ΚαμιΓάζι αγάπη μου!

Χθες πραγματοποιήθηκε μία μοναδική μαζική ενέργεια των bloggers, μια ενιαία ανάρτηση-γνωστοποίηση για την απόρριψη των χημικών της Συρίας στην Κρήτη.
Μία ηχηρή διαμαρτυρία απέναντι στη σιωπή των επίσημων Μ.Μ.Ε. και των υποψηφίων σωτήρων μας.
Ένοιωσα ν ανατριχιάζω οταν η οθόνη μου πλημμύρισε κίτρινο απο τις αλλεπάλληλες ίδιες αναρτήσεις και συνειδητοποίησα τι μπορούμε να καταφέρουμε αρκεί να έχουμε κοινούς στόχους.
Το κείμενο που ξεκίνησε από την Αγριμιώ στη Μελβούρνη, αναπαράχθηκε και απο χρήστες του F/B και κυκλοφόρησε ευρέως
Μπορεί  να μην προλάβαμε αυτή τη φορά, όμως έχουμε τη δύναμη του μέσου, αρκεί νάμαστε ενωμένοι, αρκεί να αισθανθούμε οτι το πρόβλημα δεν είναι τοπικό,αλλά ΟΛΩΝ ΜΑΣ.

Διαβάστε επίσης τα παρακάτω Ιστολόγια,
* ΑΙΝΑΦΕΤΣ

*ΛΕΒΙΝΑ
είμαι σίγουρη οτι θα εντυπωσιαστείτε απο τις πληροφορίες. Και για υπογραφές ΕΔΩ!!!

Αλλά επειδή ξέρω οτι μαύρισε η ψυχή σας (κι εμένα, κι όσο πληροφορούμαι,ακόμα πιο πολύ), ας αλλάξουμε κλίμα και ψυχολογία.

Κατόπιν ωρίμου σκέψεως  ( πιο ώριμης σαπίζει) τούτο το μπλογκ θάπρεπε να είχε άλλο όνομα.
Π.χ. "βρήκε ο στραβός κατήφορο", "είπαμε τση γρίας να χ.... κι εκείνη  ξ.........." (όχι αυτό θάταν σόκιν και δε θα μου ταίριαζε  ούτε ...ηλικιακά!), " άλλα τα μάτια του λαγού κι άλλα τση κουκουβάγιας" , "τρέχα γύρευε", "τράβα να δεις αν έρχομαι", ¨τραβάτε με κι ας κλαίω", τέλος πάντων οτιδήποτε άλλο εκτός  του "Κάντο μ αγάπη"
Γιατί όταν αγαπάς κάτι το μαθαίνεις, ή τουλάχιστον προσπαθείς. Το μελετάς, το σπουδάζεις,το σχεδιάζεις και μετά το πραγματοποιείς.
Εγω τίποτ' απο όλα αυτά δε κάνω πριν ξεκινήσω οτιδήποτε, αλλά βαδίζω στ' άγνωστο με βάρκα την ελπίδα (αυτό τ όνομα θάταν ταμάμ!)
Ξαφνικά το μυαλό φωτίζεται απο ιδέα φαεινή και πριν αρχίσει να την επεξεργάζεται μπαίνουν σ' ενέργεια ολα τα άλλα εκτός απο το μυαλό για εφαρμογή!
 Που πάς ρε Καραμήτροοοο;;;; εξ ού και μου πέφτει το ταβάνι κατακέφαλα τις 99 απο τις 100 φορές και αδίκως μεν, βρίζω δε θεούς και δαίμονες για την κακή μου τύχη, αντί για το στραβό μου το κεφάλι.
Ποιά τύχη κυρά μου, που την έχεις βγάλει απο τα ρούχα της;;; Τέτοια που είσαι σου χρειαζόντουσαν πολλά χουνέρια! Τίποτα δεν έχεις πάθει  και αδίκως τα βάζεις μ όλα εκτός απο το αγύριστο κεφάλι σου! (αυτό θ απαντούσε η τύχη αν μίλαγε)
Και έρχομαι στο θέμα γιατί αρκετά το γυροβόλισα
Μ' έπιασε η μανία της ραπτικής.
Μεταξύ μας πάντα είχα απωθημένο,αλλά ουδέποτε έκανα κάποια κίνηση να αποκτήσω τις απαιτούμενες γνώσεις,αντίθετα έκανα την κίνηση ν' αγοράσω ραπτομηχανή!
Οι πρώτες προσπάθειες στέφθηκαν απο αποτυχία,ένεκα της ραπτομηχανής. Σας έχω μιλήσει γι αυτό πλειστάκις.
Επέμεινα όμως.
 Έκανα κάποιες προσπάθειες σε μικρά πρότζεκτ, την τύφλα μου δεν κατάφερνα. Τα γαζιά τραβούσαν, η μηχανή κόλλαγε και μάζευε κλωστές, πάλι s,o,s στον τεχνικό, καμπύλη δεν κατάφερνα,εδώ ούτε καλά καλά την ευθεία.
Κι εκεί ήταν που γκάζωσα!
Οχι μόνο μου γεννήθηκε η επιθυμία να παλτουδιάσω τη ραπτομηχανή,μη μου σκονίζεται τόσο που κάθεται, αλλά όχι μ ένα απλό ύφασμα -σεντόνι π.χ, αλλά με σκέπασμα κανονικό και μάλιστα μ απλικαρισμένη παράσταση.

