Πολύχρωμη έμπνευση

"Της νύχτας τα καμώματα τα βλέπει η μέρα και γελά", θα μπορούσα να συμφωνήσω αν καμία φορά από το τίποτα δεν έβγαινε  και κάτι καλό.
Έτσι λοιπόν σε μία λουλουδοεξάσκηση βγήκαν κάμποσα τριανταφυλάκια.
Έμειναν στην άκρη.
Σήμερα αφού καταπιάστηκα με διάφορα (όλα και τίποτα) είπα να κάνω συμμάζεμα του χώρου και λυπήθηκα να τα πετάξω.
Κάπου παραπέρα είχε μείνει μία ξεχαρβαλωμένη συρμάτινη κρεμάστρα (ναι, από τις γνωστές) και τότε ιδέα έλαμψε ξαφνικά!
Πλέχτηκε ένα ειδύλλιο!
 Για δείτε...άδικο έχω;

σύρματινη κρεμάστρα με λουλουδάκια απο χαρτί περιοδικών

Συγχωρήστε το φωτισμό  αλλά είναι νυχτερινή λήψη, βλέπετε δεν κρατιόμουν μέχρι να ξημερώσει ο Θεός την ημέρα...αφιερωμένη με πολύ αγάπη στη νυχτερινή μου παρέα  δημιουργίας!

Επ ευκαιρία (ευκαιρία στις 1 τη νύχτα!) να ευχαριστήσω για ένα βραβείο ακόμα που προστέθηκε (χαρισμένο από την συνήθη ύποπτη τελευταία) στη συλλογή, που για μένα η μόνη σημασία που έχει είναι η δική σας αγάπη κι εκτίμηση στις τυχόν ικανότητές μου και στο αποτέλεσμά τους.
Εμπνέομαι από ΌΛΟΥΣ ΕΣΆΣ και το αποδίδω σ όλους εσάς!
That's all and thank YOU! έτσι νάχει κάτι απο Hollywood η απονομή!
 Βραβείο έμπνευσης λοιπόν,  αλλά βλέποντας το θέμα κι επειδή το μυαλό μου τελευταία είχε "φορτώσει"  πολύ, θα μου επιτρέψετε να το συνοδεύσω με κάποια λόγια πάλι της Αλκυόνης Παπαδάκη αλλά που μας ταίριαξαν (του μυαλού και του βραβείου)

"Οι όρκοι των ανθρώπων μοιάζουν πολύ με τις πεταλούδες.

Πετούν για λίγο στην ψυχή, πίνουν το μέλι απο τους πόθους και τα όνειρά της κι ύστερα χάνονται. Πεθαίνουν. Σαν τις πολύχρωμες πεταλούδες"

Είχα άδικο;