Εμείς τα δυο...σαν ένα!

Τι να καταλάβετε βλέποντας ένα γυαλί;
Η ιστορία ξεκινά απο την αγορά του.
Αυτό, που δεν σας πάει κάπου το μυαλό, ήταν το "καπέλο" από ένα κρεμαστό φανάρι, που είχα λιμπιστεί και αγόρασα απο ένα κατάστημα.
Φαίνεται όμως, οτι δε συνηγορούσε μαζί μου το σύμπαν εκείνη τη στιγμή της αγοράς και έσπασε δις. Την πρώτη αντικαταστάθηκε, τη δεύτερη έμεινε τούτο εδώ.
Γιατί έμεινε; θα σας γελάσω, μια και τότε δεν υπήρχε ούτε υποψία decoupage στη ζωή μου!
Ξέμεινε όμως, και όλο βρισκόταν μπροστά μου, και όλο έκανα την κίνηση να το ξεφορτωθώ, να μην μου θυμίζει το φανάρι που χάρηκα λίγο, κι όλο γλίτωνε...

Αυτό πάλι είναι ένα άλλο σπασμένο (τσακάλια είσαστε!).

Υπόλοιπον ποτηριού!
Αυτουνού κράτησα και το πόδι (ποιός ξέρει ποιανού θα γίνει πατερίτσα;)
Σ' ανάλογη περίπτωση θα το πετούσα πάραυτα, όμως ήταν από το αγαπημένο μου σερβίτσιο, που προκειμένου να μη σπάσει στέκει και με κοιτάει πίσω από το τζάμι του.
Καιρό βολόδερνε από τη μία άκρη του πάγκου της κουζίνας στην άλλη, μέχρι που μετακόμισε στο εργαστήρι.
Εκεί σαν να ήρθε η επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος (όχι χωρίς τη βοήθεια της Μισιρλού) και άρχισε να γίνεται σιγά-σιγά ...της προσ-κολλήσεως!
Πρώτα επιλέχθηκε το μοτίβο νάναι διακριτικό.

Η συγκεκριμένη χαρτοπετσέτα (χαρτομάντιλο για την ακρίβεια) εκτός οτι το φεραν τα χεράκια της κοράκλας μου θυμίζει και ένα αγαπημένο μου θάμνο που ανθίζει τέτοια εποχή. Την τσιντόνια!

Έτσι χωρίς δεύτερη σκέψη, αλλά με αγωνιώδες ψάξιμο την επίμαχη στιγμή (τι σας έλεγα, οτι αυτό που σας πρότεινα ως νούμερο ένα στο "μάθημα", εγω σπανίως το τηρώ;) άρχισε η μεταμόρφωση.
Το καπέλο αποφασίστηκε,  δια συνοπτικών διαδικασιών, να καλυφθεί η απο κάτω του γυαλιού πλευρά, ούτως ώστε αν κολλούσε (που κόλλησε) και εάν χρησιμοποιηθεί  (που θα χρησιμοποιηθεί) και ενδεχομένως λερωθεί (που θα λερωθεί) να μπορεί να καθαρισθεί χωρίς φόβο.

Έτσι, έγινε ανάποδο decoupage με κρακελέ ενός συστατικού και πατίνα  στα σκασίματα.
Μια κορδελίτσα για τελείωμα στην εξωτερική πλευρά και ...
Να μην σας περιγράψω τις περιπέτειες μέχρι το τελικό αποτέλεσμα, γιατί έχω καταντήσει γραφική, θα σας παρουσιάσω όμως το νέο μου απόκτημα...

Τι έχετε να πείτε τώρα, θα ξαναπετάξετε σπασμένο χωρίς δεύτερη σκέψη;

decoupage με χαρτοπετσέτα, κρακελέ ενός συστατικού,πατίνα και ακρυλικό

Αυτή είναι μία ανάρτηση όπως ΕΣΕΙΣ θα θέλατε, κι εγω έχω ανάγκη.
Ανήκει στην ρόδινη εποχή, αλλά επειδή το πένθος δεν ταιριάζει στην Ηλέκτρα είπα να μην σας χαλάσω χατήρι. Αισιοδοξούμε λοιπόν!