Τι έτσι νέτα σκέτα;;; ΠΟΤΕΕΕ!
Δεν χρειάστηκε δεύτερη σκέψη.
Μέτρησα τις διαστάσεις  της κι έκοψα το καραβόπανο.
Χαχαχαααααα;;; γιατί γελάτε πριν σας πω;;;Ναι,  Εκοψα λάθος τα μέτρα, διότι το μάτι όντας και πρεσβυωπικό, μία χάρη του την κόβει!
Οπότε φιογκάκια για κλείσιμο,πάνε περίπατο.
 Παρ όλα αυτά συνέχισααπτόητη  το ταίριασμα της παράστασης,η οποία ήτο και δαιδαλώδης, ει δυνατόν να χρησιμοποιούσα όλα τα υφάσματα που έχω!
Κι αφού δε καταφέρνω να κάνω ίσιο γαζί,ήθελα να κάνω και καπέτες στους θάμνους, κι είχε και πολλούς τρομάρα μου!
Τέλος πάντων κουτσά -στραβά πήρε μία μορφή , εγώ δε έγινα εξπέρ στην αλλαγή κλωστής, μάζεμα μασουρακίων και ...βασικόόό  λύσιμο -δέσιμο της ραπτομηχανής, καθότι το χούι της δεν τ' αλλάζει και αφού στραβά ξεκίνησε με πρόβλημα,συνεχίζει να με τυραννάει.Αλλά ήταν να μη μάθω ν αλλάζω λάδια!!!!
Οταν έπαιρνε φόρα,με θαύμαζα  κι εγω!!! Ούτε στην Εθνική οδό ναχα έβγει τέτοιο γκάζι!
Πού θα μου πάει;; θα μάθω,κι όχι μόνο αποφάσισα να το δω το θέμα όπως είπα εξ αρχής μαθητικά. Να πάω κάπου να ξεστραβωθώ και μετά να πιάσω τιμόνι.
Βέβαια τ' αποτέλεσμα,ανάλογα το σκότος και το έρεβος επι του αντικειμένου, πάλι καλό βγήκε...δείτε και πιετούλες,όχι παίζουμε!

Το κακό είναι οτι δε χρησιμοποίησα το λοξό  μου που είχα σκοπό,τσάμπα έφαγα 4 ώρες στη Ρόμβης;;; αλλά  ελπίζω να το χρησιμοποιήσω στην επόμενη δημιουργία
Κατόπιν όλων όσων προείπα, σεβαστείτε ο,τι πέρασε η ψυχική μου ισορροπία και  δείξτε επιείκεια στο "παλτουδάκι"

Οφείλετε όμως να μου αναγνωρίσετε οτι έχω το γνώθι σ αυτόν,αλλά και πάλι όνομα δεν θ άλλαζα,γιατί ο,τι κάνω το κάνω με ΑΓΑΠΗ!