Πίσω απο την πλάτη μου

Όχι δε μιλάτε πίσω απο την πλάτη μου, είμαι σίγουρη γι αυτό, απλά αυτό είναι το θέμα του νέου μου έργου ρίχνοντας συγχρόνως μαύρη πέτρα, σ ο,τι με κράτησε μακρυά σας τόσες μέρες, και δεν ήταν και λίγα!
Κατ αρχάς Χριστός Ανέστη, αν δεν έφτασε στ αυτιά σας (κι εγω δυστυχώς εξ ακοής το έμαθα,αλλά ελπίζω του χρόνου...) και να ευχηθώ Χρόνια Πολλά  με ΥΓΕΙΑ!!
Και μετά το ξεκοίλιασμα από τα πιτιτέλια τση Λαμπρής, ας αφήσουμε τον καναπέ της χώνεψης κι ας πιάσουμε τις δημιουργίες.
Ουυυυφφφφ!!! εκπνέω το άγχος μου και εισπνέω βαθειά ανοιξιάτικη αύρα

Και η ιστορία έχει ως εξής:

Ένα ακόμα κάδρο εκπαραθυρώθηκε απο  το σπίτι του αδελφού μου και προσγειώθηκε στο δικό μου.  Αυτό συμβαίνει με τα δώρα γάμου που δεν είναι επιλογής μας και του γούστου μας.
Ευτυχώς σήμερα οι λίστες γάμου έσωσαν την κατάσταση και το σπίτι απο  σωρεία επαναλαμβανόμενων δώρων, βάζων , ηλεκτρικών σίδερων,αποχυμωτών και πάει λέγοντας...
Αυτό λοιπόν ήταν ένας πίνακας ζωγραφικής (;),ακαθορίστου θέματος και τεχνικής (ως ζωγράφος το κρίνω...καλά γελάτε εσείς,αλλά έπρεπε να τον βλέπατε) ο οποίος αφού έμεινε εντοιχισμένος επι μακρόν  στο σπίτι που χαρίστηκε, έφαγε τα ψωμιά του (για μένα και πολύ που έμεινε...) και πήρε το δρόμο για τη χωματερή.
Θάπαιρνε πολύ πίκρα αν το μάθαινε ο ζωγράφος του, που μάλιστα είχε αφήσει το χάλκινο αποτύπωμά του (μάλλον η χάλκινη πινακίδα με τ όνομα ήταν καλλίτερη του έργου,σόρρυ), όπως και η Γκαλερί που όπως έμαθα δεν είναι και ό,τι πιο φτηνό κυκλοφορεί!
Μου ήταν τόσο αδιάφορο (να μη το χαρακτηρίσω αλλιώς) το θέμα, που πολλές φορές ξεκίνησα να το πετάξω κι εγώ ,αλλά κάτι μ έκανε να τον λυπάμαι κι έμενε να περιμένει πίσω από τα ράφια.
 Ώσπου, αναζητώντας πού θα κάτσει ένα θέμα που μ άρεσε, τον ξανάπιασα στα χέρια, κι  αντί να βάλω το θέμα για το οποίο ξεκίνησα(τι πρωτότυπο!), ήρθε μία  έκλαμψη (ως συνήθως) και ταίριασε μία vintage εικόνα απο χαρτοπετσέτα με ένα κλασσικό θέμα από ριζόχαρτο, αφού όλο το πασπαρτού, καλύφθηκε από απλή γάζα.
Η γυναικεία σιλουέτα έγινε το κεντρικό θέμα,

σημείο αναφοράς

σα να βγαίνει μέσα απο τα κείμενα των Card postale μιας άλλης εποχής, που η αλληλογραφία ήταν ο μόνος τρόπος επικοινωνίας.
Η κορνίζα ξύστηκε με γυαλόχαρτο και έφυγε η γυαλάδα , μένοντας το λευκό απλά χωρίς γρατζουνιές κι άλλα σημάδια φθοράς.
Περάστηκε κρακελέ, λευκό επίσης, δύο συστατικών και στη συνέχεια γεμίστηκε με πατίνα χρυσή.

λεπτομερής λεπτομέρεια!

Στο δε εσωτερικό πλαίσιο ,όπως επίσης στο εσωτερικό περίγραμμα της κορνίζας,που ήταν έντονα χρυσά και τα δύο, αφού ασταρώθηκαν περάστηκαν με πατίνες copper και μπεζ, οπότε πήρε την απόχρωση που ήθελα να ταιριάσει με τα χρώματα του ριζόχαρτου.
Μπήκε το τζάμι προστασίας, ως ήταν, καρφώθηκε απο την πίσω πλευρά και καμαρώνει τώρα με νέα πνοή και "ευανάγνωστο" θέμα στο δικό μου πλέον τοίχο

κάδρο με decoupage ριζόχαρτου και χαρτοπετσέτας επι γάζας,με κρακελέ και πατίνες

Ελπίζω να σας αρέσει όσο κι εμένα κι αφιερώνεται στη Γελαστή Κλωστή, που σε κάποιο σχόλιο ανάρτησης  με προκάλεσε  να πιάσω και τον Πύργο του Αιφελ!
Και μετά απο αυτό το "τάμα" που εκπληρώθηκε με περιμένει ένας άλλος Πύργος (οχι της Ηλείας...μαντέψτε...), που μετά από πολλά-πολλά χρόνια ανυπομονώ να ξαναβρεθώ,κι αυτή τη φορά έχω πολλούς λόγους μαζεμένους (κάτι μου λέει οτι το ζάκχαρο θα χτυπήσει κόκκινο...)!!!
 Αυτή η αναφορά για να με δικαιολογήσετε για τα σχόλια που θα εκκρεμούν αναπάντητα και τις επισκέψεις που θα σας χρωστάω, κι έχουν μαζευτεί πολλές ομολογουμένως, αλλά...ο κακός αστάθμητος παράγοντας με δοκιμάζει συνεχώς.
Φιλάκια πολλά και ΚΑΛΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ!!!