Μία ανάρτηση -ανατροπή

                                     
Το γράμμα μόλις έφτασε μουσκεμένο αλμύρα (;)
Λέξεις ριγμένες ανάκατα, μου φάνηκαν  σα πιασμένες με πετονιά

Ανακατεύω ακατάπαυστα τις λέξεις, προσπαθώντας να ξεδιπλώσω τα μπλεγμένα νοήματα.

Δέθηκαν κόμποι κι αγκιστρώθηκαν στο αγκίστρι του χρόνου και δεν λένε να λυθούν

Ιδρώνω, ξεϊδρώνω, κι άκρη δε βρίσκω, μόνο τα μάτια θαμπώνουν και  το χέρι  μετέωρο να μαζεύει στη βρεγμένη  χούφτα  ένα-ένα τα γράμματα από τις ξεδοντιασμένες λέξεις.

Μουτζουρώνεται η καρδιά από  τα γρατζουνίσματα των λεπτών,  λες κι έγιναν γίγαντες ξαφνικά!
Δεν υπάρχει νόημα, δεν ζητάω νόημα. 

Μιλάω μια γλώσσα που δεν ακούγεται , γράφω σε μια γλώσσα που δε διαβάζεται, μόνο αφήνω τους χτύπους της καρδιάς  να κουρταλίσουν τις κλεισμένες πόρτες.

Ούτε χαραμάδα δεν ανοίγει. 

Γρατζουνώ με τα νύχια το τζάμι της  σαν  γάτα, αλλά κανένας δε βλέπει. 

Έγινα αόρατη ξαφνικά; Μήπως ήμουν από πάντα;

Μπήκε πολύ νερό ανάμεσά μας και το ρυάκι έγινε ωκεανός, φουρτούνιασε κι έπνιξε ο,τι επέπλεε.

Το καράβι με σημαία ευκαιρίας δεν έφτασε ποτέ!
Ήταν  ακατάλληλο. O Νηογνώμονας δεν του είχε δώσει το Πιστοποιητικό ναυσιπλοΐας για τέτοια ταξίδια.

Κανείς δεν το ήξερε!  κι έτσι  πήγε αύτανδρο.

Τώρα πια η θάλασσα θα ξεβράζει ξεφουσκωμένα αχρησιμοποίητα σωσίβια , άπνοα κορμιά και  ανεπίδοτα γράμματα.

                                               απο τα        "Ημερολόγια των... αμπαριών"

 εικόνα δανεισμένη απο το Internet

                               
Αυτή θα ήταν η ανάρτηση της βδομάδας που πέρασε...
ΟΜΩΣ...
... εκεί που είναι όλα  θαρρείς μαύρα, εεεε, ο.κ. γκρι, τσουπ! πετιέται από το πουθενά τ ανέλπιστο!
Αυτό που άλλο περιμένεις κι άλλο έρχεται; Αυτό!
Κάπως έτσι έγινε και σήμερα.
Από έναν άνθρωπο, που ομολογώ μ έχει συνηθίσει σ εκπλήξεις, αλλά και πάλι εγώ δε σταματώ να εντυπωσιάζομαι! Κι ενώ απο αλλού περίμενα δέμα αγάπης,άλλο παρέλαβα.
Δε λένε; Μην ανυπομονείς, τα καλύτερα έρχονται όταν δεν τα περιμένεις ...;
Κι έβγαζα, κι έβγαζα και χαμογελούσα, και χαμογελούσα, σαν να μην υπήρχε κόσμος γύρω μου, γιατί ως ανυπόμονο παιδί δεν είχα την  σύνεση να περιμένω να μείνω μόνη.
Μου παράπεσε βαρειά  η μοναξιά που επέλεξα της άσχημης αυτής εβδομάδας  κι είπα να γιορτάσω απερίσπαστη τ άνοιγμα του πακέτου μου.
Χαχαχαχα τι απλό τελικά που είναι να απλωθεί το χαμόγελο σε μια σκουντουφλιασμένη φάτσα!
Και θυμήθηκα ένα σημειωματάκι που έχω κρατήσει απο ένα φίλο-καρδιάς και καρδιά ο ίδιος, που μου έγραψε: "Μην σταματάς ποτέ να χαμογελάς, ακόμη και αν είσαι δυστυχισμένη, κάποιος ίσως εχει ανάγκη  το χαμόγελο σου." 
Πρωτίστως το έχω εγω,αλλά κι όσοι είναι γύρω μου μ αγαπούν, μ εμπιστεύονται και με συγχωρούν
Τι ξεχώρισα απο όλο το πακέτο;
 ΑΥΤΟ:

ενα κακτάκι σε σχήμα καρδιάς.Μίλα μου γι Αγάπη!

Γιατί η Φύση ξέρει...
Κι όπως πολύ σοφά λέει η φίλη μου η Τάτι "Ελάχιστοι αντέχουν την αγάπη, μα αν αντέξουν ένα μόνο λεπτό μαζί της δε θ αντέξουν ξανά ούτε λεπτό ζωής  χωρίς Αυτήν!
Κι εμείς που την ξέρουμε δε την τσιγκουνευομαστε.
Αποστολέα των εκπλήξεων σ  ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ γι αυτό το τεράστιο χαμόγελο που μου χάρισες σήμερα, η καλλίτερη ψυχοθεραπεία!
Και για να μην αφήσω κι όλους εσάς μόνο με τη δική μου χαρά , μία πρόταση συσκευασίας δώρου:

συσκευασία δώρου εορτών!

Τόσο απλή, όσο μία κόλλα λευκό χαρτί, ζωγραφισμένο με μαρκαδοράκι,ένα κουρελάκι για κασκόλ και μία κόκκινη κάλτσα για σκούφο! 
 Thats all!!!!

Σας ευχαριστώ για την εμπιστοσύνη και την αγάπη που μου δείχνετε και να χαμογελάτε, γιατί είπαμε... Κάποιος...κάπου...