...

...chi lavora con le mani 'e un operaio,chi lavora con le mani e con la mente 'e un Artigiano,chi lavora con le mani e con la mente e con il cuore 'e un Artista!!!

San Francesco di Assisi



Animated Pictures Myspace Comments
Welcome Myspace Comments

Τετάρτη 23 Οκτωβρίου 2019

Χρώματα πήρα και καμβά

Σεισμό προκαλεί κάθε μου νέα ανάρτηση,οχι μεταφορικά,κυριολεκτικά!!!χαχαχαχαα αλλά ποιός τον χαμπαριάζει; συνηθισμένοι στα κουνήματα,άλλωστε πλησιάζει η 26 Οκτωβρίου και ο κυρ Εγκέλαδος από καιρό τώρα απαιτεί ...γενέθλια 😡 
Μη φάει,έχουμε γλαρόσουπα!
Τέλος πάντων εκείνος τη δουλειά του κι εμείς τη δική μας,όσο δεν φέρνει τα πάνω κάτω εμείς συνεχίζουμε ακάθεκτοι. 
Ετοίμασα λοιπόν καφεδάκι μερακλίδικο κι ελάτε να τα πούμε😍
Ακουαρέλα και πενάκι

Ο Οκτώβρης πλησιάζει στο τέλος του,αλλά η εποχή επιμένει Καλοκαίρι. 
Ζέστη καλοκαιρινή, ζέστη και υγρασία,τα τζιτζίκια τραγουδούν το κύκνειο άσμα τους, τα κουνούπια επιμένουν ακάθεκτα και απομυζούν το λίγο αίμα που μ' απέμεινε,αλλά τα πρωινά,αχ τα πρωινά!!!! 
Τι όμορφες εικόνες μας δίνουν τα πρωινά φωτολουσμένα με την πρωινή πάχνη και τους ιστούς των αραχνών πάνω στα δροσισμένα φύλλα,να δημιουργούν ασύλληπτες εικόνες ομορφιάς και τέχνης!!!
Απίθανες εικόνες που μόνο ένας επαγγελματίας φωτογράφος θα μπορούσε να τραβήξει και νάναι αυθεντικές,μέχρι τότε εγώ τις απολαμβάνω εκ του φυσικού και ευγνωμονώ για άλλη μια μέρα που μου χαρίστηκε!
"Ρεμβασμός" Χρωματιστά μολύβια

Παρ όλα αυτά όμως, το εργαστήρι έχει από καιρό μεταμορφωθεί, ως συνήθως, στο εργαστήρι των ξωτικών...Χριστουγεννιάζει!!!!
Κι ενώ έξω η ζέστη χτυπάει υψηλά για την εποχή νούμερα,μέσα το χιόνι πέφτει αμείωτο.
Δε φαντάζεστε πόσο με γλυκαίνει αυτή η αναμονή! ο,τι κακή διάθεση κι αν έχω τον προηγούμενο καιρό,με το πρώτο χριστουγεννιάτικο, αλλάζει άρδην.

"Σβούρα" ξηρά pastel



Γίνομαι παιδί με την ίδια λαχτάρα της αναμονής, κι ας μην περιμένω πια δώρα,μια που το μεγαλύτερο δώρο μου είναι νάρθει, έστω για ελάχιστες μέρες, η κόρη μου απο το εξωτερικό!
Τι άλλο περισσότερο θέλω;
Μέχρι τότε απασχολώ μυαλό και χέρια μ' ό,τι πέφτει σ αυτά, ανακυκλώνω,μεταμορφώνω  και νοιώθω δημιουργική και ωφέλιμη.






Σήμερα όμως, μια που η φύση εξακολουθεί να φοράει τα φωτοχρώματά της, θα μοιραστώ μαζί σας όλα τα ζωγραφικά έργα αυτού του καιρού της απουσίας μου και δεν είναι λίγα.

Μετά την έκθεση του Μαρτίου, στα πλαίσια της οποίας πήρα ένα μάθημα κάρβουνου,αγάπησα το κάρβουνο και έκανα τις πρώτες μου μοναχικές προσπάθειες.


Ισορρόπησα στις πουέντ μου και απόδωσα το όνειρο κάθε μικρής,που η πρώτη της εξωσχολική δραστηριότητα είναι  το μπαλέτο

....και οχι μόνο!

