Θάναι σαν να μπαίνει η Ανοιξη

 ...ουρανού κατάνυξη" όπως έλεγε και το τραγουδάκι, να σας χτυπά τικ τακ την πόρτα κι εσείς ν ανοίγετε με αγαλλίαση στο καλημέρισμα της ζωής!

Γιατί κάθε μέρα πρέπει να φοράμε το καλλίτερό μας χαμόγελο και να καλημερίζουμε τη νέα μέρα, ένα ακόμα δώρο στην πορεία μας.

Άνοιξη λοιπόν γύρω μας και μέσα μας. Κι αν κάποιοι δε τη βλέπετε μέσα στα διαμερίσματα, φτιάξτε την και απολαύστε την όπως εσείς την ονειρεύεστε! Δε θέλει κόπο ,θέλει τρόπο 😉(πολύ σωστή τούτη η διαφήμιση)

Ας αφήσουμε λοιπόν για λίγο τα πετρωτά να περιμένουν και ας πιάσουμε μία άλλη σημαντική πληροφορία:

Ο,τι δεν μας αρέσει το αλλάζουμε!

Είναι ένα θεώρημα που έχει πολλές εφαρμογές στην πράξη (και γενικά και ειδικά) και τυχερός αυτός που το ακολουθεί και κάνει τη ζωή του ευκολότερη 😉.Εγώ βέβαια το εφαρμόζω κατά κόρον στη δημιουργία. Το παν σ' όλα είναι να κάνεις την αρχή 😃!

Έτσι πολλά πράγματα που είτε δεν πήγαν καλά, είτε χάλασαν, είτε άλλαξε η μόδα τους, είτε κυκλοφόρησαν νέα προϊόντα που θέλουμε να τα δοκιμάσουμε ή να δούμε πώς θ ανταποκριθούν στις απαιτήσεις, προσφέρουν πεδίον δόξης λαμπρό για ανακατασκευή και αλλαγές.

Κάπως έτσι άλλαξε ένα ρολόι τοίχου, που ήρθε, μαζί με άλλα, σ' ένα "δέμα απορριμμάτων". 

Κι όπως πάντα η πρώτη μου σκέψη ήταν "τί να το κάνω ετούτο πάλι;"  

Δε κοίταξα καν αν λειτουργούσε! 

Από ρολόγια άλλο τίποτα και δεν έχω και χώρο πια. Ηδη το εργαστήρι ασφυκτιά κι εγω μαζί του και είναι ένας λόγος που μ' αποσυντονίζει όλη αυτή η ασφυκτική κατάσταση από υλικά και πράγματα. Ομως, παρότι οι αρχικές σκέψεις ήταν αρνητικές, με την αλλαγή της ώρας από χειμερινή σε θερινή μου ήρθε η έμπνευση να το αλλάξω και να το κάνω ανοιξιάτικο

Έτσι το διέλυσα προσεκτικά, του έξυσα το γυαλί να φύγουν οι στάμπες από την αρχική διακόσμηση (το καντράν ήταν βασικά), κάλυψα τη βάση μ' ένα ουδέτερο χαρτί scrapbooking . Θέλησα να κάνω σε δεύτερο επίπεδο το καντράν των αριθμών (decoupage πάνω σε χαρτόνι οντουλέ) κι αυτό το ύψος δυσκόλεψε στη συνέχεια το κλείσιμο του γυαλιού, αλλά βρήκα έναν μηχανισμό που οριακά έκανε στο ρολόι και δεν εμπόδιζε πλέον το γυαλί τους δείκτες . Έτσι η βάση διαμορφώθηκε σε δύο επίπεδα.

Κόλλησα λουλούδια (από πηλό αλλά και scrapbooking) και πεταλουδίτσες στο εσωτερικό, κι επειδή οι δείκτες έδειχναν άχαροι τους έντυσα με χαρτιά scrapbooking επίσης και κόλλησα στο λεπτοδείκτη μία πεταλουδίτσα να πετάει μαζί με το ρυθμικό του γύρισμα ανά λεπτό και να κυνηγάει το λουλουδάκι των λεπτών 😍! 

Μετά ασχολήθηκα με το εξωτερικό, που δεν ήθελα να δείχνει πλαστικούρα.

Έτσι, γύρω γύρω στο πλαίσιο έβαλα πάστα διαμόρφωσης  με στένσιλ (δυστυχώς σε καμιά φωτογραφία δεν αποτυπώθηκε όπως έπρεπε κι έτσι δεν έβαλα εδώ) και του κόλλησα ξυλόγλυπτα στην κορυφή και τη βάση (τύπου εκκρεμές) Παρακινδυνευμένο βέβαια αυτό, γιατί τα ξυλόγλυπτα είναι πολύ ευαίσθητα σε τυχόν πέσιμο και σπάνε εύκολα. 

