Δεν παζαρεύουμε ... συμμετέχουμε

Πέρασε και το Πάσχα και βαίνουμε ολοταχώς προς το θέρος!!!
Ο καιρός έχει αλλάξει κατά πολύ, μας προετοιμάζει για τις μέρες έρως-θέρος-θάλασσα!!!χαχαχαα σας την έσκασα.
Χάρηκα  πάρα πολύ με την ανταπόκριση που βρήκαν οι αναρτήσεις μου σχετικά με τα ήθη,τα έθιμα  του Πάσχα και τις παιδικές μου αναμνήσεις.

Αυγοσυσκευασίες που μεταμορφώθηκαν για μικροπραγματάκια

Ήταν πολύ σημαντική για μένα αυτή η αναδρομή και προσωπικά βίωσα ένα πολύ όμορφο Μεγαλοβδόμαδο, εκεί που τόχα αποκλείσει στο μυαλό μου οτι θα συνέβαινε.
Κι αφού το χάρηκα εγώ, ήθελα να το χαρείτε κι εσείς μαζί μου, που τόσο χρόνια μοιραζόμαστε  μεγάλο μέρος του χρόνου μας και της καθημερινότητάς μας, ανταλλάσσοντας ιδέες, σκέψεις, ανησυχίες, προβληματισμούς, γλυκές  προσωπικές στιγμές,αλλά και πιο δυσάρεστες.
Αυτή είναι η χαρά του blogging, που όσο κι αν αμφισβητείται η διάρκεια  ή η εμβέλειά του,για μας που το ξεκινήσαμε,το ζήσαμε,το ζούμε, σημαίνει πολλά και πάντα θα γυρίζουμε εδώ, όσο κι αν οι σειρήνες, των νέων τεχνολογιών και μέσων κοινωνικής δικτύωσης, μας παρασύρουν  σ΄ άλλα νερά.

Μία μικρή παιδική κορνιζούλα

Εδώ είναι η δική μας Ιθάκη!
Που ανταλλάσσουμε επισκέψεις επειδή μας γοητεύει κάτι και θέλουμε να το επιβραβεύσουμε όχι μ ένα ξερό like,αλλά με όλη μας την καρδιά.
Εδώ που αφήνουμε να ξεχύνεται το συναίσθημα χωρίς περιορισμούς και κοινωνικές ανταλλαγές αβροφροσύνης.
Εξ αρχής ήταν πάγια η τακτική μου να μπαίνω και να σχολιάζω όπου μ αρέσει, χωρίς να περιμένω ανταπόδοση,ακόμα και σε μπλογκς που ουδέποτε ήρθαν σε μένα να σχολιάσουν. Σχολίαζα και εξακολουθώ πάντα, απο καρδιάς, χωρίς ψεύτικες κολακείες για να γίνω αρεστή. Ακόμα κι αν κάτι δεν ήταν του δικού μου γούστου εύρισκα τρόπο χωρίς να υποτιμώ ή να μαυρίζω τη χαρά του δημιουργού του να σχολιάζω θετικά.

Κρεμάστρες πάντα χρειάζονται

Κινήθηκα και κινούμαι πάντα, στα πλαίσια που το κάνω και στην προσωπική μου ζωή, οταν αγαπάω αγαπάω, οταν εκτιμάω εκτιμάω, οταν ξεχωρίζω ξεχωρίζω, οταν φεύγω έφυγα!
Τίποτα δε γίνεται για το κοινωνικό φαίνεσθαι , ποτέ δεν έχω πρόθεση να προσβάλω κάποιον και δέχομαι την οποιαδήποτε κριτική καλοπροαίρετα. Η αλήθεια είναι οτι έχω σταθεί και τυχερη γιατί δεν έχω κακοπέσει ;) σ ενέργειες ή σε σχόλια...
Εχω ευλογηθεί νάχω γνωρίσει μοναδικούς ανθρώπους και νάχω αποκτήσει μία δεύτερη οικογένεια μέσα απο εδώ και με στεναχωρεί η σκέψη οτι αυτό μπορεί  κάποτε να τελειώσει .
Οχι,όσο περνάει απο το χέρι μου θάμαι πάντα εδώ, με διακοπές, με απουσίες,αλλά ΕΔΩ με όλη μου την αγάπη για ο,τι κάνω και για όσους γνώρισα μέσα απο αυτό.
Του το χρωστάω και εγω τις υποχρεώσεις μου δε τις παραβλέπω

Καμβάδες διαφορετικών μεγεθών και τεχνοτροπιών, με ριζόχαρτα ,ή χαρτοπετσέτες  και ξύλινα μοτίβα

Αυτά μου ήρθαν διαβάζοντας τον τελευταίο καιρό  (και εδώ)αν το blogging  πέθανε ή πνέει τα λοίσθια.
Οσο υπάρχουμε εμείς που τ΄ αγαπήσαμε και του δίνουμε φιλιά ζωής, δε πρόκειται να πεθάνει.
Απλά εχει κάνει κι  την "κοιλίτσα" του (θέτε η ηλικία, θέτε τα νέα παιχνιδάκια...όπως κάθε πράγμα που πρωτοαποκτούμε πέφτουμε με τα μούτρα μέχρι που έρχετε ο κορεσμός και ανοίγουμε πανιά για νέες κατακτήσεις). Πουθενά όπως εδώ μέσα.
Εχουμε δημιουργήσει προσωπικές σχέσεις, έχουμε  δώσει το παρόν σ ε κοινωνικούς αγώνες, έχουμε δώσει τα χέρια σε δράσεις.
Μια τέτοια δράση τρέχει τώρα και ζητά από εμάς να είμαστε και σ'  αυτή παρούσες
Με πολύ χαρά μου επανέρχομαι , μια που οι σοβαροί  λόγοι υγείας δε μου επέτρεψαν να συμμετέχω σ΄ άλλες που προηγήθηκαν
Ας ανταποκριθούμε λοιπόν σ αυτή που μας καλεί η Αλεξάνδρα για την στήριξη του " ο Αλλος Άνθρωπος"!

Ο άλλος άνθρωπος, είμαστε όλοι εμείς που παρά τις δύσκολες καταστάσεις που βιώνουμε σε προσωπικό αλλά και σε πανελλήνιο επίπεδο, πάντα υπάρχει κάτι μικρό που μπορούμε να μοιραστούμε για το κοινό καλό
Ας δείξουμε λοιπόν οτι οχι μόνο το blogging δε πέθανε, αλλά μπορεί νάναι παρόν και δυναμικό όπου το χρειάζονται.