Ηχούν καμπάνες!

κεραμικό γλαστράκι 5cm με decoupage χαρτοπετσέτας και χιόνι!

Δεν ήταν συνηθισμένες οι καμπάνες αυτές.

Χυμένες σε σπάνιο μέταλλο πριν από χρόνια πολλά,

φτιαγμένες από σπάνιους μαστόρους,

 είχαν τοποθετηθεί εκεί ψηλά όχι μόνο για να χτυπούν σε μέρες εορτάσιμες,

αλλά και για να ξεχύνουν τη μουσική τους όποτε έπαιζαν με τον άνεμο. 

Τότε μονάχα λίγοι μπορούσαν ν' ακούν αυτή τη μουσική, μόνο κάποιες ψυχές αθώες, που δεν τις είχε μολύνει ακόμα η βρωμιά της ζωής. 

Όπως ο Τόμπυ Βεκ, ο γερο-Ζόμπυ των παλιών ιστοριών, που έπιανε κουβέντα μαζί τους, και χαιρόταν, και τις παρακαλούσε, και τις ικέτευε για όλα τα στραβά και τ' ανάποδα αυτού του κόσμου.

κρεμασμένες όλες μαζί στη γυμνή γλυτσίνια

Μία ενδεικτική περίληψη από  τις Καμπάνες  (1844), του Καρόλου Ντίκενς, που  γράφτηκαν ένα χρόνο μετά την περίφημη Χριστουγεννιάτικη Ιστορία και είναι το δεύτερο από τα πέντε Χριστουγεννιάτικα βιβλία που έγραψε εκείνη την περίοδο ο διάσημος συγγραφέας..

Εμπνευσμένος, από το ταξίδι του στη μακρινή Ιταλία, ο Ντίκενς πήρε την πένα του και ξεκίνησε αμέσως να γράφει για τον ήρωά του, τον Τόμπι Βεκ, που αγαπούσε πολύ τις καμπάνες, έπιανε κουβέντα μαζί τους και χαιρόταν σαν μικρό παιδί…
Μ αυτό  ολοκληρώνει την τετραλογία των χριστουγεννιάτικων ιστοριών  
Η έγνοια του για το φτωχό και στερημένο άνθρωπο παίρνει στις "Καμπάνες" τη μορφή ονειροφαντασίας για τη μελλοντική του τύχη, σε μια Αγγλία της βιομηχανικής επανάστασης, όπου το Έλεος και η Αγάπη του ενός για τον άλλο ήταν τα μόνα πράγματα που έλειπαν από τα μαγευτικά προϊόντα μιας μυθικής παραγωγής.


Μία ακόμα απλή πρόταση για ...μελωδικά (και όχι μόνο) Χριστούγεννα!