Στην ολοκλήρωση βάφτηκε μ' ένα χρώμα τύπου βεραμάν, που ταιριάζει με το χαρτί βάσης (εδώ φαίνεται σαν νάναι μαύρες οι κουκίδες, κι όμως δεν είναι).

Γενικά άλλαξε εκ βάθρων 😍, δε συμφωνείτε;

Μόλις το έδειξα στη νύφη μου ενθουσιάστηκε και το ήθελε

Δε μπορείτε να φανταστείτε βρε κορίτσια τη χαρά μου, όταν τα παιδιά μου εκτιμάνε τις δημιουργίες μου και μου τις ζητάνε για δικές τους ή για δώρο! κάτι που ομως δε συμβαίνει συχνά κι έτσι κάθε νέα "απαίτηση" με ενθουσιάζει και το παραχωρώ με όλη μου την καρδιά 💖
Βέβαια ο γιος μου διαμαρτυρήθηκε γιατί ήδη υπήρχε άλλο ρολόι στο σπίτι τους και το θεωρούσε περιττό, όμως η γυναίκα ξέρει να επιβάλει τα θέλω της κι έτσι το πήραν και έχουν στερεοφωνική εγκατάσταση χτύπων ρολογιών 😂(μάλλον με βρίζει ο γιος, αν δε του κάνει κάτι να το απενεργοποιήσει 😟 
Ανάλογη τύχη είχε κι ένα εκκρεμές που μου το είχε κάνει γαμήλιο δώρο ένας αγαπημένος οικογενειακός φίλος και δυστυχώς χαλάσαμε μέχρι που πετάχτηκε εντελώς (δεν είχα ανακαλύψει τότε τις δυνατότητές μου 😕). 
Βέβαια η αλήθεια είναι οτι όταν χτυπούσε τις ώρες, πρέπει να μας σιχτίριζε ολη η πολυκατοικία μαζί , αλλά εμένα μ άρεσε 😢 Ίσως αυτό το τραύμα ναναι υπόλογο για την αδυναμία μου στα ρολόγια και πόσα έχω φτιάξει κατά καιρούς, γιατί αλλιώς με την ώρα δε τα πάω καλά, ούτε θέλω χρόνο όταν είμαι ειδικά στο εργαστήρι. Οπότε είναι εκεί μόνο για διακόσμηση, γιατί ελάχιστα τα συμβουλεύομαι.

Και συνεχίζουμε με μία άλλη αλλαγή!

Λουλούδιασε επίσης άλλο ένα αντικείμενο, που δυστυχώς δεν έχω φωτογραφήσει το πριν (καθόλου πρωτότυπο για μένα, μάλλον σύνηθες) αλλά μπορείτε να καταλάβετε από το "μετά". 
Μου δόθηκε ένα απλό μαύρο σιδερένιο κηροπήγιο με την εντολή ν' αλλάξει, γιατί δεν μπορούσε το μαύρο η ιδιοκτήτριά του και προκειμένου να το σουτάρει με σκέφτηκε.

Του πέρασα λοιπόν agging effect για ν αποκτήσει μία άγρια επιφάνεια και το έβαψα με κόκκινο σκούρο χρώμα κιμωλίας (κατά τόπους και με υποψία μαύρου).
 Όταν στέγνωσε το πέρασα με dry brush λευκό και να σπάσει το κόκκινο και να αποκτήσει κάτι σαν πατίνα του χρόνου. 

Στη συνέχεια η ιδιοκτήτρια ήθελε άνθη και λέλουδα και παρότι δεν με ενθουσίασε η ιδέα, της έκανα το χατήρι.

 Για να μην ξαναβάλει κεριά που λυώνουν και κάνουν τη ζωή μας πιο δύσκολη (εμένα τουλάχιστον με παίδεψαν μέχρι να τα ξεκολλήσω από τις βάσεις), έβαλα μηχανικά ρεσώ τα οποία, για τσαχπινιά και καλλίτερη ενσωμάτωση στο σύνολο, έντυσα με χαρούμενα χαρτιά scrapbooking (αφωτογράφητα κι αυτά 😡). 

Το αποτέλεσμα ενθουσίασε την ιδιοκτήτρια κι εμένα απλά μου έδωσε την ικανοποίηση, οτι κάτι που ήταν έτοιμο να πάει στα σκουπίδια, γλύτωσε για μία φορά ακόμα και ίσως φωτίζει ρομαντικές ανοιξιάτικες βραδυές και μ' ευγνωμονεί.

Αυτά για σήμερα και πριν πετάξετε τίποτα στα σκουπίδια, ξανασκεφτείτε το! Ολα αξίζουν μια καλλίτερη τύχη 😍

ΚΑΛΟ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ ΦΙΛΑΡΑΚΙΑ ΜΟΥ ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