Ενα βραβείο για μία αξέχαστη έξοδο!

Τόβλεπα να κυκλοφορεί στη γειτονιά, και μονολογούσα «αυτό τουλάχιστον δεν θα μου ρθει», νεολαία δεν είμαι για κραιπάλες, martini ούτως ή άλλως δεν πίνω (ή τουλάχιστον χωρίς τον George... no Martini, no party ) κι εκεί που νόμιζα ότι τη σκαπούλαρα, αφού κι η Έφη, η συνήθης ύποπτη, έκανε άλλες επιλογές, συνεχίζοντας αμέριμνη να τραγουδώ το Πάριον άσμα που μου χει κολλήσει τελευταία 

"εγωϊσμέ μου πόσο μίσος σου χρωστάωωω

εσύ την έδιωξες,

μα εγώώώ... κ.λ.π.,κ.λ.π. εγωισμέ μου δεύτερέ μου εαυτέέέ!" (α, είναι φρέσκο ρεπερτόριο)

… σβιννννννν μου σβουρήχτηκε απ αλλού! Πρόταση για μπαρότσαρκα, από μία καινούργια (ανθρωπολόγος πράμα) ήθελε επ' ευκαιρία να μάθει μία μου περιπετειώδη έξοδο!
Στο καπάκι και πριν συνέλθω από την πρώτη έκπληξη μου έρχεται δεύτερο κέρασμα: "από την κοπελιά απέναντι!" μου λέει ο ...μπάρμαν. Πριγκίπισσα  και περίεργη να σου πετύχει!!!
Και εκεί που είπα τέλειωσα...ντριν-ντριν! κουδούνι ποδηλάτου. φουριόζο εισέβαλε το Βικάκι  κι αρχίζει νέα κεράσματα ! ρε κορίτσια κάντε κράτει, είμαι κι άμαθη...
Ας όψεσθε τρελά θηλυκά...κι εγώ χείρου χειρότερη! Σπεύδω για την ανάρτηση να μην κεράσουν κι άλλες και τότε ντίρλα, έχουν να βγουν πολλά στη φόρα και δεν είμαστε τώρα για τέτοια.
Λοιπόν θα σας διηγηθώ κάτι που μου έτυχε και μέχρι σήμερα δε το ξεχνώ.
Όταν μέναμε Αθήνα, κι είχαμε την κόρη μου μωρό, βγαίναμε εναλλάξ για να κάνει κάποιος babysitting.
Μια τέτοια έξοδος ήταν, που μετά από μια ωραία βραδιά στην Πλάκα, ολίγον εν ευθυμία, ολίγον χαλαρή, γύριζα στο σπίτι σχεδόν 3 - 3+κάάάτι.  Ε, άμα έχουν έξοδο οι φαντάροι το γλεντάνε!
Είχαμε τότε ένα Citroen βατράχι, που μουλάρωνε κι έσβηνε και δεν ξανάπαιρνε μπροστά.
Πηγαίνοντας λοιπόν να παρκάρω στο Άλσος της Ν.Σμύρνης (δίπλα από το δρόμο που μέναμε), νέα οδηγός συν τοις άλλοις, μου μέέένειιιι!
Κρύος ιδρώτας μ' έλουσε. Κι όχι τίποτε άλλο, ήταν μισό στο δρόμο μισό στο πεζοδρόμιο και δεν θα μπορούσε να περάσει και το τρόλεϊ σε λίγες ώρες που θα ξεκίναγε συγκοινωνία. "Με βλέπουν και φρενάρουνε και σταματούν τα τραμ"! θα γινόταν ακριβώς
Κίνηση μηδέν. Τίποτε δεν φαινόταν στον ορίζοντα, ώσπου ξαφνικά ("ο απο μηχανής θεός" των αρχαίων τραγωδιών) σταματάει δίπλα μου ένα αυτοκίνητο κι ένας νεαρός με ρωτάει αν θέλω βοήθεια. Ήταν να μη θέλω;
Πράγματι, μπαίνει στ' αυτοκίνητο το βάζει μπροστά, τον ευχαριστώ μ ευγνωμοσύνη, φεύγουμε.
Πάω σπίτι τρέμοντας από την αναστάτωση και το άγχος, πέφτοντας στο κρεβάτι εξιστορώ εν περιλήψει την περιπέτειά μου στον κοιμισμένο σύζυγο, και προσπαθώ να πείσω και τον εαυτό μου να χαλαρώσει και να κοιμηθεί καθότι γραφείο την άλλη μέρα.
Δε περνά μισή ώρα, 3/4,  ντριννννν το κουδούνι της εσωτερικής πόρτας με επιμονή.
Αλαφιαστήκαμε (το -με θεωρείστε το υπερβολή, διότι η κοιμισμένη βασιλοπούλα δίπλα, εξακολουθούσε να κοιμάται ατάραχη)!  Συγχρόνως κτυπήματα  με το χέρι και μία φωνή να λέει «Αστυνομία»!
Πετάγομαι έντρομη (ούτε τότε χαμπάάάρι ...), τρέχω στην πόρτα, μισανοίγω, τρεις σκιές ένστολες, μου περνάνε μία υπηρεσιακή ταυτότητα για να πεισθώ, ανοίγω.

