Μιά χαρούμενη ατμόσφαιρα...

Νάμαστε και πάλι εδώώώ!!!

Μόλις επέστρεψα στη βάση μου κι είπα : “αρκετά η απεξάρτηση, βουρ στ' αλκοολίκι!”

Φαγωθήκατε κι εσείς ''αντε κι ακόμα;” “θα πάει μακρυά η βαλίτσα;”

Οταν μου έστειλε πριν απο κάποιους μήνες μήνυμα η Μαρία “Χαρουλίτα 1η Δεκεμβρίου κατεβαίνω Αθήνα,κανόνισε ν ανέβεις να συναντηθούμε ” έπεσε το βουνό και με πλάκωσε.

Ταξίδι (θαλασσινό) μέσ το χειμώνα δεν είναι το καλλίτερό μου,αλλά για τη Μαρία έπρεπε να το τολμήσω.Τόθελα πολύ κι οταν θέλω κάτι πολύ,δεν μου αντιστέκεται! Ετσι συνηγόρησαν τα ιατρικά μου θέματα.

Κι εκεί που πήγαινα σα μπαλάκι του πινγκ-πονγκ απο γιατρό σε γιατρό κι απο εξέταση σε εξεταση ο κύβος ερρίφθη γι Αθήνα! 

Εγω πετούσα στα σύννεφα,σιγά μην σκεφτομουνα τις εξετάσεις. Το ταξίδι-συνάντηση ήταν προ των πυλών κι οταν η γραμματέας μου έκλεινε ραντεβού για μέσα Νοέμβρη της λέω δειλά-δειλά “δεν έχετε κάποιο πιο κοντά στην 1η Δεκεμβρίου;” Ποιός στραβός (και λογικός) δεν θέλει το φως του; Ε,εγω ΔΕΝ το ήθελα,ή τουλάχιστον δε το ήθελα μόνο του.

Οι άλλες κοψοχολιάζονταν τι έκανα με τις εξετάσεις κι εγω περιχαρής απαντούσα “ΕΡΧΟΜΑΙΙΙΙ!!!”

το όχημα έφταιγε για την καθυστέρηση

Τα Χριστούγεννα είναι η εποχή μου! Σαν παιδί ανυπομονώ για τον ερχομό τους.

Χρόνια ήθελα να δω την Αθήνα γιορτινά στολισμένη.

Χριστούγεννα ήταν οταν την πρωτοεπισκέφθηκα παιδάκι της Τρίτης δημοτικού κι ακόμα έχω μπροστά στα έκπληκτα παιδικά μου μάτια τη βιτρίνα του Λαμπρόπουλου με το εργαστήρι του Αη Βασίλη, που άοκνα τα ξωτικά δούλευαν για την παράδοση των δώρων.

 Ποτέ μου δεν είχα ξαναδεί τέτοιες στολισμένες και κινούμενες βιτρίνες, τόσα φώτα, τόσο κόσμο στους δρόμους, τόσα αυτοκίνητα!

Και μια που 20 χρόνια τώρα παλεύω (αναποτελεσματικά) ν' απογαλακτισθώ απο την Αθήνα, είπα να την δω και στη γιορτινή της βερσιόν. 

Εδώ ατύχησα παταγωδώς, αν και πιστεύω οτι στο κλίμα που επικρατεί, μία γιορτινή αλλαγή θα συντείνει ν ανέβει λίγο το πεσμένο ηθικό του κόσμου.

Η Αθήνα μπορεί να μ απογοήτευσε σ' ότι περίμενα να δω, αλλά εκτός του φόβου και της καχυποψίας, μου έδωσε τις χαρές που περίμενα σε φιλικό επίπεδο.

Εστω και τις λίγες φορές που συναντηθήκαμε η μπλογκοπαρέα με γέμισε με τόόόση χαρά,που είναι αδύνατον να περιγράψω!

Αγκαλιές, γέλιο, πειράγματα, ιδέες, σκέψεις, κριτική,  έδιναν κι έπαιρναν και φυσικά όχι ξεροσφύρι.

Την τσακίσαμε τη δίαιτα! Τα κιλά της Μπέττυς (που έχασε κι είναι καρακουκλάρα) τα πήραμε μονομιάς οι υπόλοιπες (και νάχαμε και περιθώριο πάει στο καλό...), αλλά κουβέντα χωρίς μασούλημα γίνεται; δε γίνεται! κι είχαμε πολλά να πούμε άσχετα που δε προλάβαμε και μετατέθηκαν για την επόμενη φορά.

Ημασταν τόσο “παρθεναγωγείο” που κάποιος ταλαίπωρος σύζυγος μας συνέστησε “μην κάνετε σαν τις τρελλές στα μαγαζιά” Καααλά! Πες το κι έγινε!Κι ας είχε αναλάβει η Μπέττυ το συνετισμό μας Τάξις και ηθική προσωποιημένες σε χαρούμενα πρόσωπα που λες κι είχαν κάνει σκασιαρχείο!

Το ταξίδι λοιπόν στην Αθήνα είχε απ όλα!  

Εφησυχασμός των ανησυχιών, συναντήσεις μ αγαπημένες φίλες, ανταλλαγή δώρων, γαστριμαργική απόλαυση παραθαλασσίως και κοντα στο τζάκι, πολιτιστική ανάταση (το Μαράκι μας εξέθεσε με υψηλές αξιώσεις στην Τεχνόπολη),

 συγκινησιακή φόρτιση μέσα απο ένα Χριστουγεννιάτικο ταγκό (ΝΑΙ, το είδα!) καταναλωτική μανία (δε φταίω απόλυτα η Σωσώ ήταν το πειραχτήρι ξωτικό που με παρέσυρε) χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα έστω και σε ιλουστρασιόν ακριβή (και ολίγον κρύα) συσκευασία,

και ξαπόσταμα στην γειτονιά των θεών 

υπο του ήχους μιάς μελλόντικα κάτω απο τον ίσκιο της Ακρόπολης, λουσμένης σ' έναν απίστευτο ήλιο ή μιας βαλκανικής μπάντας ν' οδηγεί τα βιαστικά βήματα ν αποφύγεις τον ανθρώπινο ξεπεσμό που δυστυχώς αυτές τις μέρες είδα πολύ κι απ αυτόν στην Αθήνα.

Κορίτσιαααα Μαρία, Σωσώ, Μπέττυ, Αλεξάνδρα, Μαρίνα ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ γιατί μου κάνατε την ολιγοήμερη διαμονή μου στην Αθήνα αξέχαστη! 

Σας αγαπώ και το ξέρετε.