Κάρβουνο και παστελ


Στη Γιορτή της Μητέρας,αυτό ήταν το δώρο για τη μητέρα μου

"Τρυφερότητα" κάρβουνο

Στη συνέχεια,τις ώρες που δεν είχα διάθεση για κάτι άλλο,έπαιρνα τις ακουαρέλες μου και τα πινέλα μου,χωνόμουν στον καναπέ,έβλεπα φωτογραφίες επωνύμων ή ανωνύμων φωτογράφων και αποτύπωνα τις εικόνες που μ' ενέπνεαν.


Έτσι  σήμερα βλέπετε μία πινακοθήκη έργων, διαφόρων τεχνοτροπιών,από χρωματιστά μολύβια,παστέλ,κάρβουνο και ακουαρέλα

ΤΟΠΙΑ ΖΑΚΥΘΙΝΑ & ΜΗ









Νομίζω σας αντάμειψα για την υπομονή σας,εεε;;; έχω άδικο;😉
Τις φωτογραφίες προσπάθησα να τις συμπτύξω σε ομάδες για να μη κουράσω,ελπίζω να είναι ευκρινείς



ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΥ ΗΣΑΣΤΑΝ ΕΔΩ 💓💖💕

Κυριακή 22 Σεπτεμβρίου 2019

Δώσε κλώτσο να γυρίσει,παραμύθι ν' αρχινίσει

 Αγαπημένοι μου φίλοι, όσοι απομείνατε δηλαδή κι όσοι με πήρατε χαμπάρι, οτι άνοιξα το σπίτι ν' αεριστεί,πέρασε πολλές φορές από το μυαλό μου ετούτη η επιστροφή. Μόνο που δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ
Δεν έχει πια κανένα νόημα να δικαιολογηθώ.
Τι δικαιολογίες πιστευτές να εφεύρω οτι χάθηκα από το Μάρτιο;
Ούτε καν φωτογραφίες από την έκθεση, που με τόση χαρά μου ευχηθήκατε και σας ευχαριστώ ,δεν ανέβασα.
Κάποια στιγμή σκέφτηκα ν' αλλάξω τίτλο στο μπλογκ μου και να το ονομάσω "Οι 4 Εποχές" οχι του Βιβάλντι φυσικά, της εξαφανισμένης Χαράς,αλλά πέρασε η Άνοιξη,μας αποχαιρέτησε και το Καλοκαίρι και εισερχόμαστε δόξη και τιμή πλέον στο Φθινόπωρο. Οπότε με φαγωμένες τις δυο από τις τέσσερις,πάλι ανακόλουθο θα ήταν.
Παραμένουμε λοιπόν στο "Κάντο μ αγάπη" γιατί σίγουρα δημιουργίες υπάρχουν και αγάπη περισσή,αλλά πολλές φορές ένας ιδιόμορφος μοναχισμός που με κατατρέχει,είναι ο ανασταλτικός παράγοντας της παρουσίας μου εδώ.
Βλέπω κάποια βράδυα στα κλεφτά αναρτήσεις σας,πάω να γράψω κανένα σχόλιο,σαν αναστάς Λάζαρος,αλλά ακόμα και το πληκτρολόγιο με λοιδωρεί και μου σβήνει τα σχόλια. Οταν κάνω μία- δύο ανεπιτυχείς  προσπάθειες  (πολλές φορές κάθομαι στου συζύγου το pc οπότε μου ζητάει πεθαμένου κόκκαλα ) τα παρατάω,εγώ, που κάποτε η επιμονή μου έσκαγε γάϊδαρο!
Τώρα έχω αραιώσει και στο fb.
Με βολεύουν καλλίτερα κάποια καθημερινά post που γράφεις λόγια μεγάλων σοφών (οι δικές μου σοφίες εκεί περιττεύουν), κάποιο έργο,κάποια φωτογραφία από τη φύση, διαρκεί 24 ώρες και σβήνει μόνη της,σε βομβαρδίζουν με 👍 & 💓,ένας δύο ίσως σου γράψουν και μια κουβέντα,τις περισσότερες φορές άσχετη (Καλημέρα π.χ.) οι άλλοι, απλοί αριθμοί, φαίνεται οτι την είδαν,βγαίνουν εκείνοι από την υποχρέωση,ικανοποιείσαι εσύ και ετσι και η πίτα ολόκληρη και ο σκύλος χορτάτος (τώρα ποια η πίτα και ποιός ο σκύλος παίζεται). Θέλω να πω εκεί δεν αισθάνεσαι  καμιά υποχρέωση, ένα σμπάρο... κι όποιον πάρει ο Χαρος!
