Καροτσέρη τράβα...

Ενα μεσημέρι γυρίζει από το γραφείο  ο καλός μου, περιχαρής.

-Χαρικλάκι (ενας απο τους δύο, η άλλη είναι η κουμπάρα μου, που δέχομαι να με λένε χαϊδευτικά με το επίσημο  και μ αρέσει) σου φερα μία καρετούλα! μου δηλώνει με ενθουσιασμό

- Γλουπ...εγώ. Κι όχι για το δώρο, αυτά τα συνηθίζει, αλλά για το είδος. Καρετούλα;

-Την βρήκα στα σκουπίδια, ήρθε η επόμενη βολή

Τώρα το "γλουπ" εγινε κόμπος στο λαιμό .

-Τί έφερε πάλι θεέ μου; ψιθύρισα απο μέσα μου για  να μην ακουστεί. Μπράβο αγάπη μου , σ ευχαριστώ, είπα απ όξω μου  για ν ακουστεί!και να τον ενθαρρύνω...

Αλλά βλέποντας το μη ενθουσιασμό μου βιάστηκε να προσθέσει

-Την είδα και σκέφτηκα οτι θα μεταμορφωθεί με το decoupage.

-Ααα, πες το μου έτσι, να καταλάβω! Τώρα μάλιστα.αναζωπυρώθηκε το ενδιαφέρον μου

Μέχρι το βράδυ είχα μεν την περιέργεια, αλλά φοβόμουν και το τι θα δω μπροστά μου, κι ανέβαλα συνεχώς να ζητήσω να μου αποκαλυφθεί το ηύρεμα. Εχουμε και μία διάσταση απόψεων στη διακόσμηση  και δεν βιαζόμουν, όσο κι αν μ "έτρωγε".

Σούρουπο πια, μου πρότεινε "να σου φέρω την καρετούλα;"

- Αααντε φέρτην, εγω ανόρεχτα. Πήγε στ αυτοκίνητο και γυρίζοντας μου φερε... μία κούκλα!

ΑΥΤΗΝ!

Ω ναι, αυτή την φορά οι απόψεις μας ταυτίζονταν .
Αξιζε ο κόπος που την περιμάζεψε.

Και αφού έγινε μία φιλολογική συζήτηση για το ποιός μπορεί να την είχε, για ποιό σκοπό και για ποιό λόγο την πέταξε αφού ήταν άθικτη, βάλθηκα να φαντασιώνομαι την ανανέωσή της.
Μάλλον σε ανθοπωλείο ανήκε, λουλούδια εμένα μ αρέσουν, ούτως ή άλλως, οπότε δεν είχα και μεγάλο δίλημα.

υπο γωνίαν... Ωμέγα!

Μου την γυαλοχάρτισε, μου τη στοκάρισε (όχι με απόλυτη δεξιοτεχνία,αλλά μη του το πείτε και δεν το ξανακάνει) ε,ναι η συμβολή του δεν έμεινε μόνο στο σκουπιδομάζωμα, τί ο "καλλιτέχνης" θα τα κανε;

Δε θέλω φεμινιστικά τσιτάτα... είπαμε ισότητα... όχι και όλα ίσωμα!!!χαχαχα

Έδειξε λοιπον το ωραίο της πευκένιο ξύλο, που εγω με κανένα τρόπο δεν ήθελα να χάσω αλλά στην πορεία αναθεώρησα...και μεταμορφώθηκε όπως βλέπετε,

πάστα κρακελέ, με decoupage χαρτοπετσέτας, ακρυλικό και πατίνα

ΕΔΩ:

εκ των όπισθεν...

Αφού λοιπόν ξεπεράστηκε η αρχική όψη, ήθελα να φαίνεται παλιά, κι έτσι χρησιμοποίησα πάστα κρακελέ. Βάφτηκε με ώχρα, να καλυφθεί η γαλακτίλα που της είχα ατυχώς προσδώσει και ολοκληρώθηκε το look με πατίνα. 

εκ πρώτης όψεως...

Ετσι θρονιάστηκε στο σαλόνι και το παίζει κάβα! Ελπίζω η τελική μεταμόρφωση να σας ικανοποιεί όσο εμένα. Θάθελα να ξερα και την γνώμη του πρώην ιδιοκτήτη της...έτσι απο περιέργεια. Λέτε νάχει μετανοιώσει;;;

                                        

οριζοντίως και πλαγίως...

Και για να ολοκληρωθεί η γλυκειά αίσθηση ένα τραγουδάκι: