Πρόσκληση σε "βάπτιση"

Μπορεί να πέρασε του Αγίου Βαλεντίνου, όμως έστω ετεροχρονισμένα θα γιορτάσω ένα γεγονός που περίμενε πάρα πολλά χρόνια να "δικαιωθεί", μ' αυτό εδώ!

"Εμείς τα δυο,σαν ένα"
Με χρωματιστά μολύβια

Κατά καιρούς, έχω αναφέρει οτι στην εφηβεία μου τ΄ όνειρό μου ήταν η Καλών Τεχνών.
Οχι γιατί είχα κανένα αποδεδειγμένα  ιδιαίτερο ταλέντο, ούτε υπήρχε ιστορικό στην οικογένεια.
Δε φιλοδοξούσα να πάρω τα σκήπτρα απο τους μεγάλους ζωγράφους που θαύμαζα , απλά ήθελα με γνώμονα τις δικές τους ζωγραφιές να αποτυπώσω κι εγω τη δική μου ψυχοσύνθεση με το δικό μου απλοϊκό τρόπο.
Το όνειρο εγκαταλείφθηκε για πολλές δεκαετίες και καταχωνιάστηκε στα μύχια της ψυχής
Και εκεί γύρω στο '12, έγινε η συνάντηση που θαρρείς πάντα περίμενα!
Παρ όλα αυτά δειλά-δειλά, στην αρχή,με όλο και περισσότερο ενθουσιασμό στη συνέχεια άρχισα να μουτζουρώνω χαρτιά.
Με παιδικές νερομπογιές και μπλογκ του Δημοτικού, έκανα τα πρώτα μου βήματα
Χωρίς τεχνική, μόνο όπου οδηγούσε το χέρι η καρδιά!
Ο,τι μ άρεσε , ο,τι αγαπούσα, προσπαθούσα να του δώσω μία εικόνα με χρώμα.
Και μετά ήρθαν τα επαγγελματικά χρώματα και χαρτιά κι άρχισα να καταθέτω με περισσότερο πάθος το 'μέσα μου"!
Έτσι άρχισε μία πορεία που όπως ο Κοντορεβυθούλης πετούσε τα ψυχουλάκια να ξαναβρεί το δρόμο του, έτσι κι εγω γυρίζω πίσω μου και βλέπω έργα
Έργα ζωγραφικής  με ακουαρέλα, έργα ζωγραφικής με ξυλομπογιές ( μ' αρέσει αυτή η ονομασία των χρωματιστών μολυβιών γιατί έχει παιδικές αναφορές).
Τα κοιτώ και δε το πιστεύω, οτι αυτά τα χνάρια είναι δικά μου.
Σας μιλούσα πολύ συχνά για "βαφτίσια" και να που ήρθε η ώρα να σας αποκαλύψω, οτι ο άνθρωπος που κρύβεται πίσω απο αυτή την ανέλπιστη εξέλιξη,που μου ζωγράφισε έναν ουρανό και μου έδειξε τον τρόπο να πετάξω μόνη μου κι όπως εγώ ήθελα, οχι μόνο με τίμησε με τη φιλία του και την επαγγελματική του επάρκεια, αλλά μου έκανε την τιμή να με συμπεριλάβει στην Έκθεση των μαθητριών της.

Και νάμαι ανάμεσα σ' άλλα ταλαντούχα (και κάποια εξίσου ξεχωριστά για μένα) πλάσματα να συμμετέχω με επτά (σημαδιακός αριθμός το 7!) παρακαλώ, έργα μου !
ΕΡΓΑ ΜΟΥ!!! το λέω να το πιστέψω.
Άτολμα και με πολύ ντροπή έβαλα την υπογραφή μου από κάτω τους.
Κι έτσι έστω κι αν λείπει ο ΕΝΑΣ, που θάθελα πραγματικά να ζήσει αυτό το όνειρο που πραγματο ποιείται ποοολλά χρόνια μετά, καλώ όλους εσάς, που γνωριστήκαμε μέσα από το απρόσωπο και γίναμε πρόσωπα της καθημερινότητας ο ένας του άλλου, να έλθετε στη γιορτή μας και να μοιραστούμε στιγμές δημιουργικής χαράς !

Συγγνώμη αν σας κούρασα, πάντα ήμουν πολυλογού, πόσο μάλλον τώρα που δε μπορώ να κοντρολάρω το συναίσθημα!
Ήδη ταξιδεύω προς το όνειρο!!!
Καλή μας αντάμωση.