εκθεση ιδεών δηλ. κανονική!

Αυτό το ν' ακούσω τα προβλήματα της ημέρας εν ώρα φαγητού, έχω κάνει διατριβή  χρόνια! Βλέπεις δεν εμπέδωσε ποτέ το "όταν τρώμε δε μιλάμε". Μόνο για τις γυναίκες είναι ο Ζαμπούνης γμτ;

 Κι όχι γιατί δεν έχω φωνή να υψώσω και να πω ”θα πάψεις επιτέλους, θέλω να μιλήσω κι εγώ, έχω κι εγώ προβλήματα”, όόόχι γιατί και φωνή έχω και μάλιστα στεντόρια αμα λάχει (και χωρίς να λάχει),αλλά  δεν έχω κουράγιο να τα ξαναθυμηθώ, ούτε θα λύσουμε το Κυπριακό στο τραπέζι. 

Αυτός τα λέει, εγώ ΔΕΝ τ' ακούω (και φωτογραφία μου νάχε απέναντί του πάλι θα τάλεγε),οπότε οταν φτάσει ο κόμπος στο χτένι, πατάς ενα “σκασμός   Αντωνάκη μου”  βάλτε οπωσδήποτε το “μου” τον γλυκαίνει τον σκασμό κι όλα ο.κ.! 

Ξαναπέφτουμε με τα μούτρα στο πιάτο μας κι αποσώνουμε το ρημαδιασμένο, μπας και καταλάβουμε τι τρώμε... Το ξανάπαμε, περάσαμε το κεφάλαιο "ερωτας", πεινάμε - τρώμε, ανάγκη επιβίωσης κι όχι test drive...  πάπαλα!

Όσο δε για  νυχτοπερπατήματα και υποδείξεις τύπου "εσύ Πηνελόπη στην αναμονή και στη μούγγα", δε μπήκα προ διλήμματος. Έτσι απέφυγε τον “οδηγό καλής συμπεριφοράς by Sofia”, αν και καμιά φορά σκέπτομαι εγω να του το προτείνω, μπας και πνεύσει άνεμος ανανέωσης στο σπίτι. Ένας τσακωμός, έστω και δι ασήμαντον αφορμήν, όσο νάναι ανάβει τα αίματα, εμείς μόνο στην Μικροβιολόγο τα δίνουμε, τσάμπα πάνε.

Oυυυφφφ! όσο τα σκέφτομαι φουντώνω!

Τι μ έπιασε και τα γράφω όλ αυτά μέρα πούναι;;

Τι,  δε θυμηθήκατε οτι σήμερα γιορτάζουμε;;;  Ω,ναι!  Όλες οι Μαρίες του ντουνιά (λέγε μας Παναγιωταρά), έχουμε την τιμητική μας.
 Ήταν που ήταν η Παγκόσμια Ημέρα, ήρθε κι ο αείμνηστος και μας έδωσε ίσα δικαιώματα κι εκεί που ήταν στραβό το κλίμα τόφαγε κι ο γάιδαρος...κι απόγινε!

Εγώ λοιπόν από καταβολής γεννήσεως δεν ήταν γραφτό να ισιώσω στα ...προχωρημένα μου, όσες ανύπαντρες όμως που δεν έχετε δέσει ακόμα το γάϊδαρό σας (κυκλοφορούν πιο εξελιγμένα μοντέλα στις μέρες μας, μη μένετε στο γάιδαρο), μπορείτε να δείτε ένα έξυπνο βιντεάκι που κυκλοφορεί αυτές τις ημέρες και διαφημίζει  καταστημα λευκών ειδών και αν όχι να τα εφαρμόσετε (δε θα το συνιστούσα, γιατί μέχρι χανουνάκια σας βλέπω στη συνέχεια) τουλάχιστον να γελάσετε και να προγραμματίσετε τις αγορές σας.

             Κάποιες θα θυμηθείτε τις συμβουλές των γιαγιάδων σας πριν το γάμο. Εμένα τουλάχιστον μου τόχε πει ρητά κάτω από τα εικονίσματα: “τον άντρα σου να τον αφήνεις να πηγαίνει όπου θέλει, πάλι σε σένα θα γυρίσει”, δε πειράζει που θάναι ελαφρά μεταχειρισμένος, εννοούσε, το σασί θάναι απείραχτο, κι αυτό σου ανήκει! Έτσι στραβά της τάχαν πει κι αυτηνής της έρμης και όταν ξεψυχούσε ο παππούς ζήταγε τη φωτογραφία της γκόμενας (όχι η γιαγιά δεν ακολούθησε από εγκεφαλικό). Ααααχχχ πόσες γενιές πήγαν στραβά!

Μπορεί διαφημίσεις στο blog μου να μην έχω, απο αποψη, αλλά οταν κάτι  αξίζει, δεν το αφήνω να πάει χαμένο. Κι αν δεν εφαρμόζουμε σωστά τους κανόνες καλής συμπεριφοράς, ξέρουμε τουλάχιστον που να τσακίζουμε τη πιστωτική του κάρτα με το απεριόριστο όριο,χαχαχα  
Πολύ έξυπνη βρήκα την ιδέα διαφήμισης της επιχείρησης, βασισμένη σ έναν αμερικάνικο (ποιός θα μας έδινε τα φώτα άλλωστε) οδηγό καλής συζυγικής συμπεριφοράς (μια ζωή λειτουργούσαμε με manual) δεκαετίας του '50 (φρέσκο-φρεσκότατο!).

Το βλέπεις και μεταφέρεσαι πίσω στη χρονομηχανή .

Όσες δε ζήσατε εκείνη την εποχή,του συρματοπλεγμένου απο τη λακ μαλλιού κομμωτηρίου λάχανο και του καναπέ με τις κλάρες, vintage τηλεόραση(ναι,δεν ήταν πάντα επίπεδη,παλιά δε ξέραμε πού να το χωρέσουμε το μπαούλο) τηλέφωνο με καντράν, κ.λ.π. δείτε το, αξίζει ούτως ή άλλως, ακόμα  και τα πρόσωπα θυμίζουν διαφήμιση του τότε.

Γι αυτό φουρκίζομαι. Αν τόχα δει πολλά χρόνια πριν, ίσως κάτι να είχε σωθεί από το ανδρόγυνο
πρότυπο του '50κάτι,ίσως...                                                              

                                                               

Χρόνια μας Πολλά λοιπόν, κι ας τη γιορτάσουμε σαν κακά κορίτσια, γιατί μπορεί  τα Καλά κορίτσια  να πάνε στον Παράδεισο, αλλά τα κακά... παντούύύ!!!! XAAA

                                         

VIVA Sofia!!!