Ει ψιτ! κάτι ξέχασες...

 κι εκεί που ήμουν αμέριμνη, τρόπος του λέγειν γιατί μόνο αμέριμνος δε μένεις τούτο τον καιρό, ήρθε ένα πουλάκι και μου χτύπησε με επιμονή πρωτόγνωρη, το τζάμι της μνήμης
- Ει εσύ που βόσκεις; ξέχασες;;;
-Τι άλλο ξέχασα, που κοντεύω να ξεχάσω και τ' ονομά μου η γυναίκα!
-Τα χρόνια μας !
- Τα ποιά; Έχουμε κοινά χρόνια;;; Εσύ γεννήθηκες μόλις χθες και εγω τάχω ξεχάσει από καιρό ,γιατί δε θέλω να τα θυμάμαι. Αλλωστε εσύ είσαι Ανοιξιάτικο κι εγώ χειμωνιάτικο φρούτο και υπερώριμο, τολμώ να πω 😕
- Κάνεις πώς δεν καταλαβαίνεις; και γιατί νομίζεις οτι γεννήθηκα; για να σου υπενθυμίσω οτι κάτι ξέχασες και είμαι σίγουρο, οτι αυτό δεν θέλεις να το ξεχάσεις, γιατί σου χάρισε πολλές χαρές 😍.
Έσπαγα το κεφάλι μου να θυμηθώ τί ξέχασα, αλλά σάμπως έμεινε και μυαλό να σκεφτεί κάτι ευχάριστο μ όλ αυτά που συμβαίνουν;
Η αλήθεια είναι, οτι ολο αυτό τον καιρό, ήμουν πολύ χάλια ψυχολογικά, με όλα αυτά που έρχονται απανωτά και δε μπορούμε να σηκώσουμε κεφάλι από την κατήφεια και την απελπισία! Αλλά εκεί που ετοίμαζα μία "μαύρη" ανάρτηση ήρθε τούτο το πουλάκι να μου υπενθυμίσει κάτι που πραγματικά είχα ξεχάσει .
Μπορεί το 13 κάποιοι να το θεωρούν γρουσούζικο, εγω όμως το θεωρώ ευλογημένο, όπως κάθε μέρα ,κάθε μήνα, κάθε χρόνο που είμαι εδώ κοντά κι ανάμεσά σας να μοιραζόμαστε χαρές και λύπες. 
13 ολόκληρα χρόνια λοιπόν συμπληρώθηκαν χθες, αλλά ποτέ δεν είναι αργά να τα μνημονεύσουμε και να πάρουμε δύναμη, ν αντέξουμε τούτη τη σκληρή πραγματικότητα. Γιατί όσο είμαστε όρθιοι και μπορούμε και δημιουργούμε όλα γίνονται πιο ανεκτά και πιο διαχειρίσιμα. Τίποτα δεν είναι εύκολο στις μέρες μας, αλλά έχουμε ένα όπλο στα χέρια μας, που αντίθετα με τα φονικά όπλα που εκπυρσοκροτούν και σκοτώνουν αθώους, εμείς εισπράττουμε και μοιράζουμε χαρά.
Η δημιουργία είναι δώρο θεού και είμαστε τυχερές που την έχουμε, ας ξορκίσουμε τα κακά που μας περιβάλουν μ αυτήν ,οχι αδιαφορώντας απλά προσπαθώντας να θωρακίσουμε λίγο το μέσα μας που βάλλεται απο παντού.

Αυτό το πουλάκι λοιπόν που ήρθε τιτιβίζοντας και μου θύμησε τα ξεχασμένα γενέθλια, δικαιούται να τεθεί στην κρίση του κοινού για την πρόκληση της Μίας, 

 

Όσο για σας ,δεν σας αφήνω να φύγετε έτσι αφίλευτοι!
Ένα τσαγάκι, έτσι για το καλό και να ευχηθούμε και του χρόνου, θα το πιούμε 😉

Συνέχεια της προηγούμενη Απωανατολίτικης ανάρτησης (όλως τυχαία) και ίδιας τεχνικής με το πουλάκι ξένο -ξενιτεμένο.

Μπορεί να μην είμαστε Γιαπωνέζες αλλά το τσάι μας φέρνει πιο κοντά, 

και οταν γίνεται και μετά μουσικής όπως στην προκειμένη περίπτωση,
είναι γεγονός αναμφισβήτητο για την καλοπέραση της παρέας 😍 

Και για την ιστορία της εικόνας αντιγράφω την ανάρτησή μου απο το φβ, ως είχε: Στην Ιαπωνία, η τελετή τσαγιού είναι μια σημαντική πολιτιστική δραστηριότητα που περιλαμβάνει την τελετουργική προετοιμασία και σερβίρισμα ενός κονιοποιημένου πράσινου τσαγιού που ονομάζεται matcha. Όλες οι γκέισες είναι άρτια καταρτισμένες σε αυτήν την τέχνη

Επίσης η shamisen είναι ένα ιαπωνικό όργανο χορδών (τύπου μικρής κιθάρας) τρίχορδο, που εισήχθη στην κουλτούρα της Γκέισας τον 18ο αιώνα. Σήμερα, είναι το πιο διάσημο από τα όργανα της Γκέισας και το πιο δύσκολο να τελειοποιηθεί

Στην εικόνα λοιπόν πέτρωσαν, αριστερά μία Γκέϊσα που πίνει ενα φλυτζάνι τσάι απο το τσαγιερό που βρίσκεται στο χαμηλό τραπεζάκι, στο κέντρο η όρθια έρχεται φέρνοντας το μπωλ με το αρωματικό νερό και η τρίτη παίζει προς τέρψη όλων τη σαμισέν

Ισως το φόντο πέφτει πολύ σκούρο για να ξεχωρίσουν τα μαλλιά, αλλά αφ ενός ήθελα κάτι που να φέρνει προς το λιτό αφαιρετικό διάκοσμο της Ιαπωνίας και αφ ετέρου να δίνει έμφαση στα ρούχα.

Κι έτσι, από ένα απρόσμενο πουλάκι που μέχρι πριν λίγο δεν είχε λόγο ύπαρξης, προκλήθηκε μία εντελώς άλλη απο ο,τι προετοιμαζόταν ανάρτηση και γλύκανε κι εμένα λίγο το μέσα μου!

Από καιρό θέλω να σας πω και κάτι χαρούμενο που συνέβη, αλλά δυστυχώς τα γεγονότα το αμαύρωσαν και τ άφησαν στην άκρη, αλλά θα περιμένετε λίίίγο ακόμη  🙏