Δει δη χρημάτων...Ή ΟΙ ΣΠΑΓΓΟΡΑΜΈΝΟΙ

Θα πρεπε να φτάσουμε στο παραπέντε, για να ξεχαράξει η κότα να κάμει το χρυσό αυγό. Χρυσό μην περιμένετε, ο λόγος το λέει.
Γιατί έτσι και πέρσυ έμεινα αγέννητη, με ένα βίντεο και ένα συρτάρι εξ αγοράς.
Φέτος όμως έκρινα απαραίτητο οτι έπρεπε να συμμετέχω.
Όχι οτι δε θα φτιάξω και το φετινό βίντεο (αν μου ζητηθεί) μια κι έχασα την ευκαιρία να βιντεοσκοπήσω τους χρυσούς γάμους της Υψηλοτάτης... Ποιά Κέιτ και ποιός Ουίλλιαμ, μιλάμε για ντόπιο πράμα ...τεφαρίκι!  Τέλος πάντων είμαι κι εχέμυθη και σταματώ εδώ...αν θέλει ας αποκαλυφθεί αυτοβούλως, πάντως ένα θα σας πω,  οτι εκτός από εμπνεύσεις έχει κι αστείρευτο χιούμορ κι αυτό την κάνει να λάμπει!
Λοιπόν στο θέμα μας, γιατί ο Νοέμβριος μας έφτασε, εμπρός βήμα ταχύ να τον προϋπαντήσουμε παιδιά... με κουμπαρά!

κουμπαράς απο κουτάκι στιγμιαίου καφέ, γαζωμένος (ντυμένος με γάζα,κουτά μου) και decoupage  με χαρτομάνδηλο

Στους χαλεπούς καιρούς που ζούμε, το να φτιάχνεις εκατοντάδες κουμπαράδες που θα μείνουν άδειοι και θα μαραζώσουν είναι πρόκληση, αλλά έτσι την αντιμετωπίσαμε κι εμείς κι είπαμε να μην πάει χαμένο ό,τι ανακυκλώσιμο υλικό σε στρογγυλό σχήμα (κι όχι μόνο) υπήρχε στα σπίτια μας και να το μεταφέρουμε σ άλλα σπίτια!χαχαχαχα έξυπνο!
Τώρα άλλωστε τα περισσότερα σπίτια θυμίζουν τόπους υγιεινής ταφής απορριμάτων, αφού όχι μόνο τίποτα δεν πετάμε, αλλά σκουπιδομαζεύουμε.  Η επόμενη απεργία, θυμηθείτε το, θάναι των οδοκαθαριστών, για.... αντιποίηση αρχής!χαχαχα
Καιρό λοιπόν στοιβάζονταν στο ντουλάπι του πλυντηρίου (αντεκουπάριστο,μην ετοιμαστείτε...) τα κουτιά του λευκαντικού, γιατί χωρίς λευκαντικό τα ρούχα θάταν μονίμως κιτρινοκατρουλιά, μία και το νερό μας είναι σκέτο χρυσάφι! Μόνο ως χρώμα, αλλά το πληρώνουμε ως τέτοιο  πολύτιμο, για να μην το πίνουμε, τέλος πάντων πολύ ξεφεύγω του θέματος.
Καιρό με ρωτούσε και το στεφάνι μου (ένα και μοναδικό Υψηλοτάτη, μην παίρνει και θάρρος... Αυτουνού του χρειάζεται δάφνινο!λίγο είναι να μ ανέχεται τόσα χρόνια;):
"Χαρικλάκι γιατί τα μαζεύεις; θα τα κάνεις κάτι; φρακάραμε"
άδικο δεν είχε,όμως ούτε κι εγω έμπνευση, κι έτσι παρέμεναν σταθερά στο ντουλαπάκι κι αυξάνονταν ραγδαία!

κουτάκι λευκαντικού,με γάζα ομοίως και decoupage επίσης,το μανιτάρι όμως της κορυφής η τελευταία μου τρέλα  ...με ραψιμο!

Ώσπου η έμπνευση μου χτύπησε την πόρτα, δεν ήταν κι εύκολο να χωρέσει από μια κουμπαρότρυπα!

κουμπαράς έτοιμος για Σιβηρία

Κι έτσι ιδέτε άλλους πέντε κουμπαράδες στους τόόόσους που έφτιαξαν τα κορίτσια μας, για καλό σκοπό (ανοίξτε το link)   κι ας ευχηθούμε και πάλι με χρόνια με καιρούς τα παιδιά μας ή τα παιδιά των παιδιών μας (πιθανότερο) να ξαναγράφουν εκθέσεις περί Αποταμίευσης κάθε 31/10, διότι προς το παρόν...παραμένει ως άγνωστη λέξη γι αυτά ,στα λεξικά και μόνο!

κουμπαράς για αποταμίευση για ένα ταξίδι στα καμποχώρια με τους Ηλίανθους της Ιταλίας!

 Για ο,τι υπέστητε με την παρούσα,στους  εαυτούς σας τα παράπονα, που στην μανιταροανάρτηση όλες μ ένα στόμα μια φωνή συνηγορήσατε "βάλτους καπέλα κι έτοιμοι για την κολεξιόν", εγω αντιστεκόμουν...
Η αλήθεια είναι οτι σήμερα που έχει τα γενέθλια το μικρό μου το καμάρι δεν ήθελα να σέρνεται μια ανάρτηση,όπως η προηγούμενη

ένας ακόμα σπαγγο-ραμένος και μανιταρένιος, decoupage χαρτοπετσέτας,με κορδέλες και υφάσματα
ΚΑΙ  ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ, ΑΝΤΑΜΑ ΓΙΑ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ!

Και μια που ο τίτλος είναι δανεισμένος απο το Δημοσθένη, δείτε και κάποια άλλα αρχαία περί πλούτου, λόγια Μεγάλων ανδρών!