Πετροσχολιασμός

 Πρόκοψα να εμφανιστώ, το ξέρω, έχετε δίκιο, αλλά αν ξέρατε τι Γολγοθά ανέβηκα (και δεν εχω ακόμα τελειώσει) θα με καταλαβαίνατε.
Αρκεί να σας πω οτι έβαψα το σπίτι  εξω -μέσα!!!!
Αν λοιπόν σας πω οτι όποιος μπαίνει στο σπίτι μου ρωτάει δύο πράγματα 1) Αν εχω διαβάσει όοολα τα βιβλία των βιβλιοθηκών και 2) πώς ξεσκονίζω όλα τα μπιχλιμπίδια που είναι γεμάτος ο κόσμος!!! 

Απο αυτές τις απορίες και ο,τι άλλο βάλει ο νους σας θα καταλάβετε τι έπρεπε να ανεβοκατεβάσω, να καθαρίσω, να επανατοποθετήσω, να πλύνω κουρτίνες να φυλάξω, να βάλω χειμωνιάτικες , να στρώσω (αυτό θα γίνει τελευταίο)  Και δεν εχω κατεβάσει ακόμα χειμωνιάτικα, και  το κερασάκι στην τούρτα ΝΑ ΣΤΟΛΙΣΩ! !!!

Ναι, ναι  καλά διαβάσατε! εγω δεν γιορτάζω Χαλογουίνια αλλά πάω κατευθείαν στα Χριστούγεννα. Αφου έγινε όλη αυτή η αναστάτωση να περιμένω να πάω σε δεύτερο γύρο; Αλλωστε διάβασα επίσημη έρευνα οτι όποιος στολίζει νωρίς είναι ευτυχισμένος άνθρωπος και ήθελα να το επιβεβαιώσω!
Η Αλήθεια είναι οτι μου φτιάχνει η διάθεση και μου περνάει η κούραση μ όλ αυτά τα φωτάκια και τα στολίδια. Χαλάλι!
Απο την άλλη  προγραμματίζω φέτος, μετά απο τόσα χρόνια πλήρους απομάκρυνσης λόγω πανδημίας και πέρσυ λόγω της μητέρας μου, να επαναλάβω το τσάι των Χριστουγέννων, που τόσο μου ζητάει ο κόσμος που είχε ξανάρθει. Ετσι μαζεύτηκαν όλα μαζί κι ελπίζω στο τέλος να μείνω όρθια και να γιορτάσω Χριστούγεννα ευθυτενής 😉
Οπως και νάχει ο,τι γίνεται είναι για καλο, είναι για χαρά, οπότε και η κούραση αντέχεται, ασε δε οταν τη μοιράζεσαι κιόλας κάποιες φορές!!!
Σήμερα ομως δε θα σας δείξω χριστουγεννιάτικα. Αφ ενός εχουμε ακόμα καιρό κι αφ ετέρου δεν εχω φωτογραφήσει τίποτ ακόμα. Ετσι θα συνεχίσω την φθινοπωρινή δημιουργική πορεία με δύο πετρωτά.
Το ένα σχολιάζει την ανταλλακτική οικονομία που υπήρχε κάποτε μεταξύ των ανθρώπων και ίσως στις μέρες μας χρειάζεται να επανέλθει λόγω της μεγάλης οικονομικής κρίσης. 

Ο κόσμος έδινε απο το περίσσευμά του στο γείτονα και το ίδιο έκανε κι ο άλλος για το δωρητή. Εγω π.χ. παιδί θυμάμαι οτι κάθε Απόκριες ερχόταν ο τσοπάνης που του είχαμε επιτρέψει να βόσκει τα πρόβατά του στα χωράφια μας και έφερνε μία μπότσα γάλα, για το καθιερωμένο έδεσμα των αποκρεών το ρυζόγαλο! και καθημερινά οι γείτονες έδινε ο ένας στον άλλον απο ο,τι είχε περίσσιο και ο άλλος μπορεί να μην είχε παραγωγή.

Εδώ λοιπόν οι δύο κυρίες η μία δίνει μία κολοκύθα στην άλλη ,ενώ εκείνη της έχει κανίσκι ένα ζιμπίλι σταφύλια! Βλέπετε και τα δύο είναι αγαπημένα φρούτα εποχής που φτιάχνουν υπέροχα γλυκά του κουταλιού!

Με τη δεύτερη σύνθεση σχολίασα τα εκλογικά αποτελέσματα, λέγοντας οτι "στην εποχή μου (η μεγαλούτσικη κυρία) ψήφιζαν και τα δέντρα (μπορεί ναμουν πολύ μικρή τότε εγω, αλλά το θυμάμαι σαν τώρα να λέγεται) ενω τώρα Πρωθυπουργό ή Δήμαρχο-Περιφερειάρχη βγάζει η αποχή"

Μία πικρή αλήθεια, που όσο πάει και γιγαντώνεται, λες και δε μας νοιάζει το μέλλον αυτό του Τόπου κι ως άλλοι Πόντιοι Πιλάτοι αποποιούμαστε των ευθυνών μας, αφήνοντας τους άλλους να αποφασίσουν για μας. 

Αδυναμία; αδιαφορία; ελλειψη εμπιστοσύνης στους πολιτικούς; "Και να πάω να ψηφίσω τί θ αλλάξει; μία απο τα ίδια θάναι", οικονομική αδυναμία μετακίνησης; Ολ αυτά μαζί κι όσα άλλα σκεφτεί ο καθένας; Το αποτέλεσμα μετράει κι αυτό ειναι απογοητευτικό