Καβάλα στο δελφίνι ...

Κάποια μέρα, δεν θυμάμαι ούτε πότε, ούτε πως, βρέθηκα μπροστά σε  μια πρόκληση.
Μία πρόταση: "θέλετε να συμμετέχετε σ ένα Ημερολόγιο;"
 Κάθε μια από τις δηλώνουσες συμμετοχή  θα λειτουργούσαν ελεύθερα δημιουργώντας.
- Γιατί όχι; σκέφτηκα 
Σαν νεανικό λεύκωμα, μόνο που αντί για ερωτήσεις του τύπου "τι εστί έρως;" ή "τι εστί φιλία;" η καθεμία θα δώσει το στίγμα της και θα έρθει σε "επαφή", δια των σελίδων του, όλη η Ελλάδα απ άκρου εις άκρον. 
Αυτό που μέχρι τώρα "βλέπαμε" στις οθόνες των Υπολογιστών μας, θα το βλέπαμε τώρα μέσα από τις σελίδες του Ημερολογίου.
 Θα αποκτούσαμε υπόσταση! Από τον γραφικό χαρακτήρα, μέχρι και την δημιουργία, ή την όποια συμμετοχή, που η καθεμία θα σκεπτόταν.Μια που η καθεμιά μας κουβαλούσε τα δικά της  "εφόδια".
Άλλες ασχολούνται με το Scrapbooking, άλλες με υφασμάτινες δημιουργίες, άλλες με decoupage, διάφορα δηλαδή, κι αυτό ήταν από μόνο του πρόκληση.
Έτσι δήλωσα συμμετοχή. Χωρίς να έχω αποφασίσει με τι θα μπορούσα να συμμετέχω.
-Βλέποντας και κάνοντας, ξανασκέφτηκα
Μέχρι που έφτασε στα χέρια μου. Και πραγματικά με γέμισε χαρά σαν τα χρόνια των λευκωμάτων, μόνο που τώρα ως ώριμη θα πρεπε να προσέξω τα γραφόμενά μου.
Από μέσα ξεχύθηκαν χρώματα από χειροτεχνίες, ευωδιές από κουζίνα, αρώματα Τόπων μακρινών και αταξίδευτων, προκλήσεις και προσκλήσεις ζεστασιάς, φαντασίας, δημιουργίας και φιλίας.
Μία αλυσίδα  από πολλούς κρίκους, που ο καθένας έδενε με τον άλλον όμορφα,σταθερά σαν χέρια που ενώνονταν γύρω από ένα κοινό ζητούμενο: τη χαρά της Δημιουργίας!
Αφού λοιπόν ξεφύλλισα με προσοχή τις σελίδες και είδα και θαύμασα όλες τις συμμετοχές, η έμπνευση ήρθε αστραπιαία!
Έφτασε σ εμένα αρχές καλοκαιριού!
Νησί, ήλιος, θάλασσα...να το πρώτο στοιχείο που κρίθηκε απαραίτητο...

Εγώ ό,τι κάνω, το κάνω ...με Αγάπη!

Να και  το δεύτερο κομμάτι του παζλ, ήρθε και κούμπωσε:

δόλωσα λοιπόν το αγκίστρι μου, με κάτι που κανένας δεν μπορεί να του αντισταθεί, έριξα  και τα δίχτυα μου και  περίμενα να τσιμπήσει...κι
 Ω! του θαύματος, τσίμπησε!

και τα δίχτυα δεν τράβηξαν μόνο ψαράκια αλλά και όστρακα και κοχύλια με decoupage φυσικά (τι τάχουμε τα γαλόνια!)

αλλά μόνο αυτά δεν έφταναν... 
Τι έτσι στεγνά;  χωρίς δυο λόγια; αφού σας έχω τρελάνει στο μπλα-μπλα. 
Δεν θάταν Χαρά χωρίς λόγια!

Τι καλλίτερο λοιπόν από ένα στίχο του Καββαδία από το fata Morgana;

"θα μεταλάβω με νερό θαλασσινό

στάλα τη στάλα συναγμένο απ΄ το κορμί σου

σε τάσι αρχαίο, μπακιρένιο αλγερινό,

που κοινωνούσαν πειρατές πριν πολεμήσουν..."

Και ιδού ολοκληρωμένο το αποτέλεσμα:

...με μία ευχή: Καλό Καλοκαίρι...με Χαρά!


Τώρα το Ημερολόγιο συνεχίζει το ταξίδι του μεταφέροντας αγάπη, δημιουργικό ενθουσιασμό και θαλασσινό αέρα ανακατεμένο με αρμύρα της θάλασσας του Ιονίου!
Ελπίζω να εγκρίνετε...
***************************************
Διαβάζοντας αυτή την ανάρτηση εγω θάμαι εκτός της έδρας μου, έτσι θα δικαιολογήσετε και την απουσία μου απο τα σπίτια σας και δεν θ ανησυχήσετε όπως άλλες φορές. Οταν επιστρέψω θάμαι ξανά κοντά σας και για να μην με ξεχάσετε μέχρι τότε σας αφήνω τις αναρτήσεις μου! Σας φιλώ