Εδώ και που κάνω τις αναρτήσεις ντρέπομαι,που εγώ που έκανα ολόκληρες αναρτήσεις μέσω των σχολίων τώρα δεν απαντώ.Το θεωρώ, και είναι, πολύ εγωιστικό και ανάγωγο από μέρους μου,αλλά κάθε φορά υπόσχομαι στον εαυτό μου οτι θα διορθωθώ και κάθε φορά αυτοδιαψεύδομαι.
Σας απαλλάσσω λοιπόν, από την όποια υποχρέωση, αφού εγώ δεν είμαι εντάξει απέναντί σας.
Θ' αποθέσω την πραμάτεια μου να τη διαφυλάξω στο σπιτικό μου, κι εσείς ,όποιοι καταλάβατε την παρουσία μου και πείτε έκπληκτοι "Βρε ζει αυτήήή;;;" κάνετε ο,τι σας λέει η καρδιά σας.
Δε θα σας παρεξηγήσω, γιατί δεν αξίζω άλλη συμπεριφορά
Ο χρόνος αυτός, που σχεδόν πέρασε, έφερε μεγάλες αναστατώσεις και μέσα απ αυτές & τις ψυχολογικές, ως είναι επόμενο αναταράξεις, ανάλογες ήταν και οι δημιουργίες. Οι δημιουργίες θα υπάρχουν όσο υπάρχω,πολλές ή λίγες θα ευνοούνται πάντα από την κατάσταση που θα επικρατεί τη δεδομένη χρονική στιγμή. Όταν θα σταματήσουν  θάναι ένα γενικό τέλος.
Γι αυτό, παρ' όλες τις αναστατώσεις που προείπα,με βοήθησαν κι αυτό τον καιρό να μην τελματώσω εντελώς.
Μετά την έκθεση, που ειρρήσθω εν παρόδω είχε επιτυχία, μ' έπιασε μία ζωγραφική ρέντα με κάρβουνο, αφού ήταν το νέο υλικό που έμαθα να χειρίζομαι.
Στη συνέχεια δειλά δειλά,χωρίς πολύ έμπνευση,εμφάνιση έκαναν τα πετρωτά και εκεί κόπηκαν για μεγάλο διάστημα.
Στο διάστημα του Καλοκαιριού,που η ζέστη με κατέβαλε και όχι μόνο, μία παρουσία έδωσαν και οι ακουαρέλες και φτάνουμε στο σήμερα που από ένα τυχαίο τεστ,αναζωπυρώθηκε η έμπνευση των Πετρωτών κι έτσι άρχισαν να "οπτικοποιούνται" γνωστά κι αγαπημένα παραμύθια.
Αυτή την τελευταία ενότητα θα σας δείξω σήμερα και για να εξιλεωθώ κάπως, μ ένα ακόμα παραμύθι (Το "Χάνσελ & Γκρέτελ"), που δημοσιεύεται εδώ για πρώτη φορά 😉

"Χάνσελ και Γκρέτελ"


"Ο Κοντορεβυθουλης"


"Τα Καινούργια ρούχα του Βασιλιά"

"Η στιγμή της μεταμόρφωσης της Σταχτοπούτας"



Και για να θυμηθούμε αυτά που προηγήθηκαν

"Η Κοκκινοσκουφίτσα"
"Η κακιά μάγισσα" που παίζει σχεδόν σ ολα τα παραμύθια
"Η Χιονάτη και η κακιά μητριά"

"Η κατασκευή του Πινόκιο"
Αυτά από μένα με πολύ πολύ ΑΓΑΠΗ & ευχές για ένα όμορφο και γαλήνιο Φθινόπωρο που κάνει ποδαρικό επίσημα αύριο!