- Γνωρίζετε τον κύριο; η ερώτηση του οργάνου
Ευτυχώς που συγκρατώ φυσιογνωμίες και παρά το σκότος και το έρεβος είχα δει ότι ήταν ο νεαρός που με βοήθησε
- Ναι, λέω ξεψυχισμένα, με βοήθησε..., τι συμβαίνει;
- Σας βοήθησε και βρήκε αυτός το μπελά του, η απάντηση.
- Γιατί;
- Μάλλον μου έπεσαν τα κλειδιά μου μέσα στο αυτοκίνητό σας, η απάντηση του νεαρού, κι όχι τίποτ’ άλλο, στις 5 πετάω για Θεσσαλονίκη! Μπορείτε να πάμε μέχρι εκεί, ν ανοίξετε να τα ψάξουμε;

Με τις πυτζάμες εγώ (ούτε τότε!ααχ, φουντώνω & που το θυμάμαι) μπροστά με το νεαρό, τα όργανα ακολουθούντα, φτάσαμε, ανοίξαμε τ' αυτοκίνητο και πράγματι ανάμεσα στο κάθισμα του οδηγού και στο λεβιέ των ταχυτήτων βρέθηκαν τα ξένα κλειδιά.
- Κι ήταν ανάγκη να φέρεις την Αστυνομία μες το μαύρο ξημέρωμα; τον ρωτάω η αθώα
- Δε λέτε ευτυχώς που δεν είχατε αλλάξει διεύθυνση και σας βρήκαμε (φαντάσου τώρα να συνέβαινε που παραμένει εκείνη η ίδια!) και ύστερα πώς να έρθω να χτυπήσω ξημερώματα σ ένα σπίτι; αν έβγαινε κανένας σύζυγος έτοιμος για όλα, που να πιστέψει τι είχε συμβεί; Να κάνω το καλό να βρω και το μπελά μου;

Δεν είχε κι άδικο εδώ πού τα λέμε, εδώ εγώ που το έζησα και ... ααα, κι η "βασιλοπούλα" αν και δε συμμετείχε στο κωμειδύλλιο, τουλάχιστον το θυμάται!
Αν υποψιασθώ οτι χασκογελάτε και κάνετε πικάντικα σχολιάκια ... σας αφαλόκοψα. Έγιναν έτσι ακριβώς όπως σας τα λέω,δεν πρόσθεσα ούτε αφαίρεσα ΤΙ! Ορίστε μας !
Είναι απ αυτά που όπως λένε: μόνο σε μένα μπορούν να συμβούν! Τώρα που βραβεύτηκα και γι αυτό...

Κερνώ λοιπόν κι εγώ:

τον http://onirokosmos-art.blogspot.com/  που εξακολουθεί να μ' εμπαίζει!
το http://spirtokoyto.blogspot.com/ γιατί δεν έχει κολλήματα και τα λέει έξω απ τα δόντια
τη http://mikrikouzina.blogspot.com/ γιατί με τόσα λικέρ ένα Martini θα τη βλάψει;
τη http://lifebookmarks.blogspot.com/  να πάνε κάτω τα φαρμάκια που πίνει στην ξενητειά εξ αιτίας μας
το http://ploumidi.blogspot.com/ και κι επιτέλους μας κάνει την τιμή να εμφανισθεί και μας φωτίσει!αρκετά ανεχτήκαμε εκείνο το ψωμί-φωτιστικό!