Τριό-διο, όπως λέμε Τριώδιο!

 Είθισται κάθε χρόνο με την έναρξη του Τριωδίου να φτιάχνω ενα ανάλογο πετρωτό.

Είπα λοιπόν και φέτος να μη χαλάσω το αντέτι, παρότι δεν τα είχα πιάσει στα χέρια μου απο τις πρώτες μέρες του Καλοκαιριού, ούτε καν τα Χριστούγεννα, που πάντα μου έδιναν έμπνευση. 

Παρά τις δυσκολίες λοιπόν που στην πλειοψηφία είναι έλλειψη χρόνου, στη μειοψηφία, αλλά όχι ασήμαντο, η όλο και μεγαλύτερη έλλειψη ιδιαίτερων πετρών ή κοχυλιών για τη δημιουργία τους τ' αποφάσισα!
Πέτρες και κοχύλια έχω άπειρα, όμως κάποια που ήρθαν απο πολύύύ μακρυά, πολύ ιδιόμορφα και σπάνια είναι πλέον σ έλλειψη κι απ ό,τι δεν προβλέπεται άμεσο ταξίδι της κόρης μου, που πάντα φροντίζει να μου μαζεύει απο τις θάλασσες του Κόσμου, πρέπει νάμαι φειδωλή και καίρια στις επιλογές μου.

Οπως και νάχει βγήκε ακόμα ένα ζεύγος με Μεσαιωνικά κοστούμια, που είναι η μεγάλη αδυναμία μου.

 Είναι αυτό το ταίριασμα των ανόμοιων υλικών (πέτρες ,κοχύλια, βρύα της θάλασσας, αχινοί) που κάνει το σύνολο ξεχωριστό κι αγαπημένο και κανένα να μη μοιάζει με το προηγούμενο!

Η φούστα της κοπέλας είναι ένα ιδιαίτερο είδος που λέγεται δολάριο της άμμου (sand dollar) άγνωστο γιατί ,όπως επίσης "θαλάσσιο μπισκότο" ή "κέικ της άμμου". 

Το δεύτερο αν και δεν φτιάχτηκε για Απόκριες δεν παύει νάναι μια αγαπημένη επιλογή των καρναβαλιστών! Τα κοστούμια της Απω Ανατολής.

Ετσι απο θραύσματα ενός πιάτου που έσπασε ο σεισμός και μου το έφερε η ξαδέλφη μου ,σίγουρη οτι δεν θα πάει χαμένο και πανομοιότυπα θραύσματα απο τη θάλασσα, δημιουργήθηκε αυτή η παραδοσιακή Γιαπωνέζα με την παραδοσιακή της κόμμωση και την βεντάλια ανα χείρας, αναπόσπαστο αξεσουάρ της εικόνας της!

Καλώς ήρθες λοιπόν και πάλι τρελό Καρναβάλι, αν και καρναβάλια είμαστε όλο το χρόνο, όπως καταντήσαμε 😞 

Καλή αρχή του Τριωδίου!