Μάνι-μάνι, μανι...

Δείτε, φίλοι μου!Δείτεεε!!! όπως φώναζε η Καστάνη, μιμούμενη γνωστή χαλοτηλεορασοπουλήτρα.
Ξέρω δεν έχω το Θεό μου! Να βλέπει τα ρουχαλάκια του, να μετατρέπονται σε  κουτσουνικά κι εγω να καμαρώνω.
Το καλό είναι οτι τόχει πάρει απόφαση και δε διαμαρτύρεται. Θυσία κι αυτός στο βωμό της Τέχνης!χαχαχα Εχει φορέσει ροζ απο άσπρο (ρούχα μαζί που πλύθηκαν κι έχουνε γίνει ροζ; αυτό!) που έχει πάει σύννεφο!
Μα φταίω; Το εμπορικό δαιμόνιο ευθύνεται που μας πουλάει φύκια για μεταξωτές κορδέλες, κι εμείς οι αθώοι κι ανυποψίαστοι καταναλωτές το εμπιστευόμαστε κι αγοράζουμε, μπλούζες οτι είναι αγνό παρθένο μαλλί, και απορρυπαντικά που πλένουν και καθαρίζουν και στους 0*! Ψεύδη ασύστολα και τα δύο.
Ιδού η απόδειξη!
Δείτε πως έγινε η μπλουζίτσα του στεφανιού μου (περί αυτής της Ιφιγένειας ο λόγος) ...ίσα που χωράει στο κουτάκι ενός λευκαντικού, κι όχι σ έναν άντρα δίμετρο.

μανίκια απο μπλούζες σε ρόλο demi saison για κουτιά λευκαντικού πλυντηρίου

Και προκειμένου να πάει ολότελα χαμένη, επειδή φημολογείται οτι θα ενσκήψει ρωσικός χειμώνας και με 1500Ε το πετρέλαιο δε λέει,  έντυσα ζεστά τα κουτάκια μου (για μας δεν έχω ακόμα σκεφτεί) να παραταχθούν στα ράφια του εργαστηρίου ροδαλά και χαρούμενα!
Βέβαια η αρχική πρόθεση ήταν να γίνουν κουμπαράδες, αλλά έφαγα μία φρίκη απο τις γειτόνισσες και τ'  άφησα γι άλλη συμμετοχή.
Πού ξέρεις; μπορεί η Ρένα να σκεφτεί κάτι στα μέτρα μου. Εδώ ξαναφτιάξανε τους ανεμόμυλους της Μυκόνου, θα πάω εγω με τα μπασμένα;
Κάτι η υγρασία των ημερών (που μας έχει κάνει τα κόκαλα σούπα και τα νεύρα κρόσσια), κάτι η ανύπαρκτη έμπνευση άλλου είδους, απελπίστηκα, το ριξα στους αμανέδες!Αμαν,αμαν,αμαν...ΑΜΑΝΙΤΕΣ!!!

decoupage χαρτοπετσέτας ανάγλυφο με πηλό,σε θαλασσόξυλο

ΝΑΙΙΙΙ! και ω του θαύματος φύτρωσαν μανιτάρια ολούθε!

Μανιτάρια πέτρινα,  μανιτάρια επι ξύλου κρεμάμενα, μανιτάρια να δουν τα μάτια σας! 


Κι επειδή ήθελα να δοκιμάσω και το τρισδιάστατο μετά πηλού, που έβλεπα απο καιρό γυρίζοντας στα ξένα, φούσκωσαν τα επι του ξύλου (θαλασσόξυλου για την ακρίβεια)!

θέαση παράπλευρη

Απέκτησαν  λιγουρευτές  καμπύλες, ειδικά τα κοτσανάκια των μανιταριών έγιναν σαν αληθινά

τεχνικές-στατικές λεπτομέρειες!

 και θα αναλάβουν χρέη βιβλιοστάτη.


Οσο για το  νανούλη, έγινε ένας γλυκός ανάγλυφος κοιλαράς παπούκος, κι απέκτησε οντότητα ξεφεύγοντας απο το αδιάφορο χαρτοπετσετένιο μοτίβο.
Οσο για τα εξωτερικού χώρου πέτρινα  μεν,χαρούμενο καλωσόρισμα δε.

Βέβαια όσο συνεχίζεται το σουρεάλ βουκολικό κωμειδύλλιο της φωτεινής νεάνιδος  ποιός θ ασχοληθεί με τα ταπεινά μου μανιτάρια και μη;
Χαλάλι όμως, ΓΕΛΑΣΤΕ,  τόχουμε όλοι ανάγκη, τα ταλαντούχα κορίτσια  μας τα δίνουν όλα σ ένα ρεσιτάλ έμπνευσης!